Ευγνωμοσύνη

Πολλοί άνθρωποι τσιγκουνεύονται να πούνε ευχαριστώ ή απλώς θεωρούν την προσφορά των άλλων δεδομένη και δεν μπαίνουν καν στο κόπο να ευχαριστήσουν. Συχνά, αν τους επισημάνει κανείς αυτή τη συμπεριφορά τους, απαντούν ότι το αναγνωρίζουν, νιώθουν το ευχαριστώ, αλλά δε χρειάζεται και να το λένε όλη την ώρα μεταξύ φίλων, συντρόφων, γονέων, συναδέλφων, γειτόνων.

    

Ωστόσο, η έννοια της αναγνώρισης και ευγνωμοσύνης έχει αξία μόνο όταν τη δείχνουμε στον κόσμο. Δεν είναι σαν το κεντημένο τραπεζομάντιλο που το παρουσιάζουμε στο τραπέζι δυο φορές το χρόνο. Στρέφοντας την προσοχή μας στην ευγνωμοσύνη, αυξάνουμε τις πιθανότητές μας για ευτυχία. Γιατί δεν μπορεί να είσαι νευρωτικός, τσιγκούνης, κουμπωμένος και ευτυχής.

Η χαρά της ευγνωμοσύνης εκδηλώνεται ως αντίδραση σε κάποιο γεγονός που λειτουργεί υπέρ μας, φτάνει να το παρατηρούμε και οι κεραίες μας να είναι ανοιχτές ώστε να το εντοπίζουν. Αν οι κεραίες μας είναι προσαρμοσμένες να εντοπίζουν προβλήματα, προσπερνάμε τα ωφέλιμα για εμάς γεγονότα. Τα αγνοούμε κλείνοντας τα μάτια μας. Στη ζωή μας σίγουρα έχουν συμβεί θετικά γεγονότα, άνθρωποι που μας έχουν δώσει ευκαιρίες, αισθήματα και μαθήματα για τα οποία είναι χαρά μας να νιώθουμε ευγνωμοσύνη.

Ακόμα καλύτερα, μπορούμε να προβλέψουμε ότι θα νιώσουμε ευγνωμοσύνη για κάτι, οπότε ξεκινάμε τη μέρα μας ευγνώμονες για όσα πρόκειται να μας συμβούν.

Η ευγνωμοσύνη μπορεί να εμφανίζεται ως συνέπεια ύστερα από πόνο, δάκρυα, εμπόδια, απογοητεύσεις. Αναφέρω το παράδειγμα μιας γυναίκας που επέζησε από ένα αεροπορικό ατύχημα. Έλεγε ότι την επηρέασε θετικά. Κι όμως, ναι! Υποστήριζε ότι μετά το ατύχημα άρχισε να βλέπει τη ζωή της θετικά. Ότι απολαμβάνει κάθε της στιγμή, ακόμα και το περπάτημα στο δρόμο.

Επομένως, επιλέγοντας να είμαστε ευγνώμονες για όλα τα καλά, τα δυσάρεστα, τα παράδοξα, τα επώδυνα, όλα όσα μας φέρνει η ζωή ανεξάρτητα από την αρχική μας εντύπωση, αποδεικνύουμε πόσο εμπιστευόμαστε τη διαδικασία της ζωής.

Δεν εννοώ να χρησιμοποιούμε την ευγνωμοσύνη για να χρυσώνουμε το χάπι των επώδυνων συναισθημάτων ή να αγνοούμε και να θάβουμε ότι μας στενοχωρεί. Όλοι έχουμε το μερίδιό μας σε δυσκολίες και χαρές, επικεντρώνοντας όμως την προσοχή μας σε όλα τα καλά που μας συμβαίνουν, γινόμαστε πιο ευτυχισμένοι. Αναγνωρίζοντας ότι καλό υπάρχει ήδη στη ζωή μας, μας έρχεται κι άλλο.

Καλό είναι να καταγράψουμε όλα όσα έχουμε, είμαστε και κάνουμε δημιουργώντας την προσωπική μας ατελείωτη λίστα ευγνωμοσύνης. Μπορούμε, επίσης, επί τουλάχιστον είκοσι μία μέρες – όσο λένε οι ψυχολόγοι ότι χρειάζεται για να αλλάξουμε συνήθειες – να καταγράφουμε καθημερινά πέντε αιτίες ευγνωμοσύνης, μικρές ή μεγάλες, προκειμένου να μάθουμε πρακτικά να εφαρμόζουμε την ευγνωμοσύνη, μια σημαντική πηγή ευτυχίας. Μπορούμε να κάνουμε και τις δυο ασκήσεις. Είναι πηγές μεγάλης χαράς.