Να, τι διηγείται ένας Αθηναίος εξόριστος, ο Δίκαιος του Θεοκύδη, ο οποίος θεωρείτο από τους Μήδους ως σημαίνον πρόσωπο. Την εποχή που η ύπαιθρος χώρα της Αττικής μετά την εκκένωση των Αθηνών ελεηλατείτο από τον πεζικό στρατό του Ξέρξη, αυτός έτυχε τότε να είναι στο Θριάσιο πεδίο μαζί με τον Δημάρατο τον Λακεδαιμόνιο και είδαν, λέει, να έρχεται από την Ελευσίνα σκόνη (κονιορτός), σαν να τη σήκωναν καμμιά τριανταριά χιλιάδες άνδρες και απορούσαν, από ποιους τάχα να ήταν αυτή η σκόνη και , να σου, έξαφνα άκουσαν μια φωνή και τους φαινόταν πως ήταν η επίκληση των μυστών στον Ίακχο.
Και ο Δημάρατος λέει, που δεν ήξερε τις θρησκευτικές τελετές της Ελευσίνος, τον ρώτησε από ποιον είναι αυτή η φωνή.
Και εκείνος του απάντησε : «Δημάρατε, δεν γίνεται, κάποια μεγάλη συμφορά θα βρει τον στρατό του Βασιλέως. Είναι ολοφάνερο αυτό μια που δεν υπάρχει ψυχή στην Αττική, ότι η φωνή είναι του θεού και έρχεται από την Ελευσίνα να φέρει βοήθεια στους Αθηναίους και τους συμμάχους τους. Και αν μεν ξεσπάσει κατά την Πελοπόννησο, θα υπάρχει κίνδυνος για τον Βασιλέα και τον στρατό του που είναι στη στεριά, αν πάλι διευθυνθεί προς τα πλοία που είναι στη Σαλαμίνα, τότε ο Βασιλιάς κινδυνεύει να χάσει τον στόλο του. Όσο για την εορτή αυτή, οι Αθηναίοι την εορτάζουν κάθε χρόνο προς τιμήν της Μητρός και της Κόρης και κατ΄ αυτήν όποιος θέλει απ΄ αυτούς και τους άλλους Έλληνες μυείται στα Μυστήρια. Και η φωνή αυτή που ακούς είναι εκείνη που φωνάζουν κατά την εορτή αυτή επικαλούμενοι τον Ίακχο.
Σε αυτά απάντησε ο Δημάρατος:
«Σώπα και αυτόν τον λόγο μη τον πεις σε κανέναν. Διότι, αν τα λόγια σου αυτά περιέλθουν σε γνώση του Βασιλέως θα χάσεις το κεφάλι σου και ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος στον κόσμο θα μπορέσει να σε γλιτώσει. Μόνο κάθησε ήσυχος, όσο για τον στρατό θα τον προστατεύσουν οι θεοί».
Εκείνος λοιπόν αυτή, λέει , την συμβουλή του έδωσε και από τη σκόνη, απ΄ όπου έβγαινε η φωνή, σχηματίσθηκε ένα νέφος, σηκώθηκε ψηλά στο αέρα και προχωρούσε κατά την Σαλαμίνα, προς το στρατόπεδο των Ελλήνων. Έτσι, κατάλαβαν, λέει, αυτοί ότι το ναυτικό του Ξέρξη ήταν μοιραίο να καταστραφεί.
ΗΡΟΔΟΤΟΣ 8.65
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου