«Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί δεν κατάφερες να μπεις στην ποδοσφαιρική ομάδα;”, λέει ο πατέρας. «Η ηλικία σου είναι κατάλληλη κι είσαι αρκετά δυνατός στη μπάλα. Νομίζω ότι θα πάω να μιλήσω στον προπονητή σου!».
Ο πατέρας του Ανδρέα φαίνεται να είναι πολύ απογοητευμένος. Η βαθύτερη αιτία, όμως, γι’ αυτό, δεν βρίσκεται στο γεγονός ότι ο γιός του δεν τα κατάφερε να μπει στην ποδοσφαιρική ομάδα. Το πραγματικό του πρόβλημα βρίσκεται στο ότι ο ίδιος πάντα ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο αλλά δεν μπορούσε. «Ο γιός μου, όμως θα τα καταφέρει!» Καθησύχαζε τον εαυτό του. Και τώρα βλέπει ότι ο γιός του δεν τα κατάφερε.
Ο πατέρας υποφέρει από έλλειψη αυτοεκτίμησης. Νοιώθει ένα μεγάλο κενό στη ζωή του. Δεν αισθάνεται τόσο σπουδαίος όσο θα ήθελε. Αν όμως ο γιός του τα κατάφερνε να διακριθεί, τότε, σίγουρα, θα αισθανόταν καλύτερα.
Τι συμβαίνει, όμως, με το ίδιο το παιδί; Aυτό έχει τη δική του ζωή να ζήσει. Οι στόχοι του δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζονται με όσα ο πατέρας του έχει ονειρευτεί γι’ αυτό. Κι αυτό είναι λιγάκι δυσάρεστο για έναν πατέρα που ενδόμυχα νοιώθει πως δεν αξίζει πάρα πολλά σαν άτομο.
Γονείς!! Εσείς, με χαμηλή αυτοπεποίθηση, μεταφέρετε αυτό το συναίσθημα και στα παιδιά σας με αποτέλεσμα αυτά, σπάνια να μπορούν να διακριθούν και να ξεχωρίσουν.
Μονάχα όταν, εσείς, γονείς, αποδεχτείτε τον εαυτό σας και συμφιλιωθείτε με αυτό που πραγματικά είστε, θα μπορέσετε να πάψετε να στηρίζεστε στα παιδιά σας και να ζητάτε να βρείτε απ’ αυτά την ικανοποίηση που σας λείπει. Έτσι θα κατορθώσετε ν’ αναθρέψετε άτομα σωστά, με πλήρη επίγνωση της πραγματικής τους αξίας.
Μην χρησιμοποιείτε τα παιδιά για να γεμίσετε τα κενά της δικής σας ζωής. Μην γαντζώνεστε πάνω τους για να καλύψετε κάποιες δικές σας ανασφάλειες. Αφήστε τα να είναι αυτά που είναι… ο εαυτός τους!!
Ο πατέρας υποφέρει από έλλειψη αυτοεκτίμησης. Νοιώθει ένα μεγάλο κενό στη ζωή του. Δεν αισθάνεται τόσο σπουδαίος όσο θα ήθελε. Αν όμως ο γιός του τα κατάφερνε να διακριθεί, τότε, σίγουρα, θα αισθανόταν καλύτερα.
Τι συμβαίνει, όμως, με το ίδιο το παιδί; Aυτό έχει τη δική του ζωή να ζήσει. Οι στόχοι του δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζονται με όσα ο πατέρας του έχει ονειρευτεί γι’ αυτό. Κι αυτό είναι λιγάκι δυσάρεστο για έναν πατέρα που ενδόμυχα νοιώθει πως δεν αξίζει πάρα πολλά σαν άτομο.
Γονείς!! Εσείς, με χαμηλή αυτοπεποίθηση, μεταφέρετε αυτό το συναίσθημα και στα παιδιά σας με αποτέλεσμα αυτά, σπάνια να μπορούν να διακριθούν και να ξεχωρίσουν.
Μονάχα όταν, εσείς, γονείς, αποδεχτείτε τον εαυτό σας και συμφιλιωθείτε με αυτό που πραγματικά είστε, θα μπορέσετε να πάψετε να στηρίζεστε στα παιδιά σας και να ζητάτε να βρείτε απ’ αυτά την ικανοποίηση που σας λείπει. Έτσι θα κατορθώσετε ν’ αναθρέψετε άτομα σωστά, με πλήρη επίγνωση της πραγματικής τους αξίας.
Μην χρησιμοποιείτε τα παιδιά για να γεμίσετε τα κενά της δικής σας ζωής. Μην γαντζώνεστε πάνω τους για να καλύψετε κάποιες δικές σας ανασφάλειες. Αφήστε τα να είναι αυτά που είναι… ο εαυτός τους!!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου