Οι επιστήμονες από καιρό είχαν προβληματιστεί γιατί ο Άρης έχει μόνο το ήμισυ περίπου του μεγέθους καθώς και το ένα δέκατο της μάζας της Γης. Καθώς ο γείτονας μας στο ηλιακό σύστημα σχηματίστηκε περίπου την ίδια εποχή, θα αναμέναμε ο Άρης να είναι τόσο μεγάλος όσο η Γη και η Αφροδίτη
Μια οικογενειακή σύνθετη εικόνα-πορτρέτο: της Αφροδίτης, της Γης και του Άρη δείχνει πόσο μικρός είναι ο τέταρτος πλανήτης από τον Ήλιο σε σύγκριση με τα μεγαλύτερα αδέλφια του
Όμως μια εργασία που δημοσιεύθηκε πρόσφατα προσφέρει μια εξήγηση για αυτό το φαινόμενο, αλλά συγχρόνως αποκαλύπτει γιατί η ζώνη των αστεροειδών έχει μια τέτοια περίεργη συνάθροιση πετρωμάτων και πάγου.
Σύμφωνα με τη νέα θεωρία πριν από περίπου 4,6 δισ. έτη, όταν αναπτυσσόταν το ηλιακό μας σύστημα, ο Δίας κυκλοφορούσε ελεύθερα μέσα σε αυτό επεμβαίνοντας με τον όγκο και την βαρυτική του έλξη στην διαμόρφωση του.
Σε μια από τις «βόλτες» του ο Δίας πέρασε από την περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα ο Άρης όταν ακόμη εκεί υπήρχε διάσπαρτη κοσμική ύλη. Ο Δίας κατά το πέρασμα του πήρε μαζί του μια σημαντική ποσότητα αυτής της ύλης η οποία σε διαφορετική περίπτωση θα προστίθετο σε αυτή που παρέμεινε δημιουργώντας ένα μεγάλο σε όγκο πλανήτη.
Αν όλο αυτό το υλικό ενώνονταν με τον Άρη, θα του έδινε άφθονο νερό ενώ η μάζα θα το διατηρούσε με την αυξημένη βαρυτική έλξη του.
Αντίθετα, ο κόκκινος πλανήτης κατέληξε να εμφανίζεται ως ένας μικρός, στεγνός και κατά πάσα πιθανότητα ένας νεκρός πλανήτης όπως τον βλέπουμε σήμερα.
Οι προσομοιώσεις, υπό τον Kevin Walsh, έδειξαν πως ένας Δίας-βρέφος μπορεί να έχει μεταναστεύσει σε μια απόσταση 1,5 αστρονομικές μονάδες (λίγο πιο έξω από τη Γη) απογυμνώνοντας πολύ υλικό από εκείνη την περιοχή και ουσιαστικά άφησε τον Άρη χωρίς πολλή μάζα
Ο Άρης θα μπορούσε παρ’ όλα αυτά να αναπληρώσει τη «χαμένη» μάζα του από κοσμική ύλη (κυρίως βράχους) που θα προέρχονταν από την περιοχή του Κρόνου. Σύμφωνα με τους ειδικούς μέρος της κοσμικής ύλης που δεν θα χρειαζόταν τελικά ο Κρόνος για την δημιουργία του θα μπορούσε να καταλήξει στον Άρη.
Οι ερευνητές είδαν όμως στις προσομοιώσεις που έκαναν ότι ο Δίας δεν άφησε κανένα περιθώριο στον Άρη αφού εγκαταλείποντας την περιοχή του κόκκινου πλανήτη κινήθηκε προς την περιοχή του Κρόνου και ολοκλήρωσε την δημιουργία της ζώνης των αστεροειδών «κλέβοντας» κοσμική ύλη και από εκεί.
Μια σύνθετη εικόνα του Δία, αριστερά, και του Κρόνου με τα δαχτυλίδια, οι πλανήτες που τώρα βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον ήλιο πέρα από τη ζώνη αστεροειδών
Η συγκεκριμένη θεωρία δίνει ταυτόχρονα και μια πιθανή εξήγηση για τα πολλά και διαφορετικού είδους σώματα και πετρώματα που υπάρχουν στην μεγάλη ζώνη αστεροειδών ανάμεσα στον Δία και τον Άρη.
«Οι προσομοιώσεις μας όχι μόνο έδειξαν ότι η μετανάστευση του Δία ήταν σύμφωνη με την ύπαρξη της ζώνης των αστεροειδών, αλλά και εξήγησε τις ιδιότητες της ζώνης που ποτέ πριν δεν είχαμε καταλάβει».
Δομικά στοιχεία: Ο αστεροειδής Lutetia και ο κομήτης Ikeya-Zhang μας δείχνουν τι είδους υλικό υπήρχε στις απαρχές του ηλιακού συστήματος το οποίο έφτιαξε τους πλανήτες με τη βοήθεια της βαρύτητας
Η ζώνη των αστεροειδών έχει συμπληρωθεί με δύο πολύ διαφορετικούς τύπους σωμάτων, πολύ ξηρά καθώς επίσης και πλούσια σε νερό σφαίρες παρόμοια με τους κομήτες.
Ο Άρης όπως τον είδε το Hubble
Το νερό είναι πάρα πολύ ασταθές για να ήταν παρόν στον σχηματισμό της Γης και γι αυτό θα πρέπει να έχει μεταφερθεί στη Γη από έξω, από τα πιο ψυχρά μέρη του Ηλιακού Συστήματος. Το νερό μάλλον μας ήρθε μόλις οι πλανητοειδείς και οι κομήτες πέταξαν έξω από τη ζώνη των αστεροειδών από τον Δία.
Ο Walsh και οι συνεργάτες του έδειξαν ότι το πέρασμα του Δία αρχικά άδειασε και στη συνέχεια βοήθησε στην εκ νέου πλήρωση της ζώνης των αστεροειδών με αντικείμενα της εσωτερικής ζώνης, που κατοικούσαν μεταξύ 1 και 3 αστρονομικών μονάδων. Οπότε στη ζώνη αυτή μεταξύ Δία και Άρη υπάρχουν δύο διαφορετικά είδη αντικειμένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου