«Μπουρμπουλίθρες στο Διάστημα»: Το σύμπαν είναι γεμάτο από τεράστιες τρύπες

Το σύμπαν περιέχει τρύπες κρύες, σκοτεινές και μοναχικές, μεγαλύτερες από το αναμενόμενο, οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε σημαντικές αστρονομικές ανακαλύψεις στο μέλλον.

Το 1981 οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια τεράστια κενή έκταση στο διάστημα και το ονόμασαν Βοώτη. Ο δημοσιογράφος, που ασχολείται με επιστημονικά θέματα, Joshua Sokol στο άρθρο του στην στήλη που έχει στο περιοδικό New Scientist, αναφέρει ότι πολλά χρόνια μετά την ανακάλυψη, η ανθρωπότητα τώρα ανακάλυψε ότι το σύμπαν περιέχει τρύπες κρύες, σκοτεινές και μοναχικές, μεγαλύτερες απ’ ό,τι αναμενόταν.

Το κενό του Βοώτη ή Το Μεγάλο Κενό, είναι μια τεράστια ημισφαιρική περιοχή του διαστήματος με διάμετρο 280 εκατομμύρια φωτός, που βρίσκεται στην περιοχή του αστερισμού Βοώτη. Στη γλώσσα του σύμπαντος, είναι μια «πόλη-φάντασμα». Όταν πρωτοεντοπίστηκε αυτό το κενό, εντός του ανακάλυψαν μόνον έναν γαλαξία, αλλά στη συνέχεια οι αστροφυσικοί ανακάλυψαν ότι το κενό περιέχει δεκάδες γαλαξίες.

«Κοσμικός αφρός»

Στις πολύ μεγάλες κλίμακες, το σύμπαν συχνά περιγράφεται ως ένας κοσμικός ιστός με ζώνες αόρατης σκοτεινής ύλης που περιβάλλεται από το φωτεινό υλικό της. Όπως περιγράφει ο Sokol, αυτή η δομή μοιάζει με ένα είδος «κοσμικού αφρού» ως «σαπουνόφουσκες σε μια μπανιέρα». Και όπως σε μια μπανιέρα οι φυσαλίδες κολλούν στα άκρα, στη χωρική δομή των γαλαξιών μαζεύονται στα «τείχη» και διασταυρώνονται με τις περιοχές της σκοτεινής ύλης. Στη μέση, τις περισσότερες φορές, υπάρχει ένα μεγάλο κενό.

Σύμφωνα με τον Sokol, στην περίπτωση του κενού του Βοώτη το πρόβλημα που δεν μπορούσαν να λύσουν οι αστρονόμοι ήταν ότι η τρύπα είχε πολύ μεγάλες διαστάσεις. Τα κενά μεγαλώνουν λόγω της ισχυρής δύναμης της βαρύτητας που διαθέτουν τα άκρα τους και είναι πολύ ισχυρότερο απ’ ο,τιδήποτε άλλο στο εσωτερικό τους.

Όταν σχηματίστηκε το Μεγάλο Κενό, -σύμφωνα με τους επιστήμονες- το σύμπαν ακόμη δεν διέθετε τόσο μεγάλη δύναμη για να δημιουργήσει μια τόσο μεγάλων διαστάσεων φούσκα. Το πρόβλημα λύθηκε το 1998 με την ανακάλυψη της σκοτεινής ενέργειας: μια κοσμική πίεση που αναγκάζει τις κενές περιοχές του σύμπαντος να επεκτείνονται, «σαν κάποιος να φυσούσε αέρα σε κάθε μία από τις σαπουνόφουσκες του σύμπαντος, την ίδια στιγμή».

Ο δημοσιογράφος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι σήμερα πολλοί αστρονόμοι σχηματίζουν καταλόγους και χάρες αυτών των κενών, θεωρώντας ότι αυτές οι «φρικτές» περιοχές που εκθέτουν «τον γυμνό ιστό» του σύμπαντος θα μπορούσαν στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον να οδηγήσουν στην επόμενη μεγάλη αστρονομική ανακάλυψη.