H εφηβεία είναι μία περίοδος που χαρακτηρίζεται από δραματικές αλλαγές. Η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην εφηβεία μπορεί να είναι περίπλοκη και δύσκολη. Οι νέοι συχνά νιώθουν τεράστια πίεση προκειμένου να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του σχολείου, της οικογένειας και των κοινωνικών ομάδων. Ταυτόχρονα, δεν διαθέτουν την πείρα ώστε να αντιληφθούν ότι οι δύσκολες καταστάσεις δε διαρκούν για πάντα. Προβλήματα ψυχικής υγείας που συνήθως εμφανίζονται στους ενήλικες, όπως είναι η κατάθλιψη, μπορούν να εμφανισθούν και στα νέα παιδιά. Κάθε ένας από αυτούς τους παράγοντες ή συνδυασμός τους, μπορεί να αποτελέσει πηγή πόνου και για να ανακουφιστούν να αναζητήσουν ως λύση την αυτοκτονία. Στις αναπτυγμένες χώρες, η αυτοκτονία αποτελεί τη δεύτερη κυριότερη αιτία θανάτου στους νέους ανθρώπους μετά τα αυτοκινητιστικά ατυχήματα. Οι περισσότεροι είναι απρόθυμοι ακόμα και να το συζητήσουν. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο στίγμα, στην ενοχή ή στην ντροπή που περιβάλλει το ζήτημα της αυτοκτονίας. Δυστυχώς, αυτή η παράδοση της σιωπής διαιωνίζει επιβλαβείς μύθους και συνήθειες. Μπορεί επίσης να εμποδίσει τους ανθρώπους να μιλήσουν ανοιχτά όσον αφορά τον πόνο που νιώθουν ή τη βοήθεια που χρειάζονται.
Η αυτοκτονία μπορεί να εμφανιστεί ως μία παρορμητική πράξη. Αλλά είναι μία περίπλοκη διαδικασία που κάποιος μπορεί να το σκέφτεται καιρό πριν προβεί στην πράξη αυτή. Εκτιμάται ότι 8 στους 10 ανθρώπους που κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας ή αυτοκτονούν σιωπούν ή κάνουν μικρή αναφορά στα σχέδιά τους. Συχνά, αυτά τα προειδοποιητικά σημάδια απευθύνονται σε κάποιο φίλο τους.
Η αναγνώριση των προειδοποιητικών ενδείξεων είναι το πρώτο βήμα, η γνώση του χειρισμού αυτών των πληροφοριών αποτελεί το δεύτερο βήμα. Η αυτοκτονία αποτελούσε ένα απαγορευμένο θέμα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ακόμη και μέχρι σήμερα παραμένει δύσκολο σε πολλούς ανθρώπους ακόμα και να το συζητήσουν. Όμως, αν μπορείς να μιλήσεις για την αυτοκτονία μπορείς να σώσεις και ζωές. Το να Η πληροφόρηση αποτελεί το πρώτο βήμα στη διαδικασία της επικοινωνίας. Η αυτοκτονία είναι κάτι σαν απόδραση. Κάποιος που σκέφτεται να αυτοκτονήσει βιώνει τόσο έντονο πόνο που νιώθει ότι μόνο με το θάνατο θα πάψει να τον βιώνει.
Κάποιοι Μύθοι που Αφορούν την Αυτοκτονία
Μύθος: Οι νέοι άνθρωποι σπάνια σκέφτονται την αυτοκτονία.
Πραγματικότητα: Οι έφηβοι και η αυτοκτονία συνδέεται στενότερα απ’ ότι πιστεύουν οι ενήλικες. Σε έρευνα μεταξύ 15.000μαθητών από 7 έως 12 ετών στη Βρετανική Κολομβία, ένα ποσοστό 34% των μαθητών γνώριζε κάποιον που αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει ή αυτοκτόνησε, ένα 16% είχε σκεφτεί σοβαρά την αυτοκτονία, ένα 14% είχε σκεφτεί κάποιο αυτοκτονικό σχέδιο, ένα 7% είχε κάνει κάποια απόπειρα αυτοκτονίας και ένα 2% είχε χρειαστεί ιατρική παρακολούθηση εξαιτίας κάποιας απόπειρας τους.
Μύθος: Η συζήτηση για την αυτοκτονία κάνει ένα νέο άτομο να σκεφθεί ή το προτρέπει σκεφτεί την αυτοκτονία ως λύση στα προβλήματά του.
Πραγματικότητα: Η ήρεμη συζήτηση για την αυτοκτονία, χωρίς φόβο ή κριτική μπορεί να ανακουφίσει κάποιον που νιώθει τρομερά απομονωμένος. Η θέληση να ακούσεις δείχνει ειλικρινές ενδιαφέρον, η ενθάρρυνση κάποιου να μιλήσει για τα αυτοκτονικά του συναισθήματα μπορεί να μειώσει το ρίσκο της απόπειρας.
Μύθος: Η αυτοκτονία είναι ξαφνική και απρόβλεπτη.
Πραγματικότητα: Η αυτοκτονία τις περισσότερες φορές είναι μία διαδικασία και όχι ένα γεγονός. Οκτώ στους δέκα ανθρώπους που αυτοκτονούν δίνουν κάποιες λίγες ή και αρκετές ενδείξεις των προθέσεών τους.
Μύθος: Οι αυτοκτονικοί νέοι επιδιώκουν απλά την προσοχή ή προσπαθούν να χειραγωγήσουν τους άλλους.
Πραγματικότητα: Οι προσπάθειες χειραγώγησης ή τραβήγματος της προσοχής αποτελούν πάντα αιτίες ανησυχίας. Είναι δύσκολο να διαχωρίσεις αν ένας νέος διατρέχει κίνδυνο αυτοκτονίας. Όλες οι απειλές για αυτοκτονία πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπ’ όψιν.
Μύθος: Οι αυτοκτονικοί είναι αποφασισμένοι να πεθάνουν.
Πραγματικότητα: Οι αυτοκτονικοί νέοι νιώθουν πόνο. Δε επιθυμούν απαραίτητα να πεθάνουν, επιθυμούν να απαλλαγούν από τον πόνο τους. Εάν η ικανότητα τους να διαχειριστούν τον πόνο τους φτάσει στα όρια της ή αν παρουσιαστούν προβλήματα σε συνδυασμό με κάποια ψυχική ασθένεια, μπορεί να σκεφτούν ότι ο θάνατος είναι ο μόνος τρόπος για να λυτρωθούν.
Μύθος: Ένα αυτοκτονικό άτομο βρίσκεται πάντα σε κίνδυνο.
Πραγματικότητα: Οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται την αυτοκτονία κάποια στιγμή στη ζωή τους. Η επιθυμία τους αυτή να αποδράσουν από τον πόνο είναι δυνατό να ανακουφιστεί αν απαλλαγούν από το πρόβλημα ή την πίεση. Μπορεί να βοηθήσει η γνώση αποτελεσματικών τεχνικών διαχείρισης στρεσογόνων καταστάσεων.
Η αυτοκτονία μπορεί να εμφανιστεί ως μία παρορμητική πράξη. Αλλά είναι μία περίπλοκη διαδικασία που κάποιος μπορεί να το σκέφτεται καιρό πριν προβεί στην πράξη αυτή. Εκτιμάται ότι 8 στους 10 ανθρώπους που κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας ή αυτοκτονούν σιωπούν ή κάνουν μικρή αναφορά στα σχέδιά τους. Συχνά, αυτά τα προειδοποιητικά σημάδια απευθύνονται σε κάποιο φίλο τους.
Η αναγνώριση των προειδοποιητικών ενδείξεων είναι το πρώτο βήμα, η γνώση του χειρισμού αυτών των πληροφοριών αποτελεί το δεύτερο βήμα. Η αυτοκτονία αποτελούσε ένα απαγορευμένο θέμα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ακόμη και μέχρι σήμερα παραμένει δύσκολο σε πολλούς ανθρώπους ακόμα και να το συζητήσουν. Όμως, αν μπορείς να μιλήσεις για την αυτοκτονία μπορείς να σώσεις και ζωές. Το να Η πληροφόρηση αποτελεί το πρώτο βήμα στη διαδικασία της επικοινωνίας. Η αυτοκτονία είναι κάτι σαν απόδραση. Κάποιος που σκέφτεται να αυτοκτονήσει βιώνει τόσο έντονο πόνο που νιώθει ότι μόνο με το θάνατο θα πάψει να τον βιώνει.
Κάποιοι Μύθοι που Αφορούν την Αυτοκτονία
Μύθος: Οι νέοι άνθρωποι σπάνια σκέφτονται την αυτοκτονία.
Πραγματικότητα: Οι έφηβοι και η αυτοκτονία συνδέεται στενότερα απ’ ότι πιστεύουν οι ενήλικες. Σε έρευνα μεταξύ 15.000μαθητών από 7 έως 12 ετών στη Βρετανική Κολομβία, ένα ποσοστό 34% των μαθητών γνώριζε κάποιον που αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει ή αυτοκτόνησε, ένα 16% είχε σκεφτεί σοβαρά την αυτοκτονία, ένα 14% είχε σκεφτεί κάποιο αυτοκτονικό σχέδιο, ένα 7% είχε κάνει κάποια απόπειρα αυτοκτονίας και ένα 2% είχε χρειαστεί ιατρική παρακολούθηση εξαιτίας κάποιας απόπειρας τους.
Μύθος: Η συζήτηση για την αυτοκτονία κάνει ένα νέο άτομο να σκεφθεί ή το προτρέπει σκεφτεί την αυτοκτονία ως λύση στα προβλήματά του.
Πραγματικότητα: Η ήρεμη συζήτηση για την αυτοκτονία, χωρίς φόβο ή κριτική μπορεί να ανακουφίσει κάποιον που νιώθει τρομερά απομονωμένος. Η θέληση να ακούσεις δείχνει ειλικρινές ενδιαφέρον, η ενθάρρυνση κάποιου να μιλήσει για τα αυτοκτονικά του συναισθήματα μπορεί να μειώσει το ρίσκο της απόπειρας.
Μύθος: Η αυτοκτονία είναι ξαφνική και απρόβλεπτη.
Πραγματικότητα: Η αυτοκτονία τις περισσότερες φορές είναι μία διαδικασία και όχι ένα γεγονός. Οκτώ στους δέκα ανθρώπους που αυτοκτονούν δίνουν κάποιες λίγες ή και αρκετές ενδείξεις των προθέσεών τους.
Μύθος: Οι αυτοκτονικοί νέοι επιδιώκουν απλά την προσοχή ή προσπαθούν να χειραγωγήσουν τους άλλους.
Πραγματικότητα: Οι προσπάθειες χειραγώγησης ή τραβήγματος της προσοχής αποτελούν πάντα αιτίες ανησυχίας. Είναι δύσκολο να διαχωρίσεις αν ένας νέος διατρέχει κίνδυνο αυτοκτονίας. Όλες οι απειλές για αυτοκτονία πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπ’ όψιν.
Μύθος: Οι αυτοκτονικοί είναι αποφασισμένοι να πεθάνουν.
Πραγματικότητα: Οι αυτοκτονικοί νέοι νιώθουν πόνο. Δε επιθυμούν απαραίτητα να πεθάνουν, επιθυμούν να απαλλαγούν από τον πόνο τους. Εάν η ικανότητα τους να διαχειριστούν τον πόνο τους φτάσει στα όρια της ή αν παρουσιαστούν προβλήματα σε συνδυασμό με κάποια ψυχική ασθένεια, μπορεί να σκεφτούν ότι ο θάνατος είναι ο μόνος τρόπος για να λυτρωθούν.
Μύθος: Ένα αυτοκτονικό άτομο βρίσκεται πάντα σε κίνδυνο.
Πραγματικότητα: Οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται την αυτοκτονία κάποια στιγμή στη ζωή τους. Η επιθυμία τους αυτή να αποδράσουν από τον πόνο είναι δυνατό να ανακουφιστεί αν απαλλαγούν από το πρόβλημα ή την πίεση. Μπορεί να βοηθήσει η γνώση αποτελεσματικών τεχνικών διαχείρισης στρεσογόνων καταστάσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου