Μια ζωή βουτηγμένη στο ψέμα.
Δυστυχώς όμως το ψέμα ως τρόπο ζωής το επιλέξαμε εμείς και μόνο εμείς.
Η σπατάλη της ενέργειάς μας να δημιουργήσουμε και να διατηρήσουμε γύρω μας ένα σύμπαν – ή σκηνικό αν προτιμάτε – που δεν υπάρχει, με χιλιάδες -ισμους, μας εξαντλεί αναπότρεπτα.
Σας μειώνει εκθετικά την πολύτιμη ενέργειά σας, αυτή η καταβολή της προσπάθειας και τα ελαττωμένο αυτό προϊόν δεν είναι άμεσα υπολογίσιμο. Σας δίνονται όμως πολλά σημάδια για να το αντιληφθείτε, αλλά έχετε συνηθίσει να ζείτε με αυτά και τα αγνοείτε.
Το άγχος που καθημερινά σας συντροφεύει σαν άσπονδος φίλος είναι παρόν για να σας χτυπήσει το καμπανάκι της εσφαλμένης τάσης και ροπής σας. Το άγχος σας προβάλει και σας σωματοποιεί την στρεβλότητα που εμφανίζεται κόντρα στην πηγαία σας φύση.
Η τάση αυτή δεν μπορεί να είναι διαφορετική για τον καθένα μας αλλά κοινή. Είναι η τάση προς το καλό, προς το αληθινό, το αγνό. Το ασυνείδητο στέλνει συνεχόμενα κύματα άγχους όταν διαβλέπει δράση κόντρα στο ατομικό, και σε συνέχεια σε ομαδικό επίπεδο, καλό και ωφέλιμο. Ο άνθρωπος ενδόμυχα και σε υπολανθάνουσα κατάσταση βιώνει όταν κάποια από τις πράξεις του αντιβαίνει προς το συνολικό καλό. Όταν ο άνθρωπος επιλέγει τον εαυτό και πως αυτός θα είναι, επιλέγει όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά για όλη την ανθρωπότητα. Ενδόμυχα το αισθάνεται πως όλα είναι συγκοινωνούντα στην πλάση.
Το ανθρώπινο είδος επαίρεται γι’ αυτό που το ξεχωρίζει από το ζωικό βασίλειο. Η λογική είναι αυτή που μας κάνει να διαφέρουμε από τα υπόλοιπα όντα της γης. Από την άλλη πλευρά δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε και την ωφελιμιστική τάση του ανθρώπου. Δηλαδή κύριος στόχος από τα μόρια που μας απαρτίζουν μέχρι την σύνταξή τους σε ανθρώπινο ον είναι το όφελος. (Επίκουρος)
Μάλιστα από το επίπεδο των μορίων παρατηρούμε ότι αυτή η ωφελιμιστική τάση πραγματώνεται από την προσπάθεια για την καταβολή της ελάχιστης απαιτούμενης ενέργειας προς την επίτευξη του μέγιστου τελικού επιθυμητού αποτελέσματος. Την ωφελιμιστική τάση του ανθρώπου θα ήταν σφάλμα μας αν την κατακρίναμε. Είναι καθολικό φυσικό φαινόμενο η τάση του να κερδίζεις τα μέγιστα καταβάλλοντας λιγότερο κόπο.
Όπως προείπαμε, ο άνθρωπος είναι λογικός και ωφελιμιστής. Άρα δια μέσω αυτών των δύο ιδιοτήτων θα μπορούσαμε να στοχαστούμε πάνω στο ψέμα. Θα έπρεπε παρατηρώντας την τωρινή κατάσταση αλλά και το παρελθόν μας να δούμε πόσο ωφέλιμη ήταν η σπατάλη ενέργειας για την δημιουργία ψευδών καταστάσεων.
Βγήκε το ανθρώπινο είδος κερδισμένο ζώντας μέσα στην αναλήθεια;
Βγήκαμε εμείς προσωπικά κερδισμένοι λέγοντας ψέματα στους γύρω μας άλλα και στους ίδιους μας τους εαυτούς; Σπαταλήσαμε και συνεχίζουμε να σπαταλάμε τις δυνάμεις μας για να δημιουργούμε γύρω μας ένα παραμύθι, μια ιστορία, το δικό μας σενάριο σκηνοθετημένο από εμάς ή από τα ιερατεία τα οποία εμπιστευόμαστε άνοα και ηλίθια.
Ας αναρωτηθούμε μέσα από όλη αυτή την διαδικασία κερδίσαμε προσωπική γαλήνη, ήρθαμε πιο κοντά και ειλικρινά στον συνάνθρωπο μας, μειώθηκε η κοινωνική ανισομέρεια, μειώθηκε η πείνα, μειώθηκαν οι ανταγωνισμοί, μειώθηκε ο πόνος του ανθρώπου εν γένει; Ας το δούμε και ας το ζυγίσουμε ωφελιμιστικά, κερδοσκοπικά.
Τόσα δώσαμε στο ψέμα, στην εξαπάτηση, τι κερδίσαμε;
Αφού η ανθρώπινη ιστορία δείχνει ξεκάθαρα πως η ανθρωπότητα δεν ωφελήθηκε τίποτα από το ψέμα, ας βρει χώρο η λογική να κάνει το ζύγι και να αποφασίσει αν υπάρχει σκοπιμότητα στην συνέχεια του ψεύδους…
Δεν πρέπει να μένετε εκεί που δεν σας θέλουν.
Δεν υπάρχουν φωνές που πάνε χαμένες. Να θυμόσαστε ότι οι ιδέες θέλουν το χρόνο τους, είναι σαν το φαΐ, θέλουν χώνεψη – αν λέτε κάτι ουσιαστικό. Ακόμη και αυτό που δεν κατανοείται, εισχωρεί και καταγράφεται μέσα στην συνείδηση και αναδύεται – σαν κάτι γνωστό – ύστερα από χρόνο, όταν η ανθρώπινη υπόσταση έχει προχωρήσει.
* Αν συναντήσετε έναν άνθρωπο, που μπορεί να ωφεληθεί από αυτά που μπορείτε να του πείτε, αλλά δεν επιχειρήστε να του μιλήσετε, τότε αφήνετε έναν άνθρωπο να πάει χαμένος. Αν αρνηθεί να ακούσει και πάλι τα λόγια σας πήγαν χαμένα.
* Κάθε παρατήρηση – υπόδειξη σφάλματος πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο που ο άλλος να ωφεληθεί. Αν υπάρχει αγάπη και πραγματικό ενδιαφέρον ο άλλος δεν κλωτσάει, μπορεί να στενοχωριέται αλλά δεν πληγώνεται. Δεν πρέπει να λέτε αυτό που ξέρετε ή καταλαβαίνετε αν δεν είναι ωφέλιμο για την ψυχή του άλλου. Άλλο βέβαια να εκφράζετε την άποψη σας και άλλο θέλετε να την επιβάλλετε.
*Δεν είναι σωστό να δίνετε απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα των άλλων. Μερικά ερωτήματα είναι τόσο σημαντικά που ο άλλος πρέπει να βρει την απάντηση μόνος του.
* Αν ένας άνθρωπος δεν αντιδρά θετικά σε κάποιο θετικό σας μήνυμα, μάλλον βρίσκεστε με λάθος άνθρωπο.
* Η γαλήνη μέσα μας είναι ένα από τα πιο σπουδαία πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για τους άλλους. Σιωπηλός και ήρεμος θα στέλνετε τις πιο σωστές δονήσεις θετικής ατμόσφαιρας.
* Δεν πρέπει να μένετε εκεί που δεν σας θέλουν. Να τινάζετε τα παπούτσια από την σκόνη και να πηγαίνετε αλλού χωρίς θυμό. Μερικοί δεν σας χωράνε. Σταματήστε και συμμαζευτείτε. Όταν βλέπεις στον άλλον αρνητικότητα πρέπει να λες στον εαυτό σου ότι έχει νικηθεί από έναν εσωτερικό εχθρό και από έναν κακό άνθρωπο. Αν κάποιος δεν θέλει να δει και να ανακαλύψει κάτι, μόλις το καταλάβουμε δεν πρέπει να πιέζουμε, αλλά να φεύγουμε.
* Να μιλάτε με τέτοιο τρόπο που να μην προκαλείτε σύγκριση. Είναι κακό να κάνετε τους γύρω να νιώθουν μικροί, ασήμαντοι μπροστά στην δική σας πνευματικότητα και συγκρότηση. Ο σοφός άνθρωπος δεν σαστίζει τον ακροατή του, αλλά του χαρίζει αυτοπεποίθηση.
* Οτιδήποτε σας ενοχλεί πάνω στους άλλους μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε καλύτερα τον εαυτό σας. Αν ταράσσεστε από το πρόβλημα κάποιου, το πρόβλημα είναι και δικό σας. Αν δεν ταράσσεστε είστε σε θέση να βοηθήσετε. Όταν νιώθετε ένταση με την συμπεριφορά κάποιου, κάντε ένα βήμα πίσω για να βρείτε την ισορροπία σας
* Ασφαλώς είμαστε διαφορετικοί, οι διαφορές αυτές όμως δεν μας χωρίζουν. Και όχι μόνο δεν μας χωρίζουν, αλλά αναδεικνύουν και την σημασία της συνάντησης και βοηθούν στην ανάπτυξη μας μέσω της μάθησης, δεδομένου ότι μαθαίνει κανείς μόνο από τον διαφορετικό. Με κάποιον που ξέρει μονάχα όσα κι εγώ και με τον οποίον συμφωνώ σε όλα, μπορώ εύκολα να επικοινωνήσω, να μοιραστώ ιδέες και εμπειρίες, αλλά πολύ λίγα ή απολύτως τίποτα δεν θα μάθω απ’ αυτήν την σχέση.
Εμπιστοσύνη και Προδοσία
Δύο σημαντικές έννοιες που καθορίζουν τις σχέσεις μας. Η πρώτη θέτει γερές βάσεις, η δεύτερη μπορεί να γκρεμίσει στη στιγμή τον συναισθηματικό μας κόσμο. Ας δούμε μια ενδιαφέρουσα θέση για το πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τα συναισθήματά μας και σε κάθε περίπτωση μέσα από πέντε σκέψεις επάνω στο θέμα άκρως δυναμωτικές για τον Νου.
1. Οι σχέσεις συνεπάγονται ρίσκο: Η εμπιστοσύνη πάντα συνεπάγεται την τρωτότητα και το ρίσκο, γιατί τίποτα δε θα μετρούσε ως εμπιστοσύνη εάν δεν υπήρχε η πιθανότητα της προδοσίας. Η εμπιστοσύνη είναι ο πυρήνας όλων των ανθρώπινων σχέσεων. Όταν δεν έχουμε εμπιστοσύνη, είναι αδύνατο να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να δεθεί, να δώσει και να ανοιχτεί στον άλλο. Κατ΄επέκταση είναι αδύνατον να αποκτήσουμε σχέσεις με βάθος και νόημα. Ίσως αυτός ο φόβος, ότι μπορεί μία μέρα να προδοθούμε, μας οδηγεί όχι μόνο σε δυσπιστία και δυσκολία στο να ανοιχτούμε, αλλά ταυτόχρονα μας αποτρέπει από το να δούμε την πραγματική φύση των σχέσεων, που χαρακτηρίζεται από το ρίσκο και την τρωτότητα.
2. Η έλλειψη εμπιστοσύνης αυξάνει το αίσθημα μοναξιάς: Είναι αδύνατο να ζήσεις χωρίς εμπιστοσύνη. Αυτό θα σήμαινε να φυλακιστείς στο χειρότερο απ’ όλα τα κελιά, τον εαυτό σου. Μιλώντας για ρίσκο, άραγε ποιο είναι μεγαλύτερο; Το ρίσκο να εμπιστευτείς κάποιον ή το ρίσκο να μην εμπιστεύεσαι κανέναν; Συχνά ακούω από ανθρώπους που έχουν αισθανθεί προδομένοι στις σχέσεις τους ότι θα είναι πολύ δύσκολο να ξαναεμπιστευτούν άλλους ανθρώπους. Ενώ αυτό είναι μια φυσική και κατανοητή άμυνά μας, ίσως να μην εξυπηρετεί απόλυτα την ευτυχία μας.
Η δυσπιστία είναι ένας τοίχος που υψώνουμε προς τους άλλους και πίσω από αυτόν είναι πιθανό να νιώσουμε μόνοι και αποκλεισμένοι. Όμως, όπως ακριβώς όλοι κινδυνεύουμε από την προδοσία, έτσι και όλοι έχουμε δικαίωμα στην αγάπη και την εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη είναι δικαίωμά μας και καλό θα ήταν να το προστατεύσουμε και να μην αφήσουμε να μας το αφαιρέσουν!
3. Για να συγχωρέσεις, χρειάζεται προσπάθεια: Το να συγχωρείς δεν σημαίνει να ξεχνάς. Σημαίνει το να απελευθερώνεσαι από τον θυμό σου για τον άλλο. Η συγχώρεση δεν δικαιολογεί τίποτα. Ίσως χρειαστεί να δηλώσεις την συγχώρεσή σου εκατό φορές την πρώτη μέρα και άλλες εκατό την δεύτερη, ίσως την τρίτη χρειαστείς λιγότερες, μέχρι μια μέρα να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις συγχωρέσει ολοκληρωτικά.
Όταν κάποιος προδίδει την εμπιστοσύνη μας, η συγχώρεση είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα. Η συγχώρεση όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεχάσουμε και να προσποιούμαστε ότι τίποτα δεν έχει συμβεί. Αντίθετα, είναι κάτι που συνεπάγεται προσπάθεια, υπομονή και πολύ κουράγιο. Προϋποθέτει βέβαια και την ειλικρινή απόφαση του άλλου να αλλάξει και να προσπαθήσει να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη μας. Η επανοικοδόμηση της σχέσης μετά την συγχώρεση είναι μια διαδικασία σταδιακή. Είναι το πρώτο βήμα για μία δεύτερη ευκαιρία για όσους θέλουν να προσπαθήσουν.
4. Για να συγχωρεθείς, χρειάζεται προσπάθεια: Μην καταστρέφεις μια συγγνώμη με δικαιολογίες. Εάν με οποιονδήποτε τρόπο έχεις προδώσει την εμπιστοσύνη κάποιου δικού σου ανθρώπου και επιθυμείς τη συγχώρεσή του, θα πρέπει πρώτα να αναγνωρίσεις ότι η πράξη σου πράγματι κλόνισε κάτι σημαντικό μέσα του. Πολλές φορές, ακόμα κι όταν ξέρουμε ότι έχουμε λάθος, τείνουμε να ζητάμε συγγνώμη, αλλά ταυτόχρονα προσπαθούμε να βρούμε επιχειρήματα για να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας. Όμως ο άνθρωπος που πληγώσαμε χρειάζεται να ξέρει πως υπάρχουν πραγματικά συναισθήματα μετάνοιας από την πλευρά μας, καθώς και η πρόθεση να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο δρούσαμε μέχρι τώρα, προκειμένου να μας συγχωρήσει. Με άλλα λόγια, για να συγχωρεθείς, θα πρέπει όχι μόνο να το ζητήσεις, αλλά και να προσπαθήσεις να δείξεις έμπρακτα ότι το εννοείς.
5. Κάποιες φορές ίσως χρειάζεσαι απλώς μια καινούργια αρχή: Κανείς δε μπορεί να γυρίσει πίσω και να κάνει μια καινούργια αρχή, όλοι όμως μπορούν να αρχίσουν σήμερα φτιάχνοντας ένα καινούργιο τέλος. Η προδοσία της εμπιστοσύνης μας, είτε συμβαίνει ηθελημένα είτε αθέλητα, είναι πάντα κάτι οδυνηρό. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν την δύναμη να συγχωρήσουν και να συνεχίσουν. Κάποιοι άλλοι όμως ίσως νιώθουν ότι τα πράγματα έχουν φτάσει σε κομβικό σημείο, ότι η εμπιστοσύνη τους έχει προδοθεί επανειλημμένα και ανεπανόρθωτα.
Εάν αισθάνεσαι έτσι, ίσως έχει έρθει η στιγμή να προχωρήσεις, να βάλεις τέλος στην σχέση που δημιούργησε την απογοήτευση και, αφού δώσεις τον απαραίτητο χρόνο στον εαυτό σου για να συνέλθει, να συνθέσεις ένα καινούργιο μέλλον. Στην αρχή μπορεί να δυσκολευτείς να εμπιστευτείς ξανά, αλλά μην ξεχνάς ότι μόνο έτσι δίνεις στον εαυτό σου μια ουσιαστική δεύτερη ευκαιρία για μία σχέση με νόημα.
Τυχαίες επιδόσεις σε συνειδητό επίπεδο.
Έχετε αισθανθεί ποτέ ότι κάποιος δεν σας λέει την αλήθεια αλλά δεν μπορείτε να «στηρίξετε» αυτή την αίσθηση με λογικά επιχειρήματα; Αντί να απορρίψετε την ιδέα σας ως παράλογη, ίσως θα ήταν καλύτερο να την εμπιστευθείτε.
Μελέτη που έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες διαπίστωσε πως τελικά το ένστικτό μας είναι πολύ καλύτερο στο να αναγνωρίσει πότε κάποιος μας λέει ψέματα από ό,τι η συνειδητή σκέψη και η λογική μας. Υποσυνείδητα, λένε οι επιστήμονες, οι άνθρωποι είναι τελικά εξαιρετικοί «ανιχνευτές ψεύδους».
Δεκάδες μελέτες έχουν δείξει ως τώρα ότι οι άνθρωποι δεν είναι και τόσο καλοί στο να εντοπίσουν έναν ψεύτη – αντιθέτως, κατορθώνουν συνήθως να αναγνωρίσουν πότε κάποιος λέει ψέματα σε επίπεδα τα οποία μπορούν να αποδοθούν απλώς στην τύχη.
«Αν σας δώσω δέκα βίντεο στα οποία πέντε άτομα λένε ψέματα και πέντε όπου λένε την αλήθεια μπορώ να προβλέψω ότι τόσο εσείς όσο και οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος θα έχει σωστές επιδόσεις κατά περίπου 50%» δήλωσε μιλώντας στον δικτυακό τόπο επιστημονικών ειδήσεων LiveScience η Λεάνε τεν Μπρίνκε, κοινωνική ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ και εκ των συγγραφέων της νέας μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Psychological Science». «Αυτό σημαίνει ακρίβεια τόση όση το να παίξει κανείς ‘κορόνα-γράμματα’».
Οι τόσο φτωχές επιδόσεις στην ανίχνευση του ψεύδους δεν έχουν εξελικτικό «νόημα» σύμφωνα με τους επιστήμονες: το να ξεχωρίζουμε την αλήθεια από το ψέμα είναι μια ικανότητα σημαντική για την επιβίωσή μας, οπότε δεν ακούγεται και τόσο λογικό να την διαθέτουμε σε τόσο μικρό βαθμό. Για τον λόγο αυτόν η κυρία Τεν Μπρίνκε και οι συνεργάτες της σχεδίασαν ένα πείραμα προκειμένου να διερευνήσουν μήπως τελικά η ικανότητα αυτή λειτουργεί καλύτερα στο ασυνείδητό μας.
Το ασυνείδητο είναι ο καλύτερος κριτής.
Οι επιστήμονες «στρατολόγησαν» φοιτητές τους οποίους χώρισαν σε δύο ομάδες ζητώντας τους να μπουν και να «ψαχουλέψουν» ένα άδειο δωμάτιο. Οι εθελοντές της πρώτης ομάδας θα έβρισκαν 100 δολάρια μέσα σε κάποιο βιβλίο, τα οποία και θα έπρεπε να πάρουν λέγοντας όταν κάποιος τους ρωτούσε ότι δεν είχαν ιδέα σχετικά με τα χρήματα. Οι εθελοντές της δεύτερης ομάδας δεν είχαν ανάλογες οδηγίες. Μετά την σκηνοθετημένη «κλοπή» ένας ερευνητής «ανέκρινε» όλους τους εθελοντές και οι συνομιλίες βιντεοσκοπήθηκαν.
Στην συνέχεια οι ερευνητές έδειξαν τις βιντεοσκοπημένες «ανακρίσεις» σε 72 άλλους φοιτητές ζητώντας τους να εντοπίσουν ποιοι έλεγαν ψέματα και ποιοι αλήθεια. Όπως σε όλες τις ανάλογες μελέτες που έχουν γίνει στο παρελθόν, αυτοί εντόπισαν τους ψεύτες μόνο στο 43% των περιπτώσεων και εκείνους που έλεγαν την αλήθεια μόνο στο 48%. Παράλληλα όμως οι ειδικοί έκαναν και άλλα τεστ προκειμένου να μετρήσουν τις υποσυνείδητες αντιδράσεις των εθελοντών μέσω των έμμεσων, «αυτόματων» συνειρμών.
Σε αυτά τα τεστ οι επιδόσεις αποκαλύφθηκαν εξαιρετικά καλύτερα, καθώς όλοι οι συμμετέχοντες είχαν περισσότερες πιθανότητες να συνδέσουν εκείνους που έλεγαν ψέματα με λέξεις όπως «αναληθής», «ανέντιμος» ή «απατηλός» και εκείνους που έλεγαν την αλήθεια με χαρακτηρισμούς όπως «έντιμος» ή «έγκυρος». Ενα δεύτερο πείραμα επιβεβαίωσε ότι τελικά οι ασυνείδητες εντυπώσεις των εθελοντών σχετικά με την αλήθεια και το ψέμα ήταν πολύ πιο ακριβείς από τις συνειδητές κρίσεις τους.
Η γενική εντύπωση είναι το καλύτερο «σημάδι».
Οι ειδικοί θεωρούν πως το γεγονός ότι σε συνειδητό επίπεδο οι ψεύτες μπορούν εύκολα να μας ξεγελάσουν ενδεχομένως να είναι αποτέλεσμα της προσπάθειάς μας να ανιχνεύσουμε το ψέμα με βάση λανθασμένα στερεότυπα. Υπάρχει για παράδειγμα μια ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι όσοι λένε ψέματα αποφεύγουν να κοιτάξουν τον συνομιλητή τους στα μάτια ή κάνουν νευρικές κινήσεις, όμως επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι τα «σημάδια» αυτά είναι συνήθως απατηλά. «Το ασυνείδητό μας όμως ίσως εντοπίζει τα σωστά δείγματα, τα οποία πράγματι υπάρχουν» τόνισε η κυρία Τεν Μπρίνκε.
Όπως ανέφερε η ψυχολόγος, οι εθελοντές που είπαν ψέματα δήλωσαν ότι ένιωσαν περισσότερο στρεσαρισμένοι και φοβισμένοι κατά την διάρκεια της βιντεοσκόπησης ενώ μιλούσαν πιο γρήγορα και ήταν λιγότερο συνεργάσιμοι, οπότε ενδεχομένως ο εγκέφαλός μας να είναι σε θέση να «συλλαμβάνει» αυτές ή άλλου είδους μικρές διαφορές, τις οποίες και αξιολογεί συνολικά ως δείγματα απάτης.
«Στο κάτω-κάτω, αν το δούμε εξελικτικά, ενδεχομένως να μην είναι απαραίτητο να εντοπίζουμε ξεκάθαρα το ψέμα – μια αόριστη εντύπωση που μας προδιαθέτει δυσάρεστα σε σχέση με κάποιο πρόσωπο ίσως να είναι αρκετή ώστε να μας κάνει να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντί του ή και να το αποφύγουμε. Δεν είναι ανάγκη να γίνεται συναγερμός με καμπανάκια που χτυπάνε στο κεφάλι μας λέγοντάς μας ‘μην τον εμπιστεύεσαι’» υπογράμμισε η κυρία Τεν Μπρίνκε.
Φαίνεται τελικά, πώς η μεγαλύτερη απειλή για αυτόν τον κόσμο δεν είναι ο θάνατος από έλλειψη τροφής και νερού, ούτε από κάποιον μακρινό αστεροειδή που θα εξαφανίσει ολόκληρη την ζωή, ούτε από κάποιον θανατηφόρο ιό, ούτε από κάποια άλλη φυσική καταστροφή!
Οι πόλεμοι, οι παραδόσεις, οι θρησκείες, (τα νεκρά συστήματα, οι -ισμοι κάθε είδους) τα οργανωμένα εκπαιδευτήρια συμμόρφωσης και ανεκτικότητας, είναι υπεύθυνα για έναν άνθρωπο εσωτερικά πολύ άρρωστο και ανεύθυνο, αδιάφορο χωρίς ευαισθησία για το έδαφος που βαδίζει…
Στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου κυριαρχεί η σύγκρουση, η σύγχυση και η αποδιοργάνωση, όπως σε ένα ηφαίστειο, που συνεχώς καίγεται εσωτερικά!
Είμαστε τόσο υγιείς στις ανακαλύψεις τεχνολογικών δήθεν θαυμάτων αλλά τόσο βαθιά, εσωτερικά μολυσμένοι, στην ανακάλυψη της υγείας στο μικρόκοσμό μας.
Η σημερινή κοινωνία που συνεχώς μολύνει τον πυρήνα των ατόμων της, τα καθιστά ανίκανα για ορθές σκέψεις, ώστε να είναι ελεύθερες από τα πολιτικά, θρησκευτικά, κοινωνικά και ατομικά υποδείγματα.
Ο ψυχολογικός εγκλεισμός φέρνει την βία, αποσύροντας κάθε δημιουργική ευαισθησία, και εκφυλίζοντας όλη τη κοινωνία σπρώχνοντάς την στα σύμβολα και στις πίστεις, έτσι ώστε να είναι πάντα φοβισμένη και διαιρεμένη!
Η μεγαλύτερη ασυνείδητη απειλή που ακόμα ο άνθρωπος δεν έχει κατανοήσει και δείχνει να αδιαφορεί μάλιστα επιδεικτικά, και σε αυτήν θα οφείλεται προφανώς η εξαφάνισή του , είναι όχι οι φυσικές καταστροφές, αλλά η άρρωστη ψυχολογική του κατάσταση, ο πυρήνας του, οτιδήποτε φτάνει ή φεύγει από εκεί είναι και αυτό μολυσμένο και καταδικασμένο στην μιζέρια, στην πονηριά, στην εξαπάτηση, στην έλλειψη νοημοσύνης, που είναι ο Αληθινός Ναός της υγείας του Νου, φέρνοντας πάντα την νέα ανθοφορία τις στιγμές που δεν το περιμένεις!
Βγες από την ζώνη ασφαλείας
Η ασφάλεια σαν έννοια δεν υπάρχει είναι άλλη μια παρανόηση, μια ψευδαίσθηση μια σκιά στον τοίχο. Όσο μένεις στη ζώνη ασφαλείας σου, τίποτα δεν αλλάζει στην ζωή σου. Και από την στιγμή που επέλεξες να διαβάσεις αυτό το άρθρο, σημαίνει ότι ψάχνεις τρόπους για να βγεις.
Παρακάτω σου γράφουμε 9 λόγους – τρόπους να σκέφτεσαι – που θα σε διευκολύνουν να κάνεις το μεγάλο βήμα.
1) Κάνε ό,τι μπορείς για να μην είσαι επικεντρωμένος στον εαυτό σου. Δεν μπορείς να δεις τις άπειρες δυνατότητες και την ομορφιά του κόσμου εάν είσαι συνεχώς επικεντρωμένος σε αυτό που σου συμβαίνει. Εντάξει, το είδες, το ανέλυσες και τώρα κοίταξε λίγο τον ορίζοντα… Κουράγιο είναι ο φόβος που έχει κάνει τις εργασία του, μαζεύει τα κομμάτια του και προχωράει μπροστά.
2) Μέσα στο κρανίο σου έχεις έναν εγκέφαλο, μέσα στα παπούτσια σου έχεις πόδια. Μπορείς να στρέψεις τον εαυτό σου σε όποια κατεύθυνση ΕΣΥ επιλέξεις. Και ξέρεις ότι ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ! Και ΕΣΥ θα αποφασίσεις που θα πας. Μην αφήνεις κανέναν να σου υποδεικνύει ποιο είναι το σωστό για σένα ή ποιος είναι ο δρόμος σου. Ο δικός σου δρόμος είναι ΜΟΝΟ δικός σου και κανένας άλλος δεν τον γνωρίζει. Μπορείς να ακούσεις συμβουλές, αλλά ΕΣΥ αποφασίζεις.
3) Ο άνθρωπος ζει διαμέσου της εμπειρίας και όχι δια μέσου της σκέψης. Δεν πρόκειται να ζήσεις ποτέ την ζωή σου στο μυαλό σου. Η ζωή είναι εκεί έξω. Άσε τον γρύλο και… κολύμπα! Ντύσου όμορφα, βάλε το άρωμά σου, άνοιξε την πόρτα και ζήσε!
4) Μην φοβάσαι τον φόβο. Ο φόβος είναι ευκαιρία να κατακτήσεις κάτι καινούργιο. Ο φόβος δεν σου λέει ότι κάτι είναι κακό. Σου λέει απλά ότι είναι άγνωστο. Εκεί λοιπόν, σε αυτό το άγνωστο, είναι η ζωή που ονειρεύεσαι. Το καλύτερα φυλαγμένο μυστικό στον κόσμο είναι ότι, από την άλλη πλευρά του φόβου, υπάρχει κάτι ασφαλές και ωφέλιμο που σας περιμένει. Αν περάσετε μέσα από έστω και μια λεπτή κουρτίνα φόβου, θα αυξήσετε την εμπιστοσύνη που έχετε στην ικανότητά σας να δημιουργήσετε την ζωή σας.
Ο στρατηγός Τζορτζ Πάτον είπε: “Ο φόβος σκοτώνει περισσότερους ανθρώπους από τον θάνατο”. Ο θάνατος μας σκοτώνει μόνο μια φορά και συνήθως ούτε καν το ξέρουμε. Ο φόβος όμως μας σκοτώνει ξανά και ξανά, άλλες φορές απαλά και άλλες κτηνωδώς. Ωστόσο, αν συνεχώς προσπαθούμε να αποφύγουμε τους φόβους μας, θα μας κυνηγήσουν σαν επίμονα σκυλιά. Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κλείσουμε τα μάτια μας και να προσποιηθούμε ότι δεν υπάρχουν.
Ο φόβος και ο πόνος, πρέπει να αντιμετωπίζονται ως σινιάλα, όχι για να κλείνουμε τα μάτια μας, αλλά για να τα ανοίγουμε περισσότερο. Με το να κλείνουμε τα μάτια μας καταλήγουμε στην πιο σκοτεινή από τις ανέσεις – θαμμένοι ζωντανοί. Κάνε τον φόβο σου φίλο και δες τον σαν μια ευκαιρία να ζήσεις καινούργιες εμπειρίες. Κάντο κι ας φοβάσαι…
5) Νικητής είναι αυτός που αποδέχεται τα λάθη του και τις αποτυχίες του. Δεν έχει νόημα να μην τα παραδέχεσαι, διότι ΕΣΥ γνωρίζεις ότι υπάρχουν. Από εσωτερική άποψη, δεν υπάρχει απολύτως καμία αποτυχία και απολύτως κανένα λάθος. Από την στιγμή όμως που πιστεύεις ότι απέτυχες κάπου, αποδέξου το, μάζεψε τις εμπειρίες που έμαθες και ξεκίνα πάλι από την αρχή.
6) Ο δρόμος προς την επιτυχία είναι πάντα υπό κατασκευή! Δεν πρόκειται ποτέ να φτάσεις στην απόλυτη προσωπική επιτυχία εάν ψάχνεις να βρεις έναν έτοιμο στρωμένο δρόμο. Οι στρωμένοι δρόμοι έχουν ονόματα άλλων και δεν θα γίνουν ποτέ δικοί σου δρόμοι. Τον δικό σου δρόμο τον φτιάχνεις εσύ. Γι’ αυτό και πάντα χρειάζεται εργασία, κούραση και ξεκούραση. Για την ακρίβεια, εάν δεν συμβαίνει αυτό στον δρόμο σου, τότε σίγουρα περπατάς σε κάποιου άλλου το μονοπάτι. Όσο όμορφο κι αν είναι όμως αυτό το μονοπάτι, δεν θα σε κάνει ποτέ να αισθανθείς πλήρης.
7) Κανείς δεν μπορεί να σε κάνει να νιώσεις κατώτερος χωρίς την συγκατάθεσή σου. Ο κόσμος ασκεί συνέχεια κριτική, σε όλους, στα πάντα και ακόμα περισσότερο στον ίδιο του τον εαυτό. Πάντα λοιπόν θα υπάρχουν κάποιοι που θα προσπαθήσουν να σε κάνουν να αισθανθείς κατώτερος. Αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία, γιατί το μόνο που μετράει είναι αυτό που πιστεύεις εσύ για τον εαυτό σου.
Εάν εσύ είσαι ο πρώτος που υποτιμά, προσβάλλει και ασκεί ανελέητη κριτική στον εαυτό του, τότε, όσα κομπλιμέντα και να σου κάνουν, εσύ θα αισθάνεσαι πάντα χάλια. Εάν όμως αρχίσεις να αποδέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι, με κατανόηση ότι είσαι άνθρωπος και ότι κάνεις λάθη, θα συνειδητοποιήσεις ότι είσαι απόλυτα μοναδικός. Ούτε καλύτερος, ούτε χειρότερος από κανέναν. Θα είσαι απλά ο μοναδικός εσύ! Κι όταν αυτό συμβεί, πως θα μπορεί κάποιος άλλος να σε κάνει να αισθάνεσαι κατώτερος;
8) Η ηλικία είναι μια μεγάλη ανοησία. Επειδή συμφώνησαν κάποιοι στο παρελθόν ότι θα μετρούν τον χρόνο σύμφωνα με τις περιστροφές της γης γύρω από τον Ήλιο, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ο δικός σου τρόπος μέτρησης. Όταν κουράζεσαι είσαι 120 ετών, όταν είσαι χαρούμενος είσαι 17 και όταν σκέφτεσαι την καριέρα σου μπορεί να είσαι 40.
Είσαι αυτό που αισθάνεσαι. Και δεν υπάρχει καμία αντικειμενικότητα σε αυτό. Μια μέρα άκουσα κάτι πολύ σοφό! Ότι ένας άνθρωπος γερνάει όταν πλέον αυτά για τα οποία μετανιώνει είναι περισσότερα από αυτά που ονειρεύεται. Και όσο η ζυγαριά γέρνει, τόσο κι αυτός γερνάει… Είναι στο χέρι σου λοιπόν να είσαι ό,τι ηλικία θέλεις!
9) Δεν έχει νόημα να ψάχνεις την ευτυχία. Εάν η ευτυχία σου ήταν εκεί, τότε θα την είχες ήδη βρει. Άρα, η ευτυχία είναι κάπου στο άγνωστο. Όσο κι αν σε φοβίζει το άγνωστο, θυμήσου ότι κάπου εκεί κρύβεται η ευτυχία σου.
Για την ακρίβεια, η ευτυχία κρύβεται μέσα σου. Αλλά για να οδηγηθείς μέσα σου πολλές φορές, χρειάζεται να δεις τον έξω κόσμο. Χρειάζεσαι τις εμπειρίες που θα σου επιτρέψουν να εισέλθεις μέσα σου. Καινούργιες εμπειρίες λοιπόν μπορείς να βρεις μόνο στο άγνωστο… Ξεκίνα… μια ιδέα είναι μόνο…
10) …. μιας κι έφτασες μέχρι εδώ, μπορείς να συμπληρώσεις ό,τι θέλεις!
Σε κάθε πόλεμο, το ήξερε καλά αυτό, ασχέτως πόσο μεγάλη είναι η δύναμη μιας κυβέρνησης η εξουσία της δεν είναι ποτέ απόλυτη. Σε κάθε πόλεμο, ασχέτως πόσο δίκαιος είναι ο αγώνας, ποτέ η προσπάθεια δεν είναι ομόψυχη. Καμία εκστρατεία δε διεξάχθηκε ποτέ με την ηγεσία ενωμένη υπέρ αυτής, και με τις μεγάλες μάζες εκατό τοις εκατό πίσω της. Υπάρχει πάντοτε μια μειονότητα που αντιτίθεται στον πόλεμο για διαφόρους λόγους, όπως η απροθυμία για τις αναγκαίες θυσίες, ο φόβος της προσωπικής απώλειας και του πόνου, καθώς και φιλοσοφικές και ηθικές αντιρρήσεις στον πόλεμο ως μέθοδο διευθέτησης των διαφορών.
Μετά, μπορεί να υπάρχει μια έλλειψη εμπιστοσύνης στις ικανότητες της ηγεσίας ή δυσφορία επειδή σ’ εξαναγκάζουν να παίξεις υποδεέστερο ρόλο. Μπορεί να υπάρχουν απαισιόδοξες απόψεις ότι η νίκη δεν είναι διόλου σίγουρη κι ότι η ήττα είναι πιθανή. Τέλος, μπορεί να υπάρχει μια εγωκεντρική ικανοποίηση στο ν’ αρνείσαι ν’ ακολουθήσεις το κοπάδι ή μια ψυχολογική αντίθεση στο να σου τρώνε τ’ αυτιά κάποιοι αποπάνω με το παραμικρό ασήμαντο πρόσχημα – και χίλιοι δυο άλλοι λόγοι.
Καμία πολιτική ή στρατιωτική δικτατορία δεν πέτυχε ποτέ εκατό τοις εκατό να εντοπίσει και να καταστείλει τους δυσαρεστημένους, οι οποίοι και καιροφυλακτούν για την κατάλληλη ευκαιρία τους να δράσουν. Ο Μώουρυ μπορούσε να είναι σίγουρος ότι, με βάση το νόμο των μέσων όρων, και ο Τζάιμεκ θα πρέπει να είχε το μερίδιο που του αναλογούσε απ’ όλους τους παραπάνω. Μετά, εκτός από τους ειρηνιστές και ημι-ειρηνιστές, υπήρχαν και οι τάξεις των κακοποιών στοιχείων, των οποίων το μοναδικό ενδιαφέρον στη ζωή ήταν το πώς να κονομάνε το εύκολο χρήμα, αποφεύγοντας ταυτόχρονα την οποιοδήποτε ανάμειξη σε οτιδήποτε που το θεωρούσαν δυσάρεστο.
Η δουλειά μιας σφήκας ήταν να εκμεταλλευτεί στο έπακρο όλους εκείνους που δεν έκαναν κέφι να υπακούσουν στο κάλεσμα της σάλπιγγας, ούτε ν’ ακολουθήσουν στο ρυθμό των τυμπάνων. Πράγματι, ακόμη κι αν αποδεικνυόταν αδύνατο να εντοπίσει και να εκμεταλλευτεί αυτά καθαυτά τα σχετικά άτομα, ο Μώουρυ μπορούσε και πάλι να εκμεταλλευτεί το φόβο που ασκούσε η ύπαρξή τους στους άλλους. -ΣΦΗΚΑ, Έρικ Φρανκ Ράσελ.
-------------------------
«Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται κατάφωρα, να διαστρεβλώνει, να διαβάλλει, να κολακεύει τον θεό του χρήματος και να πουλάει τη χώρα του και τους συνανθρώπους του για το καθημερινό του ψωμί… Είμαστε υποτελείς και εργαλεία των πλουσίων ανθρώπων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε μαριονέτες, εκείνοι τραβάνε τα κορδόνια κι εμείς χορεύουμε. Τα ταλέντα μας, οι δυνατότητες και οι ζωές μας είναι όλα ιδιοκτησία άλλων ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες». -John Swinton (1829-1901) αρχισυντάκτης στους New York Times
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου