Με αυτή την έννοια η Αυτογνωσία, η Αντίληψη του Ιδίου Είναι, είναι μία «κίνηση της αντίληψης» κι όχι αντίληψη μίας παγιωμένης κατάστασης. Μπορεί να επεκταθεί, να ξεπεράσει τους όποιους περιορισμούς και να απλωθεί στο Καθαρό Συνειδέναι. Γίνεται τότε αντιληπτό ότι η Συνείδηση Είναι Ακατάληπτη, Απροσδιόριστη, Άπειρη, Αιώνια, πέρα από τον χώρο και τον χρόνο. (Ο περιορισμός της Συνείδησης σε απλό υποκείμενο και η ακινησία εντός του αντικειμενικού είναι θέμα αυτοπροσδιορισμού κι όχι φύση της Συνείδησης).
Αν είναι σωστά όλα αυτά τότε η στροφή προς τα «Έσω» οδηγεί στο Άπειρο Βάθος της Συνείδησης, στο Αδημιούργητο, σε Ό,τι ονομάζουν οι άνθρωποι Θεότητα. (Κι αυτό δεν είναι βλαστήμια. Βλαστήμια είναι να θεωρείται ο άνθρωπος απλό υποκείμενο, παγιδευμένο μέσα στο αντικειμενικό, ανίκανο να εξελιχθεί...)
Πως γίνεται;
Το Αντικειμενικό
Η Αντικειμενική Πραγματικότητα, Αυτό που Υπάρχει Πραγματικά, είναι ανεξάρτητη από την ανθρώπινη συνείδηση (τουλάχιστον την δική μας συγκεκριμένη συνείδηση).
Είναι Ένα Μυστήριο. Η ανθρώπινη συνείδηση πηγάζει από Αυτή Την Αντικειμενική Πραγματικότητα... Όταν στρέφεται προς το Αιώνιο και το Αντιλαμβάνεται, «αντικειμενικοποιείται», ξεπερνάει το υποκειμενικό, Βυθίζεται στο Μυστήριο, Εισέρχεται στον Χώρο του Αγίου, στην Θεία Ύπαρξη.
Το Άγιο το Προσεγγίζουμε μέσω της συνείδησής μας, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Το ερώτημα όμως αν το Αντικειμενικό και η ανθρώπινη συνείδηση (το εγώ) ταυτίζονται είναι ψευδοπρόβλημα. Στην πραγματικότητα η Προσέγγιση του Αντικειμενικού είναι ξεπέρασμα του υποκειμενικού, κατάργησή του. Συνεπώς μόνο το Αντικειμενικό Είναι Αληθινό. Όσο ξεχωρίζουμε τον εαυτό μας από την Αντικειμενική Πραγματικότητα βιώνουμε μία φαντασίωση...
Η Αντικειμενική Βάση της Ύπαρξης
Η Αντικειμενική Πραγματικότητα σαν Ανεξάρτητη από την ανθρώπινη συνείδηση Είναι η Βάση της ύπαρξης, της αντίληψης. Από Αυτή Την Αντικειμενικότητα αναδύεται η συνείδηση, το εγώ, ένα σύμπλεγμα αντιλήψεων και αντιδράσεων...
Η Κατάκτηση, εντός αυτού του υποκειμενικού, του Αντικειμενικού, της Αντικειμενικής Πραγματικότητας, Οδηγεί στην Πλήρη Αντικειμενικοποίησή του, στο «ξεπέρασμά» του. Ο άνθρωπος όσο εμμένει στην αντίληψη ενός εγώ, ξεχωριστού από την Αντικειμενική Πραγματικότητα, βιώνει μία ψευδαίσθηση κι αυτή είναι η πηγή όλης της δυστυχίας (του πλανήτη αυτού)...
Η στροφή προς την Αντικειμενική Βάση του υποκειμένου, το ξεπέρασμα του εγώ, μας οδηγεί στο Αληθινό, στο Παγκόσμιο, στο ΟΛΟΝ, σε Ό,τι ονομάζουν οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη Θεό...
Η Αλήθεια Είναι Εδώ, Τώρα, κι είναι Βίωμα, είναι η ταύτιση αυτού που αντιλαμβανόμαστε με Την Αντικειμενική Πραγματικότητα...
Οι Διαβαθμίσεις της Συνειδητότητας
Η Συνειδητότητα (σαν συμβάν) δεν είναι κάτι σταθερό αλλά είναι μία συνεχής ροή (η συνέχεια δίνει την αντίληψη της σταθερότητας αλλά η ροή αποτελεί μία δυνατότητα εξέλιξης)... Το γεγονός είναι ότι η Συνειδητότητα έχει διαβαθμίσεις όχι μόνο μέσα στο ίδιο "ον" αλλά και από άνθρωπο σε άνθρωπο...
Η Δυνατότητα της ύπαρξης μίας Κατάστασης πέρα από την κοινή συνείδηση (δηλαδή το επίπεδο που λειτουργεί συνήθως ο άνθρωπος και το σύνολο της ανθρωπότητας) δεν είναι απλά θεωρητική, είναι πρακτικά επαληθεύσιμη... Αυτή η Κατάσταση που αποτελεί Αντικείμενο και Υπέρτατο Στόχο της θρησκευτικής εμπειρίας είναι εφικτή όταν η Συνειδητότητα Υπερβαίνει την νοητική αντίληψη της πραγματικότητας και συλλαμβάνει την Πραγματικότητα άμεσα, ολικά, χωρίς να αγκιστρώνεται κάπου...
Το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν βιώσει μία Τέτοια Κατάσταση δεν τους δίνει ούτε το δικαίωμα, ούτε τα επιχειρήματα να απορρίψουν Αυτή Την Κατάσταση σαν δυνατότητα...
Σε τελευταία ανάλυση το θέμα είναι πρακτικό. Αυτοί που έχουν εμπειρία Κατανοούν για τι πράγμα μιλάμε. Οι άλλοι μπορούν να δεχτούν ή να απορρίψουν διανοητικά το ζήτημα. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου