Πως να γίνεις αθάνατος σύμφωνα με την αρχαίες μυθολογίες

Το όνειρο να ζήσουμε για πάντα είναι τόσο παλιό όσο και ο χρόνος. Είναι μια καθολική έννοια είτε πρόκειται λόγω του φόβου προς τον θάνατο, λόγω της αγάπης για τη ζωή, λόγω της δίψας για γνώση, είτε για την αίσθηση του ότι είμαστε αήττητοι. Πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί δηλώνουν διαφορετικές τακτικές για την επίτευξη της αιώνιας ύπαρξης. Εδώ είναι δέκα ιδέες που επεκτάθηκαν μέσα στους περασμένους αιώνες.

Γιαπωνέζικη Μυθολογία: Φάε μια γοργόνα

Οι αρχαίοι Ιάπωνες πίστευαν στα ningyo, ένα πλάσμα που περιγράφεται ως διασταύρωση μεταξύ μαϊμούς και κυπρίνου. Όπως και οι γοργόνες, ζουν στη θάλασσα και αν κάποιος τα πιάσει φέρνουν κακή τύχη ή κακοκαιρία.

Στον διάσημο μύθο Eight Hundred Nun ένας άντρας κατά λάθος σέρβιρε κρέας από ningyo στην κόρη του.

Αφού το κορίτσι δάγκωσε, καταράστηκε με την αθανασία. Η ύπαρξή της έγινε καταθλιπτική, αφού είδε πολλούς συζύγους και παιδιά της να πεθαίνουν, το ένα μετά το άλλο. Συνεπώς αφιέρωσε τη ζωή της στον Βούδα.

Λόγω της ιεροσύνης της, είχε την τύχη να πεθάνει στην ώριμη ηλικία των 800 ετών.

Χριστιανική Μυθολογία: Χλευασμός στον Χριστό

Ο μύθος λέει ότι υπήρχε ένας Εβραίος που κορόιδευε τον Ιησού καθώς πήγαινε προς τον σταυρό. Χτύπησε τον Ιησού με το παπούτσι του και του είπε να βιαστεί. Ο Ιησούς απάντησε ότι παρόλο που έφυγε, αυτός ο άνθρωπος θα πρέπει να παραμείνει μέχρι να επιστρέψει.

Συνειδητοποιώντας τη βαρύτητα των πράξεών του, ο άνθρωπος αυτός προσηλυτίστηκε στον Χριστιανισμό και πήρε το όνομα Ιωσήφ. Ωστόσο, η κατάρα είχε οδυνηρές επιπτώσεις. Ο Ιωσήφ δεν μπορούσε να καθίσει ή να ξεκουραστεί ποτέ, εκτός από τα Χριστούγεννα. Στην αρχή κάθε αιώνα, ήταν θανάσιμα άρρωστος και πάθαινε επιληπτική κρίση, μετά την οποία γινόταν και πάλι 30 χρονών.

Ελληνική Μυθολογία: Θυμός ενός Θεού

Ένα κοινό νήμα στις Ελληνικές ιστορίες είναι υπερήφανοι άνθρωποι που προσπαθούν να αμφισβητήσουν ή να εξαπατήσουν τους θεούς. Πολλοί από αυτούς τιμωρήθηκαν για όλη την αιωνιότητα.

Σε μια για παράδειγμα, ο Σίσυφος εξαπάτησε τον Δία και παγίδευσε τον Θάνατο, την προσωποποίηση του θανάτου. Κανονικά θα πέθαινε, αλλά ο Άρης, ο θεός του πολέμου, εξοργίστηκε. Ως τιμωρία, ο Σίσυφος αναγκάζεται να κουβαλά έναν βαρύ ογκόλιθο πάνω σε ένα βουνό κάθε μέρα, μόνο για να πέσει πίσω στην αρχή τη νύχτα. Για πάντα.

Ταοϊσμός: Κινναβαρίτης

Ο Κινναβαρίτης είναι γνωστός ως κοινός υδράργυρος. Είναι επίσης το κύριο συστατικό για το ελιξίριο της αθανασίας, το οποίο οι Ταοϊστές ονομάζουν huandan (Ελιξίριο Επαναφοράς). Αυτό το φίλτρο πιστεύεται ότι απαλλάσσει το σώμα από τις ατέλειες που το εμποδίζουν να πετύχει την αιώνια ζωή.

Δυστυχώς, τα περισσότερα από αυτά τα ελιξίρια ήταν τοξικά και πολλοί άνθρωποι πέθαναν, συμπεριλαμβανομένου και αυτοκράτορες. Συνεπώς η εξωτερική αλχημεία εξελίχθηκε στο να εστιάζει στον εσωτερισμό, όπου κάποιος αξιοποιεί την φυσική του ενέργεια με γιόγκα και άλλες πρακτικές.

Σουμεριακή Μυθολογία: Ένα Άγνωστο Φυτό

Όπως έχει γραφτεί στο έπος του Γκιλγκαμές, ο ήρωας από τον οποίο πήρε το όνομα του, κυνηγούσε την πηγή της αθανασίας για να σώσει τον φίλο του Ενκίντου από το θάνατο. Η αναζήτησή του τον οδήγησε στο Ουτναπιστίμ στον οποίο δόθηκε η αιώνια ζωή αφού κατασκεύασε ένα μεγάλο σκάφος όπως του είπαν οι θεοί για να επιβιώσει από μια πλημμύρα, παρόμοια με τον Νώε. Ο Ουτναπιστίμ λέει στο Γκιλγκαμές για ένα φυτό απόκρυφης προέλευσης και τα είδη του που χαρίζουν σε αυτόν που θα το φάει αιώνια ζωή. Η περιγραφή του ακουγόταν παρόμοια με το Γκότζι Μπέρι. Ωστόσο, αφού απέκτησε τον βλαστό ο Γκιλγκαμές, τον έχασε από ένα φίδι. Έτσι δε θα ξέρουμε ποτέ αν λειτουργεί.

Κινέζικη Μυθολογία: Ροδάκινα

Ο Sun Wukong γνωστός ως Monkey King καθορίστηκε ο προστάτης των ροδάκινων, και επέλεξε να φάει ένα, το οποίο του έδωσε χίλια χρόνια ζωής. Απέδρασε, αλλά στη συνέχεια συνελήφθη για να τον κρίνουν. Δεδομένου ότι είχε επίσης καταπιεί τα Ροδάκινα της Αθανασίας, δεν μπορούσαν να τον εκτελέσουν. Ξεκίνησε πόλεμο εναντίον του Ουρανού και ο Βούδας μπόρεσε να τον παγιδέψει για πέντε αιώνες.

Αυτά τα ροδάκινα δόθηκαν στους θεούς για την αθανασία τους.

Ινδουισμός: Amrita

Στα Σανσκριτικά «amrita» σημαίνει αθανασία. Οι Devas ή θεοί είχαν χάσει την αθανασία τους εξαιτίας μιας κατάρας και αναζητούσαν έναν τρόπο να ξανακερδίσουν αυτήν την δύναμη.

Συμμάχησαν με τους εχθρούς τους, τους Asuras, για να κλώσουν τον Ωκεανό του Γάλακτος που δημιούργησε ένα νέκταρ που ονομάζεται amrita. Οι Devas κατάφεραν να εξαπατήσουν τους Asuras και ήπιαν μόνο αυτοί την amrita. Μερικοί δάσκαλοι γιόγκα πιστεύουν ότι η amrita χύθηκε στην Γη καθώς βιαζόντουσαν να την κρύψουν από τους Asuras.

Νορβηγική Μυθολογία: Τα Χρυσά Μήλα

Όλες οι νορβηγικές θεότητες είχαν την απαίτηση αυτά τα μήλα να διατηρούν τη νεότητα και την αθανασία τους. Η Idun, η θεά της άνοιξης, ήταν η φύλακας του οπωρώνα. Ο Λόκι την εξαπάτησε και την παρέδωσε στον γίγαντα Thiassi με όλα τα μήλα.

Στη συνέχεια, οι νορβηγικοί θεοί έγιναν γηραιότεροι και η δύναμή τους μειώθηκε. Στην εξασθενημένη κατάσταση τους, ανάγκασαν τον Λόκι να ανακτήσει την Idun και τα φρούτα.

Το κατάφερε με το να γίνει γεράκι, την έφερε πίσω, και οι θεοί ανέκτησαν τις δυνάμεις τους.

Ελληνική Μυθολογία: Αμβροσία

Ο θρύλος λέει ότι η αμβροσία έχει γεύση σαν μέλι και ήταν το ποτό των Ολύμπιων που τους έδινε την αθανασία τους.

Μερικοί θνητοί και ημίθεοι είχαν το προνόμιο να την πιουν, όπως ο Ηρακλής, και άλλοι την έκλεψαν και τιμωρήθηκαν, όπως ο Τάνταλος, ο οποίος παγιδεύτηκε σε ένα ποτάμι κάτω από το οπωροφόρο δέντρο αλλά δεν μπορούσε ποτέ να φτάσει το φαγητό ή να πιει νερό από το ποτάμι.

Χριστιανική Μυθολογία: Το Άγιο Δισκοπότηρο

Το Άγιο Δισκοπότηρο είναι το ποτήρι από το οποίο ήπιε ο Ιησούς στο Μυστικό Δείπνο. Οι θρύλοι λένε επίσης ότι σε αυτό ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας έβαλε το αίμα του Ιησού όταν αυτός βρισκόταν στο σταυρό.

Ένας από τους πιο διάσημους αναζητητές του Αγίου Δισκοπότηρου ήταν ο βασιλιάς Αρθούρος και οι ιππότες του. Μόνο οι πιο αγνές ψυχές μπορούν να το πιάσουν και ο ιππότης Γκάλαχαντ κέρδισε την αθανασία αφού ήταν ο μόνος που μπορούσε να το αγγίξει.