Μην στερείς από τα παιδιά τα όνειρά τους

Όλοι έχουμε όνειρα στη ζωή μας. Από μικρά παιδιά η πιο συνηθισμένη ερώτηση που δεχόμαστε είναι το «τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» και με μια υπέροχη αθωότητα σκαρφιζόμαστε επαγγέλματα που κάπου έχουμε παίξει, τα 'χουμε δει ή ακούσει. Με απόλυτη σιγουριά λοιπόν, οι μικροί μας φίλοι μας απαντούν «θα γίνω τραγουδίστρια ή αστροναύτης ή ποδοσφαιριστής» ή οτιδήποτε άλλο έχουν στο μυαλό τους τη δεδομένη στιγμή.

Τι συμβαίνει όμως όταν ρωτήσουμε τους γονείς των ίδιων παιδιών «τι θα ήθελες να γίνει το παιδί σου όταν μεγαλώσει;», πόσοι γονείς είναι εκείνοι που θα σου απαντήσουν «ευτυχισμένο»; Πολλοί αλλά δυστυχώς όχι όλοι!

Το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει ένας γονιός, είναι να ασκήσει άλογη καταπίεση στο παιδί του. Το παιδί σου βγήκε από μέσα σου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι κτήμα σου. Διαπλάθεις τη συνείδηση του, αλλά όχι την προσωπικότητα του.

Κάθε παιδί λειτουργεί διαφορετικά και ενώ είναι αυτονόητο ότι όλοι οι άνθρωποι γενικότερα διαφέρουν, εσύ θες να δημιουργήσεις έναν μικρό κλώνο που θα ακολουθεί κάθε βήμα σου.

Τρομάζω με τους υπερπροστατευτικούς γονείς. Δε λέω, να προστατεύεις το παιδί σου, είναι ότι πολυτιμότερο έχεις στη ζωή σου, αλλά μην το φυλακίζεις μέσα σε μία γυάλα. Είναι παιδί, θα παίξει, θα λερωθεί, θα χτυπήσει. Εσύ πρέπει να στέκεσαι δίπλα του να το προσέχεις, όχι να μην το αφήνεις να κουνηθεί. Θα μεγαλώσει πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι φαντάζεσαι, δεν μπορεί να είναι αψεγάδιαστο, δεν μπορεί να ναι ψεύτικο.

'Αστο να αναπνεύσει, να διαμορφώσει το δικό του χαρακτήρα, τις δικές του επιθυμίες. Να είσαι αρωγός σε κάθε του κίνηση, όχι υποκινητής. Το παιδί σου δεν είναι υποχρεωμένο να καταφέρει όσα δεν κατάφερες εσύ στη ζωή σου, αν δεν το θελήσει από μόνο του. Πάψε λοιπόν να βάζεις τιμωρίες όταν δεν βλέπεις αριστεία, πάψε να το προσβάλεις σε περίπτωση αποτυχίας. Μην το πιέσεις να ακολουθήσει ένα κλάδο που δεν επιθυμεί, μάθε να συμβουλεύεις, χωρίς να επιβάλλεις. Μην κρίνεις μονίμως με καχυποψία κάθε επιλογή του που δε σε βρίσκει σύμφωνο.

Η σχέση γονέων- παιδιών πρέπει να στηρίζεται σε αγάπη άνευ ορίων αλλά εμπλοκή με κάποιο μέτρο. Φυσικά , ούτε το να κάνεις το παιδί σου κακομαθημένο λες και εξουσιάζει όλον τον κόσμο είναι αποδεκτό. Η μέση λύση είναι πάντα ότι καλύτερο. Δώσε όλο σου το είναι στο παιδί σου ηθικά κάνοντας το όμως να στέκεται στα δικά του πόδια. Να σέβεσαι την ψυχούλα που έφερες στον κόσμο. Τα παιδιά σε αντίθεση με τους ενήλικες βρίσκουν πάντα τρόπο να σου πουν και ευχαριστώ και σ’ αγαπώ!