Ο εγωισμός του σύγχρονου ατόμου

Είναι από τα μεγαλύτερα πάθη αλλά και η άμυνα της ύπαρξης μας στους κινδύνους που την περιβάλλουν.

Είναι δύο φίλοι συζητούν προκύπτει μια διαφωνία ο ένας έχει δίκαιο ο άλλος άδικο και όμως κανένας δεν δέχεται το λάθος στη άποψή του.

Τα νέα ζευγάρια κινδυνεύουν να διαλύσουν τον γάμο τους από την αδυναμία να καταλάβουν το λάθος τους και να υποχωρήσουν .

Οι γονείς και τα παιδιά χάνουν την επαφή τους επειδή οι γονείς δεν μπορούν να «βάλουν νερό στο κρασί τους» και να δεχτούν και το δίκαιο των παιδιών .

Η αποδοχή του λάθους μας ή και η υποχώρηση μας για να αποφύγουμε μεγαλύτερη ζημιά είναι πράξεις γενναίες που θέλουν ψυχική δύναμη .

Η υποχώρηση είναι ταπείνωση του εαυτού μας και αυτό είναι δύσκολο γιατί έρχεται σε σύγκρουση από την μια με το πάθος του εγωισμού και από την άλλη με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης .

Ο εγωισμός μας θέλει πρώτους , αλάνθαστους , διαχειριστές των καταστάσεων ,αδιαφορεί για το λάθος , δεν ενδιαφέρεται για τον συνάνθρωπο . Είναι πάθος που σκοτίζει τον νου, διώχνει την λογική , και προτρέπει τον άνθρωπο σε πράξεις άσχημες, σκληρές, βίαιες. Εμφανίστηκε την στιγμή που ο άνθρωπος απέκτησε γνώση της υπόστασης του. Στις περισσότερες φορές μετά το συμβάν έρχονται μετάνοια και οι τύψεις αλλά αυτό δεν είναι δεδομένο και εξαρτάται από την αυτογνωσία του ατόμου.

Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε και την αναγκαιότητα του εγωισμού σε καταστάσεις κρίσιμες . Τότε ο εγωισμός δίνει δύναμη για να προχωρήσεις να μην σταματήσεις . Ο αναρριχητής πολλές φορές θα σκεφτεί να εγκαταλείψει ο εγωισμό τον κρατά και συνεχίζει.

Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είναι ο «καλός» όλα τα κάνει για να μας προστατεύσει. Φανταστείτε ο άνθρωπος σαν ένα άτομο με προσωπικότητα και ανάγκες να υποχωρεί σε όλα . Να τα δίνει όλα για τους άλλους και την κοινωνία . Να αδειάζει την ύπαρξή του από όλα εκείνα που την χαρακτηρίζουν , να ζει και να υπάρχει για τους άλλους . Αυτός θα ήταν ένας άγιος . Επειδή όμως στην πραγματική κοινωνία που ζούμε πρέπει να διατηρούμε τον εαυτό μας ψυχολογικά και σωματικά υγιή γι αυτό κρατάμε ορισμένα για τις ανάγκες μας . Αυτά μπορεί να είναι απόψεις ,αντικείμενα , ενέργειες, αξιοπρέπεια , ατομικότητα , συμφέρον. Αν ζούσαμε σε κοινωνία μελισσών ή μυρμηγκιών πιθανόν να μην χρειάζονταν αυτά εφόσον εκεί υπερισχύει το συλλογικό από το ατομικό .

Βλέπουμε ότι και στο εγωισμό και στο ένστικτο θέλει διάκριση στη ποσότητα και στο πότε. Τα ίδια που στη μια περίπτωση μας ωφελούν στη άλλη μας βλάπτουν .

Αν αφεθεί το άτομο να πορεύεται στη ζωή όπως του έρχονται τότε θα γίνει θύμα των ανωτέρων με αποτελέσματα οδυνηρά .

Θέλει επαγρύπνηση και έλεγχο του εαυτού μας κάθε στιγμή. Η κάθε πράξη μας και σκέψη να ελέγχεται , να περνά από τα κριτήρια ( αξίες ) που έχουμε θέσει στη ζωή μας . Μόνο τότε θα μπορούμε να έχουμε υπό έλεγχο τα πάθη και τα ένστικτα .

Στις παλιές κοινωνίες που η παράδοση έπαιζε τον ρυθμιστικό ρόλο της στις σχέσεις οι λύσεις για πολλά προβλήματα ήταν δεδομένες . Σήμερα όμως που οι παλιές λύσεις έχουν αμφισβητηθεί πρέπει να δίνουμε λύση στο κάθε πρόβλημα από την αρχή ( με όλες τις δυσκολίες , συγκρούσεις , αναστολές , συμφέροντα που προκύπτουν ).

Οι λύσεις που έδιναν οι παραδόσεις ήταν φιλτραρισμένες μέσα στους αιώνες , τα περισσότερα προβλήματα τα έλυναν και δημιουργούσαν ελάχιστα. Σήμερα οι λύσεις είναι μεμονωμένες και εξατομικευμένες , υπόκεινται στη πιθανότητα του λάθους μιας και δεν έχουν δοκιμαστεί .

Να κρατάμε τα σωστά και να προσθέτουμε καινούργια που και αυτά θα δοκιμαστούν . Μην απορρίπτουμε κάθε παλιό μόνο γιατί είναι παλιό .