Ίδιες λέξεις, διαφορετικές έννοιες

Είναι πολλές λέξεις που χρησιμοποιώ συχνά όμως με εντελώς διαφορετικό τρόπο από αυτόν που συνηθίζεται και έχουμε εκπαιδευτεί να κατανοούμε. Η Βαβέλ, που αναφέρω συχνά, περνά κυρίως απαρατήρητη, καθώς νομίζουμε πως κατανοούμε και εννοούμε τα ίδια πράγματα.

Ακόμα και τα παραδείγματα που συμπεριλαμβάνω εδώ, διευρύνονται με τον καιρό ή αλλάζουν, ανάλογα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο με τον οποίο μιλώ, αλλά και με τη δική μου συνεχιζόμενη διεύρυνση του νου.

Πώς γίνεται αυτό; Όταν δεν έχεις ανάγκη να κρατιέσαι από μια συγκεκριμένη ταυτότητα, υποστηρίζοντας αυτό που νομίζεις πως είσαι (και φοβάσαι μήπως χάσεις), μπορείς να «γίνεσαι» οποιοσδήποτε, με σκοπό να εισχωρήσεις σε άλλες πραγματικότητες, για να επικοινωνήσεις με αυτές, ενώ διατηρείς το Είναι σου.

Σκοπός δεν είναι να γίνουμε ακόλουθοι κάποιου - οποιουδήποτε - ή κάποιας συγκεκριμένης σχολής/διδαχής, αλλά να μάθουμε να στηριζόμαστε στη δική μας εσωτερική διάκριση, χρησιμοποιώντας ένα μεγαλύτερο "μέρος του νου μας", που μας παρέχει όλες τις δυνατότητες της Αυτο-αποκάλυψής μας... με όλα τα συνεπακόλουθα/δώρα αυτής της επιλογής: σιγουριά, ευτυχία, συνειδητή δράση, δημιουργία, αρετή, σοφία κλπ.

Παρατηρώντας την ομιλία μας, ανακαλύπτουμε πολλά. Όμως μόνο αν έχουμε μάθει να παρατηρούμε τον εαυτό μας...

Παρατηρώ: η αντικειμενική, απαλλαγμένη από άποψη και συναισθηματική προσκόλληση εστίαση της προσοχής μέσα από πολλαπλά επίπεδα αντίληψης. Είναι δυνατόν να επιτευχθεί μέσα από σταδιακή απ-εκπαίδευση και παράλληλη καθοδήγηση καλλιέργιας/διεύρυνσης του νου.  Πριν από αυτό, η αντίληψή μας είναι αναγκαστικά περιοριστική και διαστρεβλωμένη.


Σύμβουλοι ψυχικής υγείας – η παγίδευση του διαμελισμού του Είναι μας, απομονώνοντας – όπως κάνει και συμβατική ιατρική για παράδειγμα – τον άνθρωπο από την ολότητά του.

Ειδικός – αυτός που έχει σταματήσει να μαθαίνει, να εξελίσσεται, να αλληλεπηδρά ολιστικά.

Αλλαγή – η φυσική συνέπεια της διεύρυνσης της συνειδητότητάς μας, χωρίς την ανάγκη επιβολής, προσπάθειας και εστίασης στα συμπτώματα.

Προσπάθεια – η συνήθεια να πηγαίνουμε κόντρα στον εαυτό μας, νομίζοντας ότι πλησιάζουμε.

Ο κατάλογος μπορεί να είναι ατελείωτος... Όμως, ακόμα και με αυτές τις διευκρινήσεις, θα πρέπει να σημειώσω ότι η κατανόηση συνεχίζει να είναι μισή γιατί αφορά όλους και γενικά. Με κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο, που γνωρίζω τον κώδικα κατανόησής του, τα λόγια μου/οι διευκρινήσεις, θα άλλαζαν ή καλύτερα θα προσαρμόζονταν, με σκοπό να γίνω κατανοητή, στο ίδιο επίπεδο επικοινωνίας με τον συνομιλητή μου.

Αυτό που δεν κατανοούμε είναι ότι ο καθένας μας έχει μέσα του, καταχωρημένες στο υποσυνείδητό του, της ερμηνείες για όλες τις σημαντικές για αυτόν λέξεις/έννοιες, τις οποίες στο μεγαλύτερο μέρος τους, αγνοεί και νομίζει ότι είναι διαφορετικές από αυτές που είναι πραγματικά. Είναι ο υποκειμενικός τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μας, εν αγνοία μας.

Ναι, έχουν σημασία οι λέξεις που χρησιμοποιούμε. Έχει σημασία να αρχίσετε να αντιλαμβάνεστε, κάτω από αυτά που διαβάζετε για να εντοπίζετε σιγά σιγά το πραγματικό νόημα που κρύβεται (για σας) από τις άμεσες αισθήσεις σας. Όμως η προσωπική δουλειά που χρειάζεται να κάνει ο καθένας, καλλιεργώντας το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου του, διευρύνοντας το φάσμα της συνείδησής του, δεν μπορεί να αντικατασταθεί από οποιαδήποτε μελέτη ή ομαδικές συγκεντρώσεις.