Ποιος είναι τέλειος;

Τέλειος... Ποιος είναι τέλειος; Κανείς μας και το γνωρίζουμε. Από αυτό μέχρι να το αποδεχτούμε ωστόσο και να συνθηκολογήσουμε με αυτό ζώντας ειρηνικά με τον εαυτό μας η απόσταση είναι μεγάλη.

Πολλές φορές έχουμε ακούσει και συζητήσει όλοι για την περίφημη αυτοκριτική, την οποία επιμελώς μάλλον αποφεύγουμε όσο μπορούμε, οι πιο πολλοί από μας τουλάχιστον. Απορίας άξιο βεβαίως αυτό δεδομένου ότι αφενός μόνο χρήσιμη μπορεί να αποβεί κι αφετέρου τι άλλο συμπέρασμα άραγε να βγει πέρα από το προφανές. Πως έχουμε ελαττώματα, πως κάνουμε λάθη και πως δεν είμαστε τα τέλεια όντα. Τι ακριβώς σοκάρει;

Άρνηση
Λογικό μοιάζει το να επιθυμεί κανείς να είναι όσο πιο κοντά στην τελειότητα ή όσο σωστότερος γίνεται για να είμαστε πιο ρεαλιστές. Και μπορεί να συμβεί αν προσπαθεί συνέχεια για την αυτοβελτίωσή του σαφώς και δουλεύει με τον εαυτό του προς αυτόν τον σκοπό αδιάκοπα αρκεί πρωτίστως να έχει δει, δεχτεί και παραδεχτεί πως δεν είναι τέλειος.

Γιατί ωστόσο αυτό το τελευταίο είναι δύσκολο παρά την ανθρώπινη φύση και λογική; Μα γιατί είμαστε τα πιο εγωιστικά πλάσματα βεβαίως, θα μπορούσε να είναι μια γρήγορη κι απλή απάντηση μα σωστή. Γιατί αρεσκόμαστε στο να βλέπουμε και αν επισημαίνουμε των άλλων τα στραβά κι όχι τα δικά μας. Γιατί θεωρούμε πως βλέπουμε σωστά τα πράγματα κι έχουμε δίκιο τις πιο πολλές φορές ή την πιο αντικειμενική άποψη. Γιατί ο ρόλος του θιγμένου ή του αδικημένου μας τονώνει το εγώ όσο κι αν παραπονιόμαστε καθώς επίσης μας κάνει προσφιλείς ή συμπαθείς στους γύρω. Γιατί δεν θέλουμε να παραδεχτούμε πως έχουμε ευθύνες για πολλά κακώς κείμενα στη ζωή μας επειδή αυτό πονάει και προσγειώνει άσχημα.

Συμφιλίωση με τη διαπίστωση
Κάποια χρονική στιγμή στιγμή φτάνει κανείς ή τουλάχιστον πρέπει να φτάνει στην παραδοχή πως απέχει μακράν από την τελειότητα και να αρχίσει να εξετάζει τον εαυτό του με άλλα μάτια. Η διαπίστωση αυτή θα βοηθήσει στην αυτοβελτίωση μας ειλικρινά και θα μας ανακουφίσει ενώ δεν το περιμέναμε.

Ε ναι, λοιπον, δεν είμαι τέλειος άνθρωπος. Ε, και; Ποιος είναι; Είμαι ό,τι είμαι με τα όποια καλά ή κακά κουβαλώ και έχω την αξίωση επίσης να με αποδέχονται ή και να με αγαπούν για αυτό ακριβώς. Είμαι απλά άνθρωπος με αδυναμίες κι ελατώμματα που κάποια από αυτά είναι επίκτητα μα για κάποια δεν φέρω καμιά ευθύνη διότι έτσι γεννήθηκα.

Όλα αυτά σε άμεση συνάρτηση ότι όχι μόνο τα αναγνωρίζω πριν από τους υπόλοιπους μα και δείχνω την ίδια κατανόηση και ανοχή σε αυτούς. Όλα αυτά με πλήρη επίγνωση ότι οφείλω να προσπαθήσω να βελτιώνομαι ή να τα ελέγχω όσο μπορώ. Κι όλα αυτά με το όποιο ρίσκο να μην είμαι αρεστός ή αγαπητός άνθρωπος σε όλους μα αυτό δεν θα ήταν και φυσιολογικό μήτε πρέπει να με ενδιαφέρει ή να με πληγώνει.

Επιπροσθέτως όλα αυτά με την απλή λογική πως κανείς δεν προσδοκά ή έτσι θα έπρεπε, να είμαι τέλειο ον.

Τι ακολουθεί;
Αυτό λοιπόν που ακολουθεί έπειτα από την συμφιλίωση με την ιδέα πως δεν είμαστε τέλειοι, είναι επικοδομητικό και όμορφο. Νιώθεις πιο ελεύθερος και έρχεσαι κοντά με την πραγματική σου φύση. Κατανοείς καλύτερα τον κόσμο και αλλάζεις φιλοσοφία. Αρχίζεις να ψάχνεις τρόπους να γίνεις καλύτερο άτομο, να αγαπήσεις εσένα περισσότερο και να πιστέψεις στην αξία σου παρόλα τα μειονεκτήματα που εντόπισες. Επικεντρώνεσαι στα πλεονεκτήματα που έχεις κι εκτιμάς την όποια πορεία ή επιλογή σου ακόμη κι αν σε οδήγησε σε λάθος μονοπάτι. Ε, και;

Ποτέ δεν είναι αργά για την όποια αλλαγή ή στροφή στη ζωή. Ποτέ δεν είναι αργά για νέους στόχους και με περισσότερο πείσμα κιόλας ή ωριμότητα από τις εμπειρίες που βιώσαμε. Η διαπίστωση πως δεν είμαστε τέλεια όντα μας τιμά και μας βάζει σε διαδικασίες σωστές αφού αναγκαστικά ακολουθούν κι άλλα συμπεράσματα όπως λόγου χάρη ποιοι πραγματικά μας εκτιμούν ή μας αγαπούν μα και για ποιο λόγο ενδεχομένως μένουν δίπλα μας ή μας ανέχονται έστω. Αποτέλεσμα; Ξεσκαρτάρισμα απαραίτητο και σ' εαυτόν τον τομέα και απομάκρυνση από οτιδήποτε ή οποιονδήποτε δεν αξίζει.

Εν κατακλείδι, αυτό που μένει ως απόρροια είναι πως όλα είναι τόσο απλά μα εμείς τα βλέπουμε ή τα κάνουμε να φαντάζουν στα μάτια μας δύσκολα ή άσχημα. Τα πάντα μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε και μάλιστα με απώτερο στόχο να βγούμε κερδισμένοι. Τίποτα δεν έχει μοναχά αρνητική πλευρά.