Καταγράφεται η μνήμη στο DNA ;

Επιστήμονες ανακάλυψαν σε έρευνες που έγιναν σε ποντίκια, πως κάποιες από τις «μνήμες» τους μεταφέρονται στα παιδιά τους μέσα από αλλαγές που γίνονται από τις μνήμες αυτές στο DNA τους (στα γονίδιά τους, δηλαδή).

Ερευνητές έβαλαν ποντίκια να μυρίσουν άνθη κερασιάς, ενώ συγχρόνως τους έκαναν ένα μικρό ηλεκτροσόκ (στρες) που τα φόβιζε. Μετά από κάποιες επαναλήψεις του πειράματος, τα μικρά, που γεννήθηκαν στη συνέχεια από τα πιο πάνω ποντίκια, διαπιστώθηκε πως παρουσίαζαν την ίδια αντίδραση φόβου στην μυρωδιά των ανθέων της κερασιάς, χωρίς να έχουν τα ίδια υποστεί ηλεκτροσόκ.

Οι ερευνητές θεωρούν πως η μνήμη του φόβου αυτού καταγράφηκε στο DNA των ποντικιών και στη συνέχεια μεταφέρθηκε μέσω αυτού στα παιδιά τους.

Το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον, όπως γίνεται κατανοητό, γιατί εάν διαπιστωθεί κάτι τέτοιο και στους ανθρώπους (πράγμα που θεωρείται πολύ πιθανό) θα φωτίσει το ολοένα αυξανόμενο φαινόμενο των φοβιών και των νευροψυχιατρικών διαταραχών που παρατηρείται μεταξύ των νέων στην εποχή μας, καθώς και τα μεταβολικά προβλήματα, όπως η παχυσαρκία και ο διαβήτης, όπως λέει ο παιδιατρικός γενετιστής Marcus Pembrey, στο University College του Λονδίνου .

Η επιστήμη της επιγενετικής, για την οποία σας έχω μιλήσει και παλαιότερα, έχει αποδείξει εδώ και κάποια χρόνια, πως τα γονίδιά μας επηρεάζονται από το περιβάλλον των κυττάρων, το οποίο με τη σειρά του επηρεάζεται από τον τρόπο της ζωής μας (διατροφή, ατμόσφαιρα, ηλεκτρομ. ακτινοβολίες κ.λπ) και από τα συναισθήματά μας. Ο φόβος, λοιπόν, που το ηλεκτροσόκ προκαλούσε στα ποντίκια της πιο πάνω έρευνας, είναι φυσικό να έχει αλλάξει τη λειτουργία των γονιδίων τους, ως ένα αρνητικό συναίσθημα.

Το νέο και πολύ ενδιαφέρον στοιχείο, όμως, που κατά τη γνώμη μου η έρευνα αυτή πρόσθεσε στα όσα γνωρίζαμε από την επιγενετική είναι, πως η αλλαγή αυτή της λειτουργίας των γονιδίων, διατήρησε στα παιδιά που την κληρονόμησαν και την συσχέτισή της με το πρόβλημα που την δημιούργησε στους γονείς,(σύμφωνα με την αντίληψη, βέβαια, που είχαν αυτοί οι τελευταίοι)... Τα παιδιά δηλαδή δεν γεννήθηκαν έχοντας γενικότερα περισσότερους φόβους, αλλά έχοντας ειδικότερα τον συγκεκριμένο φόβο που είχαν αισθανθεί οι γονείς τους. Δεν επηρεάστηκε δηλαδή απλά η λειτουργία των γονιδίων των ποντικιών, αλλά με κάποιον τρόπο που μένει να ερευνηθεί, αποθηκεύτηκε σε αυτά όχι μόνον το συναίσθημα (μέσω της αλλαγής της λειτουργίας τους) αλλά και η μνήμη που προκάλεσε αυτή την αλλαγή.

Η έδρα της μνήμης, έχει απασχολήσει πολύ τους ερευνητές μέχρι τώρα. Έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις, χωρίς ωστόσο να έχει ακόμη γίνει κάποια γενικά αποδεκτή. Το θέμα παραμένει εξαιρετικά ενδιαφέρον.