Παιδικό πένθος: Τα σημάδια του και τι πρέπει να κάνεις

  Παιδικό πένθος: Τα σημάδια του και τι πρέπει να κάνεις

Συναισθηματικές μεταπτώσεις: τη μια στιγμή το παιδί είναι χαρούμενο και την επόμενη στεναχωρημένο ή θυμωμένο.

Δυσκολία συγκέντρωσης: το παιδί μπορεί να έχει δυσκολία να συγκεντρωθεί και να προσέξει στο σχολείο ή σε οποιαδήποτε δραστηριότητα ή να ονειροπολεί.

Ήσυχο και αποτραβηγμένο: μερικά παιδιά δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και προτιμούν να μένουν μόνα τους.
Διαταραχές στον ύπνο: το παιδί μπορεί να έχει αϋπνία ή να ξυπνάει από εφιάλτες.

Παλινδρόμηση σε συμπεριφορές μικρότερης ηλικίας: πολλά παιδιά μπορεί ν' αρχίσουν να κάνουν πράγματα που έκαναν όταν ήταν μικρότερα, όπως το να βάζουν το δάχτυλο στο στόμα, να βρέχονται πάνω τους ή να προσκολλώνται στους γονείς.

Δυσκολίες με τους φίλους: ο θάνατος μπορεί να κάνει ένα παιδί να αισθανθεί λιγότερο σίγουρο για τον εαυτό του όταν βρίσκεται με άλλα άτομα. Μπορεί να γίνει επιθετικό ή να επιδεικνύει παθητική συμπεριφορά.

Aσχημη συμπεριφορά, καταστρατήγηση κανόνων, σκασιαρχείο: το παιδί μπορεί να αισθάνεται ότι δεν υπάρχει λόγος για καλή συμπεριφορά αφού όλα του ήρθαν τόσο ανάποδα. Χρειάζεται σταθερό έλεγχο, αλλά με αγάπη, για να καταλάβει ότι έχει ασφάλεια και φροντίδα.

Υπερβολικά καλή συμπεριφορά: μερικά παιδιά φοβούνται τόσο να μη δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα -πιστεύοντας ότι μπορεί να προξενήσουν κι άλλο θάνατο-, ώστε αρχίζουν να φέρονται καλά σε υπερβολικό βαθμό, από τύψεις, ενοχές και φόβο. Ίσως ελπίζουν ότι με αυτό τον τρόπο ο αποθανών θα επιστρέψει. Άλλα παιδιά πάλι προσπαθούν να περιβάλουν με φροντίδα τους ενήλικες γύρω τους, αντιστρέφοντας τους ρόλους και παριστάνοντας τα ίδια τους γονείς, ενώ οι γονείς γίνονται το παιδί.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς και οι συγγενείς;

Καταρχήν, θα πρέπει να πουν στο παιδί την αλήθεια, με λέξεις κι εκφράσεις τις οποίες να μπορεί να καταλάβει. Συχνά, η ιδέα που έχει το παιδί για το τι συνέβη είναι χειρότερη από την πραγματικότητα.

Τα ψέματα και οι ευφημισμοί δε βοηθούν. Όλες οι ερωτήσεις των παιδιών δεν έχουν απαντήσεις, αλλά ακόμα και η διαδικασία κατά την οποία το παιδί έχει την ευκαιρία να ρωτήσει και να είναι με έναν ενήλικα που εμπιστεύεται είναι αρκετή για να το βοηθήσει.

Εάν το παιδί επιθυμεί να παραβρεθεί στην κηδεία, μπορεί να την παρακολουθήσει μαζί με ενήλικες που θα είναι μαζί του και θα το νοιαστούν και θα απαντήσουν τις ερωτήσεις του. Εάν πάλι το παιδί δε θέλει να παραβρεθεί στην κηδεία, καλό είναι η επιθυμία του να γίνει σεβαστή.

Η ενωμένη οικογένεια, η στοργή, η αγάπη και η ευκαιρία που δίνεται στο παιδί να εκφραστεί σχετικά με το θάνατο και να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του μέσα σε ένα θερμό, υποστηρικτικό πλαίσιο είναι σημαντική για την ψυχική του υγεία.