Ο Απολλόδωρος (2.5.9) παραδίδει ότι ο Ηρακλής κατέλαβε τη Θάσο και ανέθεσε τη διακυβέρνηση του νησιού στους Αλκαίο και Σθένελο, γιους του Ανδρόγεου και εγγονούς του Μίνωα, τους οποίους είχε πάρει μαζί του ως ομήρους από την Πάρο. Αυτή είναι η μυθολογική εκδοχή μιας ιστορικής πραγματικότητας που αιτιολογεί τη λατρεία του ήρωα στο νησί. Αυτή όμως εξηγείται και αλλιώς. Προτού οι Πάριοι αποικίσουν το νησί της Θάσου, είχαν εγκατασταθεί Φοίνικες, με ηγέτη τον Θάσο, γιο του Φοίνικα ή του Αγήνορα ή και του ίδιου του Ποσειδώνα (Παυσ. 2.14, 6.47). Οι Φοίνικες λάτρευαν ιδιαίτερα τον ήρωα στον τόπο τους πολλές γενιές πριν από την έλευση του Κάδμου στη Θήβα (Αρριανός, 2.16). Προς τιμή του Τύριου Ηρακλή, που στη γλώσσα των Φοινίκων ονομαζόταν Βάαλ-Μελκάρθ και είχε παλαιότατο ναό, θέλησε ο Αλέξανδρος να θυσιάσει. Ο Ηρακλής αυτός, όπως παραδίδει ο Αρριανός δεν ταυτίζεται με τον Αργείο Ηρακλή, τον γιο της Αλκμήνης.
Οι Αιγύπτιοι λάτρευαν άλλον Ηρακλή από αυτόν των Τυρίων ή των Ελλήνων με λατρεία παρόμοια με του Διόνυσου και της Περσεφόνης. (Αρριανός 2.16.3)Δεν αποκλείεται όμως μια πορεία επικάλυψης των δύο ηρώων, ιδιαίτερα μάλιστα αν λάβουμε υπόψη ότι ο Ηρόδοτος είδε στην Τύρο ναό του Θάσιου Ηρακλή (2.44). Εξάλλου, η παρουσία των Φοινίκων μαρτυρείται στον μυχό του Θερμαϊκού κόλπου από καρικές επιγραφές (γραπτές μαρτυρίες σχετίζουν τους Φοίνικες με τους Κάρες, Θουκυδίδης 1.8).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου