Μην πιστεύεις κανέναν, αλλά άκουγε

Μην πιστεύεις κανέναν. Αυτό δεν σημαίνει να κλείσεις τον νου ή την καρδιά σου. Άκουσε τους άλλους ανθρώπους να διηγούνται το παραμύθι τους. Γνωρίζεις ότι είναι απλώς ένα παραμύθι και ότι είναι αλήθεια μόνο γι’ αυτούς. Όταν ακούς το παραμύθι τους μπορείς και να το καταλάβεις μπορείς να δεις τις ρίζες αυτών των ανθρώπων και η επικοινωνία μαζί τους να είναι υπέροχη. Έχουν ανάγκη να εκφράσουν το παραμύθι τους, να προβάλουν αυτό που πιστεύουν, αλλά δεν είναι ανάγκη να συμφωνείτε με αυτά που λένε. Μην πιστεύεις, αλλά μάθε να ακούς, Ακόμα κι αν είναι απλώς ένα παραμύθι, μερικές φορές οι λέξεις που έρχονται από άλλους παραμυθάδες κατευθύνονται από την ατομικότητά τους. Όταν συμβαίνει αυτό, η δική σου ατομικότητα θα το αναγνωρίσει αμέσως και θα συμφωνήσεις με αυτό που ακούς. Η φωνή τους πηγαίνει κατευθείαν στο πνεύμα σου και νιώθεις ότι ήδη ξέρεις πως αυτό που σου λένε είναι η αλήθεια.

Μην πιστεύεις κανέναν άλλο, αλλά άκουγε, επειδή μερικές φορές μπορεί να έρθει μέσα από τη φωνή των άλλων μια στιγμή έμπνευσης ή μια ευκαιρία. Ο τρόπος που δημιουργούν το παραμύθι τους οι άλλοι άνθρωποι, μπορεί να αντανακλά τον τρόπο που εσύ δημιουργείς το δικό σου και, όταν αποκαλύπτεται, μπορείς να δεις με ποιον τρόπο επενδύουν την πίστη τους σε ψέματα. Μπορεί να δεις τα ψέματα αμέσως, ενώ δεν μπορούσες να τα διακρίνεις στον εαυτό σου. Ακούγοντας το παραμύθι τους, μπορείς να αναγνωρίσεις την αλήθεια για κάτι που συνηθίζεις να κάνεις και αυτή η αλήθεια μπορεί να αλλάξει το δικό σου παραμύθι. Άκουγε το παραμύθι τους, αλλά μην το πιστεύεις. Αυτό είναι το κλειδί.

Αν σου πουν: «Κοίτα πώς είσαι ντυμένος!», αυτό το σχόλιο δεν θα χαλάσει τη μέρα σου. Ακούς το παραμύθι τους, αλλά δεν το πιστεύεις. Μπορείς να αποφασίσεις αν είναι αλήθεια ή όχι, α ανάλογα με το δικό σου παραμύθι, αλλά δεν έχεις πια καμιά συναισθηματική αντίδραση. Αν αποφασίσεις ότι είναι αλήθεια, μπορείς να αλλάξεις αυτά που φοράς και δεν θα υπάρχει πια πρόβλημα. Αυτό είναι κάτι απλό που συμβαίνει συνέχεια. Οι άνθρωποι εκφράζουν συνέχεια την άποψή τους και μπορείς ακόμα και να ζητήσεις την άποψή τους, αλλά μην τους πιστεύεις! Τώρα πια, όταν οι άνθρωποι μιλούν για εμάς, θα ξέρουμε ότι στην πραγματικότητα μιλούν για έναν δευτερεύοντα χαρακτήρα στο παραμύθι τους, που απλώς αντιπροσωπεύει εμάς. Μιλούν για μια εικόνα που δημιουργούν για εμάς. Γνωρίζουμε ότι δεν έχει καμία σχέση με εμάς. Αν όμως συμφωνούμε, αν πιστεύουμε αυτό που λένε, τότε το παραμύθι τους γίνεται μέρος του παραμυθιού μας. Αν το πάρουμε προσωπικά, τότε τροποποιείται το παραμύθι μας. Εάν δεν το πάρουμε προσωπικά, τότε οι απόψεις των άλλων δεν θα μας επηρεάζουν με τον τρόπο που μας επηρέαζαν μέχρι τώρα και θα έχουμε περισσότερη υπομονή με τους ανθρώπους. Αυτό θα μας βοηθήσει να απο φεύγουμε ένα μεγάλο μέρος των συγκρούσεων.

Το να είμαστε σκεπτικιστές δεν σημαίνει να είμαστε επικριτικοί δεν σημαίνει να πιστεύουμε ότι είμαστε πιο έξυπνοι από τους άλλους. Απλώς δεν πιστεύουμε, κι αυτό που είναι αληθινό θα γίνει κάποια στιγμή και φανερό. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον, επειδή η αλήθεια αντέχει τη δοκιμασία του σκεπτικισμού μας ακόμα και αν δεν την πιστεύουμε. Εκεί ακριβώς βρίσκεται η ομορφιά της. Η αλήθεια δεν έχει ανάγκη να την πιστέψει κανένας. Θα παραμείνει αλήθεια είτε την πιστέψουμε είτε όχι. Μπορούμε να πούμε το ίδιο για τα ψέματα; Όχι, τα ψέματα υπάρχουν μόνο επειδή εμείς τα πιστεύουμε. Αν δεν πιστεύουμε στα ψέματα, τότε απλώς θα εξαφανιστούν.