Οι διατροφικές ανάγκες ενός αθλητή στην αρχαία Ελλάδα ήταν εξίσου μεγάλες αν όχι μεγαλύτερες από τις σημερινές εξαιτίας του πολύ δύσκολου τρόπου ζωής και της συνεχής προπόνησης κάτω από πολύ πιο δύσκολες συνθήκες από τις σημερινές και χωρίς τη βοήθεια της τεχνολογίας που υπάρχει σήμερα.Το ρόλο του διατροφολόγου έπαιζαν οι προπονητές των αθλητών. Το πρωινό τους ονομαζόταν ‘’άριστον’’ και περιείχε το διάσημο ΄΄Κυκέων΄΄ένα παρασκεύασμα που ήταν κάτι ανάμεσα σε στερεά τροφή και σε πολτό. Υπήρχε σε διάφορες μορφές ανάλογα με το υλικό που αναμείγνυαν, κριθάρι με νερό κι αρωματικά, κριθάλευρο με νερό, κρασί ή γάλα, υδρόμελο ενώ σε κάποιες περιοχές πρόσθεταν και τριμμένο κατσικίσιο τυρί.
Το κυρίως γεύμα ήταν το ‘’δείπνο’ το οποίο είχε κρέας, ψάρια, ελιές, όσπρια κυρίως φακές, φασόλια, ρεβίθια, λούπινα, κουκιά πάντα με άφθονο ελαιόλαδο και παξιμάδια από κριθάρι. Γενικά το κριθάρι και τα παράγωγα του ήταν ευρέως διαδεδομένα . Οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν τους Έλληνες κριθαροφάγους!
Καθόλη τη διάρκεια της ημέρας έτρωγαν κρεμμύδια και σκόρδα με αποτέλεσμα η αναπνοή του αθλητή να είναι χαρακτηριστική και να ξεχωρίζει κάτι που έκανε πολλούς κωμικογράφους της εποχής να το αναφέρουν στα έργα τους. Οι Σπαρτιάτες έτρωγαν το Μέλανα ζωμό που αποτελείτο από χοιρινό κρέας, αλάτι, ξύδι και αίμα. Σίγουρα δεν ήταν τυχαίο ότι οι Σπαρτιάτες είχαν τους περισσότερους Ολυμπιονίκες.
Η ενεργειακή μπάρα των αθλητών ονομαζόταν σήσαμις κι ήταν φτιαγμένη από μέλι και σουσάμι, κάτι σαν το σημερινό παστέλι. Όλες οι τροφές που κατανάλωναν δεν είχαν υποστεί καμμία επεξεργασία όπως συμβαίνει σήμερα, ήταν στη φυσική τους μορφή ενώ οι περισσότερες ήταν και δική τους καλλιέργειας.
Δες: Το ντοπάρισμα στην αρχαιότητα
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου