‹ΧΟ.› Τίνα δ᾽ ἔμμεν πόθεν ἄνδρα τοῦτον [στρ. γ]λέγει, τίνα τε στολὰν ἔχοντα;
πότερα σὺν πολεμηΐοις ὅ-
πλοισι στρατιὰν ἄγοντα πολλάν;
35 ἢ μοῦνον σὺν ὀπάοσιν
στείχειν ἔμπορον οἷ᾽ ἀλάταν
ἐπ᾽ ἀλλοδαμίαν,
ἰσχυρόν τε καὶ ἄλκιμον
ὧδε καὶ θρασύν, ὃς τ‹οσ›ούτων
40ἀνδρῶν κρατερὸν σθένος
ἔσχεν; ἦ θεὸς αὐτὸν ὁρμᾷ,
δίκας ἀδίκοισιν ὄφρα μήσεται·
οὐ γὰρ ῥᾴδιον αἰὲν ἔρ-
δοντα μὴ ᾽ντυχεῖν κακῷ.
45 πάντ᾽ ἐν τῷ δολιχῷ χρόνῳ τελεῖται.
‹ΑΙΓ.› Δύο οἱ φῶτε μόνους ἁμαρτεῖν [στρ. δ]
λέγει, περὶ φαιδίμοισι δ᾽ ὤμοις
ξίφος ἔχειν ‹ἐλεφαντόκωπον›
ξεστοὺς δὲ δύ᾽ ἐν χέρεσσ᾽ ἄκοντας
50 κηὔτυκτον κυνέαν Λάκαι-
ναν κρατὸς πέρι πυρσοχαίτου·
χιτῶνα πορφύρεον
στέρνοις τ᾽ ἀμφί, καὶ οὔλιον
Θεσσαλὰν χλαμύδ᾽· ὀμμάτων δὲ
55στίλβειν ἄπο Λαμνίαν
φοίνισσαν φλόγα· παῖδα δ᾽ ἔμμεν
πρώθηβον, ἀρηΐων δ᾽ ἀθυρμάτων
μεμνᾶσθαι πολέμου τε καὶ
χαλκεοκτύπου μάχας·
60 δίζησθαι δὲ φιλαγλάους Ἀθάνας.
***
―Ποιό παλικάρι να ᾽ναι κι από πού; [στρ. γ]και τί στολή φορεί; τί λέει ο κράχτης;Πολύ στρατό οπλισμένον οδηγείή μόνος, μ᾽ ένα δυο οπαδούς, γυρνά στα ξένα μέρηταξιδευτής περαστικός;Δύναμη θα ᾽χει κι αντοχήκαι θα ᾽ναι απόκοτος πολύ,για να μπορεί τόσων αντρών40τη γεροσύνη να νικά·ίσως ακόμα ένας θεόςνα τον κεντά, για να παιδεύει εκείνουςπου κάνουν το κακό· δεν είναι δακι εύκολο, σε άλλους συμφορές σα φέρνεις, να μην πάθειςκάποια κι εσύ· με τον καιρότα πράγματα όλα βρίσκουν ένα τέλος.
―Έχει, έτσι λέει, δυο μόνο συνοδούς· [στρ. δ]απ᾽ τους λαμπρούς τούς ώμους κρεμασμένοσπαθί με φιλντισένια τη λαβή·πελεκητά στα χέρια του κρατά δυο ακόντια· κράνος50καλόφτιαχτο, λακωνικό,σκέπει τα ρούσα του μαλλιά·στο στήθος γύρω, πορφυρόςχιτώνας και θεσσαλικήσγουρή χλαμύδα· λάμπουνετα μάτια σαν από λημνιάκόκκινη φλόγα· κι είναι, λένε, αγόρινιούτσικο ακόμα, αλλά πολεμικάπαιχνίδια πάντα μελετά, στους μπρούτζινους της μάχηςβρόντους ο νους του αδιάκοπα.60Και στη λαμπρή ζητά να φτάσει Αθήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου