«Μόνο με την καρδιά βλέπεις σωστά, την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια», διαβάζεις , χρόνια τώρα στο Μικρό Πρίγκιπα κι ακόμη βρίσκεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται πού βρίσκεται η ουσία. Στην καρδιά ή στη λογική; Εργασία, φιλία, έρωτας. Δράσεις κι αντιδράσεις. Αποφάσεις και λάθη. ‘Όλα με γνώμονα το συναίσθημα ή τη λογική. Και τελικά, ποιο μας οδηγεί στα μεγαλύτερα μας λάθη;
Αιώνιος ο πόλεμος ανάμεσα στους δύο ορκισμένους εχθρούς κι εμείς διαρκώς στη μέση καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις και να επιλέξουμε στρατόπεδο. Γιατί -κακά τα ψέματα αρμονική συνύπαρξη- και των δύο δεν μπορούμε να πετύχουμε εύκολα. Κι αν εσύ το έχεις καταφέρει, εύγε.
Υπάρχουν εκείνοι που λειτουργούν κυρίως με βάση τη λογική. Εκλογικεύουν καταστάσεις, μένουν ανεπηρέαστοι από τα συναισθήματά τους και αντιμετωπίζουν τα πράγματα απολύτως κυνικά και ρεαλιστικά. Κι όταν οδηγούνται σε λάθη ξέρουν και υποστηρίζουν πως υπολόγισαν όλα τα δεδομένα και εξέτασαν όλες τις πιθανότητες. Είναι, όμως, κι εκείνοι που επιλέγουν με γνώμονα το συναίσθημα. Αφήνουν τα συναισθήματά τους να τους επηρεάσουν, είτε συνειδητά γνωρίζοντας ότι συμπεριφέρονται με βάση αυτά, είτε ασυνείδητα καθώς δεν μπορούν να διαχειριστούν καταστάσεις λόγω των έντονων συναισθημάτων που τους κατακλύζουν την εκάστοτε στιγμή. Άλλες φορές αποδέχονται τα λάθη τους κι άλλες καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που επέτρεψαν στο θυμό, τη στεναχώρια, την απογοήτευση, την ευτυχία, τον έρωτα να τους οδηγήσει στο σημείο που έχουν φτάσει.
Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν περισσότερο το μυαλό τους έχει αποδειχθεί βάσει ερευνών ότι είναι πιο πνευματικοί, αλλά πιο ψυχροί στις διαπροσωπικές τους σχέσεις και πιο εσωστρεφείς, σε αντίθεση με τους συναισθηματικούς, οι οποίοι διακρίνονται για την κοινωνικότητά τους, τη διαίσθησή τους και το πόσο θερμοί και ανοιχτοί είναι.
Ίσως στις μάχες που σχετίζονται με εργασία, φιλία, οικογένεια νικητής να βγαίνει η λογική, αλλά στα θέματα που αφορούν τον έρωτα και το φυλλοκάρδι μας, σίγουρα η μάχη είναι άνιση και το συναίσθημα κερδίζει ασυζητητί. Πώς να βάλεις όρια στον έρωτα; Πώς να αποφύγεις τα λάθη όταν τις περισσότερες φορές ο ενθουσιασμός, το πάθος και όλα τα έντονα συναισθήματα που τον συνοδεύουν δε σου επιτρέπουν να δεις καθαρά και λογικά και να αποφύγεις το λάθος; Εδώ, ξέρουμε ότι κάτι είναι λάθος και το κάνουμε ξανά και ξανά, αντί να το αφήσουμε στην άκρη και να προχωρήσουμε.
Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι αυτοί που φέρονται στον έρωτα και σε κάθε είδους σχέση με βάση τη λογική αισθάνονται λιγότερο. Απλώς προτιμούν να ζυγίζουν καταστάσεις και να φέρονται πιο πρακτικά για να μη βρεθούν μετά εκτός απροόπτου ή πληγωμένοι. Όσον αφορά τον επαγγελματικό τομέα από την άλλη, η λογική είναι κατά βάση μονόδρομος, τόσο γιατί η αγορά εργασίας απαιτεί λογική και δεν αφήνει χώρο για συναισθηματισμούς, όσο και γιατί οι περισσότεροι θεωρούν πως έτσι πρέπει να είναι. Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουμε οδηγηθεί σε μεγάλα λάθη αφήνοντας μια δουλειά ή διαλέγοντας κάποια άλλη, μόνο και μόνο επειδή ακούσαμε τα συναισθήματα και τις επιθυμίες μας.
Τα λάθη είναι λάθη. Άλλοτε μικρά κι άλλοτε μεγάλα. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε μόνο τη λογική ή μόνο το συναίσθημα ως υπαίτιο για ένα μεγάλο λάθος μας. Θα υπάρξουν καταστάσεις που το συναίσθημα θα φανεί ανεπαρκές για να πάρεις μια απόφαση, για να μιλήσεις, να φύγεις, να πράξεις και που αναγκαστικά θα πρέπει να βάλεις μπροστά τη λογική και να δεις τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα κάθε επιλογής που σου παρουσιάζεται. Όπως και στιγμές που η λογική θα πρέπει να σταθεί πιο πίσω και να αφήσει τη διαίσθησή σου να σε οδηγήσει σε επιλογές που δεν μπορείς να ξέρεις αν είναι σωστές.
Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκεις, λοιπόν, όσα λάθη κι αν κάνεις με βάση τη λογική ή το συναίσθημά σου, φρόντισε να μην τα μετανιώσεις. Τα λάθη είναι για να γίνονται και μέσα από αυτά να μαθαίνουμε και να εξελισσόμαστε. Μη μετανιώνεις ποτέ για τις επιλογές σου. Άλλωστε, για να τα έκανες κάποια στιγμή τα ήθελες. Και να ξέρεις πως η λογική πέφτει έξω συχνότερα απ’ το ένστικτο. Και να μην ξεχνάς κάτι ακόμα. Κάποια λάθη παραείναι σωστά για να είναι λάθος!
Αιώνιος ο πόλεμος ανάμεσα στους δύο ορκισμένους εχθρούς κι εμείς διαρκώς στη μέση καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις και να επιλέξουμε στρατόπεδο. Γιατί -κακά τα ψέματα αρμονική συνύπαρξη- και των δύο δεν μπορούμε να πετύχουμε εύκολα. Κι αν εσύ το έχεις καταφέρει, εύγε.
Υπάρχουν εκείνοι που λειτουργούν κυρίως με βάση τη λογική. Εκλογικεύουν καταστάσεις, μένουν ανεπηρέαστοι από τα συναισθήματά τους και αντιμετωπίζουν τα πράγματα απολύτως κυνικά και ρεαλιστικά. Κι όταν οδηγούνται σε λάθη ξέρουν και υποστηρίζουν πως υπολόγισαν όλα τα δεδομένα και εξέτασαν όλες τις πιθανότητες. Είναι, όμως, κι εκείνοι που επιλέγουν με γνώμονα το συναίσθημα. Αφήνουν τα συναισθήματά τους να τους επηρεάσουν, είτε συνειδητά γνωρίζοντας ότι συμπεριφέρονται με βάση αυτά, είτε ασυνείδητα καθώς δεν μπορούν να διαχειριστούν καταστάσεις λόγω των έντονων συναισθημάτων που τους κατακλύζουν την εκάστοτε στιγμή. Άλλες φορές αποδέχονται τα λάθη τους κι άλλες καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που επέτρεψαν στο θυμό, τη στεναχώρια, την απογοήτευση, την ευτυχία, τον έρωτα να τους οδηγήσει στο σημείο που έχουν φτάσει.
Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν περισσότερο το μυαλό τους έχει αποδειχθεί βάσει ερευνών ότι είναι πιο πνευματικοί, αλλά πιο ψυχροί στις διαπροσωπικές τους σχέσεις και πιο εσωστρεφείς, σε αντίθεση με τους συναισθηματικούς, οι οποίοι διακρίνονται για την κοινωνικότητά τους, τη διαίσθησή τους και το πόσο θερμοί και ανοιχτοί είναι.
Ίσως στις μάχες που σχετίζονται με εργασία, φιλία, οικογένεια νικητής να βγαίνει η λογική, αλλά στα θέματα που αφορούν τον έρωτα και το φυλλοκάρδι μας, σίγουρα η μάχη είναι άνιση και το συναίσθημα κερδίζει ασυζητητί. Πώς να βάλεις όρια στον έρωτα; Πώς να αποφύγεις τα λάθη όταν τις περισσότερες φορές ο ενθουσιασμός, το πάθος και όλα τα έντονα συναισθήματα που τον συνοδεύουν δε σου επιτρέπουν να δεις καθαρά και λογικά και να αποφύγεις το λάθος; Εδώ, ξέρουμε ότι κάτι είναι λάθος και το κάνουμε ξανά και ξανά, αντί να το αφήσουμε στην άκρη και να προχωρήσουμε.
Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι αυτοί που φέρονται στον έρωτα και σε κάθε είδους σχέση με βάση τη λογική αισθάνονται λιγότερο. Απλώς προτιμούν να ζυγίζουν καταστάσεις και να φέρονται πιο πρακτικά για να μη βρεθούν μετά εκτός απροόπτου ή πληγωμένοι. Όσον αφορά τον επαγγελματικό τομέα από την άλλη, η λογική είναι κατά βάση μονόδρομος, τόσο γιατί η αγορά εργασίας απαιτεί λογική και δεν αφήνει χώρο για συναισθηματισμούς, όσο και γιατί οι περισσότεροι θεωρούν πως έτσι πρέπει να είναι. Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουμε οδηγηθεί σε μεγάλα λάθη αφήνοντας μια δουλειά ή διαλέγοντας κάποια άλλη, μόνο και μόνο επειδή ακούσαμε τα συναισθήματα και τις επιθυμίες μας.
Τα λάθη είναι λάθη. Άλλοτε μικρά κι άλλοτε μεγάλα. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε μόνο τη λογική ή μόνο το συναίσθημα ως υπαίτιο για ένα μεγάλο λάθος μας. Θα υπάρξουν καταστάσεις που το συναίσθημα θα φανεί ανεπαρκές για να πάρεις μια απόφαση, για να μιλήσεις, να φύγεις, να πράξεις και που αναγκαστικά θα πρέπει να βάλεις μπροστά τη λογική και να δεις τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα κάθε επιλογής που σου παρουσιάζεται. Όπως και στιγμές που η λογική θα πρέπει να σταθεί πιο πίσω και να αφήσει τη διαίσθησή σου να σε οδηγήσει σε επιλογές που δεν μπορείς να ξέρεις αν είναι σωστές.
Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκεις, λοιπόν, όσα λάθη κι αν κάνεις με βάση τη λογική ή το συναίσθημά σου, φρόντισε να μην τα μετανιώσεις. Τα λάθη είναι για να γίνονται και μέσα από αυτά να μαθαίνουμε και να εξελισσόμαστε. Μη μετανιώνεις ποτέ για τις επιλογές σου. Άλλωστε, για να τα έκανες κάποια στιγμή τα ήθελες. Και να ξέρεις πως η λογική πέφτει έξω συχνότερα απ’ το ένστικτο. Και να μην ξεχνάς κάτι ακόμα. Κάποια λάθη παραείναι σωστά για να είναι λάθος!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου