Η δύναμη του πάθους και η γυναίκα που καίγεται απο επιθυμία

Και ήρθε η ώρα να κάνουμε μια πολύ σοβαρή ερώτηση: “Να αφήσουμε τα πάθη μας να μας κυριεύσουν ή να τα τιθασεύσουμε; Θα απαντήσουμε με την ερώτηση: αν δεν αφήσουμε τα πάθη μας να μας κυριεύσουν τότε γιατί ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο;
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ανάμεσα στα τόσα στοιχεία της ζωής κυρίαρχο είναι το πάθος. Η ένταση των συναισθημάτων που βιώνουμε σε μια σοβαρή σχέση. Σε τελική ανάλυση, στιγμές αλήθειας ζούμε μόνο αν έχουμε δεσμό με άτομο που μας προκαλεί φλογερή επιθυμία και μας μεταγγίζει την ορμή των δικών του συγκινήσεων. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, δεδομένου ότι ζούμε στον πολιτισμό του ψεύδους. Ότι συνηθίσαμε να αποκρύπτουμε και να ψευδόμαστε. Μόνο όταν διεγείρεται το συναίσθημα παύουμε να λέμε ψέματα. Το πάθος μας ωθεί να φανερώνουμε την αλήθεια μας. Γιατί λοιπόν να στερούμε από τον εαυτό μας αυτή την τόσο σημαντική και αυθεντική εμπειρία; Γιατί να τρομάζουμε από τα πάθη μας και να τα συγκρατούμε;
Είναι μια μορφή άμυνας χαρακτηριστική των “αυστηρών” ανθρώπων, αυτών που προφυλάγονται από κάθε αλλαγή και επαναστατική πνοή. Λανθασμένη στάση, γιατί ο άνθρωπος ζει μόνο όταν τρέφεται από τα πάθη του. Διαφορετικά “φυτοζωεί” ή απλώς “επιβιώνει” Και όταν λέμε πως ένας άνθρωπος “ζει “δεν εννοούμε ότι απλώς μπορεί και ανοίγει τα μάτια του κάθε πρωί. Αλλά ότι έχει και μια καρδιά που χτυπά στο ρυθμό των συγκινήσεων του. Ότι νιώθει γεμάτος ενέργεια και δύναμη. Ότι σέβεται τις επιθυμίες του, τις αφουγκράζεται και δεν τις καταπνίγει. Η ψυχοθεραπευτική μου εμπειρία, μου επιτρέπει να πω μετά βεβαιότητας, ότι τα προβλήματα των ασθενών που καταφεύγουν σε ψυχιατρική υποστήριξη, προέρχονται κατά πρώτο λόγο από τον κόσμο των παθών. Είναι άνθρωποι που ταλανίστηκαν από τα πάθη. Που εξάντλησαν στην κυριολεξία τα ψυχικά τους αποθέματα.
Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πλευρά του πάθους, είναι ότι εμφανίζεται αντιφατικό. Διφορούμενο και άρα μη διαχειρίσιμο. Τροφοδοτείται από έντονη εσωτερική αναταραχή που ρίχνει τη σκιά της ως το σώμα μας και υφίσταται αλλαγές συναφείς προς τις μεταμορφώσεις της ψυχικής ζωής.
Αυτή πάλι είναι κάτι εξαιρετικά σύνθετο και περίπλοκο. Καθορίζεται από παράγοντες, πολλοί από τους οποίους παραμένουν ανεξιχνίαστοι καθώς έχουν τις ρίζες τους στον υπόγειο χώρο της ψυχής. Εκεί συγκεντρώνονται οι παρορμήσεις και οι απωθημένες συναισθηματικές εμπειρίες”………” Σε στιγμές λοιπόν έντονων συγκινήσεων, μεγάλης οργής, βαθιάς αγάπης, βγαίνουν στην επιφάνεια οι άγνωστες πλευρές κι ερχόμαστε σε επαφή εμείς και οι άλλοι, με τα πιο σκοτεινά μας σημεία.
Ο στόχος που πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά είναι το χτίσιμο μιας αρμονικής προσωπικότητας…. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η επιδίωξη της ψυχολογικής μας αρμονίας θα έπρεπε να είναι ο στόχος της ζωής μας.
Οι άνθρωποι που στερούν από τον εαυτό τους ζωτικές εμπειρίες που θεωρούν επικύνδινες,είναι αυτοί που όταν τους γνωρίζουμε, μας φαίνονται ψυχροί, αυστηροί, ελεγχόμενοι.  Η ψυχολογία της προσωπικότητας βρίσκεται πολύ κοντά στο να κατανοήσει και όχι απλώς να ορίσει την εξέλιξη της προσωπικότητας. Η εξέλιξη, καθορίζεται από την ικανότητα που έχει το άτομο να ενοποιεί τα συνειδητά στοιχεία με τα ασυνείδητα. Αυτή είναι και η ουσία της “ανάπτυξης της προσωπικότητας.” Μια ασταμάτητη διαδικασία που απαιτεί “εργαλεία” όπως η επιμονή, η δύναμη της θέλησης, η ικανότητα να ανακαλύπτουμε μέσα μας την απαιτούμενη πηγή ενέργειας. Αυτά τα εργαλεία είναι βασικά ψυχικά γνωρίσματα, χαρίσματα που το θηλυκό είχε ανέκαθεν στην κατοχή του………»
Μια φαινομενικά γυναικεία αδυναμία μπορεί να κρύβει μια άλλη, πολύ διαφορετική ιδιότητα. Εάν η ευθραυστότητα είναι ίδιον του θηλυκού, άλλο τόσο είναι η επιμονή και η επιθετικότητα. Στην γυναίκα συναντούμε την ιδέα του θάρρους και της δύναμης. Της ενέργειας που μπορεί να εκραγεί σε κρίσιμες στιγμές. Τα θηλυκά πολλών ειδών του ζωικού βασιλείου είναι πρόθυμα να δώσουν ακόμη και τη ζωή τους για να προστατεύσουν τα μικρά τους. Αυτό το χαρακτηριστικό, μας οδηγεί στη σκέψη, ότι κάθε γυναίκα είναι διατεθειμένη να αγωνιστεί με πείσμα υπέρ όλων όσων έχουν σημασία γι αυτήν, για τα παιδιά της, για τα ιδανικά της, για τα αισθήματα της. Αυτό το στοιχείο διαφοροποιεί πολύ το θηλυκό από το αρσενικό, που κάθε άλλο παρά πρόθυμο είναι να θυσιαστεί, έστω και για κάτι που θεωρεί σημαντικό. Το θηλυκό είναι πρόθυμο να αγωνιστεί σκληρά για τα πιστεύω του. Τα ιδανικά που υποστηρίζουν οι γυναίκες εμφανίζονται ως υψηλοί σκοποί που τίποτε και κανένας δεν μπορεί να ανακόψει. Η μυθολογία, μιλάει για “μένος” όταν θέλει να περιγράψει την άγρια παραφορά του θηλυκού.
Το γυναικείο ένστικτο είναι στοιχείο που δεν πρέπει να αγνοείται σε καμιά γυναίκα. Αφυπνίζεται από τα μεγάλα πάθη και τις συγκινήσεις. Και η Αφροδίτη, είναι εξορισμού “βασίλισσα του πάθους” Η θεά θέλει να χαρεί την ομορφιά, να βιώσει μέχρι τέλους την ικανοποίηση και να νιώσει έντονες συγκινήσεις. Ο κάθε εραστής, είναι για την Αφροδίτη ένα μέσο για να εκφράσει τη ζωηρή σεξουαλικότητα της και να ικανοποιήσει το ένστικτό της αναπαραγωγής…..Τα πάθη του θηλυκού, είναι άγρια και ασυγκράτητα σαν τη φουρτουνιασμένη θάλασσα που συμπαρασέρνει όποιον προσπαθεί να τη δαμάσει. Αυτό συμβαίνει διότι τα πάθη αγγίζουν τα πρωτόγονα επίπεδα της ύπαρξης μας και παρόλο που αιώνες πολιτισμού μας δίδαξαν να συγκρατούμε τις συγκινήσεις μας, υπάρχουν κάποιες που μας ξεφεύγουν. Οι φαρμακευτικές ουσίες που παρέχονται στον άνθρωπο, για να τον καταπραΰνουν, καταστέλλουν τις συγκινήσεις και αποσιωπούν την ορμή της ψυχής. Μεγάλο σφάλμα αυτό, διότι είναι βασικό να γνωρίζουμε το περεχόμενο μας που, αν το αγνοήσουμε, μπορεί να εκραγεί όταν δεν το περιμένουμε και να μας κατακλύσει.
Η Αφροδίτη, αν προσέξουμε θα δούμε, ότι δεν αποζητά την δέσμευση μέσα από μακροχρόνιες σχέσεις. Βλέπει τις σχέσεις της ως αφορμή για ανάπτυξη. Μπορεί αυτό να ακούγεται κυνικό αλλά έτσι είναι.
Η δύναμη και η ζωντάνια της Αφροδίτης, τρεφόταν από τη δυναμική του εσωτερικού της κόσμου, από τη συνεχή του εξέλιξη. Η δύναμη και η ζωντάνια γεννιούνται από την ξεχωριστή της προσωπικότητα. Σε αυτό το σημείο φαίνεται με σαφήνεια ότι αυτή η εικόνα του θηλυκού δεν έχει καμία σχέση με τη γυναίκα που εξαρτάται παντελώς από τον άνδρα. ..»
Μήνυμα που δεν είναι αποδεκτό από πολλούς ανθρώπους γιατί, όσο κι αν θέλουμε να το αρνηθούμε, κάθε ιδέα που παρεκκλίνει από τους συλλογικούς κανόνες, δέχεται σκληρό πόλεμο και δεν της επιτρέπεται να διαδοθεί.
Αποσπάσματα απο το βιβλίο  ”Η ψυχή της γυναίκας” του Aldo Carotenuto. Εκδόσεις: ιταμος
Aldo Carotenuto: Ένας από τους μεγαλύτερους μελετητές σε παγκόσμιο επίπεδο, της σκέψης του Jung, δίδασκε Ψυχολογία της Προσωπικότητας στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης.