Βιβλική Εσθήρ, το χρονικό ενός θεατρικού έρωτα

Τα Σούσα είναι μια αρχαία πόλη, που ανασκάφθηκε μεταξύ των ετών 1850-1902, φέρνοντας στην επιφάνεια πολλά και σημαντικά ευρήματα. Μεταξύ των πολύτιμων αυτών ευρημάτων, ήταν και ο περίφημος Κώδικας του Χαμουραμπί,[1] ένας κατάλογος δηλαδή αρχαίων περσικών νόμων, που η σκανδαλώδης ομοιότητά τους, προς τους δήθεν θεόπνευστους, αλλά εξακριβωμένα μεταγενέστερους νόμους του Μωυσέως, πυροδότησε στις αρχές του 20 αιώνα, την μεγαλύτερη επίθεση τεκμηριωμένων αμφισβητήσεων που υπέστη ποτέ η Βίβλος.

Η αρχαία αυτή ένδοξη πρωτεύουσα των Περσών, ήταν χτισμένη στην ανατολική πλευρά του ποταμού Τίγρη και πλάι στον σημαντικότερο παραπόταμό του, τον Κέχρα (Kehrah), με τα ξακουστά κατά την αρχαιό­τητα εύγευστα νερά. Την πόλη αυτή κατέλαβε το 331 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος, συντρίβοντας τους Πέρσες. Μετά δε την επιστροφή του απ’ την Ινδία, κατά το 324 π.Χ. τέλεσε εκεί, μεγαλοπρεπείς μαζικούς γάμους εις ένδειξη συμφιλίωσης και συγχώνευσης Ανατολής και Δύσης. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως και τα μεγαλοπρεπή ανάκτορα του Δαρείου, μέσα στα οποία έζησε και εφονεύθη και ο γιος του Ξέρξης Α΄. Στα ανάκτορα αυτά λοιπόν, διαδραματίζεται και η ιστορία που μας αφηγείται το βιβλίο της Εσθήρ.

Κάποτε λοιπόν στα Σούσα, έξω από το παλάτι του βασιλέα Ασσουή­ρη, τριγυρνούσε ένας: «Ιουδαίος ονόματι Μαρδοχαίος, ένας από εκεί­νους τους αιχμαλώτους, που ο Ναβουχοδονόσορ (604-562 π.Χ.) ο βασι­λεύς, είχε φέρει[3] από την Ιερουσαλήμ στην Βαβυλώνα». Εσθ.2.5.

Ολοφάνερη επιδίωξή του, το πώς θα καταφέρει να τρυπώσει μέσα στις υπηρεσίες του παλατιού. Έτσι προσποιούμενος ότι «ησύχαζε» δίπλα από την πύλη των ανακτόρων, παριστάνοντας προφανώς τον επαίτη, άρχισε να παρακολουθεί δύο αυλικούς της φρουράς του βασιλιά, στην είσοδο των ανακτόρων: «και ησύχαζε ο Μαρδοχαίος (Μασ.: εκάθητο) εν τη βασιλική πύλη, πλησίον δύο ευνούχων του βασιλέως των φυλασσόντων την αυλή. Άκουσε δε τους λογισμούς αυτών και τις μέριμνες αυτών εξερεύνησε και έμαθε ότι ετοίμαζαν να βλάψουν τον βασιλέα». (Ο΄)Εσθ.1.1μ-1ν.

Τα όσα κρυφακούγοντας ο Μαρδοχαίος "εξερεύνησε" και έμαθε, για την ζωή των θυμάτων του, ήταν αρκετά, σ’ αυτούς να φέρουν τον χαμό, και στον ίδιο την δόξα του σωτήρα.

Θα ήταν ασφαλώς λάθος να υποθέσουμε ότι ο ήρωάς μας, ήταν ένας οποιοσδήποτε συνηθισμένος Ιουδαίος, που τίποτε καλύτερο δεν είχε να κάνει, απ’ το να λαγοκοιμάται ολημερίς έξω από την βασιλική πύλη. Επρόκειτο προφανώς για έναν ικανότατο τυπικό βιβλικό ήρωα, δημιουργό δόλιων ευκαιριών, σε αποστολή διείσδυσης στο παλάτι του βασιλέως, που σκόπιμα έγινε σκιά των δύο θυμάτων του, ενεργώντας κατόπιν εντολής ή σχεδίου.

Τα όσα έμαθε λοιπόν «ησυχάζοντας» αθέατος πλάι τους, (στην πύλη ή αλλού) για την ζωή των δύο τυχαίων αυλικών ευνούχων,[4] ήταν αρκετά για να χρησιμοποιηθούν στην δημιουργία μιας θανάσιμης παγίδας εναντίον τους. Σύντομα ο Μαρδοχαίος, κατήγγειλε τους δύο αφε­λείς, ως επικίνδυνους συνωμότες και ύποπτους δολοφονικής απόπειρας κατά της ζωής του βασιλιά! Και φυσικά, σε ένα αυταρχικό, μοναρχικό περιβάλλον, όπου η ζωή του βασιλιά, είναι η μοναδική προστατευόμενη αξία, η παραμικρή καταγγελία κατά της ζωής του μονάρχη, αποτελούσε ταυτόχρονα και ικανότατη ένδειξη συνωμοσίας και οι δυστυχείς κατηγορούμενοι και μόνο για λόγους προληπτικής ασφάλειας, σπάνια διέφευγαν τον θάνατο. Βέβαια ακόμα και η δημιουργία ενοχοποιητικών στοιχείων, δεν θα ήταν πράγμα ακατόρθωτο, για κάποιον αποφασισμένο χρήστη του δόλου!

Οι έρευνες που ακολούθησαν, κατά πως υπαινίσσεται αόριστα η Βίβλος, (Ο΄Εσθ.1.1ξ), δικαίωσαν την καταγγελία του Μαρδοχαίου, αφού στην προσπάθειά του αυτή, δεν χρειαζόταν άλλα αποδεικτικά στοιχεία εκτός τον ικανό αριθμό ψευδομαρτύρων, που άνετα μπορούσαν να του προσφέρουν, εκείνοι που ήθελαν οπωσδήποτε να προωθήσουν τον Μαρδοχαίο μέσα στο παλάτι!

Μετά την καταγγελία αυτή, τα δύο θύματα, κρεμάστηκαν και ο καταδότης Μαρδοχαίος, ήρωας πιά, ανταμείφθηκε όπως ήταν φυσικό με μια θέση μέσα στα ανάκτορα. Ο μόνος που εξακολουθούσε να αμφιβάλει για την αλήθεια των καταγγελιών του, ήταν ένας υψηλόβαθμος αυλικός, ονόματι Αμάν, ο φερόμενος μάλιστα κατά μια εκδοχή και ως Μακεδόνας. (Ο΄Εσθ.8.12k // 8.12o. και 9.24).

Μέσα στο παλάτι πιά, η αναρρίχηση του Μαρδοχαίου σε μεγαλύτερα προνόμια ήταν θέμα χρόνου. Πράγματι η ευκαιρία για τον αυλικό πλέον Μαρδοχαίο, δεν άργησε να δημιουργηθεί. Η βασίλισσα Αστίν,[5] η ευνοούμενη "γυναίκα" του βασιλιά, βρέθηκε μπλεγμένη σ’ ένα θανάσιμο δίλημμα, που ολοφάνερα στήθηκε για να την φέρει σε δεινή θέση. «Στο τρίτο έτος της βασιλείας του... Όταν συμπληρώθηκαν οι μέρες του γάμου[6] (του;) έκανε ο βασιλιάς συμπόσιο έξι ολόκληρες ημέρες... την δε έβδομη ημέρα ο βασιλιάς ζαλισμένος απ’ το ποτό, διέταξε να φέρουν την βασίλισσα (Αστίν) με το διάδημά της και να επιδείξει στους άρχοντες το (σωματικό) της κάλλος». Εσθ.1.9-11.

Η πεντάμορφη όμως Αστίν, υπακούοντας στους νόμους της χώρας της, αρνήθηκε ως όφειλε, να επιδείξει χορεύοντας τα κάλλη της στον μεθυσμένο από το επταήμερο γλέντι βασιλιά και τους καλεσμένους του. «Η Αστίν (κείμ: Αστή) αρνήθηκε να υπακούσει επικαλούμενη τον περσικό νόμο, που απαγόρευε στις γυναίκες των Περσών να εμφανίζονται μπροστά σε ξένους». Ιώσηπος Ιουδ.Αρχ. 11.191.

Η ευνοούμενη βασιλική σύζυγος, ήρθε ξαφνικά αντιμέτωπη με ένα αναπάντεχο δίλημμα: να χορέψει επιδεικνύοντας τα κάλλη της, φορώντας μάλιστα το διάδημά της, όπως το ζητούσε ο μεθυσμένος σύζυγός της και να κατηγορηθεί ως άσεμνη βασίλισσα από τον ίδιο τον νόμο της χώρας της, ή να παρακούσει τον μεθυσμένο ήδη κύριο και βασιλιά της και να αντιμετωπίσει αργότερα την ενδεχόμενη οργή του;

Δεν θέλει βέβαια ρώτημα, ότι το ευφυές αυτό αναπόδραστο δίλημμα, ήταν προσεκτικά κατασκευασμένο από τους καιροσκόπους που επιθυμούσαν να βρεθεί η Αστίν σε βασιλική δυσμένεια. Η εικόνα της λικνιζόμενης βασίλισσας που επιδείκνυε τα κάλλη της (φορώντας διάδημα) μπροστά στους μεθυσμένους λάγνους καλεσμένους της, ήταν αρκετά εξευτελιστική και δεν θα μπορούσε να αποτελεί αυθόρμητη επιθυμία του ερωτευμένου με την Αστίν βασιλιά, αλλά ιδέα των διλημματοποιών, που έντεχνα οδήγησαν τον ζαλισμένο απ’ το ποτό βασιλιά, σ’ αυτήν την εξευτελιστική επιδειξιομανία.

Έτσι, τόσο η Αστίν, όσο και ο μεθυσμένος βασιλιάς, που νομίζει ότι όλα ξεκίνησαν από μια δική του επιθυμία, βρίσκονται γερά μπλεγμένοι στα νύχια των βασιλικών συμβούλων. Οποιαδήποτε κι αν ήταν η απόφαση της Αστίν, ο ζαλισμένος βασιλιάς, θα έβλεπε (καθ’ υπόδειξη) μόνο την κακή πλευρά του πράγματος! Έτσι η αγαπημένη Αστίν, ήταν εκ των προτέρων χαμένη!

Οι δολοπλόκοι "σύμβουλοι" του βασιλιά, κυριολεκτικά τερατολογώντας, επικαλέσθηκαν αμέσως, την υπέρτερη ακόμα και του νόμου βασιλική επιθυμία και κήρυξαν την Αστίν, ένοχη βαρύτατης ανυπακοής και το χειρότερο... κακό υπόδειγμα, για τις γυναίκες ολόκληρης της αυτοκρατορίας! Όχι απλά ένοχη ανυπακοής στον βασιλιά, αλλά ένοχη υποκίνησης σε ανυπακοή... όλων των γυναικών της αυτοκρατορίας! Για να "σωθούν" λοιπόν όλοι οι άνδρες του Βασιλείου του, από το απειλητικό κύμα ανυπακοής των γυναικών, έπρεπε ο βασιλιάς να τιμωρήσει την Αστίν παραδειγματικά!

Κάποτε όμως, ο παγιδευμένος βασιλιάς, συνήλθε απ’ το μεθύσι του και: «διακείμενος προς αυτήν ερωτικώς, μη θέλων την διάζευξιν, λυπούμενος και εμποδιζόμενος από του νόμου. Φίλοι συμβούλεψαν τον βασιλιά, τον έρωτα αυτής της γυναίκος να σβήσει, με τον έρωτα μιας άλλης, που στα πέρατα της αυτοκρατορίας θα αναζητούσαν». Ιώσηπος Ιουδ.Αρχ.11.195-197. Έτσι, ξεκίνησε σε ολόκληρη την αυτοκρατορία, η αναζήτηση νέων κοριτσιών, που θα διεκδικούσαν την κενή θέση της πρώην βασιλικής συντρόφου.[7]

Και ενώ η αναζήτηση θεωρητικά θα έφτανε στα πέρατα της αχανούς αυτοκρατορίας... περιέργως, η διάδοχος της Αστίν, περίμενε ήδη, κυριολεκτικά έξω απ’ την πόρτα του παλατιού! Ο αυλικός πλέον Μαρδοχαίος, που υποτίθεται πως καμμία ανάμειξη δεν είχε στον συνωμοτικό εξοβελισμό της νόμιμης "βασίλισσας" Αστίν, ήταν ήδη πανέτοιμος, αφού "προετοίμαζε" ήδη πυρετωδώς την προστατευόμενη "ανεψιά"[8] του Εσθήρ: «ορφανή[9] και απ’ τους δύο γονείς», Εσθ.2.7, για να διεκδικήσει τον ζηλευτό τίτλο της ευνοούμενης βασιλικής συντρόφου!

Η Βίβλος με πλάγιο τρόπο, σημειώνει κάτι εντελώς σχετικό γι’ αυτήν την ερωτική εκπαίδευση[10] της Εσθήρ, από τον Μαρδοχαίο: «και το όνομα αυτής Εσθήρ,[11] και (ο Μαρδοχαίος) επαίδευσεν αυτήν εαυτώ εις γυναίκα (;!) και ήτο η κόρη καλή στην όψη». (Ο΄)Εσθ.2.7.

Ο Ι. Κολιτσάρας στην εγκεκριμένη από την ιερά σύνοδο πεντάτομη μετάφραση της Π. Διαθήκης, μεταφράζει το παραπάνω εδάφιο ως εξής: «ο Μαρδοχαίος ανέλαβε την (ορφανή) Εσθήρ υπό την προστασία του και την φρόντιζε (το κείμενο λέει ε(κ)παίδευε), με σκοπό να την λάβει αργότερα ως σύζυγόν του»! Αλήθεια, πώς "εκπαιδεύεις" μια πολύ όμορφη νεαρή κοπέλα, για να γίνει γυναίκα σου; Φαίνεται πως την μακρινή εκείνη εποχή, οι ερωτοτροπίες ελέγοντο προγαμιαία εκπαίδευση.

Την αξία μιας εκπαιδευμένης στον έρωτα ηρωίδας, περιγράψαμε διεξοδικά σε προηγούμενη μελέτη μας.[12] Το εδάφιο αυτό λοιπόν, ακόμα και σ’ αυτούς που έχουν κάθε λόγο να παραβλέψουν την περίεργη σχέση Εσθήρ-Μαρδοχαίου, δεν αφήνει πολλά περιθώρια συγκάλυψης! Η διατύπωση είναι τέτοια, που εύκολα οδηγεί στην σκέψη, ότι ο Μαρδοχαίος με την νεαρή Εσθήρ, είχε μια εντελώς ιδιόρρυθμη και περίπλοκη σχέση, χαλδαιικής θα λέγαμε ηθικής, "θείου", αρραβωνιαστικού, σεξουαλικού εκπαιδευτή και προξενητή ταυτόχρονα!

Τα βιβλικά κείμενα δεν μας άφησαν επ’ αυτού καμμία αμφιβολία. Απ’ την εποχή των πρωτο-πατριαρχικών επινοήσεων, τα γυναικεία θέλγητρα επιστρατευμένων γυναικών, εξυπηρετούσαν άριστα τις ανάγκες διείσδυσης των προφητών στα σημαντικότερα κέντρα πλουτισμού και α­ποφάσεων. Την επιμελημένη σεξουαλική εκπαίδευση αυτών των γυναικών, μόνο να την υποθέσουμε μπορούσαμε. Όμως εδώ στο βιβλίο της Εσθήρ, η εκπαίδευση αυτή "ομολογείται" σαφέστερα από οπουδήποτε αλλού στην Βίβλο!

Για τις ανάγκες της διείσδυσης και αναρρίχησης στην εξουσία, οι εκπαιδευμένες αυτές γυναίκες, παραμέριζαν όπως θα δούμε τα προσω­πικά τους αισθήματα, που δεν φαίνεται να αποτελούσαν σημαντικό εμπόδιο στις προσπάθειες των θεατρικών ερωτικών τους προσποι­ήσεων! Η επαναλαμβανόμενη μάλιστα καταγεγραμμένη απόλυτη επιτυχία τους, στη διεκπεραίωση τέτοιων σεξουαλικών αποστολών, δείχνει ότι οι γυναίκες αυτές, γνώριζαν την μυστική χρήση ηδονιστικών ουσιών[13] που έκαναν την συνεύρεση μαζί τους εκστασιακή και ασυναγώνιστη!

Οι εκπαιδευμένες αυτές στον έρωτα ηρωίδες, αντικαθιστούσαν τα όποια προσωπικά τους αισθήματα με μια πλούσια θεατρική γοητεία, που δεν επέτρεπε να φανεί τίποτε, από την ενδεχόμενη απέχθειά τους, προς τα σημαντικά πρόσωπα με τα οποία προσποιητά ερωτοτροπούσαν! Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει και το ενδεχόμενο κρυφής, διπλής ερωτικής ζωής των συγκεκριμένων ηρωίδων!

Ανάλογες λοιπόν, βιβλικές σχέσεις "αδελφής" (εδώ ανεψιάς) και μέλλοντος συζύγου, φαίνεται πως είχαν και η Εσθήρ με τον Μαρδοχαίο. Έτσι δεν χωράει πια καμμία αμφιβολία, ότι ο Μαρδοχαίος ήταν ένας ακόμα μεθοδικός βιβλικός προαγωγός,[14] που προσφέρει στον βασιλιά την εκπαιδευμένη σεξουαλικά νεαρή γυναίκα, που προόριζε (ή είχε ήδη) για δική του, για να πετύχει την κατάληψη μιας προωθημένης θέσης, μέσα στο κέντρο πλουτισμού και αποφάσεων του βαβυλωνιακού βασιλικού περιβάλλοντος!

Στο βιβλικό κείμενο, βλέπουμε λοιπόν τον Μαρδοχαίο, χωρίς κανένα φανερό ίχνος θλίψης ή ενόχλησης, να μετατρέπεται από υποψήφιος σύζυγος, (δηλαδή ερωτευμένος αρραβωνιαστικός) της όμορφης Εσθήρ, σε ψυχρό συνωμότη προαγωγό, που εξακολουθεί να την εκπαιδεύει και να την καθοδηγεί προσεκτικά, όχι πια για να γίνει γυναίκα του, αλλά για να κερδίσει στην δύσκολη αυτή ερωτική αναμέτρησή της, την πρώτη θέση, στην αγκαλιά του βασιλιά!  

Μετά από τον σχετικό χρόνο της προετοιμασίας, οι υποψήφιες κοπέλες για τον τίτλο της ερωτικότερης γυναίκας, πέρασαν ένα ολόκληρο βράδυ, πρακτικής δοκιμασίας των προσόντων και των ικανοτήτων τους, στην βασιλική αγκαλιά! Η Βίβλος, διευκρινίζει προσεκτικά την καθαρά σεξουαλική υπεροχή της Εσθήρ: «κάθε κορίτσι πήγαινε στον βασιλιά το βράδυ και το πρωί επέστρεφε στον γυναικωνίτη». Εσθ.2.14.

Όταν ήρθε η σειρά της Εσθήρ ηρωίδας μας, αυτή ήταν ασυναγώνιστη: «ηράσθη ο βασιλεύς την Εσθήρ και εύρεν χάριν παρά πάσας τας παρθένους[15] και επέθηκεν αυτή (έβαλεστο κεφάλι της) το (βασιλικό) διάδημα». Ο΄Εσθ.2.17.

Είναι προφανές, ότι η Εσθήρ δεν σαγήνευσε τον βασιλιά με τις πνευματικές της χάρες, αλλά κυρίως με τις προωθημένες και ασυνήθιστες ερωτικές της επιδόσεις και την χαριτωμένη ερωτική της ελευθερία, άγνωστη εντελώς στις περισσότερες ανεκπαίδευτες στον έρωτα και συνεσταλμένες σεξουαλικά κοπέλες της εποχής της!

Η σαφέστατη ερωτική εικόνα από το «Άσμα ασμάτων» μας δίνει μια αίσθηση της προωθημένης για την εποχή εκείνη σεξουαλικής ελευθερίας των εκπαιδευμένων στον έρωτα γυναικών: «επεθύμησα την σκιά αυτού (του αγαπημένου μου) και κάθισα υπ’ αυτήν και ο καρπός αυτού γλυκύς εις τον ουρανίσκο μου» Μασ. Άσμα ασμάτων 2.3. Αν σ’ όλα αυτά προστεθεί και η πιθανότητα κρυφής χρήσης ελαφρών εκστασιογόνων... καταλαβαίνετε ότι ο βασιλιάς μας πέρασε μια ανεπανάληπτη σεξουαλική νύχτα!

«Η δε Εσθήρ, σύμφωνα με τις εντολές του Μαρδοχαίου, (όλο αυτό το διάστημα) δεν απεκάλυψε σε κανένα το γένος (την Ιουδαϊκή καταγωγή) και την πατρίδα της». Εσθ.2.10

Συνέβη όμως, όλα αυτά να ενοχλήσουν όπως είπαμε τον αξιωματού­χο (πρωθυπουργό;) της αυλής Αμάν, ο οποίος, κατά την βιβλική αφήγηση, ενοχλήθηκε που ο Μαρδοχαίος δεν απέδιδε στο πρόσωπό του, τις οφειλόμενες τιμές. Αν όμως υπήρχε οποιοδήποτε τέτοιο υποχρεωτικό καθεστώς προσκυνηματικών τιμών προς τον πρωθυπουργό, ο νεοεισαχθείς ασήμαντος αρχικά αυλικός Μαρδοχαίος, δεν θα μπορούσε να τις παραλείψει και να παραμένει στο παλάτι αυτό έστω για μια μέρα!

Μόνο για τον λόγο αυτόν, λέει φανερά υπερβάλλοντας η Βίβλος, (Εσθ.3.5-6) ο Αμάν μίσησε θανάσιμα όχι μόνο τον Μαρδοχαίο, αλλά ολόκληρο το γένος των Ιουδαίων, ώστε τελικά επιδίωξε και κατάφερε να αποσπάσει από τον βασιλιά διαταγή θανάτωσης, σε μια μοναδική μέρα, όλων ταυτόχρονα των Ιουδαίων, σε όλες τις επαρχίες και χώρες του Βασιλείου!

Όμως, η βασιλική διαταγή που φέρεται ότι απέσπασε ο Αμάν από τον βασιλιά, αναφέρει εκτεταμένη απείθεια των Ιουδαίων στους νόμους του Βασιλείου: «Είμαι άρχοντας πολλών εθνών και πάντοτε θέλησα να διοικήσω χωρίς αλαζονεία και κατάχρηση εξουσίας, αλλά με επιείκεια. Ο άνθρωπος όμως που κατέχει την δεύτερη θέση από μένα (πρωθυπουργός) στο βασίλειό μου, ο Αμάν, μου φανέρωσε ότι ανάμεσα στα έθνη της γης, έχει διασπαρεί ένας ύπουλος λαός. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν δικούς τους νόμους και γι’ αυτό είναι αντίθετοι προς κάθε άλλο έθνος (Ο΄: οι νόμοι αυτών έξαλλοι παρά πάντων των εθνών, των δε νόμων του βασιλέως παρακούουσιν)...

Πληροφορήθηκα λοιπόν πως ο λαός αυτός μόνος του βρίσκεται σε αντίθεση προς όλο το ανθρώπινο γένος. Έχουν περίεργο τρόπο ζωής εξαιτίας των νόμων τους και διάκεινται εχθρικά προς τα συμφέροντά μας. Διαπράττουν δε τα χειρότερα κακά, με σκοπό την υπονόμευση και την αποσταθεροποίηση του βασιλείου. Γι’ αυτό, διέταξα όλοι αυτοί, άνδρες γυναίκες και παιδιά, να εξοντωθούν ολοκληρωτικά (να γενοκτονηθούν!) χωρίς οίκτο... έτσι αυτοί οι αιώνιοι εχθροί μας, θα θανατωθούν βίαια μέσα σε μια μέρα και δεν θα κλονίζουν πια στο μέλλον τη σταθερότητα και την ειρήνη του κράτους μου». Ο΄(Β.Β.) Εσθ.3.13a-13g.

Φυσιολογικότερη αφορμή, για μια τέτοια διαταγή συνολικής υλικής υποβάθμισης και όχι αφανισμού των Ιουδαίων, πρέπει να θεωρήσουμε ότι προήλθε απ’ την μαζική επικράτηση των Ιουδαίων στην οικονομική και εξουσιαστική ζωή της εκτεταμένης αυτοκρατορίας.[16] Παρά τα ενοχοποιητικά στοιχεία της περιγραφής, κανένας βασιλιάς ποτέ, δεν θα διέταζε γενοκτονία, μόνο επειδή πληροφορήθηκε την διαφορετικότητα ενός λαού που εξουσιάζει! Όπως και να είχε όμως το πράγμα, ολόκληρη η παροικία των Ιουδαίων ήταν σε κίνδυνο αφανισμού και ήταν καιρός για την Εσθήρ να αναλάβει δράση! Η Βίβλος ομολογεί γι’ αυτήν, ότι παρά το αξίωμα της "βασίλισσας": «υπάκουε ακόμα στον Μαρδοχαίο, όπως έκανε τον καιρό που ήταν υπό την κηδεμονία του και δεν είχε ακόμα φανερώσει την καταγωγή της στον βασιλιά. (Εσθ.2.20) Έλαβε δε εντολή (απ' τον Μαρδοχαίο) να παρουσιαστεί στον βασιλιά και να ικετέψει την σωτηρία υπέρ του λαού της». Εσθ.4.8.

Η Εσθήρ όμως, αν και επίσημη πλέον "σύζυγος" του βασιλιά, εν τού­τοις δεν μπορούσε να παρουσιαστεί μπροστά του, χωρίς την ιδιαίτερη πρόσκληση του ιδίου. Η αφήγησή μας βεβαιώνει, ότι είχε ήδη τριάντα ολόκληρες μέρες να τον δει, (Εσθ.4.11) πράγμα που σαφώς σημαίνει, ότι ολόκληρο τον τελευταίο μήνα, ο βασιλιάς είχε κι άλλες τέτοιες "συζύ­γους"[17] για να περνά τα βράδια του ευχάριστα. Το πιθανότερο λοιπόν ήταν, πως η αυθαίρετη παρουσία της μπροστά του, σύμφωνα με τον συγκεκριμένο βασιλικό νόμο, θα εσήμαινε τον θάνατό της!

Κι εδώ έχουμε μια αναπάντεχη μικροψυχία της Εσθήρ! Η ορφανή αυτή κοπελίτσα, αν και εκπαιδευμένη για να αντέχει σε δύσκολες καταστάσεις, τώρα αντιμέτωπη με τον ίδιο τον ενδεχόμενο θάνατό της φοβήθηκε! Η Εσθήρ βρέθηκε ξαφνικά, να κουβαλάει στους μικρούς της ώμους, την τύχη του λαού της! Παρ’ όλα αυτά, δύο φορές αρνήθηκε να εκτελέσει την εντολή του Μαρδοχαίου. Ο "προστάτης" Μαρδοχαίος, όμως, ξαφνικά έγινε σαφέστερος: «Μη νομίζεις πως η ζωή σου είναι ασφαλέστερη από των άλλων Ιουδαίων, επειδή ζεις μέσα στο παλάτι. Αν δεν μιλήσεις τώρα, η βοήθεια για μας θα έρθει απ’ αλλού, εσύ όμως και (όλοι) οι συγγενείς σου θα εξαφανισθείτε. Κείμ: «σε δε και ο οίκος του πατρός σου θέλετε απολεσθεί». Εσθ.4.13-14.

Ο "προστάτης" Μαρδοχαίος, ξαφνικά έγινε... προστακτικός μέχρι θανάτου! Στην Εσθήρ έγινε απολύτως ξεκάθαρο, στην περίπτωση που δεν αναλάμβανε το εθνοσωτήριο ρόλο της, ο θάνατός της ήταν απολύτως προαποφασισμένος! Η Εσθήρ, ένιωσε το δίλημμα: ηρωίδα ή νεκρή! Μάλιστα η προειδοποίηση για οποιαδήποτε ολιγωρία της, απειλούσε με θάνατο όχι μόνο αυτήν, αλλά και οποιοσδήποτε άλλο αγαπημένο μέλος του ευρύτερου συγγενικού της περιβάλλοντος!

Ο ρόλος του ήρωα δεν ήταν πάντα εύκολος!

Σημειώνουμε λοιπόν προσεκτικά και σχολαστικά, ότι η πιθανότητα του θανάτου, καραδοκούσε την Εσθήρ κι απ’ τις δύο πλευρές των αποφάσεών της! Οι σοβαρές αυτές απειλές θανάτου, κατά της ζωής της και των συγγενών της, απ’ τους δικούς της ανθρώπους, έσπρωξαν την Εσθήρ στην ηρωική εκείνη απόφαση, που είχε τις περισσότερες πιθανότητες διαφυγής από τον θάνατό της! Απ’ την πλευρά των "ημετέρων", ο Μαρδοχαίος της είχε ξεκαθαρίσει απολύτως... αν δεν αναλάμβανε δράση, ο θάνατος της, ήταν προαποφασισμένος και απόλυτα βέβαιος!

Μετά απ’ τις "θεόσταλτες" αυτές απειλές, η μικρούλα "ενισχύθηκε" και απόφασή της ήταν η αναμενόμενη. Κατάλαβε πως η μοναδική περίπτωση επιβίωσής της, ήταν να φανεί ηρωίδα. Έτσι μετά την αναγκαία αυτή "ενίσχυση" (ξεκάθαρες απειλές κατά της ζωής της) η Εσθήρ αποφάσισε το σωστό: «θα παρουσιαστώ στον βασιλιά κι αν είναι να πεθάνω ας πεθάνω». Εσθ.4.16.

Η αποκαλυπτική προσευχή της Εσθήρ, καταγράφει εντελώς τα ιδιαίτερα προσωπικά της αισθήματα, τόσο για τον βασιλιά όσο και για τις βασιλικές τιμές, τις οποίες αγωνίστηκε να κερδίσει: «Κύριε, γνωρίζεις πολύ καλά ότι απεχθάνομαι τις δόξες ανάμεσα σ' αυτούς που δεν τηρούν τις εντολές σου και (Ο΄: βδελίτομαι = σιχαίνομαι) να κοιμάμαι με άνδρα απερίτμητο (εννοεί τον βασιλιά!) από ξένο έθνος. Απεχθάνομαι (ακόμα και) το σύμβολο της δόξας μου. Αυτό το βασιλικό διάδημα που φορώ στο κεφάλι μου, το φοράω μόνο στις δημόσιες εμφανίσεις μου και όχι όταν είμαι μόνη. Το σιχαίνομαι όπως το πανί των γυναικείων καταμηνίων[18] (εξισώνει το βασιλικό διάδημα με το πανί της γυναικείας περιόδου!!!). Θεέ του Αβραάμ, που πάντα υπερισχύεις, ποτέ δεν ένοιωσα καμμιά χαρά που έγινα βασίλισσα». Ο΄(Β.Β) Εσθ.4.17υ-17ω.

Μετά από τέτοια ομολογία, καταλαβαίνουμε ότι δεν υπήρξε άλλη δύναμη εκτός απ’ την σκοπιμότητα, που απ’ την αρχή υποχρέωσε την όμορφη (ίσως και ερωτευμένη με τον Μαρδοχαίο) Εσθήρ, να γίνει ποθητή στα μάτια του βασιλιά. Απλά ο Μαρδοχαίος, και πίσω απ’ αυτόν το κρυφό εποπτικό ιερατείο, υποχρέωσε την μικρούλα Εσθήρ, να γοητεύσει κάποιον που σιχαινόταν βαθύτατα.

Όμως, το θέατρο της ερωτευμένης γυναίκας, έπρεπε να συνεχιστεί και παρά την βαθιά αποστροφή της προς τον απερίτμητο και αλλοεθνή σύζυγο και βασιλιά της και την πραγματικά σε απίστευτο βαθμό απέχθειά της προς το βασιλικό της διάδημα, η Εσθήρ στάθηκε με άψογη υποκριτική τεχνική, στο ύψος των περιστάσεων.

Το θηλυκό της μυαλό, μηχανεύθηκε έναν θεατρικότατο τρόπο, για να εμφανισθεί απρόσκλητη στον βασιλιά, διακινδυνεύοντας όσο γίνεται λιγότερο. Ντύθηκε με την πιο λαμπρή ενδυμασία της και προσποιούμενη την ασθενούσα, εμφανίσθηκε υποβασταζόμενη από τις δούλες της, στην αίθουσα του θρόνου. Ο βασιλιάς ξαφνιασμένος από την ανήκουστη παράβαση των κανονισμών, σήκωσε το πρόσωπο του και την κοίταξε με «πύρινο θυμό». Η αντίδραση της Εσθήρ όμως ήταν καλοσχεδιασμένη: «έχασε δε η Εσθήρ το χρώμα της και έπεσε στα χέρια της υπηρέτριάς της.



Kαι αναπήδησε ο βασιλιάς με αγωνία από τον θρόνο και την αγκάλιασε και με λόγια παρακλητικά της είπε. Εσθήρ, τι σου συμβαίνει, μη μου πεθάνεις... και την φίλησε λέγοντας μίλησε μου, τι σου συμβαίνει». (Ο΄)Εσθ.5.1δ.

Με την θεατρική της λιποθυμία, η Εσθήρ είχε ξεπεράσει τον κίνδυνο της άμεσης καταδίκης απ’ την παραβίαση των κανονισμών, λόγω της απρόσκλητης εμφάνισής της μπροστά στον βασιλιά! Με την εικονική της πτώση, μετέθεσε τις εξελίξεις σε συναισθηματική βάση. Στην συνέχεια αν και «βδελύσσεται αφόρητα» τον βασιλιά, όπως απερίφραστα ομολόγησε στην προσευχή της, ξεχειλίζει από προσποιητή αβρότητα και τον γεμίζει σκόπιμες κολακείες: «τότε εκείνη του απάντησε. Κύριέ μου, σε είδα σαν άγγελο θεού και ταράχθηκε η καρδιά μου από το μεγαλείο σου, (το θεατρικό ψέμα σε όλο του το μεγαλείο!) διότι θαυμαστός είσαι κύριέ μου και το πρόσωπό σου γεμάτο από χάρες. Και ενώ του μιλούσε κατέρρευσε και πάλι (προσποιητά) λιπόθυμη. Ο βασιλιάς ταράχθηκε και μαζί με τους υπηρέτες του βάλθηκαν να την συνεφέρουν. Ο βασιλιάς (τελικά) την ρώτησε, Εσθήρ, τι σου συμβαίνει; Μέχρι και το μισό βασίλειό μου είμαι έτοιμος να σου δώσω αρκεί να μου πεις τι θέλεις». (Ο΄) Εσθ.5.1ε-3.

Η Εσθήρ, με θεατρικότητα που θα ζήλευαν χίλιοι επαγγελματίες θεατρίνοι, απέσπασε όχι μόνο το δικαίωμα να επισκεφθεί ατιμωρητί απρόσκλητη τον βασιλιά, αλλά με την άψογη παράσταση ψευτο-πάθησης (ψευδοπάθειας), ξεσήκωσε την ανδρική ευαισθησία και απέσπασε το μέγιστο της συμπόνιας του ερωτικού της συντρόφου.

Κανένα ιδιαίτερο σχόλιο δεν είναι αναγκαίο, για να φανεί στις πραγματικά εκπληκτικές του διαστάσεις, το υποκριτικό ταλέντο της Εσθήρ, αφού ανάμεσα στις απίστευτες εκφράσεις βαρύτατης απέχθειας προς τον απερίτμητο και αλλόφυλο ερωτικό της σύντροφο και τις εκφράσεις απέραντης κολακείας στο πρόσωπό του, μεσολαβούν μόνο δέκα εδάφια.[19]

Το τέλος αυτής της ιστορίας, είναι λίγο πολύ το αναμενόμενο. Η Εσθήρ καταγγέλλει τον Αμάν, ως αναίτιο και θανάσιμο εχθρό (του βασιλικού σωτήρα) Μαρδοχαίου και ολόκληρου του γένους της. Μάλιστα κάποια στιγμή, ο βασιλιάς, με την καλή σκηνοθεσία του πράγματος, πείθεται ότι ο Αμάν, όχι μόνο έχει δολοφονικές προθέσεις εναντίον του, αλλά και ερωτικές διαθέσεις προς την αγαπημένη του Εσθήρ.

Έτσι, όχι μόνο διατάζει την εκτέλεσή του, αλλά αντιστρέφει εντελώς το αρχικό του διάταγμα, γράφοντας μεταξύ άλλων ότι: «ο Αμάν ο Μακεδόνας, ξένος προς την φυλή των Περσών, προσπάθησε να μου πάρει την βασιλεία και την ζωή. Με περίπλοκες μεθόδους θέλησε να καταστρέψει τον σωτήρα και ευεργέτη μου Μαρδοχαίο, και να βλάψει τη άμεμπτη Εσθήρ και τον λαό της. Προσπάθησε έτσι να ερημώσει το Βασίλειο των Περσών και να το παραδώσει στους Μακεδόνες[20] καλά θα κάνετε λοιπόν, να μην λάβετε υπόψη σας την προηγούμενη διαταγή αφανισμού των Ιουδαίων... Κάθε πόλη ανεξαιρέτως ή χώρα, που δεν θα συμμορφωθεί μ' αυτό το (νέο) διάταγμα θα καταστραφεί δια πυρός και σιδήρου... Μετά την νέα αυτή διαταγή χαρά επικράτησε ανάμεσα σε όλους του Ιουδαίους της αυτοκρατορίας, μάλιστα πολλοί από τους εθνικούς, για τον φόβο των Ιουδαίων[21] έκαναν (εσπευσμένα) περιτομή (!!!) για να γίνουν (να δηλώσουν προσήλυτοι) Ιουδαίοι, γιατί τώρα πιά, όλοι φοβόταν τους Ιουδαίους». (Ο΄) Εσθ.8.12k-17.

Την ημέρα λοιπόν που επρόκειτο να σφαγούν οι Ιουδαίοι, τα πράγματα αντεστράφησαν και ακολούθησαν εκτεταμένες σφαγές από τους Ιουδαίους, υπό την αρωγή μάλιστα και την προστασία των τοπικών αρχών: «την ημέρα εκείνη εξολοθρεύτηκαν οι εχθροί των Ιουδαίων. Κανείς δεν τους αντιστάθηκε γιατί όλοι είχαν φοβηθεί. Μάλιστα όλοι οι ανώτεροι αξιωματικοί των επαρχιών και οι διοικητές, βοηθούσαν τους Ιουδαίους, γιατί όλους τους είχε καταλάβει ο φόβος. Μόνο στα Σούσα οι Ιουδαίοι σκότωσαν πεντακόσιους και λεηλάτησαν τις περιουσίες τους. Τι άλλο επιθυμείς ρώτησε ο βασιλιάς την Εσθήρ και αυτή απάντησε, ας επιτραπεί και αύριο στους Ιουδαίους να επαναλάβουν το ίδιο και ας κρεμάσουν και τα παιδιά του Αμάν. Ο βασιλιάς συμφώνησε... Τελικά (σε τρεις μέρες σφαγών) εφονεύθησαν εβδομήντα πέντε χιλιάδες»! (Ο΄) Εσθ.9.2-16. Πολλοί εξ αυτών πρέπει να ήταν ομοεθνείς του Αμάν, δηλαδή Μακεδόνες, τουτέστιν Έλληνες!

Φυσικά, εύκολα μπορούμε να υποθέσουμε, ότι πίσω απ’ την δριμύτατη αυτή φονική διάθεση, δεν κρύβεται μόνη της η παιδούλα Εσθήρ, αλλά ο γυμνασμένος στις συνωμοτικές τέχνες Μαρδοχαίος, που συνολικά διέβαλε και κατέστρεψε τρεις αυλικούς και σκότωσε εβδομήντα πέντε χιλιάδες "αθώους" με πετυχημένους δόλους και ψέματα!

Η τρισχαριτωμένη μικρούλα Εσθήρ, δεν ήταν ποτέ τίποτε περισσότερο, από ένα απλό χειραγωγούμενο ορφανό παιδί, που έγινε ένα εκπαιδευμένο ερωτικό υποχείριο, των πολιτικών επιδιώξεων του σκληρού δολοπλόκου Μαρδοχαίου.

Η ποθητή Εσθήρ, που μόνο τις χαρές του έρωτα ήξερε να δίνει, μάλιστα αγνοώντας εντελώς τα προσωπικά της αισθήματα, παρέμενε στην κορυφαία αυτή αυλική θέση, το απόλυτο υποχείριο του Μαρδοχαίου, που με την γλυκιά γυναικεία φωνή της, θα ψιθύριζε αυτολεξεί, την δική του θέληση, στα αυτιά και την ψυχή του βασιλιά της Περσίας.

Δεν ήταν λοιπόν κατ’ ανάγκην η δική της παιδική ψυχή, γεμάτη από την φονική δίψα που της αποδίδεται, αλλά του ψυχρού συνωμότη και πανούργου πατριού και εραστή της Μαρδοχαίου, που ήθελε και κατάφερε να δει κρεμασμένα όλα τα παιδιά του Μακεδόνα εχθρού του, για να ξεκαθαρίσει μια για πάντα το πολιτικό του μέλλον και να επιβάλλει απρόσκοπτα στις ιστορικές εξελίξεις την σφραγίδα του δικού του "θεού"!

«Και δώρισε εκείνη την ημέρα ο βασιλιάς στην Εσθήρ, όσα ο (Ο΄ διάβολος) Αμάν κατείχε. Από τότε επετράπη στον Μαρδοχαίο να παρουσιάζεται ενώποιον του βασιλέως, γιατί η Εσθήρ φανέρωσε (πια) την συγγένειά τους. Ο βασιλιάς έδωσε τότε το βασιλικό δακτυλίδι (την εξουσία) του Αμάν στον Μαρδοχαίο». (Ο΄) Εσθ.8.1-2.

Ο Μαρδοχαίος, ο άνθρωπος που αποκαλούσε τους εχθρούς του «μη όντας», (ανύπαρκτους!) προφανώς λόγω της ευκολίας με την οποία τους κατέβαλε με τους δόλους του, έγινε μέγας αυλικός, μετά την εξόντωση του Μακεδόνα Αμάν. Η μέρα της εξόντωσης του Αμάν γιορτάζεται ως η ημέρα του Μαρδοχαίου (ή πουρείμ[22] ) ακόμα από τους Ιουδαίους όλου του κόσμου!

Το βιβλίο της Εσθήρ, ουσιαστικά δεν είναι παρά ένα εξαίρετο, μοντέλο εναλλακτικού πολέμου, που δείχνει πως επιστρατεύοντας την σεξουαλική σαγήνη, διεισδύεις ευκολότερα στο στρατόπεδο των αντιπάλων, θα έπρεπε να διδάσκεται στις ανώτατες σχολές πολέμου!
----------------
[1] Κατά τον αιγυπτιολόγο Γ. Αρβανιτάκη, (τέως διευθυντή της βιβλιοθήκης του ελληνικού υπου­ργείου εξωτερικών), ο Χαμουραμπί βασίλεψε στην Βαβυλώνα από το 2123-2081 π.Χ. Πραγματο­ποίησε θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις, ελάττωσε το πλήθος των θεών της Βαβυλώνας και ανέδειξε τον Μαρδούκ, γιο του θεού Εά, σε κυρίαρχη θεότητα.

[3] Η απόσταση ανάμεσα στην πτώση της Ιερουσαλήμ (586 π.Χ.) και του βασιλιά που αναφέρει το κείμενο της Εσθήρ, είναι μεγαλύτερη των 120 ετών! Συνεπώς ο Μαρδοχαίος πρέπει να θεωρηθεί απόγονος εκείνων των Ιουδαίων σκλάβων του Ναβουχοδονόσορα.

[4] Την φύλαξη της εξωτερικής πύλης, ανέθεταν συνήθως στους πλέον σκληροτράχηλους φρουρούς, και όχι σε ευάλωτους ευνούχους κατάλληλους μόνο για άλλες υπηρεσίες.

[5] Καμμιά βασίλισσα της Περσίας δεν καταγράφεται απ' τους ιστορικούς με τέτοιο όνομα, σε οποιαδήποτε περσική αυλή. Εξ αυτού συμπεραίνουμε ότι προφανώς πρόκειται για κάποια ευνοούμενη παλλακίδα του βασιλιά,

[6] Το βιβλικό κείμενο δεν διευκρινίζει για ποιόν γάμο πρόκειται.

[7] Προφανώς δεν πρόκειται για πραγματική βασίλισσα, αλλά για την πρώτη στις σεξουαλικές προτιμήσεις παλλακίδα του βασιλέως.

[8] «Μητράδελφο της Εσθήρ» αναφέρει τον Μαρδοχαίο ο Σουΐδας epsilon.3139.5.

[9] Στην πορεία της έρευνάς μας θα γίνει κατανοητό, πως οι ήρωες της βίβλου, είναι κατά κανόνα εκπαιδευμένα ορφανά.

[10] Για την αξία της σκόπιμης ερωτικής εκπαίδευσης βλ. Αβραάμ ο Μάγος: Αδελφογαμία, δρόγες και μεταφραστικές αθλιότητες στο «Άσμα ασμάτων».

[11] Εσθήρ από το ΕΣΤΕΡ που σημαίνει άστρο. Το εβραϊκό όνομά της ήταν Χαδασσά, δηλαδή Μύρτος. «Μύρτος δε και το γυναικείο αιδοίον» Ησύχιος λεξικογράφος. Το στεφάνι της Μυρτιάς, ήταν αφιερωμένο στην θεά του έρωτα Αφροδίτη.

[12] Η Σάρρα, η Ρεβέκκα, η Δείνα και η Ιουδίθ, γνώριζαν την τέχνη του σαγηνευτικού έρωτα. Βλ. επίσης: Αβραάμ ο Μάγος στον υπότιτλο: Αδελφογαμία, δρόγες και μεταφραστικές αθλιότητες στο «Άσμα ασμάτων»! Το άσμα αυτό περιγράφει με εκπληκτικό τρόπο, τον σαγηνευτικό έρωτα μια νέας γυναίκας!

[13] Στο «άσμα ασμάτων», η ηρωίδα χρησιμοποιεί τις δρόγες: Νάρδο και Μανδραγόρα!

[14] «Προαγωγός δε κυρίως λέγεται, ο την εαυτού γυναίκα μοιχάσθαι προτρεπόμε­νος». Μιχαήλ ο Εφέσιος: Εξήγησις 6.17.26. Ακριβώς η περίπτωση Αβραάμ – Σάρρας!

[15] Η σωματική παρθενία, δεν αποτελεί εμπόδιο στην προωθημένη ερωτική εκπαίδευση!

[16] Ο ιδιότυπος θεολογικός ιουδαϊκός επεκτατισμός, είχε ανέκαθεν για γενεσιουργό του αίτιο τον έντονο θρησκευτικό απομονωτισμό και την επαναλαμβανόμενη (στα κείμενα) θεολογική υποτίμηση των εθνών. Ενεργοποιείται δε εντελώς ανεξάρτητα από την όποια θέληση των λαϊκών Ιουδαίων, αφού ο ιερατικός τους πυρήνας, με θεολογικά προσχήματα και απειλές, (ενεργοποιώντας δηλαδή την τιμωρητική θεολογία) τους κατευθύνει και τους παγιδεύει σε ασφυκτικό συγκεντρωτισμό, πράγμα που ανέκαθεν προβλημάτιζε τους λαούς, με τους οποίους περιστασιακά συγκατοικούσαν!

[17] Ο Δαρείος, ο πατέρας του Ξέρξη, γνωρίζουμε ότι εκτός απ' την βασίλισσα Aτόσσα, την μητέρα του Ξέρξη, διέθετε και 360 παλλακίδες. Βλ. Πλούταρχος Αρτοξέρξης 27.2.

[18] «Καταμήνια η συνήθης κένωση αίματος των γυναικών» Γαληνός περί των πεπονθοτων τοπων βιβλιο Α΄8.183.7.

[19] Δεν θα πρέπει βέβαια να αναζητήσετε την αντίφαση αυτή παρά μόνο στην Βίβλο των Εβδομήκοντα (Ο΄ ή Septuaginta). Αφού απ’ τα "μαγειρεμένα" Μασσοριτικά (ή Μασ.) κείμενα, τα εδάφια απέχθειας προς τον βασιλιά, έχουν κάνει από αιώνες... φτερά.

[20] Με όσα μας επιτρέπει το κείμενο να δούμε, ο φερόμενος ως Μακεδόνας Αμάν, κατηγορήθηκε από την Εσθήρ και τον επιδέξιο Μαρδοχαίο, για προδοτική ανατρεπτική δράση υπέρ των Μακεδόνων.

[21] Αυτή είναι η μοναδική φορά που αναφέρεται η παροιμιώδης αυτή βιβλική έκφραση.

[22] «Πουρείμ» ονομάσθηκε η μεγάλη ετήσια εορτή, που μέχρι σήμερα τηρείται από όλους τους ευσεβείς Ιουδαίους, εις μνήμη της μεγάλης απελευθέρωσης από την παρ' ολίγο σφαγή που τους επιφύλαξε ο Αμάν ο Μακεδόνας. Κατά την διάρκεια της τελετής το βιβλίο της Εσθήρ διαβάζεται φωναχτά και θεατρικά έργα αναπαριστούν την ιστορία του βιβλίου. Το Ταλμούδ συμβουλεύει: «πιές κρασί μέχρι να μην μπορείς να ξεχω­ρίσεις τις φράσεις: ευλογημένος να είσαι Μαρδοχαίε, από την φράση καταραμένος να είσαι Αμάν». Η ύπαρξη της τελετής αυτής, αναγνωρίζει το βιβλίο της Εσθήρ ως κορυφαίο βιβλίο του Ιουδαϊσμού.