Πόσο εύκολο μας είναι να λέμε ότι είμαστε «μαζί» με κάποιον ή πόσο δύσκολο είναι να είμαστε εν τέλει «μαζί» με τον άλλον; Και τι ακριβώς είναι τελικά αυτό το «μαζί»;Αυτά τα ερωτήματα ίσως είναι και από τα βασικότερα στον κόσμο της ψυχοθεραπείας. Αρκετά άτομα ή ζευγάρια έρχονται για να διαπραγματευτούν τη σχέση τους, η οποία πέφτει στην παγίδα της καθημερινότητας ή των εγγραφών του εκάστοτε ατόμου και δηλητηριάζεται.
«Μαζί» δε σημαίνει μένω κάτω από την ίδια στέγη. Όπως κι ο γάμος από μόνος του ή μια απλή συμβίωση-σχέση δεν ορίζεται ως «μαζί». Πολλοί συγχέουν τα παραπάνω. Η εικόνα που έχει αποκτήσει κανείς από την οικογένεια καταγωγής, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο πως το άτομο θα αναπτύξει σχέσεις με το άλλο φύλο.
Σχέσεις στερητικές, σχέσεις κακοποιητικές ή σχέσεις από απόσταση είναι κάποιες από τις μορφές που μπορεί να πάρει μια σχέση, που όμως δεν αγκαλιάζει το μαζί, αντίθετα ενισχύει την αρνητική πλευρά. Μια στερητική σχέση δεν προσφέρει την αμοιβαιότητα ενώ μια κακοποιητική ενισχύει τον φόβο και την ανασφάλεια.
Αυτή που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η σχέση από απόσταση. Η σχέση αυτή λειτουργεί σε ένα επίπεδο επικοινωνίας, αλλά στο «μαζί» παρουσιάζει ακαμψία. Είναι δύσκολο να ενωθούν δύο κόσμοι όταν έχουν μάθει να λειτουργούν με ένα μεγάλο κενό ανάμεσά τους.
Τι είναι τελικά το «μαζί»; Περιλαμβάνει μια γκάμα από συναισθήματα και κυρίως αλληλεπιδράσεις. Μαζί σημαίνει μοιράζομαι, ανταλλάσσω, κάνω κοινές δραστηριότητες, εκφράζω τα συναισθήματα μου κι όλα αυτά με μια προϋπόθεση: Θετικό συναίσθημα κι όχι καταπίεση. Θέλω να είμαι μαζί με κάποιον και δεν δυσφορώ. Θέλω να κάνω πράγματα με τον άλλον και δεν καταπιέζομαι.
Εν ολίγοις, το «μαζί» είναι κάτι πολύ σύνθετο. Γίνεται καθημερινή προσπάθεια για τη διατήρησή του και χρειάζεται μεγάλη θέληση και κυρίως το άτομο να τα έχει βρει πρώτα με τον εαυτό του, ώστε να μπορεί να δώσει και στον άλλον. Εξάλλου, πως μπορείς να αγαπήσεις τον άλλον (έννοια του μαζί) αν δεν έχεις μάθει να αγαπάς τον εαυτό σου; …
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου