ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Βάκχαι (576-603)

ΔΙ. ἰώ,
κλύετ᾽ ἐμᾶς κλύετ᾽ αὐδᾶς,
ἰὼ βάκχαι, ἰὼ βάκχαι.
ΧΟ. τίς ὅδε, τίς πόθεν ὁ κέλαδος
ἀνά μ᾽ ἐκάλεσεν Εὐίου;
580 ΔΙ. ἰὼ ἰώ, πάλιν αὐδῶ,
ὁ Σεμέλας, ὁ Διὸς παῖς.
ΧΟ. ἰὼ ἰώ, δέσποτα δέσποτα,
μόλε νυν ἁμέτερον ἐς
θίασον, ὦ Βρόμιε Βρόμιε.
585 ΔΙ. ‹σεῖε› πέδον χθονός, Ἔννοσι πότνια.
ΧΟ. ἆ ἆ,
τάχα τὰ Πενθέως μέλαθρα διατι-
νάξεται πεσήμασιν.
ὁ Διόνυσος ἀνὰ μέλαθρα·
590 σέβετέ νιν. ―σέβομεν ὤ.
―εἴδετε λάϊνα κίοσιν ἔμβολα
τάδε διάδρομα; Βρόμιος ‹ὅδ᾽› ἀλα-
λάζεται στέγας ἔσω.
ΔΙ. ἅπτε κεραύνιον αἴθοπα λαμπάδα,
595 σύμφλεγε σύμφλεγε δώματα Πενθέος.
ΧΟ. ἆ ἆ,
πῦρ οὐ λεύσσεις, οὐδ᾽ αὐγάζηι
‹τόνδε› Σεμέλας ἱερὸν ἀμφὶ τάφον
ἅν ποτε κεραυνοβόλος ἔλιπε φλόγα
Δῖος βροντά;
600 δίκετε πεδόσε δίκετε τρομερὰ
σώματα, μαινάδες·
ὁ γὰρ ἄναξ ἄνω κάτω τιθεὶς ἔπεισι
μέλαθρα τάδε Διὸς γόνος.

***
ΔΙΟΝΥΣΟΣ
Ιώ.
Ακούστε τη φωνή μου, ακούστε με,
ιώ βάκχες, ιώ βάκχες.
ΧΟΡΟΣ
Τί κραυγή του Διονύσου είναι αυτή;
Από πού με καλεί;
ΔΙΟΝΥΣΟΣ
580 Ιώ ιώ, πάλι ομιλώ
ο υιός της Σεμέλης, ο υιός του Διός.
ΧΟΡΟΣ
Ιώ ιώ, δέσποτα, δέσποτα.
Ελθέ στο θίασό μας, Διόνυσε,
ελθέ Διόνυσε.
ΔΙΟΝΥΣΟΣ
585 Κραταιά θεά του σεισμού, σείσε τη γης.
ΧΟΡΟΣ
Α α.
Όπου να ᾽ναι τα μέλαθρα του Πενθέα τραντάζονται, πέφτουν.
Ο Διόνυσος βρίσκεται στα μέλαθρα.
590 Προσκυνήστε τον! ― Τον προσκυνούμε ώ!
― Είδατε πως κόπηκε το πέτρινο ανώφλι πάνω στους κίονες;
Άκου! Αλαλάζει ο Διόνυσος μέσα στο σπίτι.
ΔΙΟΝΥΣΟΣ
Άναψε την υπέρλαμπρη φλόγα του κεραυνού.
595 Κάψε, κάψε τα δώματα του Πενθέα.
ΧΟΡΟΣ
Δεν είδες τη φωτιά;
Γύρω από τον ιερό τάφο της Σεμέλης δεν βλέπεις τη φλόγα
που άφησε κάποτε με το χτύπημα του κεραυνού η βροντή του Διός;
600 Κάτω τα παλλόμενα κορμιά σας, Μαινάδες,
κάτω στη γη.
Ο βασιλέας μας εφορμά στα δώματα
και φέρνει τα πάνω κάτω
ο υιός του Διός.