Κερασφόρος Σελήνη: Η Λατρεiα της “Θεάς” Σελήνης

Με την Πανσέληνο, αλλά και την Έκλειψη της Σελήνης μπορούμε να δούμε από την αρχή τη σημασία που απέκτησε το Ουράνιο Σώμα Σελήνη για τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στον εγγύς μας χώρο μέχρι και σήμερα και την συνεισφορά του χριστιανισμού στην μεταβολή της.

Κερασφόρος Σελήνη: Η Λατρεiα της “Θεάς” Σελήνης

Η Σελήνη όπως και η Ήλιος, όντας τα μεγαλύτερα ουράνια σώματα που φαίνονται τόσο καθαρά από την Γη, αλλά και παρέχοντας φως κατά τη διάρκεια της μέρας και της νύχτας θεοποιήθηκαν από την αρχαιότητα και από όλους τους πολιτισμούς. Σήμερα γνωρίζουμε ότι τόσο η δράση της Σελήνης όπως και του Ήλιου είναι υπεύθυνη για διάφορα φυσικά φαινόμενα στον πλανήτη μας, όπως για παράδειγμα για τις παλίρροιες ή για γεωμαγνητικές διαταραχές, τότε ωστόσο οι γνώσεις αυτές δεν υπήρχαν. Η διάσταση που έδιναν στα ουράνια σώματα ήταν πιο «πνευματική» , σίγουρα μάλιστα και μεταφυσική.

Η λατρεία της Σελήνης ξεκινά από τους Σουμέριους με τον θεό Νάννα, ο οποίος λατρευόταν στις Ουρ και Χαράν, θεωρήθηκε δε και Πατέρας των θεών. Μια από τις σημαντικότερες γιορτές των Σουμερίων ήταν κάθε 7 και 15 του μηνός η γιορτή της Σελήνης. Για τους Σουμέριους ο Νάννα απεικονιζόταν με κέρατα, ενώ σύμβολα του θεωρούνταν η ημισέληνος, ο ταύρος και ο τρίποδας. Τα κέρατα από την αρχαιότητα συμβόλιζαν τη δημιουργία και την αναπαραγωγική ισχύ. Κατ’ επέκταση τα πόδια κερασφόρου ζώου ήταν το σύμβολο της αρσενικής γονιμότητας. Κάτι που ίσως δεν γνωρίζουν κάποιοι είναι ότι τα κέρατα συμβολίζουν, επίσης, τις μισές φάσεις της Σελήνης.

Ο Συμβολισμός της Σελήνης

Η Σελήνη στους πολιτισμούς που λατρεύτηκε πήρε διαφορετική υπόσταση. Στους Σουμέριους είχε αρσενική υπόσταση, ενώ στους Έλληνες είχε θηλυκή. Πολλές φορές στο πάνθεον των θεοτήτων των πολιτισμών, η αρσενική υπόσταση της Σελήνης διαδεχόταν μια θηλυκή και ούτω κάθ’ εξής. Θηλυκή υπόσταση συνεχίζει να έχει σήμερα η Θεά των Μαγισσών, ενώ το ζεύγος αρσενικής-θηλυκής ενέργειας συνεχίζει να υφίσταται στην Μαγεία, την Αλχημεία, τον Ινδικό ή Κινέζικο Ταντρισμό και σε πολλές άλλες πρακτικές του απόκρυφου. Στη συμβολική γλώσσα του αποκρυφισμού η αρσενική υπόσταση και ενέργεια άρχισε να αποτυπώνεται με τον Ήλιο, ενώ η θηλυκή με την Σελήνη ή με την Ημισέληνο.

Στην Κίνα το ζεύγος των ενεργειών πήρε πολλούς συμβολισμούς. Το γνωστό σε όλους μας ζεύγος των αντιθέτων γινκ-γιανκ και ο Δράκος. Ο δράκος ως σύμβολο πήρε τη μορφή αυτή πάλι σε δυαδική υπόσταση, είτε με διαφοροποίηση χρωμάτων (κόκκινος-κίτρινος), είτε με τη διαφοροποίηση των στοιχείων της Φύσης (Ουρανός-Γη). Ο σχεδιασμός των κινεζικών δράκων επίσης περιέχει στοιχεία από κερασφόρα ζώα ή ερπετά. Στην Κίνα συμβολίζει μέχρι και σήμερα την ευημερία, την σοφία, την μακροζωία, την καλοσύνη, την σύνεση. Όσον αφορά τα ερπετά, στην αρχαιότητα το αντιπροσωπευτικότερο του είδους, ο όφις θεωρούνταν ζώο σοφό λόγω της μακροζωίας του και των θεραπευτικών του ιδιοτήτων. Υπήρξε δε σύμβολο της αθανασίας και της αναγέννησης, λόγω της δυνατότητας του να αλλάζει δέρμα και να παρατείνει τη διάρκεια ζωής του. Ο όφις ετυμολογικά, στα αρχαία ελληνικά, είναι ο φρουρός, αυτός που βλέπει ή αυτός που προστατεύει.

Παρά την μεγάλη επικράτηση των συμβόλων για πολλά χρόνια, πλέον στον δυτικό κόσμο οτιδήποτε σχεδιάζεται κερασφόρο, τραγόμορφο ή ερπετοειδές, θεωρείται κακό ή και δαιμονικό. Η μεταστροφή αυτή, οι περισσότεροι γνωρίζουμε ότι έγινε με την έλευση του Χριστιανισμού. Είναι ευρέως αποδεκτό ότι οτιδήποτε δεν μπορείς να καταστρέψεις, το διαστρεβλώνεις. Έτσι έγινε και με τις αρχαίες θρησκείες με τους πολλούς και σοφούς συμβολισμούς.

Η Δαιμονοποίηση του Ουράνιου Σώματος

Στην προσπάθεια να θεμελιωθεί ο χριστιανισμός ως η νέα θρησκεία του κόσμου, προσπάθησε να διαστρεβλώσει οτιδήποτε ήδη λατρευόταν και να προσαρμόσει το νέο θείο παίρνοντας δάνεια από τις προηγούμενες θρησκείες. Και όπως η θέση της γυναίκας και του θηλυκού παράγοντα περιορίστηκε και υποβιβάστηκε, έτσι έγινε και με τη σημασία της Σελήνης και όσων πρακτικών ή συμβόλων την αφορούσαν. Έτσι πολλά στοιχεία των παλαιών ειδωλολατρικών και πολυθεϊστικών θρησκειών έπρεπε να δαιμονοποιηθούν και να περιθωριοποιηθούν. Τα κέρατα, τα τραγόμορφα προσωπεία, τα ερπετά. Οτιδήποτε οι παλαιές θρησκείες θεωρούσαν σημαντικό στην έκφραση τους, το δικό τους «καλό» του κόσμου θυσιάστηκε στο βωμό της επικράτησης του νέου θρησκευτικού μορφώματος.

Φυσικά η «νέα» κοσμογονία, η «νέα» δαιμονολογία, τα «νέα» σύμβολα ή τα «νέα» ιερά βιβλία αυτού του μορφώματος είχαν στοιχεία των πάλαι θρησκειών στην προσπάθεια να απορροφήσουν την μάζα του κόσμου σε κάτι όχι και τόσο ξένο από αυτό που ήδη γνώριζαν και λάτρευαν. Έτσι η λαμπρότητα του Ήλιου εκφράστηκε με το φωτοστέφανο, σημαντικές γιορτές των παλαιότερων θρησκειών αντικαταστάθηκαν από τις γιορτές του νέου θεού, στις ίδιες ημερομηνίες, με παρόμοια τελετουργικά, ενώ η αποσιώπηση του παρελθόντος και η μια για πάντα αποφυγή σε πισωγυρίσματα έγινε μεθοδικά μέσω της καταστροφής των παλαιότερων ιερών ναών ή κειμένων’ οτιδήποτε θύμιζε τις παλιές θρησκείες. Οι δε άνθρωποι που δεν ήθελαν να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους, κυνηγήθηκαν, κατηγορήθηκαν αιρετικοί ή δαιμονολάτρες, βασανίστηκαν και στην χειρότερη θανατώθηκαν. Αυτό συνεχίστηκε φυσικά για πολλούς αιώνες σε όλες τις περιοχές που επικράτησε ο χριστιανισμός όπως τελικά διαμορφώθηκε ή οποιαδήποτε έκφραση των αβρααμικών θρησκειών, πάντα με την επιβολή και την καταστροφή των προηγούμενων πολιτισμών.

Ευτυχώς, για χάρη της αρχαίας γνώσης, ο ανατολικός κόσμος έμεινε εκτός του βεληνεκούς αυτού και κράτησε και εξέλιξε την πρότερη αυτή γνώση. Η μεταστροφή των ανθρώπων με την ενασχόληση και την μάθηση των αρχαίων αυτών θρησκευτικών δοξασιών έχει πάρει μεγάλη έκταση μόνο τις τελευταίες δεκαετίες. Οι λόγοι είναι πολλοί και ποικίλλουν, με την ελπίδα ίσως ότι, οτιδήποτε είναι πιο κοντά στην πηγή είναι και πιο «αληθινό». Η αθώωση όχι μόνο της Σελήνης ή του πάνθεον των θεοτήτων των ποικίλλων θρησκευτικών δοξασιών σε μία περίοδο ανεξιθρησκείας, αλλά όλων των συμβόλων που προβάλλονται ως «δαιμονικά» θα έρθει με τον χρόνο και την γνώση’ την γνώση ότι λανθασμένα θεωρούνται έτσι. Γιατί η γνώση είναι δύναμη.

Πέρα όμως από το ιστορικό κομμάτι, ας δούμε τη σημασία της Σελήνης ενεργειακά. Φυσιολογικά η Γη δέχεται ένα συγκεκριμένο ποσό δυνάμεων από τα γύρω ουράνια σώματα. Η έκλειψη της Σελήνης φέρει σε ευθυγράμμιση Ήλιο-Γη-Σελήνη με αποτέλεσμα να αυξάνεται η βαρυτική δύναμη που ασκεί η Σελήνη στη Γη. Έτσι αυξάνεται και η διαθέσιμη ενέργεια που υπάρχει στο χώρο. Όταν λοιπόν έχεις τόσο μεγάλες δυνάμεις να αλληλοεπιδρούν η μία με την άλλη, σκέφτεσαι εύλογα «Μα γιατί να μην επηρεάζομαι και εγώ μέσα σε αυτόν τον στρόβιλο ενέργειας;» Την διοχετευμένη αυτή ενέργεια, μία φορά τον μήνα, μπορούμε να την διαχειριστούμε διαφορετικά ο καθένας.

Κοιτώντας την Πανσέληνο μπορούμε να αναρωτηθούμε όλα τα παραπάνω και να ρωτήσουμε τους εαυτούς μας «Εμείς πόσο κοντά είμαστε στην απενοχοποίηση όλων αυτών;»