Εσωτερικό Κενό

Τι είναι αυτό που στ’ αλήθεια το προκαλεί και τι μπορείτε να κάνετε γι’ αυτό

Νιώθετε συχνά ένα κενό μέσα σας; Μια αίσθηση ότι δεν καλύπτεστε, ότι κάτι σας λείπει; Μήπως μερικές φορές χάνετε το κίνητρο σας να κάνετε όσα πρέπει;

Αν ναι, να ξέρετε, δεν είστε μόνοι… Πολλοί άνθρωποι, γυναίκες και άντρες, εξομολογούνται ότι αισθάνονται ένα εσωτερικό κενό, κάτι που τους βασανίζει. Όταν τους ρωτάω τι νομίζουν ότι φταίει, οι περισσότεροι μου απαντούν ότι το φταίξιμο είναι κάποιου άλλου ατόμου, το οποίο θα έπρεπε να τους ‘γεμίζει’. Έτσι, οι άνθρωποι μου λένε ότι το εσωτερικό τους κενό οφείλεται στο ότι ο/η σύντροφός τους δεν είναι ψυχικά κοντά τους, ότι δεν έχουν σύντροφο, ότι δεν έχουν καλούς φίλους, ότι γενικά δεν έχουν καλές, ποιοτικές σχέσεις, ότι έχουν συγκρούσεις με τους γονείς ή τα πεθερικά, ότι βαριούνται στη δουλειά τους, ότι δεν έχουν αρκετά χρήματα ή επιτυχία ή φήμη, ή αποδοχή από τους άλλους, ότι η ζωή τους είναι βαρετή. Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι στεναχωριούνται, αγχώνονται, θυμώνουν, απελπίζονται, τα παρατάνε ή χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο προσπαθώντας να γεμίσουν το εσωτερικό τους κενό με κάθε τρόπο: με ψώνια, με υπερβολικό φαγητό ποτό, τσιγάρο, ή διάφορες ουσίες, με κόλλημα στην τηλεόραση ή το ίντερνετ, ψώνια, με υπερβολική δουλειά, με κάποια υπερβολή…

Αλλά το εσωτερικό κενό δε φεύγει! Γιατί; Επειδή οι λόγοι που αναφέρουν οι περισσότεροι άνθρωποι αποτελούν ένα ακόμα σύμπτωμα του εσωτερικού κενού, αλλά δεν είναι η πραγματική αιτία του. Έτσι, οι τρόποι που προσπαθούν να βρουν για να γεμίσουν το εσωτερικό τους κενό μπορεί να λειτουργούν για λίγο, αλλά δε λύνουν το πρόβλημα και σύντομα το άτομο αισθάνεται πάλι άδειο μέσα του. Ξαναμπαίνει στη διαδικασία να χρησιμοποιήσει ουσίες, διαδικασίας, συμπεριφορές ή δραστηριότητες που νομίζει ότι θα το γεμίσουν, και έτσι μπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο που φέρνει απογοήτευση, απαισιοδοξία και αίσθηση μεγαλύτερου και βαθύτερου κενού.

Ποια είναι η πραγματική αιτία του εσωτερικού κενού;

Η πραγματική αιτία του εσωτερικού κενού είναι η Έλλειψη Αγάπης. Μη βιαστείτε να μου πείτε «Το ήξερα! Δε με αγαπούσε αρκετά η μητέρα μου, ή ο πατέρας μου, ή ο/η σύζυγός μου..». Η απάντηση δε βρίσκεται έξω από εσάς, είναι μέσα σας. Οι άνθρωποι που νιώθουν εσωτερικό κενό είναι αυτοί που στην πραγματικότητα οι ίδιοι ΔΕΝ αγαπάνε τον εαυτό τους. Τις περισσότερες φορές δεν το αντιλαμβάνονται καν και πιστεύουν ότι κάποιος άλλος, που θα έπρεπε να τους αγαπάει, δεν τους αγαπάει και γι’ αυτό νιώθουν κενό.

Ξέρετε ότι όταν ένας άνθρωπος δεν αγαπάει τον εαυτό του αυτό ισοδυναμεί με εγκατάλειψη του εαυτού; Είναι σαν να έχει στα χέρια του ένα μωράκι και να το εγκαταλείπει, για τέτοιου είδους εγκατάλειψη μιλάμε. Πρόκειται δηλαδή για μια βαθιά, επώδυνη εγκατάλειψη που φέρνει πόνο και αφήνει σημάδια.

Η αίσθηση του εσωτερικού κενού σχετίζεται με την έλλειψη σύνδεσης με τον βαθύτερο, αληθινό εαυτό και με την έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό. Το «εγώ» είναι πληγωμένο και προδομένο, από τον ίδιο τον εαυτό του. Το πληγωμένο «εγώ» γεμίζει με ψεύτικες πεποιθήσεις σχετικά με το ποιος είναι ο πραγματικός εαυτός, δημιουργεί στρώσεις άμυνας και κατηγορεί άλλους για το κενό και την εγκατάλειψη. Ο πληγωμένος εαυτός είναι ‘ντροπιασμένος’ εαυτός, αισθάνεται ντροπή και ενοχές για την κατάστασή του, νιώθει ντροπή για το ποιος είναι. Ο πληγωμένος εαυτός, ο εαυτός χωρίς αγάπη από τον ίδιο προς τον ίδιο αισθάνεται ότι έχει κάτι βαθύτερα και ριζικά «κακό, άσχημο, ελαττωματικό»- το άτομο λοιπόν διαρκώς κρίνει και κατακρίνει τον εαυτό του και ταυτόχρονα βιάζεται να ρίξει την ευθύνη για το πώς νιώθει σε άλλους. Ελπίζει ότι αν οι άλλοι γύρω του αλλάξουν, αν οι άλλοι γύρω του έχουν καλύτερη συμπεριφορά, τότε ο πληγωμένος εαυτός θα γιατρευτεί και όλα θα είναι εντάξει και δεν θα υπάρχει αίσθηση κενού.

Πώς όμως οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τον εαυτό τους;

Η εγκατάλειψη έχει πολλές μορφές, απλές και σύνθετες. Έχετε εγκαταλείψει τον εαυτό σας αν διαρκώς τον κρίνετε, τον συγκρίνετε και τον κατακρίνετε. Έχετε εγκαταλείψει τον εαυτό σας αν πάντα πιστεύετε ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι από εσάς και ότι εσείς δεν αξίζετε τίποτα. Έχετε εγκαταλείψει τον εαυτό σας αν δε δέχεστε τις εμπειρίες και τα συναισθήματά σας, αν δεν εκφράζεστε και αν αγνοείτε τα μηνύματα που σας στέλνει ο εαυτό σας. Όταν δεν πιστεύετε στην αξία σας, όταν αμφισβητείτε τις δυνάμεις σας, τις ικανότητές σας, τότε έχετε εγκαταλείψει τον πολύτιμό σας εαυτό.

Πώς φαίνεται η εγκατάλειψη; Μπορεί να είναι στην εμφάνισή σας, έχετε πάρει πολλά κιλά, δε νοιάζεστε γενικά για την εξωτερική σας όψη, δε νοιάζεστε για το πώς δείχνετε, κοιτάζεστε στον καθρέφτη, δε σας αρέσει αυτό που βλέπετε και παρόλα αυτά δε κάνετε κάτι για να το αλλάξετε, επειδή θεωρείτε ότι δεν το αξίζετε. Η εγκατάλειψη επίσης φαίνεται όταν παραμελείτε την υγεία σας, σωματική και ψυχική. Έχετε εγκαταλείψει τον εαυτό σας όταν βαριέστε τη ζωή σας, όταν έχετε χάσει τη χαρά της ζωής και όταν συχνά-πυκνά δε βρίσκετε νόημα.

Πώς μπορείτε να γεμίσετε το ψυχικό κενό;

Σίγουρα όχι με συμπεριφορές υπερβολής και κατάχρησης, σίγουρα όχι ζητώντας από άλλους να αναλάβουν την ευθύνη και να κάνουν κάτι για να γεμίσουν το δικό σας κενό. Όσο άσχημα και αν έχουν πράξει οι άλλοι, όσο άσχημα και αν σας έχουν φερθεί, στο τέλος εσείς έχετε την ευθύνη της δικής σας ζωής και τον έλεγχο του πώς θα αντιδράσετε σε όσα σας έχουν συμβεί (παρόλο που δεν έχετε πάντα τον έλεγχο του τι σας συμβαίνει).

Για να γεμίσετε το εσωτερικό σας κενό θα πρέπει να μάθετε να αγαπάτε τον εαυτό σας. Χρειάζεται να μετατοπίσετε την προσοχή σας από το ποιος σας φταίει, τι σας έκανε, τις αδικίες που έγιναν στο πρόσωπό σας και να επικεντρωθείτε στο σημαντικότερο ζήτημα απ’ όλα: στο να αγαπάτε τον εαυτό σας. Χρειάζεται να ξανασυνδεθείτε με τον εαυτό σας και την αλήθεια του.

Μην πανικοβληθείτε όταν αισθανθείτε το αίσθημα του κενού. Αποδεχτείτε το, χαιρετίστε το σαν παλιό γνώριμο και βαλθείτε να το διερευνήσετε, πριν αντιδράσετε με κάποιον από τους γνωστούς σας τρόπους (που δε λειτουργούν τελικά). Μπορείτε να κάνετε την αρχή ως εξής, διερευνώντας το συναίσθημα του κενού με τις ακόλουθες ερωτήσεις:

Μήπως κατακρίνω τον εαυτό μου;

Τον συγκρίνω αρνητικά με άλλους;

Έχω θετικό εσωτερικό διάλογο;

Αγαπώ και σέβομαι τον εαυτό μου;

Ο/η σύντροφός μου σέβεται τα συναισθήματα και τις ανάγκες μου;

Τι προσπαθώ να κερδίσω;

Τι προσπαθώ να αποδείξω;

Αισθάνομαι τύψεις ή/και ενοχές; Για ποια πράγματα; Είναι αντικειμενικό; Πώς με βοηθάει;

Δείχνω στον εαυτό μου αγάπη, κατανόηση και συμπόνοια, όπως θα έδειχνα σε ένα αγαπητό μου πρόσωπο στην ίδια θέση με εμένα που θα μου εμπιστευόταν τα ίδια πράγματα;

Εξασκηθείτε στο να αφιερώνετε χρόνο στον εαυτό σας με τον εαυτό σας καθημερινά, χωρίς να ζητάτε από άλλους να σας καλύψουν τις ανάγκες σας. Δημιουργήστε αγάπη, ομορφιά, θετική αύρα, ελπίδα και αισιοδοξία μέσα σας και γύρω σας.