Τί θα σκεφτείτε εάν συναντήσετε έναν ρουτινολόγο; Πάω στοίχημα πως ήδη ψιθυρίζετε: “Έναν ρουτίνο…. τι;”.
Να σας το θέσω διαφορετικά: τί θα σκεφτείτε αν σας πω πως πάσχετε από οξεία ρουτινίτιδα; Ήδη ακούω τη φωνή σας να ρωτά με έκπληξη “Παρακαλώ; Πώς είπατε; Ορίστε; Συγνώμη κύριε, ποιος είστε;”.
Και πριν νομίσετε πως είμαι παρανοϊκός, σας εξηγώ ευθύς αμέσως τι εννοώ.
Οξεία ρουτινίτιδα είναι μια ψυχική νόσος που πλήττει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους στον κόσμο, κυρίως στη Δύση. Τα συμπτώματα είναι σχεδόν πάντα τα ίδια: έλλειψη κινήτρου, χρόνια μελαγχολία, ανυπαρξία νοήματος, ανία, δυσκολία να νιώσει κάποιος ευτυχισμένος παρά την αφθονία των υλικών αγαθών, απογοήτευση, κόπωση,…
Με λίγα λόγια, είναι η ασθένεια της ρουτίνας κατά την οποία δεν έχουμε κατάθλιψη, δεν μας κυριεύει καμιά μεγάλη δυστυχία, κι όμως! Δεν είμαστε ευτυχείς! Λείπει η μαγεία από τα μικρά και καθημερινά που, όμως, μας ορίζουν. Λείπει το κίνητρο, η δύναμη, το κέφι κι η χαρά. Ζούμε τη “μέρα της Μαρμότας” στην πιο σκληρή εκδοχή, κάτι που συν τω χρόνω μας κλέβει τη ζωή μας.
Από οξεία ρουτινίτιδα πάσχει και η Καμιγ, μια Παριζιάνα ετών 38 που φαινομενικά τα έχει όλα: υγεία, μια καλή δουλειά, μια ήσυχη οικογενειακή ζωή και έναν γιο αξιολάτρευτο λίγο πριν μπει στην εφηβεία. Λίγο πολύ, διαθέτει όσα μας “επιβάλλει” η κοινωνία μας αλλά της λείπει κάτι βασικό. Το γέλιο, η χαρά, η δημιουργικότητα κι η φαντασία! Της λείπει η ευτυχία! Το μόνο που θέλει είναι να ξαναβρεί το δρόμο της και ν’ αποκτήσει ένα νόημα η ζωή της. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είναι ευτυχισμένη και να το μεταδίδει και στους γύρω της.
Όταν ο Κλοντ, ο οποίος της συστήνεται ως ρουτινολόγος, της προτείνει έναν πρωτότυπο τρόπο για να τη βοηθήσει, εκείνη δέχεται χωρίς δισταγμό. Τα λόγια του χτυπούν ευαίσθητες χορδές και την πείθουν να τον ακολουθήσει σε ό, τι κι αν της πει. “Δε φαντάζεστε τον αριθμό των αναλφάβητων της ευτυχίας! Για να μην πούμε για τον συναισθηματικό αναλφαβητισμό! Αληθινή μάστιγα… “ λέει με στόμφο κι έπειτα συνεχίζει: “Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την εντύπωση πως προσπέρασες τη ζωή σου επειδή δεν είχες το θάρρος να τη διαμορφώσεις σύμφωνα με τις επιθυμίες σου, επειδή δεν έμεινες πιστός στις αξίες σου, στο παιδί που ήσουν κάποτε, στα όνειρά σου!”.
Δυστυχώς, η ανάπτυξη της δεξιότητας να γίνει κάποιος ευτυχισμένος δεν είναι κάτι που μαθαίνεται στο σχολείο. Υπάρχουν, ωστόσο, τεχνικές και σίγουρα η ευτυχία δεν σχετίζεται με τα υλικά αγαθά. “Μπορεί να έχεις πολλά λεφτά και να είσαι δυστυχισμένος σαν τις πέτρες ή αντίθετα να έχεις ελάχιστα και να γεύεσαι το μέλι της ζωής όσο κάνεις άλλος” λέει χαρακτηριστικά ο Κλοντ κι αν το καλοσκεφτείτε έχει δίκιο. Τα περισσότερα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή εξαρτώνται από τον εγκέφαλο. Η δύναμη του μυαλού δεν παύει να ξαφνιάζει!
Να σας το θέσω διαφορετικά: τί θα σκεφτείτε αν σας πω πως πάσχετε από οξεία ρουτινίτιδα; Ήδη ακούω τη φωνή σας να ρωτά με έκπληξη “Παρακαλώ; Πώς είπατε; Ορίστε; Συγνώμη κύριε, ποιος είστε;”.
Και πριν νομίσετε πως είμαι παρανοϊκός, σας εξηγώ ευθύς αμέσως τι εννοώ.
Οξεία ρουτινίτιδα είναι μια ψυχική νόσος που πλήττει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους στον κόσμο, κυρίως στη Δύση. Τα συμπτώματα είναι σχεδόν πάντα τα ίδια: έλλειψη κινήτρου, χρόνια μελαγχολία, ανυπαρξία νοήματος, ανία, δυσκολία να νιώσει κάποιος ευτυχισμένος παρά την αφθονία των υλικών αγαθών, απογοήτευση, κόπωση,…
Με λίγα λόγια, είναι η ασθένεια της ρουτίνας κατά την οποία δεν έχουμε κατάθλιψη, δεν μας κυριεύει καμιά μεγάλη δυστυχία, κι όμως! Δεν είμαστε ευτυχείς! Λείπει η μαγεία από τα μικρά και καθημερινά που, όμως, μας ορίζουν. Λείπει το κίνητρο, η δύναμη, το κέφι κι η χαρά. Ζούμε τη “μέρα της Μαρμότας” στην πιο σκληρή εκδοχή, κάτι που συν τω χρόνω μας κλέβει τη ζωή μας.
Από οξεία ρουτινίτιδα πάσχει και η Καμιγ, μια Παριζιάνα ετών 38 που φαινομενικά τα έχει όλα: υγεία, μια καλή δουλειά, μια ήσυχη οικογενειακή ζωή και έναν γιο αξιολάτρευτο λίγο πριν μπει στην εφηβεία. Λίγο πολύ, διαθέτει όσα μας “επιβάλλει” η κοινωνία μας αλλά της λείπει κάτι βασικό. Το γέλιο, η χαρά, η δημιουργικότητα κι η φαντασία! Της λείπει η ευτυχία! Το μόνο που θέλει είναι να ξαναβρεί το δρόμο της και ν’ αποκτήσει ένα νόημα η ζωή της. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είναι ευτυχισμένη και να το μεταδίδει και στους γύρω της.
Όταν ο Κλοντ, ο οποίος της συστήνεται ως ρουτινολόγος, της προτείνει έναν πρωτότυπο τρόπο για να τη βοηθήσει, εκείνη δέχεται χωρίς δισταγμό. Τα λόγια του χτυπούν ευαίσθητες χορδές και την πείθουν να τον ακολουθήσει σε ό, τι κι αν της πει. “Δε φαντάζεστε τον αριθμό των αναλφάβητων της ευτυχίας! Για να μην πούμε για τον συναισθηματικό αναλφαβητισμό! Αληθινή μάστιγα… “ λέει με στόμφο κι έπειτα συνεχίζει: “Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την εντύπωση πως προσπέρασες τη ζωή σου επειδή δεν είχες το θάρρος να τη διαμορφώσεις σύμφωνα με τις επιθυμίες σου, επειδή δεν έμεινες πιστός στις αξίες σου, στο παιδί που ήσουν κάποτε, στα όνειρά σου!”.
Δυστυχώς, η ανάπτυξη της δεξιότητας να γίνει κάποιος ευτυχισμένος δεν είναι κάτι που μαθαίνεται στο σχολείο. Υπάρχουν, ωστόσο, τεχνικές και σίγουρα η ευτυχία δεν σχετίζεται με τα υλικά αγαθά. “Μπορεί να έχεις πολλά λεφτά και να είσαι δυστυχισμένος σαν τις πέτρες ή αντίθετα να έχεις ελάχιστα και να γεύεσαι το μέλι της ζωής όσο κάνεις άλλος” λέει χαρακτηριστικά ο Κλοντ κι αν το καλοσκεφτείτε έχει δίκιο. Τα περισσότερα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή εξαρτώνται από τον εγκέφαλο. Η δύναμη του μυαλού δεν παύει να ξαφνιάζει!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου