Υπάρχουν πολλές πιθανές απαντήσεις… Εγώ όμως πιστεύω ότι ο χρόνος δεν είναι άλλο από συναίσθημα. Πόσες φορές ένα λεπτό έχει φανεί αιώνας και πόσες άλλες πέντε ώρες έχουν φανεί δευτερόλεπτα;Όλοι θέλουμε περισσότερο χρόνο και όλοι ασπαζόμαστε το moto που τελευταία είναι πολύ της μόδας: YOLO , δηλαδή, You Only Live Once. Ζεις μόνο μια φορά, γι’ αυτό ζήσε την στιγμή όσο πιο έντονα μπορείς.
Πώς λειτουργεί όμως αυτή η θεωρία στην πραγματικότητα;
Αυτό λοιπόν που κάνουμε στην πραγματικότητα, είναι αντί για να ζούμε, να αντιδρούμε σε διάφορες συνθήκες. Αντιδρούμε στον φόβο, στον πόνο, ανησυχούμε ή είμαστε σε μια διαρκή προσπάθεια να ικανοποιήσουμε τους γύρω μας.
Έτσι, τελειώνει η ημέρα, και αντί να νιώθουμε πληρότητα και ικανοποίηση, νιώθουμε κενό, βάρος και ανία.
Ένας λόγος είναι ότι έχουμε χάσει το τώρα, σκεπτόμενοι τι μπορεί να πάει στραβά στο μέλλον. Έτσι, ανησυχούμε για κάτι χωρίς να υφίσταται στο παρόν. Μπορεί, όχι μόνο να ανησυχούμε, αλλά να σπαταλάμε και χρόνο προσπαθώντας να ελέγξουμε το μέλλον. Δυστυχώς, το μόνο που μπορούμε να ελέγξουμε είναι ο εαυτός μας και τα συναισθήματά μας.
Οι άνθρωποι νιώθουμε αυτοεκτίμηση όταν νομίζουμε ότι μπορούμε να ελέγξουμε τις καταστάσεις. Έτσι, μπορεί κάποιος να επαναλαμβάνει πράξεις και συμπεριφορές που του δίνουν τη αίσθηση κάποιου ελέγχου, όπως για παράδειγμα, να σκουπίζει και να καθαρίζει συνέχεια το γραφείο του. Την αίσθηση όμως ελέγχου την νιώθει προσωρινά, βραχυπρόθεσμα επαναλαμβάνοντας μια πράξη που δεν θα του δώσει ικανοποίηση ουσιαστική.
Επίσης, ένας γονιός που αποφεύγει να πηγαίνει σπίτι με τα παιδιά και προτιμά να βρίσκεται στη δουλειά, ένα περιβάλλον που νιώθει ότι ελέγχει, σε σχέση με τα παιδιά που είναι μια καινούρια πρόκληση για εκείνον.
Έτσι, αποφεύγουμε τις προκλήσεις, ανησυχούμε για το μετά και χάνουμε το τώρα ή νομίζουμε ότι παίρνουμε ικανοποίηση όταν ικανοποιούμε τις προσδοκίες των άλλων.
Μήπως τελικά έχουμε ξεχάσει πώς να παίρνουμε ικανοποίηση; Μήπως μάλλον δεν ξέρουμε τι είναι αυτό που χρειαζόμαστε για να νιώσουμε γεμάτοι;
Υπάρχουν άνθρωποι που τα κάνουν όλα σωστά ή και «τέλεια», κατά τη γνώμη τους. Που είναι σωστοί στις υποχρεώσεις τους και τυπικοί, από τότε που ήταν ακόμη παιδιά. Όταν λοιπόν ρώτησα έναν τέτοιο άνθρωπο αν νιώθει ικανοποίηση , αν νιώθει γεμάτος στο τέλος της ημέρας, μου απάντησε αρνητικά. Όταν τον ρώτησα τι είναι αυτό που ψάχνει στη ζωή του, ποιος είναι ο δικός του ατομικός στόχος, τι έχει προτεραιότητα, τι χρειάζεται στ’ αλήθεια, αυτό που εισέπραξα ήταν μια σιωπή. Δεν ήξερε τι να μου απαντήσει. Δεν είχε ποτέ αναρωτηθεί τι χρειάζεται ο ίδιος, αλλά τι πρέπει να κάνει, τι πρέπει να διεκπεραιώνει.
Αν υποθέσουμε ότι είσαι στο αυτοκίνητο και έχεις έναν προορισμό, τι χρειάζεται να κάνεις για να φτάσεις; Να μην κοιτάς γύρω σου αυτά που μπορεί να παρεμβάλλουν ή που φοβάσαι ότι θα έρθουν γιατί σίγουρα θα πέσεις επάνω τους και θα συγκρουστείς. Χρειάζεται να έχεις στο μυαλό σου τον δικό σου προορισμό. Τον στόχο σου.
Ποιος είναι λοιπόν ο δικός σου;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου