Η γυναίκα έχοντας μεγαλώσει σε μια πατριαρχική κοινωνία, γεμάτη πρότυπα που χωλαίνουν και αναχρονιστικές ιδέες, έχει υπάρξει πολλές φορές δέσμια όλων αυτών των αντιλήψεων. Ας δούμε για παράδειγμα μερικές απ’ αυτές, ώστε να αντιληφθούμε την επιρροή που έχουν: «Η γριά κότα έχει το ζουμί», «Μήπως είσαι ανοργασμική;», «πάλι έχεις περίοδο;», «αν δεν τον ικανοποιείς θα ψάξει αλλού», «γίνε και λίγο γυναίκα!». Οι φράσεις αυτές, είναι μόνο λίγες από εκείνες που ένα φαλλοκρατικό σύστημα δίδαξε σε πολλές γενιές. Ταυτόχρονα η έννοια της «εύκολης» και της «παρθένας» ακόμα κι εν έτει 2021, σκιαγραφούνται σαν καρικατούρες και χρησιμοποιούνται για να μειώσουν τη γυναίκα. Είτε επιλέξει λοιπόν να είναι ενεργή ερωτικά, να απολαμβάνει τις εμπειρίες της και να δημιουργεί καινούριες, είτε επιλέξει να απέχει από το κρεβάτι και τις απολαύσεις που το περιτριγυρίζουν, η γυναίκα τιμωρείται. Πώς συνδέεται όμως αυτό με την αυτοεκτίμηση;
Έρευνες από το πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ αποδεικνύουν πως οι γυναίκες είναι πιο ευαίσθητες από τους άνδρες καθώς ο εγκέφαλός τους αντιδρά διαφορετικά στα αρνητικά ερεθίσματα κάθε περιβάλλοντος. Κάθε θηλυκότητα λοιπόν, έρχεται αντιμέτωπη με μειονεκτικά σχόλια που τη θέλουν βρώμικη, παστρικιά ή δήθεν δύσκολη, ανοργασμικιά. Συχνά μια γυναίκα αντιμετωπίζει τη σύγκρουση της ευαισθησίας της με την ωμότητα της κοινωνίας. Η μόνη« λύση» ώστε το γυναικείο σώμα ν’ αγαπηθεί, είναι να παραμένει κτήμα· η κοπέλα πρέπει να κάνει μεν έρωτα «αλλά». «Αλλά» να μην το απολαμβάνει περισσότερο από τον άνδρα, να μην είναι σε θέση να χειριστεί και να ευχαριστηθεί το σώμα της χωρίς εκείνον, ν’ αδυνατεί να ολοκληρώσει μακριά του και να μην αλλάξει πολλούς συντρόφους γιατί θα είναι εύκολη.
Όλες αυτές οι ταμπέλες κουδουνίζουν στο στέρνο κάθε γυναίκας το οποίο γέρνει όσο περνάνε τα χρόνια από το βάρος. Το κοριτσάκι μεγαλώνει μες στα «μη» και στα «πρόσεχε» και τα κουβαλάει όλα αυτά σ’ ένα σώμα που δεν έχει μάθει να λαμβάνει αγάπη. Από το «φάε την μπουκιά σου γιατί δε θα παντρευτείς» μέχρι το «Σταμάτα να τρως, θα παχύνεις και δε θα σε θέλει κανένας» είναι όλα φράσεις που χρησιμοποιήθηκαν για να κακοποιήσουν ψυχικά γενιές γυναικών. Γυναικών που αργότερα στη ζωή τους, θα άκουγαν «Δεν καταλαβαίνω γιατί είσαι ανασφαλής». Η αυτοεκτίμηση της γυναίκας λοιπόν είναι άμεσα επηρεασμένη από την ερωτική της ζωή, τη σχέση της με το σώμα της και δυστυχώς την επιβολή των άλλων πάνω σ’ αυτό. Έτσι, πολλές φορές μαθαίνει να ζει με την αίσθηση της απέχθειας ως προς το κορμί της. Γιατί έκανε έρωτα νωρίς, αργά, βιαστικά, ή άγρια. Γιατί αδυνάτισε ή γιατί πάχυνε. Όλα μοιάζουν να γυρνάνε γύρω από το σώμα της. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο δε νιώθει άνετα μ’ αυτό αλλά εν μέρη του επιτίθεται. Η αυτοεκτίμησή της επηρεάζεται κι αδυνατεί να απελευθερωθεί εγκεφαλικά και κατά συνέπεια και σωματικά.
Ακόμη τα παιδικά τραύματα, η εγκατάλειψη, η κακοποίηση, η παραμέληση κι όλα όσα δέχεται το παιδί σε μικρή ηλικία, διαμορφώνουν έναν ενήλικα κυριευμένο από το φόβο και το άγχος. Αυτόν που αναρωτιέται αν είναι αρκετός, αν αρέσει, αν ικανοποιεί όντως τον σύντροφό του ή αν εκείνος προσποιείται. Το άγχος με τη σειρά του απελευθερώνει κορτιζόλη στο σώμα, η οποία σχετίζεται με μειωμένη λίμπιντο και φτωχή ερωτική επιθυμία. Φυσικά όλα αυτά τα ερωτήματα, οι ενοχές κι οι ανασφάλειες δε βοηθούν τη γυναίκα να αγαπήσει το σώμα της και τον εαυτό της. Ο Φρόιντ μάλιστα είχε μιλήσει για την καθήλωση του ατόμου σε ερωτική εμπειρία, όταν αυτή συμβαίνει σε πρώιμο στάδιο της ζωής του κι είναι είτε τραυματική, είτε έντονη κ.ο.κ.. Σύμφωνα με τον Φρόιντ λοιπόν, μια τέτοια εμπειρία μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ερωτική ζωή του ατόμου και να οδηγήσει από έλλειψη ενδιαφέροντος μέχρι και σε παραφιλική διαταραχή. Φυσικά κάθε γυναίκα δε φτάνει σε τέτοιο στάδιο, όμως είναι πολλές αυτές που κουβαλάνε πάνω τους κάποια δυσάρεστη ανάμνηση που σχετίζεται με το κρεβάτι και τις κάνει να αισθάνονται ντροπή και στεναχώρια.
Πολλές απ’ εμάς, δεν αρκούμαστε στα προηγούμενα προβλήματα και «δημιουργούμε» κι άλλα, έτσι συστήνουμε στη λίμπιντό μας την τελειομανία -φυσικά με την ευγενή χορηγία της κοινωνίας. Αναζητούμε, την τέλεια στιγμή, το ιδανικό μέρος και τον «έναν» που θα αξίζει την απελευθέρωσή μας. Ξεχνάμε πως ο οργασμός είναι δώρο από τη μητέρα φύση στον εαυτό μας, στο σώμα και το πνεύμα μας. Είναι μια υπέρτατη στιγμή ηδονής που κάθε γυναίκα δικαιούται να βιώσει. Δεν είναι δώρο προς τον σύντροφό της, ούτε μια ακόμη ταμπέλα που αυτήν τη φορά θα προστεθεί στο δικό του λαιμό -για να φαίνεται το ταλέντο του κι η σπουδαιότητά του. Δε χρειάζεται το «άμεμπτο», χρειάζεται να καταλάβουμε πως είμαστε ήδη όμορφες οντότητες, σε ήδη όμορφα σώματα. Ιδανικά για να προσφέρουν και να λάβουν ευχαρίστηση, αγάπη, έρωτα και πάθος. Να μοιράσουν και να μοιραστούν. Επομένως ο έλεγχος που επιβάλλουμε πάνω στο σώμα μας, περιμένοντας την τέλεια στιγμή, είναι απλά ένα παιχνίδι που μάθαμε να παίζουμε παιδιά. «Θα πάρω αυτό το παντελόνι όταν αδυνατίσω» λέγαμε τότε κι αυτό εξελίχθηκε σε «Θα αφεθώ όταν του/της αξίζει». Σ’ εμάς όμως πότε θα αξίζει; Πότε θα νιώσουμε αρκετές;
Βέβαια, εδώ πρέπει να ειπωθεί πως η συμπεριφορά που διατηρεί το ταίρι είναι αναμφίβολης σημασίας. Γιατί είναι αυτή που θα βοηθήσει τη γυναίκα να ξετυλιχτεί και να απολαύσει τις ερωτικές τις στιγμές. Αντίθετα, μια κακοποιητική συμπεριφορά μέσα σε μια δυσάρεστη σχέση, είναι αυτή που θα μπλοκάρει ακόμα περισσότερο το γυναικείο σώμα. Το μίσος κι η επιθετικότητα που κάθε άνθρωπος λαμβάνει είναι στοιχεία που πολλές φορές ταυτίζει με την πραγματικότητα. Ο κοινωνιολόγος Charles Horton Cooley είπε «Δεν είμαι αυτός που νομίζω ότι είμαι, δεν είμαι αυτός που νομίζεις ότι είμαι, είμαι αυτός που νομίζω πως νομίζεις ότι είμαι.». Εν ολίγοις, όταν ο οποιοσδήποτε -πόσο μάλλον ο σύντροφός μας-, βλέπουμε πως πιστεύει ότι δε μας αξίζει αγάπη, τρυφερότητα, ερωτισμός και κορυφώσεις, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κι εμείς να πιστέψουμε σ’ αυτό. Αν από την άλλη ο περίγυρός μας κι ειδικά το ταίρι μας, μας κάνουν να αισθανθούμε, ικανοί, θελκτικοί κι ερωτικοί άνθρωποι, τότε ήδη μέσα μας θα συντελείται μια καταπληκτική διεργασία. Η διαδικασία ανάπτυξης της αυτοεκτίμησής μας.
Γενικότερα είναι καλό να θυμόμαστε πως η ύπαρξη οργασμού κατά τη διάρκεια της επαφής, δεν κρίνει την επιτυχία μιας σχέσης. Παρ’ όλα αυτά, αν η γυναίκα αισθάνεται έτοιμη, μια επίσκεψη σε ψυχοθεραπευτή, η αποκοπή αρνητικών ατόμων από τη ζωή της, η άσκηση, ο διαλογισμός, οι ασκήσεις αυτοβελτίωσης και πολλά άλλα είναι λύσεις που άμεσα θα κάνουν διαφορά στη σχέση της με το σώμα της και τον εαυτό της. Πάντως, ο καλύτερος τρόπος για να βιώσει μια γυναίκα οργασμό κατά τη διάρκεια της ερωτικής επαφής, είναι να γνωρίσει μόνη της το σώμα της, πριν το συστήσει σε κάποιον άλλον, να μάθει η ίδια τα θέλω της, αυτά που τη γεμίζουν κι αυτά που την πνίγουν. Ο οργασμός αποτελεί το υψηλότερο στάδιο ικανοποίησης κατά την επαφή κι είναι αυτός που φανερώνει την ολοκληρωτική απελευθέρωση. Παραμένει όμως η γεύση που σου αφήνει το κρασί στο τέλος, όχι το κρασί το ίδιο. Το κρασί είναι μυρωδιά, είναι τα διαφορετικά κύματα γεύσης που παραλύουν τους γευστικούς σου κάλυκες, είναι το αίμα σου που πάλλεται στις φλέβες και ζητάει την επόμενη γουλιά, είναι τα συναισθήματα που σου δημιουργούνται. Ίσως αν ξεχάσουμε τους κανόνες καλής συμπεριφοράς και πιούμε το κρασί μας σαν να μη μάς έμαθε κανείς το πώς, η τελευταία γουλιά να πάρει άλλη διάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου