Μία από τις μεγαλύτερες υποθέσεις που κάνουμε είναι ότι τα ψέματα που πιστεύουμε είναι αληθινά! Για παράδειγμα, πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε τι είμαστε. Όταν θυμώνουμε, λέμε: «Α, έτσι είμαι». Όταν ζηλεύουμε: «Α, έτσι είμαι». Όταν μισούμε: «Α, έτσι είμαι εγώ». Αλλά είναι άραγε αληθινά όλα αυτά; Δεν είμαι βέβαιος. Συνηθίζουμε να υποθέτουμε ότι μιλάμε εμείς, ότι όλα αυτά που δεν θέλαμε να πούμε, τα λέμε εμείς. Ήταν μια πραγματική έκπληξη όταν ανακάλυψα ότι δεν ήμουν -. Έτσι είχα μάθει να είμαι. Επομένως, προπονήθηκα πολύ μέχρι που έπαιξα τέλεια τον ρόλο μου.Η φωνή που λέει: «Έτσι είμαι» είναι η φωνή της γνώσης. Είναι η φωνή του ψεύτη που ζει στο Δέντρο της Γνώσης το οποίο υπάρχει στο κεφάλι μας. Οι Τολτέκοι θεωρούν ότι είναι μια διανοητική νόσος που μεταδίδεται πολύ εύκολα επειδή μεταβιβάζεται από άνθρωπο σε άνθρωπο μέσα από τη γνώση. Τα συμπτώματα της νόσου είναι φόβος, θυμός, μίσος, θλίψη, ζήλια, σύγκρουση και διαχωρισμός των ανθρώπων. Για άλλη μια φορά, τα ψέματα αυτά ελέγχουν το όνειρο της ζωής μας. Νομίζω ότι αυτό πια είναι προφανές.
Ο παππούς μου το είπε με αυτό τον απλό τρόπο: «Η σύγκρουση είναι ανάμεσα σε αυτό που είναι αλήθεια και σε αυτό που δεν είναι»- και αυτό δεν ήταν κάτι νέο. Δύο χιλιάδες χρόνια πριν, ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους, τουλάχιστον στο δικό μου παραμύθι, είπε: «Και θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει». Ελεύθεροι από τι; Απ’ όλα εκείνα τα ψέματα. Ειδικά από τον ψεύτη που ζει μέσα στο κεφάλι μας και μας μιλάει ακατάπαυστα. Εμείς το ονομάζουμε σκέψη! Συνήθισα να λέω στους μαθητές μου: «Το ότι ακούς μια φωνή στο κεφάλι σου δεν σημαίνει ότι σου λέει και αλήθεια. Λοιπόν, αν δεν πιστεύεις σε αυτή τη φωνή, δεν θα έχει καμία δύναμη πάνω σου».
Υπάρχει μία ταινία που σκιαγραφεί θαυμάσια αυτό πού εννοώ. Ονομάζεται Α Beautiful Mind (Ένας Υπέροχος Άνθρωπος). Αρχικά σκέφτηκα: «Α, άλλη μια ταινία με κατασκόπους», αλλά ενδιαφέρθηκα περισσότερο όταν συνειδητοποίησα ότι ο ήρωας είναι σχιζοφρενής. Είναι ευφυής, μια πραγματική διάνοια, αλλά βλέπει ανθρώπους που δεν υπάρχουν. Αυτοί οι άνθρωποι ελέγχουν τη ζωή του επειδή ακούει τις απόψεις τους και ακολουθεί οτιδήποτε του λένε να κάνει. Του λένε ψέματα και, ακούγοντάς τα, καταστρέφει τη ζωή του. Δεν έχει ιδέα ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι παραισθήσεις, μέχρι που η γυναίκα του τον βάζει σε ψυχιατρείο όπου τον κάνουν διάγνωση σχιζοφρένειας και του δίνουν φαρμακευτική αγωγή. Τα οράματα εξαφανίζονται αλλά τα φάρμακα έχουν παρενέργειες κι έτσι αποφασίζει να σταματήσει να τα παίρνει. Χωρίς τα φάρμακα, τα οράματα επιστρέφουν και ανακαλύπτει πως είναι αλήθεια ότι κανείς άλλος δεν μπορεί να δει τους ανθρώπους που βλέπει. Τώρα έχει να κάνει μια επιλογή: να επιστρέψει στο νοσοκομείο, να χάσει τη σύζυγό του και να αποδεχτεί ότι είναι σχιζοφρενής ή να αντιμετωπίσει τα οράματα και να τα υπερνικήσει;
Όταν τελικά αποκτά την επίγνωση ότι οι άνθρωποι που βλέπει δεν είναι πραγματικοί, παίρνει μια πολύ έξυπνη απόφαση. Λέει: «Δεν θα τους δώσω σημασία. Δεν θα πιστεύω αυτά που μου λένε». Η δύναμη που έχουν τα οράματα επάνω του εξαφανίζεται όταν σταματάει να τα πιστεύει. Με αυτή την επίγνωση, βρίσκει γαλήνη και μετά από πολλά χρόνια, από όταν σταμάτησε να τους δίνει σημασία, τα οράματα σταμάτησαν σχεδόν να του μιλούν. Παρόλο που συνεχίζει να τα βλέπει, δεν τον επισκέπτονται συχνά – μια και μάλλον αποφάσισαν να μη χάνουν τον καιρό τους με έναν άνθρωπο που δεν τα ακούει.
Είναι μια υπέροχη ταινία επειδή δείχνει ότι αν δεν πιστέψουμε στη φωνή μέσα στο κεφάλι μας, χάνει τη δύναμη που έχει πάνω μας και γινόμαστε πάλι αυθεντικοί. Η φωνή μέσα στο κεφάλι μας δεν είναι καν πραγματική, αλλά κυβερνά τη ζωή μας, κι αυτό είναι πολύ τυραννικό. Από τη στιγμή που η φωνή τραβάει την προσοχή μας, μας επιβάλλει να κάνουμε ό,τι θέλει αυτή.
Πόσες φορές η φωνή μας επέβαλε να πούμε ναι όταν θέλαμε να πούμε όχι; ‘Η αντιθέτως, η φωνή μας επέβαλε να πούμε όχι όταν θέλαμε να πούμε ναι; Πόσες φορές μας έχει κάνει αυτή η φωνή να αμφισβητούμε αυτό που νιώθει η καρδιά μας; Πόσες φορές έχουμε χάσει εξαιτίας του φόβου, τις ευκαιρίες να κάνουμε στη ζωή μας αυτό που πραγματικά θέλουμε – επειδή ο φόβος μας ήταν η αντίδραση στο ότι πιστέψαμε στη φωνή στο κεφάλι μας; Πόσες φορές έχουμε χωρίσει με κάποιον που αγαπούσαμε πραγματικά, μόνο και μόνο επειδή μας είπε να το κάνουμε η φωνή της γνώσης; Πόσες φορές έχουμε προσπαθήσει να ελέγξουμε τους ανθρώπους πού αγαπάμε επειδή ακολουθούμε αυτή τη φωνή; Πόσες φορές έχουμε θυμώσει ή έχουμε ζηλέψει ή έχουμε χάσει τον έλεγχο κι έχουμε πληγώσει τους ανθρώπους πού αγαπάμε πραγματικά, απλώς και μόνο επειδή πιστέψαμε σε αυτή τη φωνή;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου