Συς (περιοχή Δίου)
Στους πρόποδες του Ολύμπου, κοντά στο Δίον, φυλάσσονταν τα οστά του Ορφέα σε υδρία τοποθετημένη σε κολώνα. Οι κάτοικοι των Λειβήθρων πήραν χρησμό ότι η πόλη τους θα καταστρεφόταν από κάπρο, την ημέρα που τα οστά του Ορφέα θα έβγαιναν στο φως. Κανείς όμως δεν πίστεψε ότι κάπρος θα μπορούσε να ρίξει τα τείχη της πόλης. Κάποτε, βοσκός αποκοιμήθηκε στη βάση του τάφου του Ορφέα και στον ύπνο του άρχισε να μελοποιεί τους γλυκούς στίχους του ποιητή από τη Θράκη. Μαζεύτηκαν όλοι οι βοσκοί και οι αγρότες του τόπου γύρω από την κολόνα, που τελικά από απροσεξία έπεσε κάτω. Ο Διόνυσος έστειλα τότε δυνατή καταιγίδα, ο ποταμός Συς (=κάπρος) πλημμύρισε και κατέστρεψε τελείως την πόλη. Αργότερα, μετά την καταστροφή, λέγεται ότι τα λείψανα του ποιητή μεταφέρθηκαν στο Δίον.
Τάναης (Τάναϊς-ιδος)
Θεός-ποταμός, γιος του Ωκεανού και της Τηθύος. Σήμερα ο ποταμός ονομάζεται Δον. Σύμφωνα με μεταγενέστερη μυθική παράδοση, ο Τάναης ήταν γιος του Βήρωσου (ή Βηρωσσού) και της Αμαζόνας Λυσίππης, που από όλους τους θεούς τιμούσε μόνο τον Άρη και περιφρονούσε τις γυναίκες. Η Αφροδίτη, θέλοντας να τιμωρήσει τον νέο, του ενέπνευσε άνομο έρωτα για τη μητέρα του. Ο Τάναης, μην μπορώντας να ξεφύγει από το πάθος του, ρίχτηκε στον ποταμό που ως τότε ονομαζόταν Αμαζόνιος, και από τότε Τάναης.
Τέθρυς ή Θήρην (κοντά στην Κνωσσό)
α) Κοντά στον ποταμό έγιναν οι γάμοι του Δία και της Ήρας. Κάθε χρόνο οι ντόπιοι τελούσαν θυσίες και έκαμναν αναπαράσταση του ιερού γάμου.
«λέγουσι δὲ καὶ τοὺς γάμους τοῦ τε Διὸς καὶ τῆς ῞Ηρας ἐν τῇ Κνωσίων χώρᾳ γενέσθαι κατά τινα τόπον πλησίον τοῦ Θήρηνος ποταμοῦ, καθ᾽ ὃν νῦν ἱερόν ἐστιν, ἐν ᾧ θυσίας κατ᾽ ἐνιαυτὸν ἁγίους ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων συντελεῖσθαι, καὶ τοὺς γάμους ἀπομιμεῖσθαι, καθάπερ ἐξ ἀρχῆς γενέσθαι παρεδόθησαν». (Διόδωρος 5.72)
β) Σύμφωνα με μια εκδοχή ο Μίνωας κυριάρχησε στο παιγνίδι της ανάληψης της εξουσίας έναντι των αδελφών του Ραδάμανθυ και Σαρπηδόνα χάρη στη βοήθεια του Ποσειδώνα. Ο Μίνωας απέδειξε την υπεροχή του και την προτίμηση που του είχαν οι θεοί, όταν προσευχήθηκε στον θαλάσσιο θεό και του ζήτησε να του στείλει ταύρο από τη θάλασσα, για να του τον θυσιάσει. Επειδή όμως ο Μίνωας δεν τον θυσίασε ποτέ λόγω της ομορφιάς του, ο Ποσειδών έβαλε τον ταύρο να λυμαίνεται την περιοχή που υδροδοτούνταν από τον ποταμό, μέχρι που τον έπιασε ο Ηρακλής.
Τιταρήσιος
Ποταμός σε απροσδιόριστη περιοχή, πατρίδα του Αργοναύτη Μόψου.
Υδάσπης
Για τον Υδάσπη υπάρχουν δύο παραδόσεις. Η μία, του Νόννου, τον θέλει ποτάμιο θεό της Ινδίας που πολέμησε τον Διόνυσο, γιο του Θαύματα και της Ωκεανίδας Ηλέκτρας, επομένως αδελφό των Αρπυιών, της Άρκης και της Ίριδας, σύζυγο της Αστρίδας από την οποία απέκτησε ένα γιο, τον Δηριάδη (17.281-282, 23.224 κ.ε., 26.350 κ.ε.). Η άλλη εκδοχή τον κάνει βασιλιά της Ινδίας και πατέρα της Χρυσίππης, στην οποία η Αφροδίτη ενέβαλε άνομο έρωτα για τον πατέρα της, επειδή εξοργίστηκε μαζί της για άδηλους λόγους. Με τη βοήθεια της παραμάνας της η κόρη πλάγιασε μαζί του μια νύχτα. Όταν ο Υδάσπης αντιλήφθηκε τι είχε γίνει, έθαψε την παραμάνα ζωντανή και κάρφωσε την κόρη του σε σταυρό. Από τη θλίψη του έπεσε στον Ινδό ποταμό που μετονομάστηκε από αυτόν σε Υδάσπη (Ψ-Πλούτ., π. ποτ. 1.1.).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου