Σου αρέσει πολύ η εξωτερική εμφάνιση του/της συντρόφου σου; Αν ναι, καλώς, γιατί υπάρχει σημαντική πιθανότητα να αρχίσεις να του/της μοιάζεις όσο περνάνε τα χρόνια. Φυσικά κάτι θα πάρει και εκείνος/η από σένα.
Όσο πιο ευτυχισμένοι, τόσο μεγαλύτερη η ομοιότητα
Ο Πολωνός ψυχολόγος Robert Zajonc από το πανεπιστήμιο του Michigan, ο οποίος υπήρξε ένας από τους πλέον ειδικούς στην παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, είχε στο παρελθόν την περιέργεια να εξετάσει κατά πόσο αυξάνει η ομοιότητα στα χαρακτηριστικά του προσώπου δύο συντρόφων, όταν ζουν για πολλά χρόνια μαζί. Έτσι έβαλε κάτω από το μικροσκόπιό του τις φωτογραφίες συζύγων στην ηλικία που ήταν νεόνυμφοι και τις σύγκρινε με αντίστοιχες φωτογραφίες τους 25 χρόνια μετά. Το συμπέρασμα ήταν ότι είχαν αρχίσει να μοιάζουν μεταξύ τους – περισσότερο ή λιγότερο – με την πάροδο του χρόνου. Ο παράγοντας ευτυχία φάνηκε μάλιστα να συντελεί στην αύξηση αυτής της ομοιότητας.
Το φαινόμενο της εμπάθειας
Η εξήγηση που έδωσε ο επιστήμονας για το φαινόμενο ήταν ότι η μακροχρόνια στενή επαφή δύο ανθρώπων τους κάνει να αντιγράφουν ασυνείδητα ο ένας τις εκφράσεις του άλλου (το φαινόμενο αυτό ονομάζεται εμπάθεια). Μια άλλη ερμηνεία που προτείνουν επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ είναι πως μάλλον αποτελεί φυσικό ακόλουθο κάποιοι σύντροφοι να μοιάζουν μεταξύ τους, γιατί αφενός οι ομοειδείς προσωπικότητες έλκονται και αφετέρου τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά μιας προσωπικότητας επηρεάζουν και τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Στα πειράματα των συγκεκριμένων ερευνητών παρατηρήθηκε ότι τα ζευγάρια που ζούσαν για πολλά χρόνια μαζί είχαν και τις πιο όμοιες προσωπικότητες. Από την άλλη, ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι δύο σύζυγοι συχνά έχουν παρόμοια γονίδια, άρα κάποιοι από εμάς επιλέγουμε υποσυνείδητα σύντροφο με DNA παρόμοιο με το δικό μας, εξ ου και η ομοιότητα.
Απλές υποθέσεις
Άλλοι πάλι εικάζουν ότι επιλέγουμε κάποιον σύντροφο επειδή ήδη μας μοιάζει ή αντιλαμβανόμαστε (πάλι υποσυνείδητα) την προδιάθεσή του να μας μοιάσει μεγαλώνοντας. Υπάρχουν όμως και άλλες πιο πεζές υποθέσεις: Αν οι δύο σύζυγοι ακολουθούν τη ίδια διατροφή, π.χ. πλούσια σε λιπαρά, τότε τα πρόσωπα και των δύο θα είναι στρουμπουλά. Ή εφόσον ζουν στο ίδιο περιβάλλον, θα δέχονται τις ίδιες εξωτερικές επιδράσεις π.χ. στο δέρμα τους. Ενδεχομένως βέβαια η συζυγική ομοιότητα να οφείλεται τελικά σε όλες μαζί τις αιτίες που προαναφέρθηκαν.
Πάντως, αν δεις ότι περνάει ο χρόνος και δεν μοιάζεις καθόλου με τον/τη σύντροφό σου, μη βιαστείς να καταλήξεις σε συμπεράσματα. Υπάρχουν πολλά ζευγάρια που αγαπιούνται, αλλά οι σύντροφοι δεν μοιάζουν μεταξύ τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ευτυχισμένα.
Όσο πιο ευτυχισμένοι, τόσο μεγαλύτερη η ομοιότητα
Ο Πολωνός ψυχολόγος Robert Zajonc από το πανεπιστήμιο του Michigan, ο οποίος υπήρξε ένας από τους πλέον ειδικούς στην παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, είχε στο παρελθόν την περιέργεια να εξετάσει κατά πόσο αυξάνει η ομοιότητα στα χαρακτηριστικά του προσώπου δύο συντρόφων, όταν ζουν για πολλά χρόνια μαζί. Έτσι έβαλε κάτω από το μικροσκόπιό του τις φωτογραφίες συζύγων στην ηλικία που ήταν νεόνυμφοι και τις σύγκρινε με αντίστοιχες φωτογραφίες τους 25 χρόνια μετά. Το συμπέρασμα ήταν ότι είχαν αρχίσει να μοιάζουν μεταξύ τους – περισσότερο ή λιγότερο – με την πάροδο του χρόνου. Ο παράγοντας ευτυχία φάνηκε μάλιστα να συντελεί στην αύξηση αυτής της ομοιότητας.
Το φαινόμενο της εμπάθειας
Η εξήγηση που έδωσε ο επιστήμονας για το φαινόμενο ήταν ότι η μακροχρόνια στενή επαφή δύο ανθρώπων τους κάνει να αντιγράφουν ασυνείδητα ο ένας τις εκφράσεις του άλλου (το φαινόμενο αυτό ονομάζεται εμπάθεια). Μια άλλη ερμηνεία που προτείνουν επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ είναι πως μάλλον αποτελεί φυσικό ακόλουθο κάποιοι σύντροφοι να μοιάζουν μεταξύ τους, γιατί αφενός οι ομοειδείς προσωπικότητες έλκονται και αφετέρου τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά μιας προσωπικότητας επηρεάζουν και τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Στα πειράματα των συγκεκριμένων ερευνητών παρατηρήθηκε ότι τα ζευγάρια που ζούσαν για πολλά χρόνια μαζί είχαν και τις πιο όμοιες προσωπικότητες. Από την άλλη, ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι δύο σύζυγοι συχνά έχουν παρόμοια γονίδια, άρα κάποιοι από εμάς επιλέγουμε υποσυνείδητα σύντροφο με DNA παρόμοιο με το δικό μας, εξ ου και η ομοιότητα.
Απλές υποθέσεις
Άλλοι πάλι εικάζουν ότι επιλέγουμε κάποιον σύντροφο επειδή ήδη μας μοιάζει ή αντιλαμβανόμαστε (πάλι υποσυνείδητα) την προδιάθεσή του να μας μοιάσει μεγαλώνοντας. Υπάρχουν όμως και άλλες πιο πεζές υποθέσεις: Αν οι δύο σύζυγοι ακολουθούν τη ίδια διατροφή, π.χ. πλούσια σε λιπαρά, τότε τα πρόσωπα και των δύο θα είναι στρουμπουλά. Ή εφόσον ζουν στο ίδιο περιβάλλον, θα δέχονται τις ίδιες εξωτερικές επιδράσεις π.χ. στο δέρμα τους. Ενδεχομένως βέβαια η συζυγική ομοιότητα να οφείλεται τελικά σε όλες μαζί τις αιτίες που προαναφέρθηκαν.
Πάντως, αν δεις ότι περνάει ο χρόνος και δεν μοιάζεις καθόλου με τον/τη σύντροφό σου, μη βιαστείς να καταλήξεις σε συμπεράσματα. Υπάρχουν πολλά ζευγάρια που αγαπιούνται, αλλά οι σύντροφοι δεν μοιάζουν μεταξύ τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ευτυχισμένα.