Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας: ΛΑΒΔΑΚΙΔΕΣ, ΙΣΜΗΝΗ - ΚΡΕΩΝ

ΙΣΜΗΝΗ

Η Ισμήνη είναι περισσότερο γνωστή από την τραγωδία του Σοφοκλή Αντιγόνη, όπου και εμφανίζεται να μην συμπράττει στην απόφαση της αδελφής της να θάψει τον νεκρό τους αδελφό Πολυνείκη από τον φόβο της τιμωρίας. Από άλλες πηγές είναι γνωστό ένα ακόμη επεισόδιο της ζωής της.

Όταν πολιορκούνταν η Θήβα, η Ισμήνη συναντιόταν με τον αγαπημένο της Περικλύμενο ή Θεοκλύμενο, γιο του Ποσειδώνα, στον ναό της Αθηνάς. Εκεί οδήγησε η θεά τον πιο άγριο πολεμιστή των Αργείων, τον Τυδέα, οργισμένη είτε για την ερωτική συνεύρεση του ζεύγους μέσα στον ναό της είτε από μίσος για τον γιο του αντιπάλου της θεού Ποσειδώνα, στην ουσία από μίσος για τον πατέρα του νέου.

Ο Τυδέας κατέσφαξε την κόρη και οι Θηβαίοι ονόμασαν την κρήνη στον τόπο όπου χύθηκε το αίμα της Ισμήνης

ΚΡΕΩΝ

Οικογενειακή κατάσταση

Ο Κρέοντας, ήταν γιος του Μενοικέα, σύζυγος της Ευρυδίκης και πατέρας δύο αγοριών, του Αίμονα, του Μενοικέα, και δύο κοριτσιών, της Μεγάρας, που θα γίνει αργότερα η πρώτη σύζυγος του Ηρακλή, και μιας άλλη που δεν παραδίδεται το όνομά της και η οποία θα γίνει σύζυγος του δίδυμου αδελφού του Ηρακλή Ιφικλή.

 

Εξουσία

Τρεις φορές ανέβηκε στον θρόνο των Θηβών, μία μετά τον θάνατο του Λάιου, μία μετά την απομάκρυνση του Οιδίποδα από τη Θήβα και μέχρι να ενηλικιωθούν τα αγόρια του και μία μετά τον αλληλοσκοτωμό των νόμιμων διαδόχων του θρόνου, γιων του Οιδίποδα, του Ετεοκλή και του Πολυνείκη. Η ανάληψη της εξουσίας από τον ίδιο σε περιόδους κρίσης και ακυβερνησίας για τη Θήβα ήταν φυσικό, καθώς ήταν ο αδελφός της βασίλισσας Ιοκάστης.

 

Όταν ο Οιδίποδας έλυσε το αίνιγμα που έθετε η Σφίγγα σε όσους πήγαιναν να μπουν ή να βγουν από τη Θήβα, και αφού η πόλη είχε θρηνήσει πολλά θύματα, ένα από τα οποία, σύμφωνα με μια εκδοχή, ήταν και ο γιος του Κρέοντα Αίμονας, παραχώρησε την εξουσία στον λύτη του αινίγματος όπως το είχε διακηρύξει. Μετά την αποκάλυψη της αιμομεικτικής σχέσης του Οιδίποδα με τη μητέρα του και βασίλισσα των Θηβών, ο Οιδίποδας εξορίστηκε, σύμφωνα με χρησμό που πήρε ο απεσταλμένος του στο μαντείο των Δελφών Κρέοντας και τη θέση του ανέλαβε πάλι εκείνος, και ως αδελφός της βασίλισσας και πιο κοντινός συγγενής και ως κηδεμόνας των ανήλικων διαδόχων.

 

Τον θρόνο ανέλαβαν τα δύο αδέλφια μετά την ενηλικίωσή τους, διαφωνώντας όμως μεταξύ τους για τον χρόνο της παραμονής του καθενός στην εξουσία, ο Πολυνείκης παρέσυρε στρατό από το Άργος εναντίον των Θηβών. Στη διάρκεια της πολιορκίας, ο Τειρεσίας προφήτεψε ότι οι Θηβαίοι θα νικούσαν, αν θυσιαζόταν ο γιος του Κρέοντα Μενοικέας ή Μεγαρέας. Κατά μία εκδοχή τον θυσίασε ο ίδιος, κατά μία άλλη προσπάθησε να τον διαφυλάξει αλλά ο νέος προσφέρθηκε αυτοβούλως και αυτοκτόνησε στον βωμό.

 

Μετά τον θάνατο των δύο παιδιών του Οιδίποδα, ο Κρέοντας διέταξε την τιμητική ταφή του ενός, του Ετεοκλή, και την ατιμωτική εγκατάλειψη του άλλου, του Πολυνείκη. Για τον λόγο αυτό συγκρούστηκε με την Αντιγόνη, την αδελφή των σκοτωμένων, την οποία ενέκλεισε στον τάφο των Λαβδακιδών για να πεθάνει εκεί μέσα και να μην μολύνει με τον θάνατό της την πόλη των Θηβών. Ο αρραβωνιαστικός της και γιος του Κρέοντα αυτοκτόνησε, όταν τη βρήκε νεκρή μέσα στον τάφο, το ίδιο και η μητέρα του Ευρυδίκη.

 

Αθηναϊκές πινελιές στον μύθο

Ο Οιδίποδας, εξόριστος και καταδιωκόμενος από τον Κρέοντα, κατέφυγε στην Αθήνα. Όμως, επειδή χρησμός όριζε ότι η Θήβα θα εξασφάλιζε την ευημερία της αν ο Οιδίποδας επέστρεφε, προσπάθησε να τον φέρει πίσω με τη βία, όμως ο Θησέας εμπόδισε την απαγωγή. Μια δεύτερη φορά ο Θησέας παρεμβαίνει, όταν αναγκάζει τον Κρέοντα να επιστρέψει τα σώματα των νεκρών Αργείων στους δικούς τους για να τους θάψουν. Λέγεται μάλιστα ότι τότε τον σκότωσε.

 

Κρέων και Ηρακλής

Από ευγνωμοσύνη στον μεγάλο Βοιωτό ήρωα Ηρακλή, γιατί απάλλαξε την πόλη από φόρο που είχε επιβάλει στη Θήβα ο Εργίνος του Ορχομενού, ο Κρέων του έδωσε την πρωτότοκη κόρη του Μεγάρα και τη μικρότερη αδελφή της στον Ιφικλή, δίδυμο αδελφό του Ηρακλή.

 

Κρέων και Αμφιτρύων

Ο Κρέων πήρε μέρος στην εκστρατεία του Αμφιτρύωνα εναντίον των Τηλεβόων, αφού πρώτα του επέβαλε για εξαγνισμό, από φόνο που είχε κάνει χωρίς τη θέλησή του, να κυνηγήσει και να σκοτώσει την αλεπού του όρους Τευμησσού που κατέστρεφε τη χώρα των Θηβών.