Υπερκαταναλωτισμός: η ακραία τάση των ανθρώπων για απόκτηση υλικών αγαθών, πιστεύοντας πως με αυτόν τον τρόπο καλύπτουν τα κενά που νιώθουν.Τι γίνεται όμως με τον “υπερκαταναλωτισμό” που κάνουμε στις σχέσεις μας; Δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα; Η διαφορά είναι πως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν αγοράζουμε υλικά αγαθά. Αντιθέτως, ερχόμαστε αντιμέτωποι με συναισθήματα ανθρώπων, βιώνουμε καταστάσεις κι επιλέγουμε εάν θα ‘’αγοράσουμε’’ το συγκεκριμένο προϊόν ή όχι. Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν είμαστε σίγουροι εάν το συγκεκριμένο προϊόν είναι το κατάλληλο για εμάς κι έτσι το κρατάμε, το δοκιμάζουμε για να βεβαιωθούμε εάν καλύπτει τις ανάγκες μας και εκ του αποτελέσματος κρίνουμε. Η κρίση βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο είναι αντικειμενική κι αν βασίζεται κάπου.
Υπερακαναλωτισμός στις σχέσεις, υπερκαταναλωτισμός στους ανθρώπους και στα συναισθήματα. Γιατί όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση το κενό δεν καλύπτεται; Γιατί υπάρχει συνεχόμενη αναζήτηση για το διαφορετικό; Ο καθένας είναι διαφορετικός, οπότε πώς γίνεται να μην μπορεί κανείς να αποκτήσει πρόσβαση και να καλύψει εκείνον το χώρο που έχουμε βαθιά μέσα μας, που η πρόσβαση ναι μεν είναι δύσκολη αλλά όχι και ακατόρθωτη;
Ο φόβος ότι κάποιος θα δει την κενότητα που έχουμε μέσα μας και δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει είναι τόσο μεγάλος ώστε να μας κάνει να λειτουργούμε με στρατηγικές. Να βιώνουμε καταστάσεις λίγων ημερών και μετά να αναζητούμε καινούριες εμπειρίες.
Φόβος: Mας κρατάει πίσω.
Φοβόμαστε να μην απογοητεύσουμε ή ίσως και να μην μπορέσουμε να φτάσουμε τις προσδοκίες που έχει ο άλλος για εμάς. Αυτό όμως δεν μας δημιουργεί ένα μόνιμο άγχος;
Ενδεχομένως, εάν ρωτούσαμε κάποιον που λειτουργεί έτσι για ποιο λόγο το κάνει, θα μας απαντούσε πως η συμπεριφορά του οφείλεται σε κάποια παλαιότερη σχέση που τον έχει στιγματίσει. Οπότε, δεν θέλει να ξαναζήσει τις ίδιες καταστάσεις. Λόγω αυτού να είναι προκατειλημμένος και αδιάφορος.
Προκατάληψη: Βάση αυτής λειτουργούμε.
Και η προκατάληψη μόνο σε ένα πράγμα μπορεί να οδηγήσει… να κάνουμε λάθος επιλογές. Κάθε κατάσταση που βιώνουμε είναι ξεχωριστή, με διαφορετικούς ανθρώπους. Μπορεί να επιβαρυνόμαστε ή ακόμα και να στιγματιζόμαστε συναισθηματικά από μία σχέση του παρελθόντος αλλά βγαίνουμε απ’ όλη αυτή τη διαδικασία ανέπαφοι, χωρίς να χάνουμε στοιχεία του εαυτού μας και να κερδίζουμε άλλα τα οποία δεν μας ταιριάζουν.
Και εν τέλει καταλήγουμε στο να είμαστε συναισθηματικά απόμακροι χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μία εκ βαθέων γνωριμία με άλλα άτομα, έχοντας μόνο ένα σκοπό… Τον σκοπό της υπερκατανάλωσής…
Υπερκαταναλωτισμός σε βράδια με ανθρώπους που δεν θα ξαναδούμε και σε στιγμές που δεν θα ξαναζήσουμε. .
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου