Έι Κύκλωπα άτσαλε και χάχα αν σε ρωτήσουν ποτέ ποιος σου έδωσε αυτή την άγρια τυφλομάρα να πεις ο Οδυσσέας ο γιός του Λαέρτη

Ένα λόγιο του λαού μας που δεν το έχουμε φιλοσοφήσει πολύ, λέει: Τον πλούτον εμίσησαν πολλοί, την δόξαν ουδείς. Η μνήμη που μένει. Αυτό το παράδειγμα αρχετυπικά μας το έδωσαν οι Έλληνες με την περίφημη ραψωδία της Οδύσσειας την Κ’, την Κυκλώπεια. Τι μας λέει αυτή η ραψωδία; Ο Οδυσσέας με τους συντρόφους βρίσκεται στα στενά. Τον αρπάζει ένας Κύκλωπας, τον κλείνει μέσα σε μια σπηλιά και αρχίζει μετά εκεί το μεγάλο μακελειό.

Τη μια βραδιά τρώει δύο, την άλλη άλλους δύο, την άλλη άλλους δύο. Κοιτάει και ο Οδυσσέας τρέμοντας. Που το βρήκα τούτο το τέρας; Οπότε τον βλέπει ο Κύκλωπας και του λέει: “Εσύ μ’ αρέσεις, το μάτι σου είναι τσακίρικο, παίζει. Πώς σε λένε, θα σε φάω τελευταίο“. Λέει ο Οδυσσέας: “Το όνομα μου είναι Κανείς, όχι κάποιος, Κανείς. Με φωνάζουνε Κανέναν.“

Δεν έχει όνομα, είναι ανυπόστατος. Όταν περνά τη φοβερή περιπέτεια όμως και επιβάλλεται και νικάει και διασώζεται. Κυριαρχεί και εξοντώνει τον με αυτό τον τρόπο που εξόντωσε τον Κύκλωπα και βγαίνει έξω με τα κριάρια και μπαίνει στο πλοίο λέει θα του μιλήσω. Ο Κύκλωπας είναι επάνω και παραγουλιάζεται σαν τα χταπόδια.


Χτυπιέται τυφλός και φωνάζει στους βράχους. Πάμε βασιλιά του λένε να φύγουμε θα πετάξει καμία πέτρα και θα μας βουλιάζει. Όχι δεν τον κρατάει κανείς τότε τον Οδυσσέα και τους φωνάζει: “Έι Κύκλωπα άτσαλε και χάχα αν σε ρωτήσουν ποτέ ποιος σου έδωσε αυτή την άγρια τυφλομάρα να πεις ο Οδυσσέας ο γιός του Λαέρτη, ο καστροκαταλύτης.”

Κοιτάξτε ξεκινάει σαν ο κανείς, ανυπόστατος. Μπαίνει στην περιπέτεια την φοβερή, αυτή είναι η περιπέτεια της ζωής για τον καθένα μας, και αφού τη νικάει και δημιουργεί παίρνει όνομα. Γίνεται επώνυμος. Δεν είναι τυχαίο που ο Όμηρος θέλει μια μεγαλύτερη φιλοσοφική ανάλυση.

Με αυτή την έννοια λέμε ότι μένει η καλή μας μνήμη.