ΑΡΧΑΪΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ, ΠΙΝΔΑΡΟΣ - •Πυθιονίκαις V - Ἀρκεσιλάῳ Κυρηναίῳ ἅρματι (5.1-5.31)

ΠΥΘΙΟΝΙΚΑΙΣ V ΑΡΚΕΣΙΛΑΩΙ ΚΥΡΗΝΑΙΩΙ ΑΡΜΑΤΙ

Ὁ πλοῦτος εὐρυσθενής, [στρ. α]
ὅταν τις ἀρετᾷ κεκραμένον καθαρᾷ
βροτήσιος ἀνὴρ πότμου παραδόντος αὐτὸν ἀνάγῃ
πολύφιλον ἑπέταν.
5 ὦ θεόμορ᾽ Ἀρκεσίλα,
σύ τοί νιν κλυτᾶς
αἰῶνος ἀκρᾶν βαθμίδων ἄπο
σὺν εὐδοξίᾳ μετανίσεαι
ἕκατι χρυσαρμάτου Κάστορος·
10 εὐδίαν ὃς μετὰ χειμέριον ὄμβρον τεάν
καταιθύσσει μάκαιραν ἑστίαν.

σοφοὶ δέ τοι κάλλιον [αντ. α]
φέροντι καὶ τὰν θεόσδοτον δύναμιν.
σὲ δ᾽ ἐρχόμενον ἐν δίκᾳ πολὺς ὄλβος ἀμφινέμεται·
15 τὸ μέν, ὅτι βασιλεύς
ἐσσί· μεγαλᾶν πολίων
ἔχει συγγενής
ὀφθαλμὸς αἰδοιότατον γέρας
τεᾷ τοῦτο μειγνύμενον φρενί·
20 μάκαρ δὲ καὶ νῦν, κλεεννᾶς ὅτι
εὖχος ἤδη παρὰ Πυθιάδος ἵπποις ἑλών
δέδεξαι τόνδε κῶμον ἀνέρων,

Ἀπολλώνιον ἄθυρμα· τῶ σε μὴ λαθέτω, [επωδ. α]
Κυράνᾳ γλυκὺν ἀμφὶ κᾶ-
πον Ἀφροδίτας ἀειδόμενον,
25 παντὶ μὲν θεὸν αἴτιον ὑπερτιθέμεν,
φιλεῖν δὲ Κάρρωτον ἔξοχ᾽ ἑταίρων·
ὃς οὐ τὰν Ἐπιμαθέος ἄγων
ὀψινόου θυγατέρα Πρόφασιν Βαττιδᾶν
ἀφίκετο δόμους θεμισκρεόντων·
30 ἀλλ᾽ ἀρισθάρματον
ὕδατι Κασταλίας ξενω-
θεὶς γέρας ἀμφέβαλε τεαῖσιν κόμαις,

***

ΠΕΜΠΤΟΣ ΠΥΘΙΟΝΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΚΕΣΙΛΑΟ ΤΟΝ ΚΥΡΗΝΑΙΟ, ΝΙΚΗΤΗ ΣΕ ΑΡΜΑΤΟΔΡΟΜΙΑ

Μεγάλη δύναμη έχει ο πλούτος, [στρ. α]όταν τον συνοδεύει καθαρή αρετή,κι αν ο θνητός, που η τύχη τού τον χάρισε,τον κάνει σύντροφο που πλήθος φέρνει φίλους.5Ω θεοφίλητε Αρκεσίλαε, από τα πρώτα τα σκαλιάτης δοξασμένης σου ζωής όνομα έχοντας καλό τον αναζήτησες,χάρη στην εύνοια του Κάστορα που ᾽ναι το άρμα του χρυσό·10αυτός, μετά την καταιγίδα τη χειμερινή, καλοκαιριάστη στέγη σου την ευλογημένη απλώνει.
Οι σοφοί μπορούν καλύτερα [αντ. α]ν᾽ αναδεχτούν τη δύναμη που ένας θεός χαρίζει·και σε, καθώς τον δίκαιο δρόμο πήρες,μεγάλη ευδαιμονία σε αγκαλιάζει·15από τη μια είσαι σε μεγάλες πόλεις βασιλιάς·της ευτυχίας σου η λάμψη η προγονική έχει αυτότο σεβαστό προνόμιο και το μοιράζεται με τη δική σου γνώση·20από την άλλη τώρα πάλι είσαι καλότυχος, γιατί με τ᾽ άλογά σουνίκη λαμπρή εκέρδισες στους ένδοξους τους πυθικούς αγώνεςκαι δέχεσαι τον ανδρικό χορό που σε ανυμνεί,
την απολλώνεια τούτη τέρψη. [επωδ. α]Και κοίταξε αυτό να μην το λησμονήσεις,σαν σε δοξολογούνε στην Κυρήνη,μες στον γλυκύ της Αφροδίτης κήπο:25πως κάθε πράγμα απ᾽ τον θεό είναι σταλμένο.Και ν᾽ αγαπάς τον Κάρρωτο απ᾽ τους άλλους φίλους πιότερο,γιατί δεν γύρισε στ᾽ ανάκτορα των Βαττιδών,των θεοβλόγητων βασιλιάδων, μαζί του φέρνονταςτην Πρόφαση, του αστόχαστου του Επιμηθέα την κόρη,30αλλά, αφού σαν ξένον τον εδέχτηκανκοντά στης Κασταλίας την κρήνη,στην κεφαλή σού φόρεσε στεφάνιγια τη νίκη στην αρματοδρομία,