ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΟΙΔΙΠΟΥΣ
Τέκνον τυφλοῦ γέροντος, Ἀντιγόνη, τίνας
χώρους ἀφίγμεθ᾽ ἢ τίνων ἀνδρῶν πόλιν;
τίς τὸν πλανήτην Οἰδίπουν καθ᾽ ἡμέραν
τὴν νῦν σπανιστοῖς δέξεται δωρήμασιν,
5 σμικρὸν μὲν ἐξαιτοῦντα, τοῦ σμικροῦ δ᾽ ἔτι
μεῖον φέροντα, καὶ τόδ᾽ ἐξαρκοῦν ἐμοί;
στέργειν γὰρ αἱ πάθαι με χὠ χρόνος ξυνὼν
μακρὸς διδάσκει καὶ τὸ γενναῖον τρίτον.
ἀλλ᾽, ὦ τέκνον, θάκησιν εἴ τινα βλέπεις
10 ἢ πρὸς βεβήλοις ἢ πρὸς ἄλσεσιν θεῶν,
στῆσόν με κἀξίδρυσον, ὡς πυθώμεθα
ὅπου ποτ᾽ ἐσμέν· μανθάνειν γὰρ ἥκομεν
ξένοι πρὸς ἀστῶν, ἃν δ᾽ ἀκούσωμεν τελεῖν.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ
πάτερ ταλαίπωρ᾽ Οἰδίπους, πύργοι μὲν οἳ
15 πόλιν στέφουσιν, ὡς ἀπ᾽ ὀμμάτων, πρόσω·
χῶρος δ᾽ ὅδ᾽ ἱρός, ὡς σάφ᾽ εἰκάσαι, βρύων
δάφνης, ἐλαίας, ἀμπέλου· πυκνόπτεροι δ᾽
εἴσω κατ᾽ αὐτὸν εὐστομοῦσ᾽ ἀηδόνες·
οὗ κῶλα κάμψον τοῦδ᾽ ἐπ᾽ ἀξέστου πέτρου·
20 μακρὰν γάρ, ὡς γέροντι, προυστάλης ὁδόν.
ΟΙ. κάθιζέ νύν με καὶ φύλασσε τὸν τυφλόν.
ΑΝ. χρόνου μὲν οὕνεκ᾽ οὐ μαθεῖν με δεῖ τόδε.
ΟΙ. ἔχεις διδάξαι δή μ᾽ ὅποι καθέσταμεν;
ΑΝ. τὰς γοῦν Ἀθήνας οἶδα, τὸν δὲ χῶρον οὔ.
25 ΟΙ. πᾶς γάρ τις ηὔδα τοῦτό γ᾽ ἡμὶν ἐμπόρων.
ΑΝ. ἀλλ᾽ ὅστις ὁ τόπος ἦ μάθω μολοῦσά ποι;
ΟΙ. ναί, τέκνον, εἴπερ ἐστί γ᾽ ἐξοικήσιμος.
ΑΝ. ἀλλ᾽ ἐστὶ μὴν οἰκητός· οἴομαι δὲ δεῖν
οὐδέν· πέλας γὰρ ἄνδρα τόνδε νῷν ὁρῶ.
30 ΟΙ. ἦ δεῦρο προσστείχοντα κἀξορμώμενον;
ΑΝ. καὶ δὴ μὲν οὖν παρόντα· χὤ τι σοι λέγειν
εὔκαιρόν ἐστιν, ἔννεφ᾽, ὡς ἁνὴρ ὅδε.
***
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΟΙΔΙΠΟΥΣΚόρη ενός γέροντα τυφλού, Αντιγόνη, ποιάτα μέρη εδώ που φτάσαμε, ποιοί νέμονται την πόλη αυτή;Ποιός τον αλήτη Οιδίποδα ανήμερα θα υποδεχτείμε δώρα λιγοστά;5Μικρό το δώρο που επαιτεί, κι απ᾽ το μικρό μικρότεροαυτό που παίρνει, όμως μου αρκεί.Γιατί τα πάθη μου με δίδαξαν να στέργω, έπειτα ο χρόνος ο μακρύς,σύντροφος μιας ολόκληρης ζωής, και τρίτο το γενναίο μου φρόνημα.Αλλά, καλή μου κόρη, αν κάπου βλέπεις θέση να καθίσω,10είτε στον δρόμο των περαστικών είτε στα άλση των θεών,βάλε με εκεί να ξαποστάσω. Ωσότου ακούσουμετο πού βρισκόμαστε. Ξένοι εμείς στα ξένα, από τους ντόπιουςπεριμένουμε να μάθουμε, ό,τι μας πουν, να το εκτελέσουμε.ΑΝΤΙΓΟΝΗΠατέρα, Οιδίποδα ταλαίπωρε, οι πύργοι που την πόλη15στεφανώνουν φαίνονται πέρα, και τους βλέπω.Όμως εδώ ο τόπος ιερός, όπως το δείχνουν τα σημάδια του·γεμάτος δάφνες, αμπέλια, ελιές, και μέσα στα φυλλώματααηδόνια κελαηδούν που φτερουγίζουν.Έλα, ωστόσο, και σ᾽ αυτήν την πέτρα την αλάξευτηακούμπησε, λυγίζοντας τα μέλη σου.20Γιατί για γέρον άνθρωπο μακρύς ο δρόμος που περπάτησες.ΟΙ. Βάλε με να καθίσω εσύ, κι ο νους σου στον τυφλό.ΑΝ. Έχω σ᾽ αυτό τον χρόνο σύμμαχο, δεν θα το μάθω τώρα.ΟΙ. Μπορείς να πεις και πού βρισκόμαστε;ΑΝ. Για την Αθήνα φτάνει η γνώση μου, γι᾽ αυτό το μέρος όχι.25ΟΙ. Κατάλαβα· ό,τι μας έλεγε στον δρόμο κάθε περαστικός.ΑΝ. Θέλεις να πάω τρέχοντας να μάθω ποιός ο τόπος;ΟΙ. Ναι, κόρη μου, κι ακόμη αν κατοικείται.ΑΝ. Και βέβαια κατοικείται. Αλλά δεν έχω λόγο πιανα πάω πουθενά· βλέπω κοντά μας κάποιον άντρα.30ΟΙ. Σ᾽ εμάς προσέρχεται; για μας ξεκίνησε;ΑΝ. Μα ναι. Είναι παρών. Και ό,τι εύκαιρο έχεις να πεις,να του το πεις, είναι εδώ ο άνθρωπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου