Περί του αγύρτη ευαγγελιστή «Ματθαίου» και των «προφητειών» της Παλαιάς Διαθήκης

Αγύρτης ονομάζεται αυτός ο οποίος προσπαθεί να εξαπατήσει τους άλλους με κολπάκια που γίνονται εύκολα αντιληπτά από τον μέσης ευφυίας άνθρωπο.
Εξ ορισμού, οι προφητείες δημιουργούνται από αγύρτες και απευθύνονται σε ηλιθίους, ή μουρόχαυλους ή χάφτες. Ο ποινικός κώδικας εξάλλου θεωρεί την αγυρτία πταίσμα, ενώ η απάτη φθάνει ως το κακούργημα, καθόσον ο απατεών δύσκολα γίνεται αντιληπτός...

«Εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου»
Γράφει λοιπόν η Βίβλος (μιλάει ο Θεός): «Από πολύ νωρίς απερρίφθη ο Ισραήλ, αλλά είναι νήπιος και εγώ τον αγάπησα κι από την Αίγυπτο μετεκάλεσα ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΑΥΤΟΥ. Όσο όμως εγώ τους καλούσα τόσο αυτοί με απέφευγαν και στους Βααλείμ εθυσίαζαν...» (Ωσηέ, 11: 1-2).
Κι ο πιο ηλίθιος -πλην πιστού χριστιανού- καταλαβαίνει πολύ εύκολα τι γράφεται εδώ. Ο αγύρτης όμως Ματθαίος, όταν επιστρέφει το ζεύγος με τον μικρό Ιησού από την Αίγυπτο, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ «προφητεία». Γράφει λοιπόν για την επιστροφή του ζεύγους: «...ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου διά του προφήτου λέγοντος “εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου”...» (Κατά Ματθαίον, 2: 15).
Μετά λοιπόν τον αγύρτη Ματθαίο έχουμε τριών ειδών απολογητές: Τους νεο-αγύρτες που προσπαθούν να μας πείσουν ότι, ναι, εδώ έχουμε…προφητεία (οι τελείως ηλίθιοι), τους νεο-αγύρτες που στις μεταφράσεις της Παλαιάς Διαθήκης γράφουν το κείμενο τελείως περιληπτικά για να μην γίνει αντιληπτή η αγυρτία του Ματθαίου (ημι-ηλίθιοι) και οι Απατεώνες.
Εδώ η Παλαιά Διαθήκη έχει «προ...τύπωση» του...Ιησού, και παπάρια μάντολες. Αυτές είναι οι…προφητείες της Βίβλου: ΨΕΜΜΑΤΑ.

Το μεγαλύτερο καραγκιοζιλίκι γίνεται στην παρακάτω «προφητεία»...
Το…παιδί θα ονομασθεί Εμμανουήλ, αλλά τελικά τον λένε Ιησού! Πώς θα γίνει τώρα να συγχωνέψουμε τα ονόματα;*
Εδώ ο αγύρτης Ματθαίος καταφεύγει στην…ετυμολογία. Εμμανουήλ σημαίνει «ο Θεός μαζί μας», γράφει και προσπαθεί να εμφανίσει το όνομα σαν ΙΔΙΟΤΗΤΑ ώστε να χωρέσει πλάι στο όνομα Ιησούς! Μα όλα τα ονόματα σημαίνουν κάτι. Και Ματθανίας να έλεγε ο...προφήτης σημαίνει «δώρο Θεού». Δεν είναι και δώρο θεού ο…Ιησούς;

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΠΕΡΙ ΙΗΣΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗ ΒΙΒΛΟ. Στο Κοράνιο τώρα αφθονούν επίσης οι προφητείες περί διάδοσης. Μήπως δεν εξαπλώθηκε μπροστά στα μάτια μας ο…Μουσουλμανισμός;
Ο αφελής μηχανισμός των αγυρτών είναι απλός. Γράφει κάτι η Καινή Διαθήκη που τάχα προφητεύεται στην Παλαιά Διαθήκη. Ποιός θα…το ψάξει; Όταν ψάχνεται βρίσκουμε 100% άλλα αντί άλλων.
Εν συνεχεία έχουμε τις ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ που σπάνε όλα τα ρεκόρ στις ασκήσεις εδάφους ή στις ολυμπιακές καταδύσεις από βατήρα. Τετραπλές, εναέριες κι έξοδος από τον πλάγιο ίππο με οχταπλή τούμπα.
Ναι, ξέρετε, βεβαίως, δεν αναφέρει ακριβώς αυτό η Βίβλος, αλλά εδώ...έχουμε «προτύπωση»... Τις αγυρτίες τώρα τις ονομάζουμε «προτύπωση»...

«Iδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν»
Η δήθεν «προφητεία» του αγύρτη Ματθαίου που η χριστιανική απατεωνολογία ισχυρίζεται ότι γράφεται από τον Ησαΐα...
Γράφει λοιπόν ο αγύρτης Ματθαίος, ή όποιος τέλος πάντων είναι αυτός, αφού περιγράφει την παρθενογένεση πως έτσι εκπληρώθηκε ο Λόγος του Κυρίου μέσω του προφήτη που έλεγε: «Η παρθένος θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει γιο που θα λέγεται Εμμανουήλ, που σημαίνει ο Θεός μαζί μας» (Κατά Ματθαίον, 1: 23).
Εδώ οι νεο-αγύρτες χριστιανοι βλέπουν τάχα μία φοβερή προφητεία για την Παναγία τους και τον Χριστό τους. Λίγο παρακάτω ο Ματθαίος γράφει πως το παιδί ονομάστηκε Ιησούς! (Που σημαίνει «Ο Θεός σώζει» παραθέτω κι εγώ μιας και κάθε όνομα έχει τη σημασία του).
Λέμε τώρα ρε παιδί μου, θα γεννηθεί παιδί που θα λέγεται ο «Καθιστός Ταύρος» και πράγματι το παιδί λέγεται ο «Όρθιος Βούβαλος». Ινδιάνικη προφητεία.
Είμαι ο Θανάσης, αλλά με λένε Σπύρο…
Διπολικές διαταραχές παρανοειδούς σχιζοφρενίας.

Ο αγύρτης τώρα Ματθαίος, φροντίζει να ντύνει τα διάφορα συμβάντα που περιγράφει με την ανάλογη προϋπάρχουσα προφητεία που βρίσκεται τάχα στις Γραφές. Έτσι, θα προσδώσει στα μυθολογήματά του το κύρος και την βαρύτητα για να γίνουν πιστευτά από τα υποψήφια θύματα-πιστούς. Αυτή η τακτική, ήταν μία διαχρονική μόδα στον τότε κόσμο. Όλοι οι θεοί που έσκαγαν μύτη ήταν προφητευμένοι, εξίσου καλά όπως κι όλοι οι ήρωες, ή οι διάφοροι θεάνθρωποι.

Η τακτική της κατασκευής των προφητειών είναι απλή:
1. Δημιουργούμε ένα γεγονός βάσει μίας υπάρχουσας προφητείας. Έχουμε «επαλήθευση» προφητείας με ψευδές γεγονός.
2. Ντύνουμε ένα πραγματικό συμβάν με μία ανύπαρκτη προφητεία την οποία κατασκευάσαμε. Έχουμε «επαλήθευση» ψεύδους προφητείας με υπαρκτό γεγονός.
3. Παντρεύουμε ένα ψευδές γεγονός με μία κατασκευασμένη προφητεία. Έχουμε δηλαδή «επαλήθευση» ανύπαρκτης προφητείας με ανύπαρκτο γεγονός.
Καταγεγραμμένο συμβάν στο οποίο έχουμε πραγματική προφητεία για πραγματικό γεγονός ΔΕΝ έχει υπάρξει στην ανθρώπινη Ιστορία. Και φυσικά υπάρχουν κι οι…αοριστολογίες του στυλ «μεγάλη πόρτα θα…διαβείς», «βλέπω μεγάλη πίκρα», που ως μαϊντανός πάνε σε κάθε περίπτωση και ως χαμαιλέοντες αλλάζουν νόημα ανάλογα με την περίπτωση και το μέγεθος της ηλιθιότητας του «πιστού».

Οι «προφητείες» που ανακαλύπτουν οι αγύρτες συντάκτες των Ευαγγελίων, ή οι νεο-αγύρτες λάτρεις των προφητειών, ανήκουν συνήθως στην κατηγορία ψεύδος-ψεύδος ή μαϊντανός. Ο χαμαιλεοντισμός είναι το μόνιμο γαρνίρισμα και ο στόχος της αγυρτείας σαφής: Εντυπωσιασμός του ηλιθίου-θύματος με οικονομική αφαίμαξη, ισχυροποίηση και κύρος της αξίας κάποιου δόγματος.

Πραγματική τώρα προφητεία περί Ιησού π.χ. θα ήταν να είχε γράψει ο Ησαΐας, ή ο Μαλαχίας τέλος πάντων τα εξής: «Και θα έρθει γεννημένος από παρθένα με θαυμαστό τρόπο ο Σωτήρας της ανθρωπότητας που θα λέγεται Ιησούς». Εάν και το γεγονός δεν ήταν κατασκευασμένο για να ανταποκρίνεται στην προφητεία θα είχαμε μία ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Στις αγυρτείες τώρα του Ματθαίου ούτε γεγονότα έχουμε, αλλά ούτε και προφητείες. Έχουμε ψευδή-κατασκευασμένα γεγονότα και την αγωνιώδη προσπάθεια του αγύρτη να τα νομιμοποιήσει -έτσι νόμιζαν τότε, γιατί ούτε αυτό είναι απαραίτητο για έναν θεό- μέσα από την Βίβλο.

Οι Ιουδαίοι ουδέποτε είχαν «Υιό θΕΟΥ» στον μονοθεϊσμό τους. Γιοί θεού είναι όλοι οι άνθρωποι. Ειδικών αποστολών θεανθρώπους και εκ παρθένων με θαυμαστούς τρόπους γεννηθέντων με συνοδεία φολκλορικών και θεατρικών παραστάσεων είχαν οι Εθνικοί. Αστέρια, σοφούς που επικυρώνουν την αποστολή του θείου βρέφους, χαζο-χαρούμενους βοσκούς, βελάζοντα γίδια, μοσχάρια, πουλιά να κελαηδούν, κακούς βασιλιάδες διώκτες του βρέφους, προφητείες που επικυρώνουν τα…δρώμενα. Έτσι, το βρέφος περνάει τις εξετάσεις, εισάγεται στο πανεπιστήμιο και παίρνει πτυχίο με ντοκτορά στο πάνθεο του παγανιστικού κόσμου. Αναγνωρίζεται το...πτυχίο του και φυσικά η καταγωγή του πτυχιούχου είναι ανέκαθεν ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΚΗ, για να εξάπτει την φαντασία και το λαϊκό αίσθημα. Κάτι σαν το λεβεντόπαιδο τον Αρίστο. Ο Ματθαίος λοιπόν εφοδιάζει με τα απαραίτητα προσόντα τον σπουδαστή για να τον εισάγει στην Ανωτέρα των Θεών Σχολή, κι ένα απαραίτητο είναι οι προφητείες.

Τη συγκεκριμένη «προφητεία» του Ησαΐα μπορούμε τώρα να τη δούμε κάτω από αυτό το πρίσμα. Είδαμε τα κίνητρα την αναγκαιότητά της και τον τρόπο κατασκευής της. Θα δούμε τώρα την αγυρτεία της μιας και τα γραπτά μένουν...

«Iδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν», επαναλαμβάνει ο αγύρτης Ματθαίος τα λόγια του Ησαΐα (Ησαΐας, 7: 14), βάζοντάς τα τάχα ως προφητεία για την γέννηση του Ιησού (που θα έπρεπε να λέγεται βέβαια…ΕΜΜΑΝΟΥΉΛ).
Η ΟΟΔΕ και άλλοι νεο-αγύρτες κόπτονται για την λέξη «παρθένος», ενώ οι αναλυτές μιλούν πως οι Ο’ ομιλούν για μία νεαρή γυναίκα και πρόκειται για μεταφραστικό τους λάθος. Κατ’ αρχάς, ποιός είπε στους νεο-αγύρτες ότι η λέξη «παρθένος» στα ελληνικά του 2ο π.Χ.αι., που οι Ο’ μετέφραζαν, σημαίνει αυτό που εννοούμε σήμερα; Παρθένα ήταν και η ανύπαντρη γυναίκα. Θα μπορούσε να υπάρξει λοιπόν παρθένα με δύο παιδιά. Επειδή συνήθως οι ανύπαντρες δεν είχαν ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις, ταυτίστηκε ο όρος με τον ανέπαφο υμένα.

Ο Ησαΐας λοιπόν, λέει «αυτή η ανύπαντρη (συνήθως νέα) γυναίκα έχει παιδί και θα γεννήσει κ.τ.λ., κ.τ.λ.». Οι νεο-αγύρτες ανακαλύπτουν «προφητεία». Η παρθένα (στον υμένα) είναι έγκυος (θαύμα) και θα γεννήσει παιδί (σαφώς παιδί γεννάνε οι γυναίκες κι όχι μοσχάρι).

[Σημείωση: Ο εβραϊκός Ησαΐας δεν έχει την λέξη «παρθένος» καθόλου. Η λέξη που έχει είναι ΑΛΜΑΧ=ΝΕΑ ΓΥΝΑIΚΑ. Η λέξη «παρθένος», στα εβραϊκά είναι ΜΠΕΤΟΥΛΑΧ -εντελώς άλλη. Ο χρόνος του ρήματος είναι περασμένος· πράγματι λέγει ότι είναι ήδη έγκυος και όπως φαίνεται έδειχνε την ίδια την γυναίκα του στον Άχάζ κ.λπ. ΜΕΤΑ, ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΊ που άλλα διαβάζανε και άλλα καταλαβαίνανε και άλλα παραποιούσαν χάλασαν το κείμενο για να βγάλουν προφητείες. Οι χριστιανοί άλλαξαν και τον χρόνο σε Μέλλοντα! Μάλιστα, οι Εβραίοι υπέδειξαν αυτό το λάθος στον ηλίθιο εκείνο τον Ιερώνυμο του 4ου αιώνα που έγραψε την Βουλγάτα, αλλά αυτός τους είπε άλλα αντί άλλων, λέγοντας ότι η «παρθένος» είναι ΝΑΑΡΆΧ -μια άλλη λέξη και η οποία και πάλι δεν είναι η ΑΛΜΑΧ που έχει ο Ησαΐας. Όλη η ιστορία εκεί, είναι για την εισβολή των Ασσυρίων με το βόρειο Ισραήλ εναντίον του Νοτίου και τίποτα παραπάνω. Αλλά οι χριστιανοί που κατέστησαν όλους αδαείς και ανεγκέφαλους βγάζουν προφητείες...]

Εγώ θα θεωρήσω ολόσωστη την ερμηνεία των νεο-αγυρτών, γιατί το θέμα μας δεν είναι ούτε η λέξη ούτε το κόμμα. Και θα ήταν μία «προφητεία» αν αναφερόταν γενικά κι αόριστα. Αν δηλαδή αγόρευε κάπου ο Ησαΐας, ή αν αυτό το εδάφιο ήταν αποτέλεσμα στιχομυθίας με κάποιον φίλο του όπου του ανακοίνωνε ο Ησαΐας τα μελλούμενα, ή ήταν κάποιο γραπτό του Ησαΐα σε στυλ «Αποκάλυψης Ιωάννου».

Εδώ όμως, δεν έχουμε κάτι τέτοιο. Έχουμε άαααλλα δρώμενα τα οποία οι νεο-αγύρτες επιμελώς αποκρύπτουν κατά το σύνηθες για να μας ξανα-εξαπατήσουν.
Στην Βίβλο, ο Θεός έχει υποσχεθεί στον Ισραήλ ότι κάθε φορά που θα κινδυνεύει, ή θα ξεστρατίζει, θα αποστέλλει έναν άνθρωπό του -έναν άνθρωπο του Θεού δηλαδή. Είναι ο αντίστοιχος ήρωας της ελληνικής μυθολογίας. Πως όμως θα ξέρει ο περιούσιος λαός, ότι αυτός ο άνθρωπος είναι απεσταλμένος του Θεού; Λέει λοιπόν ο Θεός: «ΘΑ ΣΑΣ ΔΩΣΩ ΣΗΜΕΙΟ ΜΕΣΩ ΑΥΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ». Το σημείο είναι συνήθως μία προφητεία, που είναι ΑΠΟΔΕΙΞΗ της θεϊκότητας του ανθρώπου αυτού. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο ζητάνε οι Φαρισαίοι ΣΗΜΕΙΟ από τον Ιησού, αφού ο ίδιος ισχυρίζεται ότι εκ Θεού ήλθε. Ο Ιησούς βέβαια ηθικολογεί τάχα και…αποφεύγει να δώσει ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ, διότι ούτε απεσταλμένος είναι, ούτε ξέρει τα μελλούμενα.

Λέει λοιπόν ο Θεός: «Αν η προφητεία που σας δώσει ως σημείο ο απεσταλμένος μου επαληθευτεί, τότε ξέρετε. Αν όχι, τότε είναι ψευδοπροφήτης. Λιθοβολείστε τον».
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ λοιπόν πως το ΣΗΜΕΙΟ ως ΑΠΟΔΕΙΞΗ πρέπει να ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΣΕ ΕΥΛΟΓΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ. Τι νόημα έχει μία προφητεία που θα…αποδειχθεί μετά από 700 χρόνια για την περίπτωση που δίνεται ως ΣΗΜΕΙΟ;
Αν, επαναλαμβάνω, ήταν ένα γραπτό του Ησαΐα όπως η «Αποκάλυψη» που απευθύνεται σε αναγνώστες διαχρονικά, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για προφητείες. Εδώ ισχύει κάτι τέτοιο; Έτσι ξεκάρφωτα παραμιλάει ο Ησαΐας; Προφητεύει στον βρόντο; Για να δούμε τι λέει η Βίβλος...
Ο Αχάζ είναι βασιλιάς στο βασίλειο του Ιούδα. Οι βασιλιάδες του Ισραήλ και της Συρίας συμμαχούν για να τον καταστρέψουν. Μόλις μάθαν τα νέα ο Αχάζ κι οι κάτοικοι του Ιούδα έτρεμαν, λέει η Βίβλος, σαν τα δέντρα στο δάσος κάτω από τον άνεμο. Τότε, λέει ο Θεός στον Ησαΐα να πάει στον Αχάζ. Πες του, λέει ο Θεός, να μην φοβάται και να μην τρέμει κ.τ.λ., κ.τ.λ. Επειδή η κατάσταση παραμένει ρευστή, ο Θεός ξαναστέλνει τον Ησαΐα, με πιο ολοκληρωμένες συμβουλές. Για να αποδείξει ότι και τώρα μιλάει εκ Θεού ο Ησαΐας, και πως τώρα θα πει συγκεκριμένα πράγματα λέει στον Αχάζ: «Εμπρός, ΖΗΤΗΣΕ ΜΟΥ ΣΗΜΕΙΟ». Ο Αχάζ επειδή είναι ευσεβής κι ο Ησαΐας γνωστός, ΔΕΝ ΖΗΤΑ ΣΗΜΕΙΟ. Εμπιστεύεται τον Ησαΐα, αλλά αυτός όμως επιμένει. «ΖΗΤΑ ΜΟΥ ΣΗΜΕΙΟ», του ξαναλέει και τελικά ο Ησαΐας δίνει σημείο.

Λέτε να είπε στον Αχάζ τι θα γίνει μετά από…700-750 χρόνια; Δεν είναι ψυχοπαθής ούτε ο…Ησαΐας, ούτε ο Αχάζ, ούτε οι κάτοικοι του Ιούδα, ούτε ο αφηγητής. Να έρθει σήμερα στην Ελλάδα ως από μηχανής θεός κάποιος να μας σώσει και να μας λέει τι θα γίνει μετά από…700 χρόνια! ΔΕΝ υπάρχει λοιπόν ΟΥΔΕΜΙΑ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ στο κείμενο με τις χριστιανικές γελοιότητες περί προφητείας… Δεν κολλάει.
Ας δούμε όμως και το…κείμενο...
Λέει λοιπόν ο Ησαΐας στον Αχάζ: «Ιδού…».
Ώπα, εδώ σταματάμε! Ήδη η λέξη «ΙΔΟΥ», ανατρέπει εξ αρχής την αγυρτία των χριστιανών περί προφητείας. «ΙΔΟΥ», στα ελληνικά, ή «ΝΑ», λέμε όταν δείχνουμε κάποιον ή κάτι. Λέμε, «ιδού ένας ηλίθιος αγύρτης», δείχνοντάς τον. Δεν λέμε «ΙΔΟΥ», μετά από 700 χρόνια θα γεννήσει μια παρθένα… «Ιδού» λοιπόν λέει κι ο Ησαΐας ΣΤΟΝ ΑΧΑΖ κι όχι στον…αέρα (προφανώς δείχνοντάς την), αυτή η παρθένα, η μυξοπαρθένα, η νεαρή, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ πως αποκαλεί την κοπέλα. Ακόμη κι αν έχουμε ΘΑΥΜΑ συμβαίνει ΕΚΕΙ και ΤΟΤΕ· υπάρχει ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ κοπέλα για την οποία μιλάει ο Ησαΐας και για του λόγου το αληθές προχωράμε... «Ιδού, η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν, και ΚΑΛΕΣΕΙΣ (β’ ενικό, ΕΣΥ ο Αχάζ δηλαδή) το όνομα του παιδιού Εμμανουήλ».

Ποιά προφητεία ρε ΑΛΗΤΕΣ; Θα γεννηθεί λίαν συντόμως παιδί (ΣΗΜΕΙΟ δίνει, που ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ σύντομα, ο Ησαΐας) και μάλιστα θα το «βαφτίσει» ο νονός Αχάζ. Εκτός κι αν…ζει ο Αχάζ 700 τόσα χρόνια μετά…
Ποιά προφητεία ρε γελοία υποκείμενα; Πήρατε πέντε λέξεις και τις κωτσάρατε τάχα στον Ιησού; Ρε και στην Κοκκινοσκουφίτσα λέει «γιαγιά τι μεγάλα δόντια που έχεις». Ε,αυτό ρε νούμερα είναι προφητεία για τον κακό Ηρώδη. Προφητευμένος ο…Ηρώδης, άρα αληθινό το…συμβάν. Αλλά σας ξεφτυλίζει ο ίδιος ο Ησαΐας που…συνεχίζει... Αυτός λοιπόν ο Εμμανουήλ που θα γεννηθεί θα τρέφεται με μέλι και γάλα (θα ανατραφεί βασιλικά,έτσι ανατράφηκε ο…Ιησούς;) και πριν φτάσει σε ηλικία να μπορεί να κρατά το καλό και να απορρίπτει το κακό (είχε τέτοια διλήμματα ο Ιησούς;) τότε Αχάζ, η χώρα των δύο βασιλιάδων που τώρα εσύ τρέμεις θα ερημωθεί…
Που κολλάει ρε αγύρτες η προφητεία που εφηύρε ο Ματθαίος; Να σας το πει ο Ιουλιανός ο Μέγας; «Η των Γαλιλαίων ΣΚΕΥΩΡΙΑ πλάσμα ανθρώπινο εστί εκ ΚΑΚΟΥΡΓΙΑΣ συντεθέν...». Απευθύνεται δε στο πιο ανόητο και παιδαριώδες μέρος της ψυχής, μετατρέποντας την ΤΕΡΑΤΟΛΟΓΙΑ σε πίστιν αληθείας…

[Σημείωση Π-Δ: Το κωμικό της υποθέσεως είναι, ότι αυτή η «προφητεία» έγινε για να διαβεβαιώσει τον Άχαζ για την νίκη του στον πόλεμο. Πηγαίνοντας όμως στο «Παραλειπομένων Β', 28», πληροφορούμαστε ότι τελικά υπέστη πανωλεθρία.]
[Μια άλλη φοβερή δήθεν προφητεία είναι αυτή που γράφει ο απατεωνάκος Ματθαίος, ότι επειδή ο Ιησούς πήγε στην Ναζαρέτ θα λέγεται και Ναζωραίος όπως ήδη είναι…προφητευμένο. Θα μας φέρει κάποιος νεο-αγύρτης ΣΕ ΠΟΙΌ ΕΔΑΦΙΟ βρίσκεται αυτή η…νέα «προφητεία», ή θα συνεχιστούν οι κωλοτούμπες επ’ άπειρον;]
-------------------------
*Είναι γνωστό (όχι σε όλους δυστυχώς), πως τα «ιερά» Ευαγγέλια γέμουν «θεόπνευστων» αντιφάσεων, από τα πρώτα κιόλας κεφάλαιά τους. Το θέμα γίνεται ακόμη πιο κωμικό, όταν γίνεται προσπάθεια να επαληθευθούν μέσω τών Ευαγγελίων, διάφορες «προφητείες» τής Παλαιάς Διαθήκης, αποδεικνύοντας έτσι το «θεόπνευστον» τού όλου πράγματος και την άμεση σύνδεση Παλαιάς και Καινής Διαθήκης.
Μία απ' αυτές τις αντιφάσεις αφορά και το όνομα τού Ιησού. Το όνομα που πρόκειται να λάβει ο Ιησούς, σύμφωνα με τον Λουκά, το γνωστοποιεί «άγγελος Κυρίου» στην Μαρία, ενώ σύμφωνα με τον Ματθαίο, στον Ιωσήφ. Όπως καταλαβαίνετε, η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται...
Διαβάζουμε λοιπόν στον Λουκά (1: 30-31): «Μη φοβάσαι, Μαριάμ· επειδή, βρήκες χάρη στον Θεό. Και πρόσεξε, θα μείνεις έγκυος, και θα γεννήσεις έναν γιο· και θα αποκαλέσεις το όνομά του ΙΗΣΟΥ».
Στην συνέχεια, διαβάζουμε στον Ματθαίο (1: 20-21): «Ένας άγγελος του Κυρίου, παρουσιάστηκε σ' αυτόν σε όνειρο, λέγοντας: Ιωσήφ, γιε τού Δαβίδ, μη φοβηθείς να παραλάβεις τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου· επειδή, αυτό που γεννήθηκε μέσα της είναι από το Άγιο Πνεύμα· και θα γεννήσει έναν γιο, και θα αποκαλέσεις το όνομά του ΙΗΣΟΥ· επειδή, αυτός θα σώσει τον λαό του από τις αμαρτίες τους».
Εκ πρώτης όψεως, αν παραβλέψουμε την αντίφαση, σχετικά ως προς το πρόσωπο στο οποίο εμφανίστηκε ο άγγελος και γνωστοποίησε το όνομα που επρόκειτο να δωθεί στον επερχόμενο «σωτήρα», υπάρχει συμφωνία, τουλάχιστον ως προς αυτό: Ιησούς.
Όμως, τίμιε αναγνώστη, μην ετοιμάζεσαι να λακίσεις, γιατί ο Ματθαίος μάς κράτησε τα καλύτερα για το τέλος...
Συνεχίζει λοιπόν ο Ματθαίος την αφήγησή του (1: 22-23): «Και όλο αυτό έγινε για να εκπληρωθεί εκείνο που ειπώθηκε από τον Κύριο διαμέσου τού προφήτη, που έλεγε: "Δέστε, η παρθένος* θα συλλάβει, και θα γεννήσει έναν γιο, και θα αποκαλέσουν το όνομά του ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ", που ερμηνευόμενο σημαίνει: Μαζί μας είναι ο Θεός».
Τί κεραμίδα είναι αυτή τώρα; Μέσα σε δυο γραμμές, ο συγγραφέας, λες και απευθύνεται σε Κάφρους, μάς αμολάει ένα «Εμμανουήλ» από το πουθενά, επαληθεύει (έτσι θέλει να πιστεύει δηλαδή) την «προφητεία» (αυτό ήταν το ζητούμενο) και ετοιμάζεται να πάει ήσυχος για ύπνο, με την πεποίθηση ότι επιτέλεσε το «θεόπνευστο» καθήκον του. Τώρα, τι σχέση έχει το «Ιησούς» με το «Εμμανουήλ», αφήνεται στην κρίση τού καχύποπτου αναγνώστη.
Όμως, πριν ο Ματθαίος πάει για ύπνο, είναι αποφασισμένος να μάς αποτελειώσει... Έτσι, αφού «εκπλήρωσε» την «προφητεία», συνεχίζει ακάθεκτος (1: 25-26): «Και όταν ο Ιωσήφ σηκώθηκε από τον ύπνο, έκανε όπως τον πρόσταξε ο άγγελος του Κυρίου· και πήρε τη γυναίκα του. Και δεν τη γνώριζε**, μέχρις ότου γέννησε τον πρωτότοκο γιο της· και αποκάλεσε το όνομά του ΙΗΣΟΥ».
Συνειδητοποιείτε τί γίνεται εδώ; Μέσα σε 5-6 γραμμές, δύο τεράστιες κωλοτούμπες, η μία πίσω από την άλλη... Σαν να μην συμβαίνει τίποτε...
Ακόμη και οι «πτωχοί τω πνεύματι», είναι ικανοί να διακρίνουν εδώ τον απροκάλυπτο εμπαιγμό τής νοημοσύνης.
Είτε λοιπόν πρόκειται για χονδροειδέστατη παρεμβολή-πλαστογραφία, είτε για ευθεία και ωμή προσβολή τής ανθρώπινης αντίληψης, είτε και για τα δύο μαζί, το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό, ορατό στον οποιονδήποτε διαθέτει στοιχειώδες κριτικό πνεύμα.
-----------
* Στο εβραϊκό κείμενο, δεν υπάρχει η λέξη «παρθένος», αλλά η λέξη «νεαρή γυναίκα»· η «παρθένος» προέκυψε λανθασμένα κατά την μετάφραση στα ελληνικά.
** Όταν λέει «γνώριζε», εννοεί ερωτικά. Το «μέχρις» όμως, αφήνει ξεκάθαρα να εννοηθεί, πως αφ' ότου η Μαριάμ γέννησε, «γνωρίστηκε» με τον Ιωσήφ. Επομένως, η «αειπαρθενία» τής Μαριάμ, πάει περίπατο. Εκτός κι αν διατήρησε την παρθενία της, «γνωρίζοντας» τον Ιωσήφ με άλλον «τρόπο»... Αν και η λέξη «πρωτότοκος», μάς δίνει να καταλάβουμε πως ακολούθησαν κι άλλα παιδιά, τα οποία φυσικά δεν συνελήφθησαν με τον «κρίνο»...