Σύγχρονη Αστυμαγεία: Η Ανάλυση της πολυπλοκότητας των Πόλεων
Το χέρι του, έδειξε δεξιά, μόλις έκανε να προχωρήσει, άκουσε δύο περαστικούς να μιλούν αδιάφορα… Η κουβέντα που πρόλαβε να ακούσει ήταν η εξής:” Ναί φίλε μου… Είσαι στον σωστό δρόμο…” είπε ο ένας περαστικός στον άλλο, και ο μυστηριώδης άνδρας κατάλαβε πως ο άσκοπος περίπατός του, είχε σκοπό… Προχώρησε στον δρόμο που του είχαν υποδείξει τα αισθητήρια όργανά του, και θυμήθηκε πως συνήθως η διαδρομή ήταν αδιέξοδη καθώς ένα τείχος σταματούσε την ροή του δρόμου… Όχι όμως απόψε…”
Πολλά έχουν γραφτεί για την νέα urban τάση που αποκαλείται Αστυμαγεία… Δίχως όμως να αναλύσουμε την έννοια και την προελέυσή της, καθώς και την όποια αλήθεια μπορεί να υπάρχει, θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε και να ρίξουμε φως σε μερικά στοιχεία που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε καλύτερα τους τρόπους με τους οποίους χρησιμοποιείται η Ψυχογεωγραφία, που κατά πολλούς είναι η μοντέρνα εκδοχή της Αστυμαγείας του Μαύρου Πυθαγόρα, του Παράξενου Thibault De castries.
Η Ψυχογεωγραφία και η Τέχνη του Derive
Η αρχή της Ψυχογεωγραφίας
Η Επιθυμία των καταστασιακών να καταφέρουν να γίνουν “Ψυχογεωγράφοι” και να κατανοήσουν τους “ακριβείς Νόμους και συγκεκριμένες επιπτώσεις του γεωγραφικού περιβάλλοντος, συνειδητά οργανωμένο η μή επάνω στα συναισθήματα ή την συμπεριφορά του ατόμου”, αποσκοπούσε στην ανάπτυξη συνείδησης και τρόπων σύμφωνα με τους οποίους η καθημερινή ζωή θα μπορούσε να ελεγχθεί, τρόπων με τους οποίους ο χειρισμός θα μπορούσε να εκτεθεί για να εξετάσει μορφές κατασκευασμένων καταστάσεων μέσα στον κόσμο. Μονάχα η συνείδηση της επιρροής του υπάρχοντος περιβάλλοντος μπορεί να ενθαρρύνει την κριτική τωρινών συνθηκών στην καθημερινότητα.
“Η Ξαφνική αλλαγή ατμόσφαιρας σέ έναν δρόμο, μέσα σε λίγα μόνο μέτρα; Ο Διαχωρισμός μιας πόλης σε ζώνες ψυχικών ατμοσφαιρών; το μονοπάτι της λιγότερης πιθανής αντίστασης που αυτόματα ακολουθείται μέσω άσκοπων περιπάτων στους δρόμους της πόλης (και το οποίο δεν έχει καμία σχέση με την φυσική “γραμμή- πορεία” του δρόμου); η Απώθηση ή έλξη που προκαλούν κάποιοι συγκεκριμένοι τόποι; Όλα τα παραπάνω φαίνεται πως είναι παραμελημένες έννοιες για τον καθημερινό άνθρωπο”.
Όντας βυθισμένοι στην ανία της ζωής μέσα στις πόλεις, τέτοιες απόπειρες “ψυχογεωγραφικής” έρευνες φάνηκαν ως το πρόσφορο έδαφος νέων μεθόδων για πειράματα με τις πιθανότητες της καθημερινής ζωής.
Μία από τις Βασικές αρχές της Ψυχογεωγραφίας ήταν και το Derive. Αγαπημένη πρακτική των Ντανταιστών, οι οποίοι οργάνωσαν αρκετές αποστολές, και των Σουρεαλιστών, για τους οποίους η γεωγραφική μορφή του αυτοματισμού ήταν απόλαυση, το Derive, ή αλλιώς Drift ή στα Ελληνικά “Μετατόπιση” ορίστηκε ως η “Τεχνική της μετακίνησης χωρίς στόχο”, κατά την οποία, ένα ή περισσότερα άτομα σε συγκεκριμένες περιόδους ξεχνούν τα συνηθισμένα κίνητρα τους για μετακίνηση, τις σχέσεις τους, την δουλειά και τις καθημερινές δραστηριότητές τους και παρασύρονται από το περιβάλλον και τις προκλήσεις που μπορεί να συναντήσουν μέσα σε αυτό.
Αντίθετα με τους “Αυτοματισμούς” των Σουρεαλιστών, το derive δέν ήταν ζήτημα παράδοσης στις υπαγορεύσεις ενός ασυνείδητου νού, Πραγματικά, οι “Καταστασιακοί” κριτίκαραν τις επιλογές των Σουρεαλιστών λέγοντας πως η ασυνείδητη φαντασία ήταν φτωχή, η αυτόματη γραφή βαρετή και μονότονη. Το να εξασκείς την τέχνη του derive σήμαινε να “κατανοείς” τον τρόπο με τον οποίο συγκεκριμένες περιοχές, δρόμοι ή κτίρια αλληλοεπιδρούν με τις καταστάσεις του Νου, τις κλίσεις, τις επιθυμίες, και να αναζητείς τρόπους μετακίνησης διαφορετικούς από εκείνους για τους οποίους έχει σχεδιαστεί η πόλη. Η ίδια η τεχνική αποσκοπούσε στην εκμετάλλευση του περιβάλλοντος για την εξυπηρέτηση των σκοπών του ατόμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου