Η τρέλα μάς φέρνει έρωτα ή ο έρωτας τρέλα;

Ως όρος, η λέξη «εμμονή» πηγάζει από το ρήμα εμμένω που σημαίνει μένω σταθερός- πιστός σε μια άποψη-σε ένα πρόσωπο- σε μια κατάσταση. Πώς λοιπόν η εμμονή συνδέεται με τον έρωτα φτάνοντας ακόμα και σε ολέθριες για τη σχέση και τους συντρόφους, συνέπειες; Ο έρωτας από μόνος του είναι το συναίσθημα που τρελαίνει το ίδιο το σώμα και το μυαλό. Μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος, αν η τρέλα μας φέρνει έρωτα ή ο έρωτας τρέλα;

Πολλά άτομα λόγω ανασφάλειας που οδηγεί σε εξάρτηση από τον ερωτικό τους σύντροφο δεν μπορούν να συνάψουν υγιείς ερωτικές σχέσεις που να διέπονται από αναγκαία ελευθερία. Σε ένα πρώτο στάδιο μπορούμε να αναφέρουμε την ανάγκη του συγκεκριμένου ατόμου να βρεθεί σε μια ερωτική σχέση. Άσχετα με το ποσό βαθιά είναι τα συναισθήματα η σχέση αυτή βασίζεται σε μια έντονη ή και ξαφνική θα μπορούσαμε να αναφέρουμε έλξη για τον μελλοντικό σύντροφο που μπορεί να υφίσταται εξ’ αρχής, να τη βιώνει δηλαδή το άτομο ανεξαρτήτως της σχέσης στην οποία βρίσκεται, ή να γεννηθεί εντός της συγκεκριμένης σχέσης.

Λόγω λοιπόν της τεράστιας ανάγκης του να συνάψει μια σχέση μπερδεύει τον έρωτα με μια υπερβολική τάση για έλεγχο που οδηγεί σε προσκόλληση προς το συγκεκριμένο πρόσωπο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια μπερδεμένη σκέψη ως προς τι θεωρεί φυσιολογικό ή οριοθετούμενο μέσα στη σχέση και την αδυναμία του να αξιολογήσει σωστά τον άνθρωπο που έχει απέναντί του. Ερωτεύεται χωρίς να δίνει χρόνο ούτε στον ίδιο τον εαυτό του να γνωρίσει πραγματικά τον χαρακτήρα του άλλου. Εξιδανίκευση του ερωτικού συντρόφου και θεοποίησή του είναι επίσης πιθανές συνιστώσες, θέτοντάς τον ως σε ψηλό βάθρο με συνέπεια τη δημιουργία εμμονών και υπερ-λατρευτικών συμπεριφορών.

Ο έρωτας έχει την ιδιότητα να παραμορφώνει τη συμπεριφορά μας και τον τρόπο σκέψης μας. Ο Βρετανός καθηγητής νευροβιολογίας, Σεμίρ Ζέκι, χαρακτήρισε τον έρωτα βιολογικά ως «αρρώστια» λόγω του ότι θολώνει τη λογική κρίση του ερωτευμένου, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως «πάσχων». Οι ακραίες συμπεριφορές που εμφανίζονται είναι η κτητική στάση, το να μην αφήνεται στον σύντροφο χώρος και χρόνος εκτός σχέσης, υφίσταται ανάγκη για διαρκή επικοινωνία και γενικότερα η απουσία άμεσης και συνεχούς επιβεβαίωσης ισοδυναμεί με παραμέληση. Η ανάγκη του ενός μέλους να γίνει αποδεκτό από το ταίρι του φτάνει σε σημείο να γίνει αυτοσκοπός.

Τα σημάδια είναι εκεί, συνήθως, απλά αγνοούνται γιατί θεωρεί πως θα κερδίσει τον έρωτά του, ο οποίος στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν δικός του. Μια σχέση παρεμβατική από τη μια πλευρά κι από την άλλη τρέλας και παροξυσμού. Ο ερωτευμένος, θολωμένος από ένα πλήθος συναισθημάτων (αληθινών ή ψεύτικων) με την ανασφάλεια να χτυπάει κόκκινο και το άγχος να κυριεύει την καθημερινότητά του φτάνει σε καταστροφικά επίπεδα τόσο για αυτόν όσο και για την ίδια του την σχέση.

Το να μάθεις να παλεύεις με τους δαίμονές σου, να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να τον σεβαστείς πάνω από όλα, είναι η αρχή για μια υγιή ερωτική σχέση. Οι χίμαιρες δε θα φύγουν ποτέ, περνώντας όμως τη φάση αυτή κι έχοντας ζήσει συγκεκριμένες καταστάσεις μαθαίνεις να αξιολογείς ανθρώπους. Κάθε σχέση που περνάει από τη ζωή σου έχει κάτι να σου δώσει, ένα μάθημα, για το πώς εσύ ο ίδιος αρχικά θα αγαπήσεις εσένα και στη συνέχεια τον άνθρωπο δίπλα σου. Για να γνωρίσεις τον έρωτα, να τον αγκαλιάσεις ώστε να μπει στη ζωή σου και να δώσει χρώμα, ανεξάρτητα από τις εμπειρίες, θετικές ή αρνητικές πρέπει να αφεθείς στην τρέλα του. Μα όσο κι αν θέλουμε να λέμε για την άγρια πλευρά του παροξυσμού, τελικά ο έρωτας μένει κι ανθίζει μέσα από τη λογική και την αυτογνωσία. Κι εκείνος ο έρωτας, ακόμα κι αν τελειώσει, μένει αιώνιος.