Είναι δύσκολο να εκφραστούμε αυθεντικά, να νιώθουμε ανεξάρτητοι και να νιώθουμε σύνδεση και αποδοχή από τους άλλους ταυτόχρονα. Υπάρχει μια αίσθηση, μια αντίληψη για πολλούς από εμάς ότι έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο άκρα, στο να εκφραστούμε αυθόρμητα όπως θέλουμε εμείς και να απογοητεύσουμε τους άλλους και να μας κρίνουν και να είμαστε μόνοι ή να λέμε και να κάνουμε ότι θέλουν οι άλλοι και να έχουμε επιβράβευση, αποδοχή και παρέα.Διλήμματα που εμφανίζονται στις στενές σχέσεις
Υπάρχουν πολλές φορές που έχουμε ακούσει από τους άλλους πως θα έπρεπε να είμαστε αλλιώς, λιγότερο εγωιστές, πιο ήρεμοι, πιο ανοιχτοί, πιο εξωστρεφείς, πιο κοινωνικοί, με πιο κοινότυπες σκέψεις, με πιο παραδοσιακές αξίες, με πιο μοντέρνα ρούχα, να φοράμε τακούνια, να μιλάμε σαν επιστήμονες και άλλα πολλά.
Και νιώθουμε λοιπόν κάποιοι από εμάς να βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σκληρό δίλημμα: ‘’να εκφραστώ και να μη με θέλουν ή να προσποιηθώ και να με θέλουν;’’ Και οι δύο αυτές επιλογές κρύβουν δυσκολίες, όπως στην πρώτη μοναξιά και απόρριψη από τους άλλους, και στη δεύτερη βαθιά καταπίεση του εαυτού, έλλειψη νοήματος και άγχος.
Τέτοια διλήμματα έρχονται στην επιφάνεια ιδιαίτερα με ανθρώπους με τους οποίους έχουμε στενές σχέσεις. Στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους αυτοί έχουν συγκεκριμένες προσδοκίες από εμάς και εμείς από αυτούς. Πολλές φορές αυτές οι προσδοκίες έρχονται σε σύγκρουση με αξίες ή επιθυμίες μας.
Αν για παράδειγμα σε μία συζυγική σχέση ο ένας έχει την αξία της μονογαμίας και της πίστης μέσα στη σχέση και ο άλλος έχει την αξία της πολυγαμίας ή έστω δεν πιστεύει ότι το να είναι πιστός στη σχέση του είναι σημαντικό, αυτό θα μπορούσε να φέρει επανειλημμένες συγκρούσεις και να έχει σαν αποτέλεσμα και οι δύο να αισθάνονται ότι δεν μπορούν να είναι ο εαυτός τους μέσα στη σχέση.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι όταν σε μια φιλική σχέση αν ο ένας πιστεύει ότι για να δείξεις ότι νοιάζεσαι χρειάζεται να κρατάς συχνή επικοινωνία και να συναντιέσαι με τον άλλο, αλλά ο άλλος έχει την αξία ότι οι φίλοι δεν χρειάζεται να κάνουν ιδιαίτερη προσπάθεια ο ένας για τον άλλο απλά όποτε τύχει ή χρειαστεί συναντιούνται και η σχέση τους είναι όπως ήταν πάντα, δεν αλλάζει. Αυτοί οι δύο άνθρωποι θα δυσκολευτούν πολύ στη φιλική τους σχέση όπου θα παραβιάζουν ο ένας τα όρια του άλλου και θα νιώθει ο ένας απογοήτευση και ο άλλος καταπίεση.
Πως μπορούμε όμως να βρούμε τον τρόπο να γεφυρώσουμε αυτά τα δύο άκρα; Αναζητώντας το καλύτερο και για τις δύο πλευρές σε μια κατάσταση, πως μπορεί να βρεθεί μία ενδιάμεση λύση που να είναι ισορροπημένη και να σέβεται και τους δύο;
Οι βασικοί τρόποι για να γίνει αυτό είναι:
1) Να επιλέγουμε ανθρώπους στη ζωή μας που να ταιριάζουν οι αξίες μας, οι ανάγκες μας και οι επιθυμίες μας.
Εδώ χρειάζεται να αφήσουμε στην άκρη την ανασφάλεια του να μη μείνουμε μόνοι μας και να επικεντρωθούμε στο να συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους οι οποίοι μας γεμίζουν, μας κάνουν να αισθανόμαστε ο εαυτός μας και μπορούμε να επικοινωνήσουμε όπως έχουμε ανάγκη.
2) Να μπαίνουμε σε σχέσεις με αυτογνωσία, αυθεντικότητα και ειλικρίνεια.
Σε αυτή την περίπτωση είμαστε και επικοινωνούμε το τι πιστεύουμε, τι αξίες έχουμε, τι χρειαζόμαστε και τι θέλουμε χωρίς να το κρύβουμε ή να το ωραιοποιούμε και δεν προσπαθούμε να δείξουμε ένα προσωπείο που ταιριάζει στους άλλους μόνο και μόνο για να γίνουμε αποδεκτοί.
3) Να βρίσκουμε τον ιδανικό χώρο ανάμεσα στον άλλο και τον εαυτό μας και να μην χρειάζεται να καταφεύγουμε είτε σε αυτοθυσία είτε σε ναρκισσισμό.
Πότε γίνονται οι σχέσεις μας καλύτερες;
Για να ξεφύγουμε από αυτούς τους δύο πόλους χρειάζεται να μπορούμε να νοιαστούμε και για τον εαυτό μας και για τους ανθρώπους που επιλέγουμε να έχουμε δίπλα μας. Χρειάζεται να αρχίσουν να μας ενδιαφέρουν οι διαφορετικές ανάγκες που έχει ο καθένας στη σχέση και να επιλέξουμε συνειδητά να δουλέψουμε στην ικανοποίηση όλων των πλευρών.
Αυτό σίγουρα δεν είναι εύκολο. Πολλές ανάγκες και αντιλήψεις μας μοιάζουν στην αρχή εκ διαμέτρου αντίθετες, αλλά αυτό δεν είναι πάντα αλήθεια. Σε κάθε σχέση χρειάζονται κάποιοι συμβιβασμοί όπως χρειάζονται και κάποια όρια.
Σκοπός μας για την επιτυχία μιας σχέσης είναι να φτάσουμε στο σημείο όπου δεν χρειάζεται να διαλέξουμε ανάμεσα στα δύο άκρα, όταν δεν μπαίνουμε στην διαδικασία να βλέπουμε τον κόσμο από αυτή την οπτική που ο ένας κερδίζει και ο άλλος χάνει, ο ένας παίρνει αυτό που θέλει και ο άλλος όχι, ο ένας θυσιάζεται και ο άλλος είναι εγωιστής.
Οι σχέσεις μας γίνονται καλύτερες όταν το κριτήριο μας είναι να κερδίζουμε και οι δύο από τις επιλογές μας, να έχουμε και οι δύο το μεγαλύτερο δυνατό όφελος. Φυσικά αυτό μπορεί να μην είναι πάντα ρεαλιστικό άμεσα, είναι περισσότερο μια κατεύθυνση, μια επιλογή για το πως θέλουμε να επενδύσουμε την ενέργεια μας στις σχέσεις μας.
Το να μπορούμε να διακρίνουμε τελικά πως μπορούμε να ικανοποιηθούμε και οι δύο σε μια σχέση είναι μια διαδικασία που χτίζεται σταδιακά καθώς μαθαίνουμε περισσότερα για τον εαυτό μας και για τους ανθρώπους που έχουμε κοντά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου