ἐπεὶ δ᾽ ἐπεμνησάμην ἀμειλίχων [στρ. γ]πόνων— †ἀκαίρως δὲ δυσφιλὲς γαμή-
625 λευμ᾽ ἀπεύχετον δόμοις
γυναικοβούλους τε μήτιδας φρενῶν
ἐπ᾽ ἀνδρὶ τευχεσφόρῳ
ἐπ᾽ ἀνδρὶ δῄοις ἐπικότω σέβας†
τίων [δ᾽] ἀθέρμαντον ἑστίαν δόμων,
630 γυναικείαν ἄτολμον αἰχμάν.
κακῶν δὲ πρεσβεύεται τὸ Λήμνιον [ἀντ. γ]
λόγῳ· γοᾶται δὲ δημόθεν κατά-
πτυστον· ᾔκασεν δέ τις
τὸ δεινὸν αὖ Λημνίοισι πήμασιν.
635 θεοστυγήτῳ δ᾽ ἄγει
βροτῶν ἀτιμωθὲν οἴχεται γένος.
σέβει γὰρ οὔτις τὸ δυσφιλὲς θεοῖς.
τί τῶνδ᾽ οὐκ ἐνδίκως ἀγείρω;
τὸ δ᾽ ἄγχι πλευμόνων ξίφος [στρ. δ]
640 διανταίαν ὀξυπευκὲς οὐτᾷ,
διαὶ Δίκας—τὸ μὴ θέμις—[γὰρ οὐ]
λὰξ πέδοι πατουμένας,
τὸ πᾶν Διὸς σέβας παρεκ-
645 βάντας οὐ θεμιστῶς.
Δίκας δ᾽ ἐρείδεται πυθμήν· [ἀντ. δ]
προχαλκεύει δ᾽ Αἶσα φασγανουργός·
τέκνον δ᾽ ἐπεισφέρει δόμοις
αἱμάτων παλαιτέρων
650 τίνειν μύσος χρόνῳ κλυτὰ
βυσσόφρων Ἐρινύς.
***
Μ᾽ αν έτσι αυτά τ ᾽ανήμερα
μελέτησα κακά,
πώς στη σειρά των να μη μπει
και τούτων τω ν σπιτιών
τ ᾽άνομο το ζευγάρωμα το ξορκισμένο
κι ο δόλος του γυναίκειού της μυαλού
γι᾽ άντρα πολεμιστή αρματοζωσμένο,
που του είχαν σέβας ως κι οι εχθροί;
Κι όμως τέτοιας γυναίκας προσκυνώ
την άτολμη εξουσία
630 πλάι στη δίχως φλόγα εστία!
Πρώτο μες σ᾽ όλα τα κακά
της Λήμνου έχουν να πουν
και το ξορκίζουν μια βοή
σαν τ ᾽αναθυμηθούν,
τόσο, που παροιμία σωστή και ταιριασμένη,
Λήμνια να λεν τα πιο φριχτά.
Μ᾽ απ᾽ τ ᾽άθεο κρίμα καταφρονεμένη
κατά βυθού πάει η γενιά·
γιατί κανείς δε στρέγει ουδέ τιμά
ό,τι ο θεός μισήσει·
σ᾽ αυτά ποιός δε θα συμφωνήσει;
Το μυτερό πικρό σπαθί
κοντά στα σπλάχνα την περνά
640 πέρα για πέρα την πληγή,
καθώς η δίκη ορίζει
για κείνον, που όσια κι ιερά
στα πόδια του κλωτσοπατά
κι ο άνομος δίχως σεβασμό
του Δία τους νόμους διασκελίζει.
Της Δίκης στήνεται στη γης
στερεά τ ᾽αμόνι κι αρχινά
χαλκιάς η Μοίρα το σπαθί
σύγκαιρα να ετοιμάζει,
όσο που τέλος των παλιών
των φονικών το νέο παιδί
650 μέσα στα σπίτια εκδικητή
η βαθύβουλη Ερινύα μπάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου