Η ζωή είναι γεμάτη μαθήματα. Μέσα απ’ τις καταστάσεις που ζούμε, μαθαίνουμε να αξιολογούμε ανθρώπους και γεγονότα. Η ηλικία πολλές φορές παίζει σημαντικό ρόλο στις εμπειρίες μας. Όσο ώριμοι κι αν είμαστε μερικά πράγματα θα συμπίπτουν με τα έτη μας. Η λέξη κλειδί σε όλη την υπόθεση είναι η εμπειρία. Σχεδόν πάντα όσο μεγαλύτεροι είμαστε σε ηλικία, τόσες περισσότερες εμπειρίες κουβαλάμε. Είναι η φυσική εξέλιξη. Δεν έχουμε τα ίδια βιώματα στην ηλικία των δεκαεπτά συγκριτικά με έναν πενηντάχρονο. Λόγω ηλικίας και μόνο έχει δει και βιώσει ταυτόχρονα περισσότερες καταστάσεις. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν είναι λίγες οι φορές που όση ωριμότητα κι αν κρύβουμε μέσα μας, αναγκαστικά σε μερικά σημεία θα συμβαδίζουμε με την ηλικία μας. Άλλωστε, αν μπορούσαμε να δώσουμε έναν ορισμό για την εμπειρία θα ήταν βιώματα με την πάροδο του χρόνου. Άρα συνεπώς τα έτη μας είναι σημαντικά.
Χρόνια με τα χρόνια το μυαλό μας πήζει και τα βιώματά μας δρουν ως ένας απαραίτητος παράγοντας, ίσως ο πιο σημαντικός. Στα νιάτα μας, ίσως, δηλώνουμε πιο επαναστατικά πνεύματα, βλέπουμε τη ζωή με άλλο μάτι. Δε συμβιβαζόμασταν. Ακόμα δεν έχουμε ζήσει καταστάσεις, ώστε να μάθουμε μέσα από αυτές. Είναι η περίοδος που ανακαλύπτουμε και μαθαίνουμε. Το μάθημα που γίνεται πάθημα.
Σε διάφορα θέματα, λοιπόν, θα σκεφτόμαστε με βάση το τώρα. Αυτό θα αλλάξει με την πάροδο των χρόνων. Οι καταστάσεις είναι αυτές που θα μας αλλάξουν. Θα πηγαίνουμε με γνώμονα αυτά που έχουμε ζήσει. Αυτό που βλέπουμε, λοιπόν, είναι ότι οι άτιμες οι εμπειρίες χτίζουν όλη τη ζωή μας και την πορείας μας. Κι όσο πιο μικροί ηλικιακά είμαστε τόσο περισσότερα έχουμε να μάθουμε στο μέλλον. Μέχρι να φτάσουμε τη στιγμή που θα έχουμε ένα ικανοποιητικό αριθμό εμπειριών, ώστε να χειριζόμαστε αυτά που μας συμβαίνουν.
Για παράδειγμα, αν αρχίσουμε μια σχέση στα δεκαοκτώ δε θα τη διαχειριστούμε το ίδιο όπως στα τριάντα μας. Όση ωριμότητα κι αν διαθέτουμε θα πέσουμε στην παγίδα του εγωισμού και του ενθουσιασμού. Αυτό γιατί δεν έχουμε ζήσει προηγουμένως παρόμοιες καταστάσεις. Θα δρούμε με οδηγό την ηλικία μας. Γιατί ακόμα είμαστε άπειροι. Όσο ζούμε τόσο μαθαίνουμε -κι όχι μόνο στις σχέσεις, αλλά και σε πολλά άλλα θέματα θα πηγαίνουμε έτσι. Μακάρι όταν γεννιόμασταν να είχαμε αυτή τη ρημάδα την εμπειρία.
Όσο πιο γρήγορα το αποδεχτούμε τόσο το καλύτερο. Νομίζουμε πως ακόμα και στα τριάντα ξέρουμε τα πάντα. Όχι, μέχρι να αφήσουμε την τελευταία πνοή μας θα μαθαίνουμε, αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το θέμα είναι ότι η ηλικία μας μάς ακολουθεί σε ό,τι κι αν κάνουμε. Δεν είναι απαραίτητο κακό, αλλά όσο συνειδητοποιημένοι κι αν είμαστε, δυστυχώς πάλι θα πέφτουμε σε λάθος καταστάσεις. Μέχρι να μάθουμε κι αυτό το μάθημα συνήθως αργεί.
Μέχρι τότε, όμως, θα κάνουμε αρκετά λάθη. Άλλωστε, επιβάλλεται να κάνουμε άστοχες κινήσεις διότι μέσα από αυτές θα μάθουμε. Όλο αυτό σιγά-σιγά θα χτίσει τον κόσμο μας κι ύστερα θα ξέρουμε πώς να διαχειριστούμε την κάθε περίπτωση την οποία ζούμε. Δυστυχώς, η εμπειρία έρχεται όσο μεγαλώνουμε, δεν είναι έμφυτη.
Καταλήγοντας, όση ωριμότητα μυαλού κι αν υπάρχει, τα βιώματα είναι αυτά που έχουν σημασία. Η ηλικία θα συγκλίνει αρκετές φορές σε διάφορα θέματα. Αυτό δεν έχει να κάνει με το αν είμαστε υπεύθυνοι ή οτιδήποτε άλλο. Είναι καθαρά η ζωή και τα διδάγματα τα οποία μας δίνει. Όσα περισσότερα τόσο περισσότερη πείρα έχουμε. Και μέχρι το τέλος της ζωής μας θα μαθαίνουμε.
Είναι αυτό που λένε «όσο ζεις μαθαίνεις». Μέχρι τότε σε πολλά θέματα θα φερόμαστε όπως αρμόζει στην ηλικία μας. Αυτό είναι και το φυσιολογικό. Κι όσο κι αν πιστεύουμε ότι είμαστε αρκετά μεγάλοι κι αρκετά ώριμοι, είναι ουτοπία. Να ζούμε για να μαθαίνουμε, αλλά μέχρι τότε θα συμβιβαζόμαστε με τα έτη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου