ΔΗΜ πρ 10.1–2
Κατά τη λήψη αποφάσεων για την πόλη πρέπει να ακούγονται όλες οι απόψεις
[1] Εἰ μὲν ἐγνώκατ’, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τί βέλτιστον ὂν
τυγχάνει πρᾶξαι περὶ τῶν παρόντων, ἁμάρτημα τὸ συμβου-
λεύειν προτιθέναι· ἃ γὰρ αὐτοὶ πρὶν ἀκοῦσαι δοκιμάζετε
συμφέρειν, τί δεῖ ταῦτ’ ἀκούοντας μάτην ἐνοχλεῖσθαι; εἰ δὲ
σκοπεῖτε καὶ βουλεύεσθ’ ὡς ἐκ τῶν ῥηθησομένων δοκιμάσαι
δέον, οὐκ ὀρθῶς ἔχει τὸ κωλύειν τοὺς βουλομένους λέγειν.
παρὰ μὲν γὰρ τῶν ὅλως ἀποστερεῖσθ’ ἐκ τοῦ τοῦτο ποιεῖν,
εἴ τι χρήσιμον ἐντεθύμηνται· τοὺς δ’ ἀφέντας ἃ τυγχάνουσιν
ἐγνωκότες, ὧν ὑμᾶς ἐπιθυμεῖν οἴονται, ταῦτα ποιεῖτε συμ-
βουλεύειν. [2] ἔστιν δ’ ἁμαρτάνειν μὲν βουλομένων τὸ συνα-
ναγκάζειν τὸν παριόνθ’ ἃ βούλεσθε λέγειν, βουλευομένων δ’
ἀκούσαντας ἃ γιγνώσκει σκοπεῖν, κἄν τι καλῶς ἔχῃ, χρῆσθαι.
λέγω δὲ ταῦτ’ οὐκ ἐναντία τοῖς ὑμῖν ἀρέσκουσιν μέλλων
παραινεῖν, ἀλλ’ ἐκεῖν’ εἰδώς, ὅτι ἂν μὲν μὴ ’θελήσητε τῶν
ἀντιλεγόντων ἀκοῦσαι, ἐξηπατῆσθαι φήσουσιν ὑμᾶς, ἂν δ’
ἀκούσαντες μὴ πεισθῆτε, ἐξεληλεγμένοι παραχρῆμ’ ἔσονται
τὰ χείρω παραινοῦντες.
[1] Εἰ μὲν ἐγνώκατ’, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τί βέλτιστον ὂν
τυγχάνει πρᾶξαι περὶ τῶν παρόντων, ἁμάρτημα τὸ συμβου-
λεύειν προτιθέναι· ἃ γὰρ αὐτοὶ πρὶν ἀκοῦσαι δοκιμάζετε
συμφέρειν, τί δεῖ ταῦτ’ ἀκούοντας μάτην ἐνοχλεῖσθαι; εἰ δὲ
σκοπεῖτε καὶ βουλεύεσθ’ ὡς ἐκ τῶν ῥηθησομένων δοκιμάσαι
δέον, οὐκ ὀρθῶς ἔχει τὸ κωλύειν τοὺς βουλομένους λέγειν.
παρὰ μὲν γὰρ τῶν ὅλως ἀποστερεῖσθ’ ἐκ τοῦ τοῦτο ποιεῖν,
εἴ τι χρήσιμον ἐντεθύμηνται· τοὺς δ’ ἀφέντας ἃ τυγχάνουσιν
ἐγνωκότες, ὧν ὑμᾶς ἐπιθυμεῖν οἴονται, ταῦτα ποιεῖτε συμ-
βουλεύειν. [2] ἔστιν δ’ ἁμαρτάνειν μὲν βουλομένων τὸ συνα-
ναγκάζειν τὸν παριόνθ’ ἃ βούλεσθε λέγειν, βουλευομένων δ’
ἀκούσαντας ἃ γιγνώσκει σκοπεῖν, κἄν τι καλῶς ἔχῃ, χρῆσθαι.
λέγω δὲ ταῦτ’ οὐκ ἐναντία τοῖς ὑμῖν ἀρέσκουσιν μέλλων
παραινεῖν, ἀλλ’ ἐκεῖν’ εἰδώς, ὅτι ἂν μὲν μὴ ’θελήσητε τῶν
ἀντιλεγόντων ἀκοῦσαι, ἐξηπατῆσθαι φήσουσιν ὑμᾶς, ἂν δ’
ἀκούσαντες μὴ πεισθῆτε, ἐξεληλεγμένοι παραχρῆμ’ ἔσονται
τὰ χείρω παραινοῦντες.
***
Εάν μεν έχετε αντιληφθή, άνδρες Αθηναίοι, ποίον είναι το άριστον εν σχέσει προς την παρούσαν κατάστασιν, είναι σφάλμα να υποβάλετε τούτο εις σύσκεψιν· διότι εάν εκείνα, τα οποία πριν τα ακούσετε τα επιδοκιμάζετε ως συμφέροντα, ποία η ανάγκη ακούοντες ταύτα ματαίως να ενοχλείσθε; Εάν δε εξετάζετε και σκέπτεσθε ότι πρέπει να εγκρίνετε τα πρέποντα επί τη βάσει των μελλόντων να λεχθούν, δεν είναι ορθόν να εμποδίζετε τους θέλοντας να ομιλούν· διότι πράττοντες τούτο στερείσθε μεν εκ μέρους τούτων, εάν ούτοι έχουν κάτι χρήσιμον εις τον νουν των, εκείνους δε αναγκάζετε να σας συμβουλεύουν αυτά που νομίζουν ότι επιθυμείτε, αφού αφήσουν κατά μέρος εκείνα που γνωρίζουν. Είναι δε ίδιον ανθρώπων μεν, οι οποίοι θέλουν να διαπράττουν σφάλματα, το να αναγκάζουν τον ρήτορα να λέγη εκείνα τα οποία θέλουν, είναι δε ίδιον ανθρώπων σκεπτομένων να εξετάζουν, αφού ακούσουν, τας γνώμας του ρήτορος, και, αν τι έχη καλώς, να το χρησιμοποιούν. Λέγω δε ταύτα όχι διότι πρόκειται να σας συμβουλεύσω αντίθετα προς εκείνα, τα οποία σας αρέσκουν, αλλά διότι γνωρίζω το εξής, ότι δηλαδή, αν δεν θελήσετε να ακούσετε τους αντιλέγοντας, θα είπουν, ότι έχετε εξαπατηθή, αν δε, αφού τους ακούσετε, δεν πεισθήτε, αμέσως θα έχουν αποδειχθή ότι σας δίδουν τας χειροτέρας συμβουλάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου