Δεν είμαι πολιτικοποιημένος.Δεν ήμουν ποτέ.
Απλώς βλέπω ότι το παλιό σύστημα διαλύεται.
Ζητάω από πριν συγγνώμη αν στεναχωρήσω κάποιον με αυτά που θα πω.
Δεν έχω τέτοια πρόθεση.
Δεν ασχολούμαι καθόλου με το ερώτημα «ποιος φταίει» για την κατάσταση.
Επειδή, ακόμα και αν βρούμε όλους τους άλλους που «φταίνε» και να τους τιμωρήσουμε, ακόμη και αν τους πάρουμε όλη την περιουσία τους για το ταμείο της Ελλάδας – το πρόβλημα θα παραμείνει.
Απλώς θέλω να συμβάλω στο να δούμε τα πράγματα πιο ήρεμα και αντικειμενικά για να βρούμε λύσεις.
Ό,τι και να νιώθεις – έχεις δίκαιο
Να αρχίσω με την απλή δήλωση, «ό,τι και να νιώθεις έχεις δίκιο».
Είναι εντελώς φυσικό να νιώθεις πόνο, φόβο, θυμό, μίσος, απογοήτευση, αδικία, λύπη, αγανάκτηση, απελπισία, κατάθλιψη ακόμα και οργή.
Όλοι νιώθουμε μερικά από αυτά τα συναισθήματα, παρόλο που ο καθένας μπορεί να τα νιώθει για άλλους λόγους, ανάλογα με την προσωπική αντίληψη του καθενός.
Δυστυχώς τα εντελώς φυσικά αυτά συναισθήματα δεν βελτιώνουν ούτε την κατάσταση αλλά ούτε την δική μας ψυχοσωματική υγεία.
Είναι γνωστό από ιατρικές έρευνες ότι 5 λεπτά θυμού ή αγανάκτησης αποδυναμώνει την άμυνα του οργανισμού μας για πέντε ώρες. Με τα συχνά αρνητικά συναισθήματα η υγεία μας σταδιακά προσβάλλεται με τρόπο οριστικό.
Μπορείς να πεις, «δεν πειράζει, τώρα καλά κάνω και νιώθω έτσι, γιατί πρέπει να νιώθω έτσι για να διορθώσω αυτά τα απαράδεχτα που συμβαίνουν».
Όμως η ιστορία μας διδάσκει ότι τα δυσάρεστα αυτά γεγονότα δεν θα αλλάξουν επειδή τα απορρίπτουμε, ή επειδή εκπέμπουμε μίσος προς αυτούς που θεωρούμε ότι φταίνε.
Μάλιστα σύμφωνα με τους ειδικούς σχετικά με το «πως να διαμορφώνουμε την πραγματικότητα μας» που παρουσιάζονται στο βιβλίο και στην ταινία «Το Μυστικό (της έλξης)», όταν έχουμε αρνητικά συναισθήματα προς κάποια κατάσταση ή συμπεριφορά, αυτή η αρνητική ενέργεια που στέλνουμε επιδεινώνει την κατάσταση και διαρκεί περισσότερο.
Δεν μας συμφέρουν τα αρνητικά συναισθήματα
Δεν μας συμφέρει ούτε ατομικά και ούτε κοινωνικά να τρέφουμε αρνητικά συναισθήματα προς άτομα ή καταστάσεις.
Άλλωστε, υπάρχουν σοφοί άνθρωποι που βλέπουν όλα αυτά σαν μια διαδικασία κάθαρσης και αναγέννησης που χρειάζεται να γίνει για να μπορούμε ατομικά και συλλογικά να αφήσουμε παλιούς τρόπους σκέψης και λειτουργίας και να προχωράμε σε όλο και πιο «πνευματικά» και, θα έλεγα, «λογικά» επίπεδα αντίληψης και συμπεριφοράς.
Χρειαζόμαστε τώρα ψυχραιμία, διαύγεια, κατανόηση, επικοινωνία, συνεννόηση, διάθεση ενότητας, επιθυμία να βρούμε λύσεις και συγχώρεση και αγάπη προς όλες τις κατευθύνσεις.
Είναι ώρα να απελευθερωθούμε από τη τάση να ρωτάμε «ποιος φταίει» (όλοι έχουμε ευθύνη - μαζί και εγώ και εσύ - καμιά εξαίρεση).
Η ανάγκη να βρούμε άλλους που φταίνε ανήκει στην παλιό τρόπο σκέψης. Η νέα «κβαντική» αντίληψη ζητάει από τον καθένα να αναλάβει το δικό του μερίδιο της ευθύνης για την πραγματικότητα του.
Δέχομαι ότι είναι χρήσιμο να διαπιστώσουμε που υπήρξε διαφθορά στο σύστημα που μας οδήγησε στην κατάσταση αυτή.
Συμφωνώ να εφαρμοστούν συνέπειες και να ζητηθούν να δώσουν πίσω στο λαό αυτά που ανήκουν στο λαό.
Καλό θα ήταν να γίνει αυτό, σαν ένας νέος τρόπος διαχείρισης της διαφθοράς.
Όμως το πρόβλημα του παρόντος ακόμα μένει.
Άρα, και πάλι είμαστε υποχρεωμένοι να δούμε, συγχρόνως, τι μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί για να λύσουμε το πρόβλημα και να εξελιχτούμε σαν άνθρωποι και κοινωνία στην διαδικασία.
Άλλωστε η διαφθορά δεν ήταν και δεν είναι μόνο στην εξουσία και στις μεγάλες εταιρίες, αλλά σε κάθε γραφείο και κάθε νοσοκομείο.
Υπάρχει μια οικογένεια, στην οποία κάποιος δεν ήταν ή δεν είναι μέτοχος, ακόμη και σήμερα, σε κάποια παρανομία, συγκάλυψη ή απόκρυψη έσοδων κτλ;.
Αμφιβάλω. Έχει γίνει τρόπος ζωής και τώρα είναι η ώρα να σταματήσει.
Η θεραπεία της σχέσης : κράτος - πολίτης
Οι πολιτικοί και οι αρχές απλώς καθρεφτίζουν το γεγονός ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύουν ότι είναι φυσικό, ίσως επωφελές και «έξυπνο» να μπορούν να παρανομήσουν, να κτίσουν χωρίς άδειες, να εισπράττουν χωρίς να δηλώνουν στην Εφορία, να μην πληρώσουν ΦΠΑ, να κοροϊδεύουν τις αρχές και να πληρωθούν χωρίς να εργαστούν.
Αυτή η νοοτροπία έχει συμβάλλει πολύ στην κατάσταση της οικονομίας μας.
Οι πολιτικοί και οι μεγάλες εταιρίες που τα κάνουν αυτά είναι απλώς πολίτες που ξαφνικά έχουν την ικανότητα να το κάνουν σε μεγαλύτερη κλίμακα.
Πιθανόν οι περισσότεροι που έχουν μίσος προς αυτούς, μπορεί την ίδια στιγμή να έπεφταν στην ίδια παγίδα, αν τους δινόταν η ευκαιρία.
Άλλωστε στα 39 χρόνια μου στην Ελλάδα, δεν έχω ακούσει ποτέ κανέναν να νιώθει εμπιστοσύνη σε καμία κυβέρνηση (από κανένα κόμμα) και δεν έχω δει ποτέ μια κυβέρνηση που να είχε εμπιστοσύνη στον πολίτη.
Υπάρχει μια φθαρμένη σχέση μεταξύ κυβέρνησης και πολιτών – υπάρχει μια αμοιβαία δυσπιστία, ο ένας θεωρεί τον άλλον κλέφτη και τελικά ωθεί τον άλλον να γίνει.
Το πρόβλημα είναι η ανθρώπινη φύση.
Η σχέση μεταξύ της κυβέρνησης και του πολίτη πρέπει να θεραπευτεί για να προχωράει η χώρα.
Μάλλον η πρώτη ενέργεια πρέπει να γίνει από την πλευρά της κυβέρνησης - που έχει τη δύναμη.
Καλό θα ήταν για τους βουλευτές να προσφέρουν το μισθό τους στο ταμείο του κράτους, αν όχι ομαδικά – τουλάχιστον ατομικά, και να γίνουν πραγματικά υπηρέτες του λαού.
Είναι σημαντικό τώρα οι αρχές να δώσουν το παράδειγμα στις θυσίες που ζητάνε από τους πολίτες. Να περικόψουν κάθε πολυτέλεια και να δώσουν το παράδειγμα της αδελφοσύνης προς τους πολίτες.
Έτσι και αλλιώς οι πολιτικοί είναι απλώς πολίτες που παίζουν αυτό τον προσωρινό ρόλο. Δεν είναι μια άλλη κάστα ανθρώπων.
Επίσης πολύ φοβάμαι ότι οι διαδηλώσεις, οι απεργίες και τα μπλόκα δεν δημιουργούν το επιθυμητό αποτέλεσμα στο οποίο στοχεύουν, αρχικά, οι συμμετέχοντες. Μπορεί να κάνω λάθος, άλλα δεν θυμάμαι μια περίπτωση που να ικανοποιήθηκαν τα αιτήματα τους. Το μόνο που γίνεται είναι να ταλαιπωρούνται οι πολίτες και να χάνουμε μέρες εργασίας και παραγωγικότητας και να έχουμε λιγότερα χρήματα σαν άτομα, οικογένειες και χώρα.
Επιπλέον οι διαδηλώσεις γίνονται εστίες, όπου αναμιγνύονται δυστυχισμένα και θυμωμένα άτομα που δεν διστάζουν να βάλουν φωτιά στις πηγές επιβίωσης των άλλων αθώων πολιτών. Τετάρτη 5/5/2010, τρία αθώα άτομα πέθαναν σε μια φωτιά σε τράπεζα από κάποια πρόσωπα που ήταν ενσωματωμένα ανάμεσα στους διαδηλωτές.
Οι διαδηλώσεις και η βία επίσης καταστρέφουν την κύρια πηγή της οικονομίας μας – τον τουρισμό. Ποιος θα τολμήσει να έρθει στην Ελλάδα στις συνθήκες αυτές; Η βία (σωματική, λεκτική, ή ακόμα νοερή) από οποιονδήποτε και προς οποιονδήποτε απλώς διαιωνίζει και αναμοχλεύει το αρνητικό και μας κρατάει όλους πίσω.
Δύναμη – χωρίς βια
Καταλαβαίνω απόλυτα την αγανάκτηση που νιώθουμε όλοι. Άλλα χρειάζεται να βρούμε άλλους τρόπους να κάνουμε τις αλλαγές μας. Ο παλιός τρόπος δεν λειτουργεί πια και είναι εις βάρος όλων μας και των οικογενειών μας. Χρειάζεται τώρα να ανακαλύψουμε νέους τρόπους αλλαγής. Ο Α. Αϊνστάιν έλεγε, «είναι τρελό να κάνεις τα ίδια πράγματα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα». Δυστυχώς αυτό κάνουμε.
Ίσως να οργανωθούν ομάδες πολιτών και δικηγόρων που να ελέγχουν την κυβέρνηση και να κάνουν μηνύσεις για τις παρανομίες, είτε στα δικά μας δικαστήρια, είτε στα Ευρωπαϊκά.
Μια άλλη πιθανή δύναμη προς αλλαγή μπορεί να είναι να κάνουμε μποϊκοτάζ σε προϊόντα εταιριών που πιστεύουμε ότι εκμεταλλεύονται τους άλλους. Να παύουμε να τους συντηρούμε με τις αγορές μας.
Αν πιστεύουμε ότι άλλες χώρες είναι η αιτία των προβλημάτων μας, έχουμε την επιλογή να παύουμε να αγοράζουμε τα προϊόντα τους, ή να πληρώνουμε για να δούμε τα έργα τους ή να στέλνουμε τα παιδιά μας εκεί για εκπαίδευση ή να πηγαίνουμε εκεί για ιατρική βοήθεια. Όταν εμείς οι ίδιοι χρηματοδοτούμε τις ίδιες οργανώσεις που θεωρούμε ανήθικες, είμαστε συμμέτοχοι.
Θέλουμε να παραπονιόμαστε και να κατηγορούμε ή να βρούμε λύσεις;
Ο Γκάντι απελευθέρωσε την Ινδία με την εσωτερική αυτάρκεια. Όταν δεν χρειαζόμαστε κάποιον, δεν μπορεί να μας ελέγχει.
Ίσως μια άλλη δύναμη μας προς την αλλαγή είναι να γινόμαστε πιο παραγωγικοί και να μην χρειαζόμαστε κανένα και τότε να είμαστε ελεύθεροι.Έχουμε και την δύναμη της συμμέτοχης στην λύση με κάθε μορφή ενότητας, προσφοράς και συμπαράστασης προς αυτούς που έχουν ανάγκη.
Έχουμε την δύναμη του λόγου και την επικοινωνίας με άλλους.
Να εκφράζουμε τις ιδέες και τα ιδανικά μας.
Είναι σημαντικό σε αυτήν τη εποχή να απελευθερωθούμε από το φόβο να είμαστε διαφορετικοί, που σημαίνει εδώ, να είμαστε θετικοί και αισιόδοξοι και όχι γεμάτοι με οργή, άλλα με πνεύμα συμφιλίωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου