Αρθριτισμός

Ο αρθριτισμός είναι μια παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από προβλήματα στο μυοσκελετικό μας σύστημα και εκδηλώνεται με άλγος, δυσκινησία, δυσκαμψία, οίδημα μιας ή περισσότερων αρθρώσεων ή και μυών του σώματός μας. Η εμφάνιση των συμπτωμάτων είναι οξεία ή χρόνια.

Ο αρθριτισμός διακρίνεται σε διάφορες κατηγορίες, από την απλή οστεοαρθρίτιδα ως τις πιο βαρείες καταστάσεις όπως οι ρευματοειδείς αρθρίτιδες. Βασική αιτία της εμφάνισης των αρθρίτιδων είναι ο μεταβολισμός των τροφών στον οργανισμό μας. Το σώμα μας για να λειτουργήσει, να κινηθεί και να αισθανθεί, έχει ανάγκη της τροφής που είναι η βασική πηγή ενέργειας του.

Η τροφή υφίσταται μία αλυσίδα αντιδράσεων στο έντερο και μεταβολίζεται στο ήπαρ, προκειμένου να δώσει τα απαιτούμενα χρήσιμα υλικά στον οργανισμό μας. Αυτή η διαδικασία αποκαλείται αναβολισμός. Ακολουθεί ο καταβολισμός συστατικών της τροφής και στοιχείων του οργανισμού μας που χρησιμοποιήθηκαν και η αποβολή τους μέσω των απεκκριτικών συστημάτων του σώματος μας (ουροποιητικό σύστημα, έντερα, πνεύμονες, δέρμα).

Όταν το ισοζύγιο της μεταβολικής διεργασίας είναι αρνητικό (δηλαδή, όταν δεν αποβάλλονται όλα τα προϊόντα του καταβολισμού), τότε αυτά συσσωρεύονται στο σώμα μας προκαλώντας τοξίνωση του και εκφυλισμό των ιστών μας.

Μια ενεργητική διεργασία αποβολής των συσσωρευμένων τοξινών είναι η αρθριτική κρίση με την οποία ο οργανισμός μας προσπαθεί να αποβάλλει τις τοξίνες του, με την μορφή κρυστάλλων ουρικού οξέως ή ασβεστίου ή ποικίλου περιεχομένου κολλοειδών εξιδρωμάτων. Αυτό επιτυγχάνεται κυρίως μέσω της αιματικής οδού. Χαρακτηριστικό της αρθρίτιδας είναι η διάταση των αγγείων της πάσχουσας περιοχής.

Η επιλογή των περιοχών που εκδηλώνεται η αρθριτική φλεγμονή συνδέεται και με την διαδικασία καθαρισμού κεντρικών οργάνων του σώματος μας, όπως π.χ. του ήπατος, του παγκρέατος, κ.α.

Μερικές ζώνες του σώματός μας  συνδέονται «χαρακτηριστικά» μ΄ αυτά τα όργανα, π.χ. η  βάση του αυχένα  καθώς και οι κροταφογναθικές αρθρώσεις, συνδέονται άμεσα με την λειτουργία του ήπατος. Η εμφάνιση της πάρεσης του προσωπικού νεύρου (ψύξη ) προαναγγέλλει σε πρώιμη ηλικία την εμφάνιση διαβήτη ή άλλης σοβαρής ηπατικής βλάβης σε όψιμη ηλικία

Στην οξεία φάση της αρθρίτιδας, επιβάλλεται η πλήρης ακινητοποίηση της περιοχής, η επίθεση επιθεμάτων με ζεστό λάδι, η απόλυτη νηστεία και η λήψη χλιαρού νερού με μέλι σε μεγάλες ποσότητες 2 ή 3 λίτρα την ημέρα. Ταυτόχρονα, κάνουμε υποκλυσμούς  με χλιαρό νερό λάδι  και τριμμένο πράσινο σαπούνι. Στην περιοχή που φλεγμαίνει βάζουμε βεντούζες, οι οποίες απομυζούν τοξικά προϊόντα από το βάθος των ιστών. Παλιά χρησιμοποιούσαν βδέλλες, οι οποίες  αφενός απομυζούσαν το πλεονάζων αίμα και αφετέρου εισήγαγαν στην κυκλοφορία ένα ένζυμο την ιρουξόλη που έχει αντιφλεγμονώδεις και αντιπηκτικές ιδιότητες.

Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα χημικής προέλευσης, όχι μόνον δεν θεραπεύουν αλλά μπορεί να είναι επικίνδυνα γιατί καταργούν τον πόνο, που είναι προειδοποιητικός  για την κατάσταση μάχης που συντελείται στο σώμα και, συνεπώς, δεν επιτρέπει να γίνει αντιληπτή η αδυναμία της άρθρωσης για την εκτέλεση έργου. Έτσι χρησιμοποιούμε το σώμα μας χωρίς να παίρνουμε μέτρα προφύλαξης και μπορούμε να προκαλέσουμε την καταστροφή της περιοχής με ρήξη των συνδέσμων, βαριές δισκοπάθειες κ.λ.π.

Τα φάρμακα αυτά μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές παθολογικές καταστάσεις, όπως:

- ουρική αρθρίτιδα (από διουρητικά, κυτταροστατικά, ασπιρίνη),

- λύκο (από προκαϊναμίδη, μεθυλντόπα, ισονιαζίδη),

- βαριά μυοπάθεια (από κορτιζόνη, πενικιλαμίνη, ταξολ, κολχικίνη),

- οστεονέκρωση (από κορτιζόνη, ακτινοβολία, εγχείρηση της κεφαλής του μηριαίου),

- νεκρωτική αγγειίτιδα (από ισχυρά αντιφλεγμονώδη φάρμακα).

Η αρθριτική κρίση, ουσιαστικά, δεν είναι νόσος αλλά η τελευταία φάση μιας θεραπευτικής προσπάθειας του οργανισμού μας. Και σ’ αυτή την προσπάθεια θα πρέπει να αντιμετωπιστεί όχι με κατασταλτική αλλά με κατάλληλη θεραπευτική αγωγή.

Στην εποχή μας, η εμφάνιση της αρθρίτιδας γίνεται σε όλο και μικρότερες ηλικίες και όλο και πιο έντονο βαθμό. Σ’ αυτό συμβάλλει η κακή ποιότητα του φαγητού που συντίθεται από βιομηχανικά επεξεργασμένα τρόφιμα, για τις καύσεις των οποίων, ο οργανισμός μας δεν διαθέτει κατάλληλα ένζυμα.

Επιπροσθέτως, τα τρόφιμα αυτά δεν περιέχουν χρήσιμα ιχνοστοιχεία μετάλλων που είναι απαραίτητα για την καλή λειτουργία των οστών μας, όπως, για παράδειγμα, το θείο, που βρίσκεται σε πολλές ενώσεις στον οργανισμό μας