Ενσυναίσθηση...

 Στα Ελληνικά η λέξη ενσυναίσθηση δεν χρησιμοποιείται συχνά....
Δεν την ξέρουμε, δεν μας είναι οικεία....
Δεν έχουμε μάθει να τη χρηιμοποιούμε.....
Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να «νοιώσουμε συμπάθεια»
για τους διπλανούς μας, φίλους, συγγενείς, έρωτες, παιδιά, γονείς, γειτόνους ή περαστικές απ’ τη ζωή μας γνωριμίες
και στην δύναμη της ενσυναίσθησης??
Στα Ελληνικά η λέξη «συν-αισθάνομαι» μας οδηγεί πιο γρήγορα στην ουσία της ενσυναίσθησης.
Το λέει μόνη της:...... Αισθάνομαι μαζί σου......
Αισθάνομαι αυτό που αισθάνεσαι,
αφήνω την στεναχώρια σου ή το πρόβλημα ή τη χαρά σου να μπει μέσα στον εγκέφαλό μου,
να γίνει κομμάτι μου, μοιράζομαι δηλαδή αυτό που μου λες και το νοιώθω κι’ εγώ μαζί σου.
Πολύτιμό πράγμα.... Το να δείξω συμπάθεια είναι άλλο πράγμα –πιο απόμακρο.....
Ίσως να φοβίζει λίγο η λέξη.
Ακούγεται περίπλοκη ως έννοια, μπορεί και λίγο να μας μπερδεύει.
Ενδέχεται η εφαρμογή της στην καθημερινότητά μας να απαιτεί θεαματική υπέρβαση των παραμέτρων
που συγκροτούν την ύπαρξή μας; Μας προτρέπει να γίνουμε εξαιρετικά καλοί, άψογοι, άσπιλοι;
Τίποτα από όλα αυτά.
Η ενσυναίσθηση μας καλεί σε μια μικρή προσπάθεια,
ώστε να μπορέσουμε να μπούμε στη θέση του άλλου χωρίς να χάσουμε την ακεραιότητα της δικής μας ύπαρξης.
Η ενσυναίσθηση μας παρακινεί να κάνουμε ένα μικρό βήμα, με τεράστια όμως επίδραση στις διαπροσωπικές επαφές μας.
Πολλές φορές..οι λέξεις δεν εισχωρούν μέσα μας....ούτε βγαίνουν από μέσα μας....
Ενώ μια απλή κίνηση του κεφαλιού και μια κίνηση, κάτι σαν χάδι, ένα άγγιγμα,
ακόμα και με την απόλυτη σιωπή μπορεί να γίνει ενσυναίσθηση,
να νοιώσεις αυτό που νοιώθει ο άλλος, να μπεις στη θέση του.
Δεν είναι εύκολο πάντως να εξηγηθεί με λόγια αυτή η μεγάλη διαφορά του «συναισθάνομαι»
ακόμα και αν δεν λέω τίποτα, της ενσυναίσθησης δηλαδή –
από την «συμπάθεια» που όσο ειλικρινής και αν είναι, κρατάει τις πόρτες μισόκλειστες.
Ίσως, για να το πούμε στα Ελληνικά πιο άμεσα,
για να «συναισθανθείς» πρέπει να μπορείς να αγαπήσεις τον άλλον.
Που δεν είναι καθόλου το ίδιο με την αίσθηση του «τον συμπαθώ»…
Ενσυναίσθηση είναι η συναισθηματική ταύτιση με ένα άλλο άτομο.
Η αναγνώριση και η κατανόηση της θέσης, του συναισθήματος,
των σκέψεων ή της κατάστασης κάποιου άλλου.
Ένα άτομο που χρησιμοποιεί την ενσυναίσθηση μπορεί να αναγνωρίσει,
να αντιληφθεί και να αισθανθεί αυτό που αισθάνεται ένα άλλο άτομο
Με αυτό τον τρόπο μπορεί να βάλει τον εαυτό του στη θέση του άλλου,
να κατανοήσει τη συμπεριφορά του και να αναγνωρίσει τα κίνητρά της.
Να δει δηλαδή τον κόσμο μέσα από τα μάτια του.
Πρόκειται, εν ολίγοις, για ένα εξαιρετικά ισχυρό εργαλείο επικοινωνίας.
Για μια ικανότητα που, αν και όλοι διαθέτουμε, την αγνοούμε.
Γι’ αυτό και παραμένει αναξιοποίητη......
Συν -αισθάνομαι......
Η ενσυναίσθηση φέρνει τους ανθρώπους κοντά,
τους βοηθά να καταλάβουν ο ένας τον άλλον.
Με αυτό τον τρόπο αναπτύσσεται αμοιβαίος σεβασμός....
Η ενσυναίσθηση δεν είναι έκφραση καλοσύνης.
Μπορεί κάποιος να δείχνει γενικά καλοσύνη προς τους άλλους,
χωρίς όμως να κάνει την προσπάθεια να καταλάβει τα συναισθήματά τους.
Η ενσυναίσθηση μπορεί να μας βοηθήσει να αιτιολογήσουμε όχι όμως και να δικαιολογήσουμε τις πράξεις των άλλων...
Συμπερασματικά η ενσυναίσθηση συνιστά μια πολυσύνθετη διαδικασία.
Αφορά την προσπάθεια ενός ατόμου να κατανοήσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό την εμπειρία κάποιου άλλου
είτε πρόκειται για συμπεριφορά είτε για συναίσθημα είτε για διανοητική κατάσταση είτε για πλαίσιο αναφοράς.
Η ενσυναίσθηση αποτελεί ίσως τον πιο καθοριστικό παράγοντα για μια επιτυχή έκβαση, στο πλαίσιο κάθε ανθρώπινης επαφής.

Μαρία Ιωσηφίδου