Ο Ουρανός περιστρέφεται με τον άξονα του σχεδόν παράλληλο με το επίπεδο του ηλιακού συστήματος, και όχι κάθετα σ ‘αυτόν – αν και γιατί το κάνει αυτό κανείς δεν το ξέρει πλήρως.
Μια θεωρία λέει ότι η κλίση του είναι το αποτέλεσμα της σύγκρουσης του με ένα αντικείμενο σαν τη Γη, αλλά αυτό "δεν έχει καταφέρει να εξηγήσει και πολλά”, λέει ο Ignacio Mosqueira του Ινστιτούτου SETI στην Καλιφόρνια. Γιατί, για παράδειγμα, δεν είναι οι τροχιές των 27 γνωστών φεγγαριών του Ουρανού, επίσης, με κλίση;
Τώρα όμως οι Gwenael Boue και Jacques Laskar στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού έχουν καταλήξει σε μια άλλη εξήγηση: ο Ουρανός μπορεί κάποτε να είχε ένα ασυνήθιστα μεγάλο επιπλέον φεγγάρι. Αν το φεγγάρι αυτό είχε το 1% της μάζας του Ουρανού – και στρεφόταν γύρω του σε μια ορισμένη απόσταση – θα προκαλούσε μια ελαφρώς ανισορροπία στον πλανήτη και θα μεγάλωνε την ταλάντευση του γύρω από τον άξονα του. Μετά από περίπου 2 εκατομμύρια χρόνια, αυτή η ταλάντευση θα μπορούσε να είχε φτάσει τόση ώστε να ήταν αρκετή για να στραφεί ο πλανήτης κάθετα σχεδόν από το αρχικό επίπεδο του, όπως τους έδειξε το μοντέλο τους.
Το φεγγάρι μπορεί να βγήκε μετά από την τροχιά του, αν πέρασε από κοντά ένας άλλος πλανήτης που τον ρυμούλκησε μακριά. Η τελική μοίρα του φεγγαριού αυτού είναι ασαφής, αλλά μπορεί να είχε συντριβεί πάνω σε έναν άλλο γίγαντα αερίου πλανήτη, αν δεν έφυγε τελικά ακόμη και έξω από το ηλιακό σύστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου