Οι συγκρίσεις στη ζωή μας είναι ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς της υγείας μας. Έχουμε την τάση να συγκρίνουμε σχεδόν πάντα τον εαυτό μας με άλλους καλύτερους σε διάφορους τομείς της ζωής και αυτό είναι φυσικό γιατί με τον τρόπο αυτό αποκτάμε σαν άνθρωποι όλο και περισσότερες ικανότητες και αναπτυσσόμαστε σαν είδος.
Όμως αυτή η συνεχής σύγκριση κρύβει και ένα μεγάλο κακό. Αν κάνει τον άνθρωπο να νιώθει μικρότερος σε ικανότητες μπροστά στους άλλους, δημιουργεί συναισθήματα αρνητικά που λειτουργώντας σαν στρες οδηγούν σε έκκριση ορμονών που καταστρέφουν την υγεία. Πολλές φορές μάλιστα, η καταστροφή δεν αφορά μόνον την υγεία αλλά και τις σχέσεις, φιλικές και κοινωνικές. Γιατί οι ορμόνες του στρες κάνουν το άτομο διεγερτικό και τις αντιδράσεις του βίαιες ή απότομες, πράγμα που καταστρέφει τις σχέσεις του.
Η αγάπη και η εκτίμηση του εαυτού, είναι κάτι που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία από τις πρώτες τάξεις. Είναι απαραίτητο να γνωρίζει κάθε άνθρωπος, οποιασδήποτε κοινωνικής τάξης, κουλτούρας ή θρησκείας την μοναδικότητά του και την μεγάλη αξία που δίνει στον καθέναν αυτή η μοναδικότητα. Ο άνθρωπος που αντιλαμβάνεται την αξία της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου γίνεται μεγαλόψυχος, και όχι εγωιστής, αγαπάει και εκτιμάει εξ ίσου τον εαυτό του και όλους τους άλλους.
Στα διάφορα ορυκτά και τις πέτρες (πολύτιμες και ημιπολύτιμες) δίνουμε αξία, ανάλογα με την σπανιότητά τους. Στους ανθρώπους, αντίθετα, δίνουμε αξία, όσο πιο κοντά στα δικά μας πρότυπα βρίσκονται. Τους διαφορετικούς τους κατακρίνουμε με ευκολία. Πόσο εγωιστικό!!!
Από την μια πιστεύουμε πως όλοι πρέπει να μοιάζουν με τον εαυτό μας (με πρότυπο αυτόν κρίνουμε και κατακρίνουμε όλους τους άλλους) και από την άλλη δεν εκτιμούμε όσο χρειάζεται αυτόν τον εαυτό, ώστε να νιώθουμε επαρκείς και ολοκληρωμένοι και κάνουμε συγκρίσεις που μας δημιουργούν συνεχές στρες. Τι τρέλα !!!
Υπάρχει όμως, νομίζω, ένας τρόπος που μπορεί να βοηθήσει την υγεία και τη ζωή μας.Οι συγκρίσεις μας να αφορούν εμάς και όχι τους άλλους. Να συνειδητοποιήσουμε την μοναδικότητά μας, και κάθε μας πράξη, κάθε μας επίτευγμα, να προσπαθούμε να είναι καλύτερο από κάποιο προηγούμενο. Χωρίς απογοητεύσεις και άγχος.
Να προσπαθούμε, απλά, κάθε μας βήμα στη ζωή να είναι λίγο καλύτερο από το προηγούμενο. Όχι για να δείξουμε κάτι στους άλλους, απλά για να βελτιώνουμε τον δικό μας εαυτό όλο και περισσότερο.
Αυτό οδηγεί στη δημιουργία, την κατανάλωση των ορμονών του στρες και κάνει αυτό το στρες θετικό τόσο για την υγεία όσο και για την ζωή μας.
Σκεφθείτε το λίγο και αν συμφωνείτε, βάλτε τη φράση «μπορώ και καλύτερα!»στην καθημερινότητά σας. Ακόμη και στον τρόπο που προσπαθείτε να βελτιώσετε τη διατροφή σας, ή στον τρόπο που ασκείτε το σώμα σας.
Μάθετέ την και στα παιδιά σας, μαζί με την αξία της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου.
Όμως αυτή η συνεχής σύγκριση κρύβει και ένα μεγάλο κακό. Αν κάνει τον άνθρωπο να νιώθει μικρότερος σε ικανότητες μπροστά στους άλλους, δημιουργεί συναισθήματα αρνητικά που λειτουργώντας σαν στρες οδηγούν σε έκκριση ορμονών που καταστρέφουν την υγεία. Πολλές φορές μάλιστα, η καταστροφή δεν αφορά μόνον την υγεία αλλά και τις σχέσεις, φιλικές και κοινωνικές. Γιατί οι ορμόνες του στρες κάνουν το άτομο διεγερτικό και τις αντιδράσεις του βίαιες ή απότομες, πράγμα που καταστρέφει τις σχέσεις του.
Η αγάπη και η εκτίμηση του εαυτού, είναι κάτι που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία από τις πρώτες τάξεις. Είναι απαραίτητο να γνωρίζει κάθε άνθρωπος, οποιασδήποτε κοινωνικής τάξης, κουλτούρας ή θρησκείας την μοναδικότητά του και την μεγάλη αξία που δίνει στον καθέναν αυτή η μοναδικότητα. Ο άνθρωπος που αντιλαμβάνεται την αξία της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου γίνεται μεγαλόψυχος, και όχι εγωιστής, αγαπάει και εκτιμάει εξ ίσου τον εαυτό του και όλους τους άλλους.
Στα διάφορα ορυκτά και τις πέτρες (πολύτιμες και ημιπολύτιμες) δίνουμε αξία, ανάλογα με την σπανιότητά τους. Στους ανθρώπους, αντίθετα, δίνουμε αξία, όσο πιο κοντά στα δικά μας πρότυπα βρίσκονται. Τους διαφορετικούς τους κατακρίνουμε με ευκολία. Πόσο εγωιστικό!!!
Από την μια πιστεύουμε πως όλοι πρέπει να μοιάζουν με τον εαυτό μας (με πρότυπο αυτόν κρίνουμε και κατακρίνουμε όλους τους άλλους) και από την άλλη δεν εκτιμούμε όσο χρειάζεται αυτόν τον εαυτό, ώστε να νιώθουμε επαρκείς και ολοκληρωμένοι και κάνουμε συγκρίσεις που μας δημιουργούν συνεχές στρες. Τι τρέλα !!!
Υπάρχει όμως, νομίζω, ένας τρόπος που μπορεί να βοηθήσει την υγεία και τη ζωή μας.Οι συγκρίσεις μας να αφορούν εμάς και όχι τους άλλους. Να συνειδητοποιήσουμε την μοναδικότητά μας, και κάθε μας πράξη, κάθε μας επίτευγμα, να προσπαθούμε να είναι καλύτερο από κάποιο προηγούμενο. Χωρίς απογοητεύσεις και άγχος.
Να προσπαθούμε, απλά, κάθε μας βήμα στη ζωή να είναι λίγο καλύτερο από το προηγούμενο. Όχι για να δείξουμε κάτι στους άλλους, απλά για να βελτιώνουμε τον δικό μας εαυτό όλο και περισσότερο.
Αυτό οδηγεί στη δημιουργία, την κατανάλωση των ορμονών του στρες και κάνει αυτό το στρες θετικό τόσο για την υγεία όσο και για την ζωή μας.
Σκεφθείτε το λίγο και αν συμφωνείτε, βάλτε τη φράση «μπορώ και καλύτερα!»στην καθημερινότητά σας. Ακόμη και στον τρόπο που προσπαθείτε να βελτιώσετε τη διατροφή σας, ή στον τρόπο που ασκείτε το σώμα σας.
Μάθετέ την και στα παιδιά σας, μαζί με την αξία της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου