Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος
Ο τελευταίος μεγάλος Αυτοκράτωρ της Ρώμης υπήρξε ο φιλόσοφος Μάρκος Αυρήλιος. Ο Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος Αύγουστος (Imperator Caesar Marcus Aurelius Antoninus Augustus), (26 Απριλίου 121 - 17 Μαρτίου 180 μ.Χ.), ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 161 έως το 180 μ.Χ. Κυβέρνησε ως συναυτοκράτορας με τον Λεύκιο Βέρο από το 161 έως το θάνατο του Βέρου το 169. Ήταν ο τελευταίος από τους "Πέντε Καλούς Αυτοκράτορες" και θεωρείται επίσης ως ένας από τους σημαντικότερους στωικούς φιλοσόφους.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία νίκησε την αναγεννημένη Παρθική Αυτοκρατορία στην Ανατολή. Επίσης πολέμησε εναντίον των γερμανικών φυλών στη Γαλατία και τον Δούναβη, ενώ σημειώθηκε και μία στάση εναντίον του, στην Ανατολή, από τον Αβίδιο Κάσσιο, η οποία απέτυχε.
Ο Μάρκος Αυρήλιος έγραψε το περίφημο έργο "Έις εαυτόν", στα ελληνικά, κατά τη διάρκεια των εκστρατειών του. Ακόμη και σήμερα θεωρείται ως έργο μνημείο για μια διακυβέρνηση με γνώμονα το καθήκον και την εξυπηρέτηση του συνόλου. Ο Μάρκος Αυρήλιος διδάχθηκε από μερικούς από τους καλύτερους διανοούμενους της εποχής του. Ο Ευφορίων τον δίδαξε λογοτεχνία, ο Γεμίνος το δράμα, ο Άνδρων τη Γεωμετρία, ο Κάνινος Κέλερ καί ο Ηρώδης ο Αττικός την ελληνική ρητορική. Ο Αλέξανδρος ο Κοτυεύς τον δίδαξε την Ελληνική γλώσσα καί ο Μάρκος Κορνήλος Φρόντων τη Λατινική γλώσσα.
Ο θάνατος του Μάρκου Αυρήλιου θεωρείται από πολλούς ως το τέλος της περίφημης Ρωμαϊκής Ειρήνης (Pax Romana).
Ο διάδοχος του Μάρκου Αυρηλίου υπήρξε ο Κόμμοδος, που τα εγκλήματά του και η αναξιότητά του τον οδήγησαν σε ένα φρικτό τέλος. Ο Κόμμοδος υπήρξε ένας κακός αυτοκράτορας και στρατηγός, ένας εγωιστής με ψυχονευρωτικά προβλήματα.
Αμέσως μετά την δολοφονία του Κομμόδου αρχίζει μία περίοδος αναρχίας για την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Μετά τον Κόμμοδο, την Ρώμη κυβερνήσανε για περισσότερα από σαράντα χρόνια Αυτοκράτορες σημιτικής καταγωγής, οι οποίοι διέλυσαν κυριολεκτικά τις δομές του κράτους, τα ήθη και τα έθιμα της Ρώμης και κατέστρεψαν μεθοδικά όλο τον πανάρχαιο Ελληνορωμαϊκό μεσογειακό κόσμο. Προετοίμασαν έτσι την πνευματική και φυσική εισβολή των ανατολικών θρησκειών σε όλα τα πέρατα του Ελληνομεσογειακού κόσμου.
ΕΝΑΣ «ΙΟΥΔΑΙΟΣ» ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΡΩΜΗ, Ο ΛΕΥΚΙΟΣ ΣΕΠΤΙΜΙΟΣ ΣΕΒΗΡΟΣ ΓΕΤΑΣ.
Ο Λεύκιος Σεπτίμιος Σεβήρος Αύγουστος (Lucius Septimius Severus Augustus), 11 Απριλίου 146 - 4 Φεβρουαρίου 211 μ.Χ.), γνωστός και ως Σεβήρος, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 193 έως το 211 μ.Χ.
Ένα κενό εξουσίας υπήρξε μετά το τέλος του Κομμόδου και ξαφνικά από το πουθενά Αυτοκράτωρ της Ρώμης έγινε ο διοικητής των Λεγεώνων της Παννονίας Λεύκιος Σεπτίμιος Σεβήρος Γέτας. Έγινε Αυτοκράτορας δια της δωροδοκίας, αφού υποσχέθηκε σε κάθε στρατιώτη που είχε υπό τας διαταγάς του 12.000 δραχμές (ποσό τεράστιο για εκείνη την εποχή) εάν τον βοηθήσουν να ανέλθει στον θρόνο.
Ο Σεπτίμιος είχε γεννηθεί στην Αφρική το 146 μ.Χ. και ήταν σημιτικής καταγωγής.
Μιλούσε δε με βαριά σημιτική προφορά τα λατινικά και είχε σπουδάσει στην Αθήνα.
Κατά την διάρκεια μάλιστα των σπουδών του στην Αθήνα είχε νιώσει προσβολή από την περιφρόνηση των Αθηναίων για την βάρβαρη συμπεριφορά του και ένα από τα πρώτα μέτρα που πήρε σαν Αυτοκράτορας ήταν να περιορίσει τα δικαιώματα μίας κατ' ουσίαν ελευθέρας πόλεως, που ήταν η Αθήνα για πολλούς αιώνες, δικαιώματα που της είχαν τιμητικά παραχωρήσει πολλοί από τους Αυτοκράτορες της Ρώμης.
Όπως γράφουν οι ιστορικοί της εποχής του, χωρίς κανέναν δισταγμό έλεγε ψέματα και αγαπούσε τα χρήματα περισσότερο από την τιμή και την αρετή.
Το πρώτο που έκανε παίρνοντας την εξουσία ήταν να καταδικάσει σε θάνατο μεγάλο αριθμό συγκλητικών και να ξεκληρίσει κυριολεκτικά την Αριστοκρατία της Ρώμης, δημεύοντας ακόμη και τις περιουσίες τους. Καθώς λέγουν είχε καταστήσει προσωπική του ιδιοκτησία την μισή σχεδόν Ιταλική χερσόνησο. Αφαίρεσε επίσης τα προνόμια από όλες τις αυτόνομες πόλεις της Ιταλίας και της Ελλάδος. Ο Σεπτίμιος σαν γνήσιος σημίτης ήταν βαθιά δεισιδαίμων και είχε δίπλα του μια στρατιά μάγων και ιερέων σκοτεινών θρησκειών της Ανατολής για να του ερμηνεύουν τους οιωνούς και τα όνειρά του.
Ο «ΙΟΥΔΑΙΟΣ» ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΕΣΦΑΞΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ.
Σκληρός υπήρξε επίσης ο Σεπτίμιος Σεpήρος και απέναντι στην ένδοξη πόλη του Βυζαντίου, την οποία πολιόρκησε και κατέστρεψε. Στην συνέχεια έσφαξε σχεδόν όλους τους άνδρες της πόλεως και κατήργησε την ελευθερία και την αυτονομία της. Γκρέμισε επίσης και τα τείχη του Βυζαντίου, για να είναι εύκολη βορά στις εισβολές των βαρβάρων, που ήλθαν μερικά χρόνια αργότερα.
Ο «ΙΟΥΔΑΙΟΣ» ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΣΦΡΑΓΙΣΕ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Κατά ένα παράξενο τρόπο ο Σεπτίμιος συνδέεται και με το μυστήριο γύρω από τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αφού είναι αυτός που διέταξε να σφραγισθεί ο τάφος του Μεγάλου Μακεδόνα, ώστε να μη μπορεί ο λαός να πηγαίνει και να προσκυνά το Νεκρικό μνημείο του Έλληνα Στρατηλάτη.
Μετά την ενέργεια αυτή σταματούν οι αναφορές στον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Έξι χρόνια μετά την άνοδό του στον θρόνο ο Σεπτίμιος παντρεύτηκε μία πλούσια γυναίκα από την Συρία, που ήταν κόρη ιερέως του θεού Ηλιογάβαλου (Ελαγάβαλου ), που αποτελούσε μια σκοτεινή οργιαστική θεότητα των Σημιτών.
Ο «ΙΟΥΔΑΙΟΣ» ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΚΑΡΑΚΑΛΛΑΣ
Το 211 μ.Χ. ο Σεπτίμιος πέθανε κατά την διάρκεια εκστρατείας του στην Βρετανία και τον διαδέχθηκε ο γιος του Καρακάλλας.
Ο Καρακάλλας (Marcus Aurelius Severus Antoninus Pius Augustus, 4 Απριλίου 188 - 8 Απριλίου 217 μ.Χ.), επίσημα γνωστός ως Αντωνίνος, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 198 έως το 217. Μέλος της δυναστείας των Σεβήρων, ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Σεπτίμιου Σεβήρου και της Ιουλίας Δόμνας. Ο Καρακάλλας βασίλεψε από κοινού με τον πατέρα του από το 198 μέχρι τον θάνατο του Σεβήρου το 211. Στη συνέχεια ο Καρακάλλας κυβέρνησε από κοινού με τον μικρότερο αδελφό του Γέτα, με τον οποίο είχε μία έντονη σχέση, μέχρι τη δολοφονία του Γέτα αργότερα το ίδιο έτος.
Η βασιλεία του Καρακάλλα χαρακτηρίστηκε από εγχώρια αστάθεια. Ένα χρόνο μετά την άνοδό του στην εξουσία, ο Καρακάλλας σκότωσε την γυναίκα του και τον αδερφό του Γέτα μπροστά στα μάτια της μητέρας τους και επιδόθηκε σε έναν πρωτοφανή διωγμό όσων θεωρούσε ότι μπορεί να ήσαν οπαδοί του αδελφού του.
Είκοσι χιλιάδες πολίτες καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ διατάχθηκε και η εκτέλεση τεσσάρων Εστιάδων, που ήταν Ιέρειες της πιο παλαιάς και ιερής λατρείας της Αρχαίας Ρώμης.
Ο Καρακάλλας είναι αυτός που έδωσε το δικαίωμα του ελεύθερου πολίτη σε όλους τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας, θέλοντας να δημιουργήσει μία πολυεθνική πανσπερμία, θέλοντας να δημιουργήσει την «παγκοσμιοποίηση» της εποχής του πάνω στην οποία θα μπορούσε χωρίς αντίδραση να κυβερνά.
Ο ΜΟΝΙΜΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΚΑΛΛΑ ΗΤΑΝ Ο ΑΚΜΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ.
Ο «ΙΟΥΔΑΙΟΣ» ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΚΑΡΑΚΑΛΛΑΣ ΕΣΦΑΞΕ ΜΕΘΟΔΙΚΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ.
Ο μεγάλος φόβος του Καρακάλλα ήταν ο Ακμαίος Ελληνισμός της Αλεξανδρείας, της μόνης πόλεως, που από πολλές πλευρές μπορούσε να ανταγωνισθεί την Ρώμη.
Χωρίς να έχει ξεσπάσει καμία επανάσταση, αλλά βασιζόμενος σε υποψίες, ο Καρακάλλας εξεστράτευσε κατά της Αλεξανδρείας και επέβλεψε προσωπικά, σύμφωνα με τους ιστορικούς της εποχής, την σφαγή όλων των ικανών να φέρουν όπλα Ελλήνων της Αλεξανδρείας.
Όταν οι κάτοικοι της Αλεξάνδρειας άκουσαν τους ισχυρισμούς του Καρακάλλα ότι σκότωσε τον Γέτα σε αυτοάμυνα, σατίρισαν τον ισχυρισμό του, όπως και άλλες ιδιαιτερότητές του. Η απάντηση του Καρακάλλα σε αυτή την προσβολή ήταν άγρια. Το 215 μ.Χ. κατέσφαξε την αντιπροσωπεία των Ελλήνων της πόλης που συγκεντρώθηκε ανυποψίαστη μπροστά στην πόλη να τον προϋπαντήσει. Κατόπιν προχώρησε σε λεηλασία της Αλεξάνδρειας και σύμφωνα με τον ιστορικό Δίωνα Κάσσιο, σφαγιάστηκαν πάνω από 20.000 Έλληνες.
Μετά την λεηλασία της πόλεως το 215 μ.Χ. επισκέφθηκε τον σφραγισμένο, σύμφωνα με εντολή του πατέρα του, τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ταξιδεύοντας από την Έδεσσα προς την Παρθία, δολοφονήθηκε από τον Ιούλιο Μαρτιάλη, έναν από τους ακολούθους του σε έναν δρόμο κοντά στη Χαρράν (την αρχαία Ελληνόπολη), την ώρα που ουρούσε, στις 8 Απριλίου του 217. Ο Μαρτιάλης σκοτώθηκε επί τόπου από έναν τοξότη της φρουράς. Τον Καρακάλλα διαδέχθηκε στην εξουσία ο επικεφαλής της φρουράς των πραιτωριανών Μακρίνος (Macrinus).
O ΠΕΡΙΤΕΤΜΗΜΕΝΟΣ ΒΑΡΙΟΣ ΑΒΙΤΟΣ- ΗΛΙΟΓΑΒΑΛΟΣ
Τον Καρακάλλα διαδέχθηκε ένας μακρινός συγγενής του, ο Βάριος Άβιτος, που ήταν ιερέας του σημιτικού θεού Βάαλ. Του εβραϊκού θεού του βορείου βασιλείου του Ισραήλ, που ήταν κερασφόρος, εδέχετο ανθρωποθυσίες και που το σύμβολό του ομοιάζει καταπληκτικά με το σύμβολο που φέρει σήμερα η σημαία του Ισραήλ. Έγινε δηλαδή αυτοκράτορας της Ρώμης ένας σημίτης ιερέας ενός σκοτεινού θεού. Σαν αυτοκράτορας πήρε το όνομα Ηλιογάβαλος (αυτοκράτορας από το 218 έως το 222 μ.Χ.). Έγινε περίφημος για την ομορφιά του και την εκκεντρική συμπεριφορά του. Κυβέρνησε, τρόπος του λέγειν, σε μια περίοδο απόλυτης παρακμής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Βάριος Άβιτος Βασσιανός, ενώ το Ηλιογάβαλος (από ορισμένους Έλληνες συγγραφείς αναφέρεται και ως Ελαγάβαλος) προήλθε από το ιερατικό του λειτούργημα. Έμεινε στην ιστορία για την εκκεντρική και προκλητική συμπεριφορά του καθώς και για την επιβολή στον ρωμαϊκό κόσμο της λατρείας του Θεού Βάαλ.
Ο Βάριος Άβιτος Βασσιανός, γεννήθηκε στην πόλη Έμεσα της Συρίας (σημερινή Χομς) το 204. Παιδί ακόμα έγινε αρχιερέας του θεού του ηλίου Βάαλ, που λατρευόταν στην περιοχή του με την ονομασία Ελά Γκαμπάλ, εξού και το προσωνύμιό του Ηλιογάβαλος (Heliogabalus ή Elagabalus).
Μετά τη δολοφονία του αυτοκράτορα Καρακάλα (217), την ανάληψη της εξουσίας ανέλαβε προσωρινά ο αρχηγός των πραιτωριανών Μακρίνος. Η μητέρα του Ηλιογάβαλου, Ιουλία Σωαιμιάς, και η γιαγιά του, Ιουλία Μαίσα, (συγγενής του ιδρυτή της δυναστείας των Σεβήρων, Σεπτίμιου Σεβήρου), τον παρουσίασαν ως νόθο γιο του Καρακάλα, κερδίζοντας την εύνοια του στρατού και της Συγκλήτου.
Στην αποφασιστική μάχη της Αντιόχειας (8 Ιουνίου του 218), οι λεγεώνες του Ηλιογάβαλου επικράτησαν του στρατού του Μακρίνου και το νεαρό παιδί αναγορεύτηκε αυτοκράτορας της Ρώμης, σε ηλικία μόλις 14 ετών, με το όνομα Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος Αύγουστος.
Πρώτο μέλημα του Ηλιογάβαλου άμα τη αναλήψει της εξουσίας ήταν να επιβάλει δια της βίας την λατρεία του Βάαλ σε όλη την αυτοκρατορία. Δεν δίστασε να θανατώσει πολλούς έμπειρους στρατιωτικούς και ανώτερους αξιωματούχους, που αντιτάχθηκαν στην απόφασή του αυτή. Τον νέο κύκλο του αυτοκράτορα αποτελούσαν τώρα άνδρες που ξεχώριζαν για την ομορφιά τους και την ταπεινή και ξενική καταγωγή τους.
Οι ιστορικοί της εποχής αναφέρουν ότι ξόδευε αμύθητα ποσά για συμπόσια και όργια. Όταν χρειαζότανε να ταξιδέψει 600 άμαξες μετέφεραν τις αποσκευές του και τις ερωμένες του.
Είναι γνωστό ότι είχε κάνει περιτομή και είχε μεταφέρει τα εμβλήματα της σκοτεινής σημιτικής λατρείας, της οποίας ήταν ιερέας σε αυτήν την ίδια την Ρώμη.
Ήταν θερμός υποστηρικτής του ιουδαϊσμού τον οποίον ενίσχυε με κάθε τρόπο.
Η εν γένει εκκεντρική συμπεριφορά του και πολύ περισσότερο τα ομοφυλοφιλικά όργια στα οποία συμμετείχε προκάλεσαν τη συντηρητική κοινωνία της Ρώμης.
Η Ρώμη βούιζε για την ακόλαστη ζωή του νεαρού αυτοκράτορα, που δεν κρατούσε ούτε τα προσχήματα. Λεγόταν ότι συνήθιζε να φορά γυναικεία ρούχα, να μακιγιάρεται και να επιδίδεται σε γυναικείες εργασίες, ενώ διασκέδαζε αφάνταστα εμφανιζόμενος ως πόρνη στα καπηλειά της Ρώμης. Νυμφεύτηκε πέντε φορές, αλλά ο μόνιμος δεσμός του ήταν αυτός με τον ευσταλή αρματοδρόμο Ιεροκλή, τον οποίο αποκαλούσε «ο άντρας μου». Δεν ενδιαφερόταν καθόλου για το αξίωμά του και τη διοίκηση του κράτους την είχε αφήσει στα χέρια της μητέρας, της γιαγιάς και της θείας του.
Τα νέα ήθη που κόμιζε ο Ηλιογάβαλος προσέβαλαν τη ρωμαϊκή κοινωνία και σε συνδυασμό με τη διοικητική του ανικανότητα γρήγορα τον κατέστησαν μισητό στους Ρωμαίους πολίτες. Η γιαγιά του, Ιουλία Μαίσα, το αντιλήφθηκε έγκαιρα και τοποθέτησε δίπλα του ως Καίσαρα τον 14χρονο εξάδελφό του Αλέξανδρο Σεβήρο. Ο Ηλιογάβαλος κατάλαβε ότι θα παραμεριζόταν και προσπάθησε να βγάλει από τη μέση τον Αλέξανδρο. Τότε ανέλαβαν δράση οι πραιτοριανοί. Στις 11 Μαρτίου του 222 σκότωσαν τον Ηλιογάβαλο και την μητέρα του, πέταξαν το πτώμα του στον Τίβερη και ανακήρυξαν αυτοκράτορα τον Αλέξανδρο Σεβήρο.
Ο «ΑΡΧΙΣΥΝΑΓΩΓΟΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ» AYTOΚΡΑΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΣΕΒΗΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Ο Αλέξανδρος Σεβήρος (Marcus Aurelius Severus Alexander), 1 Οκτωβρίου 208 – 19 Μαρτίου 235 μ.Χ.) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 222 έως το 235.
Μετά την δολοφονία του Ηλιογάβαλου από τους Πραιτωριανούς, ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας ένας άλλος σημίτης, μακρινός συγγενής του, που ονομάσθηκε Σεβήρος Αλέξανδρος.
Ο νέος αυτοκράτορας της Ρώμης δίπλα από την κατοικία του είχε έναν ναό στον οποίο ευρίσκοντο οι εικόνες του Διός, του Ορφέως, του Αβραάμ και του Χριστού.
Η «πανθρησκεία» της τότε "παγκοσμιοποίησης" είχε αρχίσει να λαβαίνει σάρκα και οστά .
Καθόλου τυχαία οι Έλληνες ρήτορες της Αντιοχείας και της Αλεξανδρείας τον αποκαλούσαν «Ιουδαίο αρχισυνάγωγο».
Το 235 μ.Χ. ο Σεβήρος Αλέξανδρος βρισκόταν σε εκστρατεία στην Ανατολική Γαλατία. Σύμφωνα με συμβουλή των σημιτών ιερέων που τον περιέβαλαν, είχε αποφασίσει να προσφέρει στον εχθρό ένα τεράστιο, ποσό για να εξασφαλίσει την ειρήνη, Οι λεγεώνες αρνούμενες να υποστούν τέτοιο εξευτελισμό εστασίασαν. Ανακήρυξαν αυτοκράτορα έναν γίγαντα από την Θράκη, τον Μαξιμίνο, που ήταν ο διοικητής των λεγεώνων της Παννονίας και δολοφόνησαν τον σημίτη αυτοκράτορα και την ακολουθία του.
Τα επόμενα 35 χρόνια ήταν τα χρόνια της στρατιωτικής αναρχίας, που διέλυσαν κυριολεκτικά την Ρώμη.
Μέσα σε 35 χρόνια ανέβηκαν στον θρόνο της Ρώμης 37 Αυτοκράτορες!
Η Ρώμη και ο Ελληνομεσογειακός πολιτισμός είχαν γονατίσει και η αρχή του τέλους είχε γίνει από τον Σημίτη Σεπτίμιο και είχε τελειώσει με τον «Αργισυνάγωγο» Αλέξανδρο Σεβήρο.
Τον επόμενο αιώνα επικράτησε στην Μεσόγειο ο Χριστιανισμός και σε τριακόσια χρόνια μετά ήρθε από την έρημο σε όλη την Βόρεια Αφρική και στην Δυτική Ασία και επικράτησε βουτηγμένος στο αίμα ο Ισλαμισμός.
Οι σημίτες αυτοκράτορες της Ρώμης είχαν κάνει καλά το έργο τους.
Ο Απολλώνιος πολιτισμός αφανίστηκε. Δέκα χιλιάδες πολυάνθρωπες λαμπρές Ελληνικές πόλεις της Μεσογείου, της Νότιας Ευρώπης, της Βόρειας Αφρικής, της Ασίας, μέχρι την Κίνα και τις Ινδίες, ερειπώθηκαν. Τα Γυμναστήρια, τα Μουσεία, τα Θέατρα, οι Βιβλιοθήκες, τα Ασκληπιεία γκρεμίστηκαν και σκεπάστηκαν με χώμα. Οι μάγοι της Χαλδαίας νίκησαν τον Ελληνικό πολιτισμό και τον Ελληνικό λαό, τον λαό των ποιητών, των φιλοσόφων, των επιστημόνων και των αθλητών.
ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ 1) ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΑΡΚΕΤΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΥΘΕΙΣΤΕΣ ΚΑΙ 2) ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΗΜΙΤΕΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΤΥΧΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ , ΝΑ ΜΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ,ΦΥΣΙΚΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΑ .
ΑπάντησηΔιαγραφή